Η Λερναία γάγγραινα των π/γιτών ψευδεπισκόπων

 

Στην καλή περίπτωση ο τάδε βρίσκει εναν σχισματικό  που κρατάει η σκούφια του απο διαδοχή  και γίνεται επίσκοπος. Στην κακή περίπτωση τον χειροτονεί κάποιος ανίερος απατεώνας.

Κατόπιν βάζει τα γαλόνια και επειδή οι δουλειές πάνε πολύ καλά χειροτονεί προσωπικό.

Συνήθως μόλις ερθει το πλήρωμα του χρόνου, κάνει αίτηση προσχώρησης εκει που υπάρχει διαδοχή και γίνονται δεκτοί με ευχή χειροθεσίας  και συνεχίζουν ως πιστοποιημένοι σωτήρες ενω τα ανυπόστατα μυστήρια που τέλεσαν στο παρελθόν απέκτησαν κύρος κι εγιναν ισχυρά.

Αν πάλι δεν τα βρούν στο πόκερ διαπραγματεύσεων, ο σωτήρας κάνει ολίγον υπομονή μέχρι το επόμενο πόκερ διαπραγματεύσεων εδω η εκεί κι οπου κάτσει η μπίλια. Ταύτα  στην καλή περίπτωση, αλλέως επειδή ξέρουν οτι δεν πρόκειται να τους δεχτεί κανείς ως επισκόπους, συνεχίζουν την διαβολοαποστολή τους, αρμέγοντας οικονομικά τα θύματά τους αλλά το χειρότερο ειναι οτι τους στέλνουν στην κόλαση. 

Δεν σου κρύβω φίλε αναγνώστη οτι αναπολώ τις μέρες με τον Προφήτη Ηλία. Το πιάσατε το υπονοούμενο, ετσι;;; 

Ε΄ ρε γλέντια, 

Ε΄ ρε γούστα,

The good old days