Ζωγραφική
Η Σχολή των Αθηνών (1509-11)
Το συγκεκριμένο έργο δεν θεωρείται αδίκως ως το μεγαλύτερο αριστούργημα του Ραφαήλ, καθώς αποτελεί μέχρι και σήμερα ένα από τα πιο δεξιοτεχνικά αριστουργήματα της ζωγραφικής. Η προοπτική του έργου, το οποίο αντιπροσωπεύει την φιλοσοφία, είναι ένα από τα πιο συνηθισμένα θέματα συζήτησης. Ως πρωταγωνιστές της Σχολής, ο Ραφαήλ έχρησε τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, ανάμεσα σε όλους τους σπουδαίους φιλοσόφους της εποχής. Ανάμεσα σε όλους αυτούς τους διανοούμενος όμως, μπορούμε να παρατηρήσουμε και τον ίδιο τον Ραφαήλ, ο οποίος δεν δίστασε να συμπεριλάβει τον εαυτό του, ακριβώς στη μέση του κάτω μέρους του πίνακα, ο οποίος κατάφερε να αλλάξει όλο τον ρου της ιστορίας της τέχνης του 16ου αιώνα.
Αυτός ο θρυλικός πίνακας αποτελεί μέρος ενός μεγαλύτερου αριστουργήματος που κοσμεί την οροφή της Καπέλα Σιστίνα. Αναπαριστά την βιβλική κοσμογονική αφήγηση από το Βιβλίο της Γένεσης, σύμφωνα με την οποία ο Θεός δίνει ζωή στον Αδάμ, τον πρώτο άνθρωπο
Για τον Μιχαήλ Άγγελο ήταν σημαντικό να απεικονίσει τον παντοδύναμο Θεό ως οικείο με τον άνθρωπο, τον οποίο δημιούργησε κατ’ εικόνα του. Αυτό αντανακλούσε τα ανθρωπιστικά ιδεώδη του για την θέση του ανθρώπου στον κόσμο και τη σύνδεσή του με τα Θεία.
Η εικόνα των χεριών του Θεού και του Αδάμ που σχεδόν βρίσκονται σε επαφή είναι πλέον εμβληματική της ανθρωπότητας.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου