Αγιογραφία. Χρύσανθος Καραγιαννάκης Νο 1 μάστορας της Κρητικής τεχνοτροπίας ( φορητές εικόνες οπου τα χρώματα ανακατεύονται με αυγό )

 Η τεχνοτροπία της Κρητικής λεγόμενης ζωγραφικής δίνει μεγάλη έμφαση στον φωτισμό των προσώπων. Το φως δεν διαχέεται πλέον όπως στη «Μακεδονική σχολή» πλατιά στα πρόσωπα και τα ενδύματα των αγίων, αλλά επικεντρώνεται έτσι, ώστε να δίνεται μεγαλύτερη έμφαση στην υποστατική του δύναμη. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι μορφές των αγίων προσώπων να δείχνουν περισσότερο ασκητικές, περισσότερο ιεροπρεπείς. 

Το πλάσιμο του προσώπου και της πτυχολογίας φωτίζεται πιο έντονα και παρουσιάζεται κυριολεκτικά η μορφή μέσα στο φως, πλασμένη από το φως. Ό,τι υπάρχει έρχεται στο φως, γιατί υπάρχει χάρη στο φως κι όπου υπάρχει φως, υπάρχει προσευχή, υπάρχει, μ’ άλλα λόγια η παρουσία του Θεού. Οι ιστορικοί της βυζαντινής τέχνης θα μιλήσουν για «υψηλή τεχνική και αισθητική ποιότητα των έργων της «Κρητικής σχολής» και για την «δογματική αυθεντία της εικονογραφίας τους». 

Η εικόνα αρχίζει να χάνει το μήνυμά της, όταν η φυσικότητα, ο νατουραλισμός αντικαθιστά την βυζαντινή τεχνοτροπία του ησυχαστικού φωτισμού και φωτίζεται από το φυσικό-κτιστό φως της ανθρώπινης ζωγραφικής. Το μήνυμα της εικόνας είναι η αναπαράσταση της αγιότητας με τα μέσα της ζωγραφικής, είναι η ένωση του άκτιστου Θεού με το κτιστό δημιούργημά Του. Κι η Κρητική σχολή το πέτυχε αυτό με ακρίβεια.