ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΣΟΔΟΜΙΣΜΟΥ

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ Π.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

Και ο ξεπεσμός της ιεραρχίας, σπεύδει ακάθεκτος να πιστοποιήσει την προφητεία του ισαποστόλου Αγίου Κοσμά του Αιτωλού : “οι κληρικοί των εσχάτων καιρών θα γίνουν οι χειρότεροι και ασεβέστεροι όλων” αλλά και την επόμενη προφητεία : “Εκτός από το Ναό του Σολοµώντος θα κυριαρχήσει (o αντίχριστος) και στις Εκκλησίες, δηλαδή και στις Μητροπόλεις, Αρχιεπισκοπές και Πατριαρχεία” (Άγιος Ανδρέας Καισαρείας).

Καταφύγιο στον αντίδικο, προσφέρει ο μητροπολίτης Νέας Ιωνίας Γαβριήλ, με τις βδελυρές του δηλώσεις περί και υπέρ της ομοφυλοφιλίας.

«Eκ των πραγμάτων ο Θεός έχει δώσει σε μερικούς ανθρώπους να αισθάνονται την έλξη προς το ίδιο φύλο, δεν μπορώ να ξέρω γιατί, δεν θα κατηγορήσω εγώ τον Θεό. Δεν είμαι άξιος καν εγώ να το σκεφτώ αυτό το πράγμα. Ο Θεός για να ξέρει, κάτι ξέρει περισσότερο από όλους εμάς τους ανθρώπους.

Δεν μπορώ να δεχθώ ότι είναι οικογένεια η σχέση ενός ομοφυλόφιλου. Είναι μία σχέση. Το σέβομαι. Είναι μία σχέση, η οποία, εάν υπάρχει μέσα ο Χριστός, να λειτουργεί λίγο πιο πνευματικά. Να υπάρχει αξιοπρέπεια. Να υπάρχει η δυνατότητα όχι πολλών συντρόφων, αλλά όσο το δυνατόν να έχει ένα σύντροφο, με τον οποίο να περνάει μαζί του τη ζωή του και να αισθάνεται ότι μαζί του μπορεί να έχει και μία πνευματική πορεία.

Δεν μπορώ να πω σε έναν ομοφυλόφιλο ότι δεν έχει θέση και χώρο μέσα στην Εκκλησία. Δεν μπορώ να πω σε έναν ομοφυλόφιλο ότι δεν μπορεί να μπει στην αγκαλιά του Θεού. Και θα το κάνει, γιατί ο Θεός μας δέχεται όλους ό,τι και να έχουμε πράξει, όποια αμαρτία… Ένα παιδί έχει δικαίωμα να έχει πατέρα ή μητέρα και να επιλέξει στη ζωή του, αν θέλει να γίνει ομοφυλόφιλος ή αν θέλει οτιδήποτε άλλο. Και ο γονέας να το αγκαλιάσει το παιδί αυτό και να σεβασθεί την επιλογή του αυτή και να μη το διώξει από το σπίτι. Και η Εκκλησία να πράξει το ίδιο…

Να ακούσω και εγώ την άλλη άποψη, την οποία δεν την μέμφομαι ούτε την αποστρέφομαι, αλλά θέλω να καταλάβει και εκείνος το πώς η κοινωνία αυτή τη στιγμή έχει διαμορφωθεί…. Δεν μπορώ να του δώσω την αίσθηση ότι είναι αποκομμένος από την Εκκλησία και δεν μπορώ επίσης να τον κρίνω, γιατί ποιος είμαι εγώ, για να κρίνω;

Όταν αυτό το οποίο κάνω είναι να μεταφέρω στους ανθρώπους αυτό το οποίο ο Θεός είπε, ότι “εγώ ήλθα να σώσω όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως τι είναι ο καθένας…” Το να ακούμε μερικές μεμονωμένες φωνές που υπάρχουν στο χώρο της Εκκλησίας βοηθούν. Η Εκκλησία επίσημα δεν έχει τοποθετηθεί για το θέμα αυτό. Και είναι καλό, γιατί η Εκκλησία περιμένει…, αλλά πρέπει να προκληθεί για το κομμάτι αυτό…

Δεν είμαι εγώ σε θέση να ξέρω, γιατί ο Θεός το επιτρέπει. Η ορμή του ανθρώπου για το ίδιο φύλο υπάρχει. Δεν ξέρω γιατί υπάρχει. Όταν την δίνει ο Θεός, θα πολεμήσω αυτήν;… Έχουμε γνωρίσει ανθρώπους που έχουν αυτή τη ροπή από την αρχή της ζωής τους. Εγώ λοιπόν τι θα τους πω; Ότι ο Θεός δε σε θέλει έτσι. Και θα μου απαντήσει: γιατί, στο είπε; Και τι θα του απαντήσω εγώ; Ότι μου το πε;»

Προσπαθείς να βρεις λίγο φως, μέσα στο ζόφο αυτών των δηλώσεων. Μία λέξη σωστή. Κάτι, που έστω και λασπωμένο θυμίζει στραπατσαρισμένη Ορθοδοξία. Μάταιος κόπος.

Καταλαβαίνουμε λοιπόν κατά την άποψη του επισκόπου πως την ομοφυλοφιλία την έδωσε ο Θεός. Δεν θέλει να Τον κρίνει. Δεν θα Τον κατηγορήσει. Θεωρεί τον εαυτό του ανάξιο να κρίνει τον Θεό. Είναι όμως άξιος να του αποδώσει την ιδιότητα του δωρητή της αμαρτίας και της διαστροφής.

Αποδίδει στον Θεό ξεκάθαρα, το έργο του διαβόλου. Τα της αμαρτίας και τα του κατά παραχώρησιν, τα αποδίδει στο κατ’ευδοκίαν.

Κάτι ξέρει ο Θεός –μας λέει- που “δώρισε” στην ανθρωπότητα την ομοφυλοφιλία. Παρακάτω, παρότι ορθώς δεν θεωρεί την σχέση αυτή οικογένεια –προς το παρόν βέβαια, μέχρι την κύρια τάση να αποτελέσει η υιοθεσία ομόφυλων “ζευγαριών”, νομιμοποιεί τη σχέση αυτή θεωρώντας ότι ο Χριστός μπορεί να είναι παρόν –ευλογώντας φαντάζομαι τη διαστροφή αυτή- και να λειτουργήσει η σχέση αυτή “ολίγον” πνευματικά. Είναι αυτό που λέμε, λίγο χριστιανός, λίγο πνευματοφόρος, λίγο άγιος, λίγο αξιοπρεπής, ολίγον έγκυος κ.ο.κ. Και το αποκορύφωμα της τραγελαφικότητας είναι ότι, εάν υπάρχει η δυνατότητα όχι πολλών συντρόφων- δύο, τριών, τεσσάρων, ποιο είναι το πνευματικό όριο κανείς δεν είπε- ίσως ένας τελικά (επιτέλους το βρίσκει), ε, τότε η πνευματική πορεία είναι εξασφαλισμένη.

Μας λέει πως ο ομοφυλόφιλος μπορεί να μπει στην αγκαλιά του Θεού και στην Εκκλησία. Ορθώς. Όχι όμως διάγοντας βίο διεστραμμένο αλλά μετανοών.

Τους αμαρτωλούς καλεί ο Κύριος. Αλλά σε μετάνοια και όχι σε διαιώνιση της αμαρτίας και της διαστροφής.
«Οὐκ ἦλθον καλέσαι δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν».

Για μετάνοια πουθενά λόγος. Συμφωνούμε ότι το παιδί έχει δικαίωμα να επιλέξει ως ελεύθερος άνθρωπος αν θα ζει στην πλάνη και στην αμαρτία (είμαστε ελεύθεροι άνθρωποι, ίσοι απέναντι στους νόμους και στον Θεό) –

“Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν, καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι ”- αλλά έχει δικαίωμα να ξέρει και τον Λόγο του Κυρίου. Τις εντολές του πανταχού παρών Αγίου Τριαδικού Θεού. Αυτές που δεν τηρείτε και αποκρύπτετε, απ’ την ακατήχητη κοινωνία μας, δέσποτα.

Όντως ήρθε ο Κύριος να σώσει τους ανθρώπους. Όχι εν αμαρτία, αλλά εν μετανοία. Εσείς δέσποτα δεν αφήνετε να σωθούν με τις πλάνες που σπέρνετε.

Μιλάτε για την ορμή που υπάρχει στον άνθρωπο για το ίδιο φύλο (ορμή που καλλιεργείται από την εκπαίδευση, τους φιλελεύθερους γονείς, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο, τη μόδα γενικώς, τώρα και από εκκλησιαστικούς παράγοντες), ωσάν να είναι δώρο Θεού, χαρακτηριστικό της προπτωτικής κατάστασης του ανθρώπου.

Με την ίδια λογική αν αποδώσουν οι προσπάθειες νομιμοποίησης παιδοφιλίας και κτηνοβασίας, στην “πολιτισμένη” εσπερία του σκοταδοδιαφωτισμού, τότε σε αυτό το άθλιο παραλήρημα, τη θέση του ομοφυλόφιλου θα πάρουν οι παιδόφιλοι, οι κτηνοβάτες …οι σατανιστές.

“Θού, Κύριε, φυλακήν τώ στόματί μου καί θύραν περιοχής περί τά χείλη μου ”

“Φρίξον ήλιε, στέναξον γη… εάλω η Ορθοδοξία;“

Εδώ μέσα στο νεοταξικό παραλήρημα, μέσα στον πνευματικό σκοταδισμό του ο έρμος επίσκοπος, μιλάει για μια ομοφυλοφιλική σχέση με πνευματική πορεία και σωτηρία (αν υπάρχει Χριστός ; ).

Άρα μαθαίνουμε κάτι που μας το έκρυβαν οι Πατέρες εδώ και καιρό. Ότι οι δρόμοι για τη σωτηρία είναι τρεις και όχι δύο. Ο δρόμος της αγαμίας και του μοναχισμού, ο γάμος αλλά και η ομόφυλη σχέση κατά την διατυπωθείσα εωσφορική πλάνη.

Ακυρώνεται σε λίγες γραμμές Παλαιά Διαθήκη, Καινή Διαθήκη, Πατερική Παράδοση. Διαγράφονται σε λίγες αράδες ανοημάτιστες, πολλές σελίδες του Ευαγγελίου.

Τελειώνοντας ο ταλαίπωρος λέει:

“Έχουμε γνωρίσει ανθρώπους που έχουν αυτή τη ροπή από την αρχή της ζωής τους. Εγώ λοιπόν τι θα τους πω; Ότι ο Θεός δε σε θέλει έτσι. Και θα μου απαντήσει: γιατί, στο είπε; Και τι θα του απαντήσω εγώ; Ότι μου το πε;”

Αν διάβαζε ο δέσποτας Πατέρες της Εκκλησίας, θα άκουγε τον Μέγα Βασίλειο να του λέει :

“Ὁ τήν ἀσχημοσύνην ἐν τοῖς ἄρρεσιν ἐπιδεικνύμενος, τῷ χρόνῳ τοῦ ἐν τῇ μοιχείᾳ παρανομοῦντος οἰκονομηθήσεται”
(ΚΑΝΩΝ ΞΒ΄ Όποιος ασχημονεί ερωτικά με άνδρες πρέπει να δεχθεί το επιτίμιο αυτού ο οποίος μοιχεύει.)

Μα μήπως και η μοιχεία αν είναι “σταθερή”, κατά την διατυπωθείσα θέση, αν διαπράττεται πάντα με το ίδιο άτομο, να μπορεί να αποτελέσει άλλον πνευματικό δρόμο σωτηρίας; Τάση του ανθρώπου δεν είναι και αυτή;

Και μέγας ιεράρχης Βασίλειος συνεχίζει: “Ἐν δ΄ μέν ἔτεσι προσκλαίων ἔσται, ἐν ε΄ δέ ἀκροώμενος, ἐν τέσσαρσιν ὑποπίπτων, ἐν δυσί συνεστώς ἄνευ Κοινωνίας”
(Για τέσσερα χρόνια [ο μοιχός και ο αρσενοκοίτης] θα προσκλαίει, πέντε χρόνια θα ακροάται τη Θ. Λειτουργία, τέσσερα θα μένει γονατιστός και άλλα δύο χρόνια θα στέκεται μαζί με τους πιστούς χωρίς όμως να μετέχει στη Θ. Κοινωνία.-σύνολο 15 χρόνια)

Αυτά είναι τα στάδια της μετανοίας, όπως τα ζητεί ο Μ. Βασίλειος

Με πόση ακρίβεια, με πόση αληθινή αγάπη και αίσθημα ευθύνης, οι Άγιοι Πατέρες «φροντίζουν» τούς μετανοούντες, ώστε να επανέλθουν χωρίς πισωγυρίσματα στην κοινωνία της Εκκλησίας.

Δεν παύουν όμως να είναι μεγάλα τα επιτίμια προπάντων για τους αδυνάτους και ολιγοπίστους. Γι’αυτό “συντέμνει” η Εκκλησία μας τα επιτίμια. Έτσι ο άγιος Ιωάννης ο Νηστευτής ζητεί 3 χρόνια αυστηρής ασκήσεως και νηστείας, για να αξιωθεί ο μετανοών ομοφυλόφιλος της Θ. Κοινωνίας.

Τα πολύ αυστηρά επιτίμια του Μ. Βασιλείου και του αγ. Γρηγορίου Νύσσης είναι ένας δείκτης της φοβερής ζημιάς που γίνεται στην ψυχή από τις βαριές σαρκικές αμαρτίες. Πάντοτε όμως τα επιτίμια στην ποιμαντική πράξη μικραίνουν και συρρικνώνονται σύμφωνα με τον ΡΒ΄(102) Κανόνα της ΣΤ΄ Οικουμ. Συνόδου, ο οποίος προβλέπει τη χρήση οικονομίας από τον Πνευματικό, σύμφωνα με τη μετάνοια που επιδεικνύει ο αμαρτάνων, σύμφωνα με τις αντοχές του, με τις συνθήκες που διαπράχθηκε η αμαρτία κλπ. Σκοπός των επιτιμίων είναι η θεραπεία, η αποκατάσταση της πνευματικής υγείας του Χριστιανού, όχι η εξουθένωση ή εξόντωσή του. Η υπερβολική και αφιλάνθρωπη αυστηρότητα και το αντίθετό της, η χαλαρή αντιμετώπιση της αμαρτίας και η αμνήστευσή της, αφήνει αθεράπευτο τον αμαρτάνοντα και του στερεί τη Χάρη του Χριστού.

Αλλά ας υποθέσουμε πως ο δέσποτας δεν είναι γνώστης της Πατερικής Παράδοσης. Ούτε την τιμά κατά τις επιταγές του Οικουμενικού θρόνου, κατά τον οποίο, αυτοί που ύψωσαν τα “τείχη του μίσους” δεν είναι άξιοι υπακοής.

Έτσι “οικουμενιστικώ” τω τρόπω αποκλείουμε την Πατερική Παράδοση.
“Ορθοδοξία” με άρωμα προτεσταντισμού και “χτένισμα” νεοταξικό.

Ας ακούσει τουλάχιστον ο δέσποτας τις αρχαίες φωνές της Παλαιάς Διαθήκης. Που μέσα απ’ το βάθος των αιώνων βοούν εκκωφαντικά.

“καὶ μετά ἄρσενος οὐ κοιμηθήσῃ κοίτην γυναικείαν, βδέλυγμα γάρ ἐστι. “
(Λευ. 18,22 Δεν θα κοιμηθής με άρρενα, όπως κοιμάσαι με γυναίκα, διότι η Πράξις αυτή είναι μυσαρά. )

“καὶ ὃς ἂν κοιμηθῇ μετά ἄρσενος κοίτην γυναικός, βδέλυγμα ἐποίησαν ἀμφότεροι· θανάτῳ θανατούσθωσαν, ἔνοχοί εἰσιν.”
(Λευ. 20,13 Και εκείνος που εκοιμήθη με άρρενα, ως με γυναίκα, και οι δύο διέπραξαν μιαράν αμαρτίαν. Είναι ένοχοι και πρέπει να τιμωρηθούν με θάνατον. )

“Οὐκ ἔσται σκεύη ἀνδρὸς ἐπὶ γυναικί, οὐδὲ μὴ ἐνδύσηται ἀνὴρ στολὴν γυναικείαν, ὅτι βδέλυγμα Κυρίῳ τῷ Θεῷ σού ἐστι πᾶς ποιῶν ταῦτα.”
(Δευτ. 22,5 Δεν επιτρέπεται εις γυναίκα να φορή ανδρικά ενδύματα, ούτε στον άνδρα να φορή γυναικεία ενδύματα, διότι καθένας που κάμνει αυτά, είναι αποκρουστικός και αηδιαστικός ενώπιον Κυρίου του Θεού σου.)

“καὶ μετά ἄρσενος οὐ κοιμηθήσῃ κοίτην γυναικείαν, βδέλυγμα γάρ ἐστι.
καὶ πρὸς πᾶν τετράπουν οὐ δώσεις τὴν κοίτην σου εἰς σπερματισμόν, ἐκμιανθῆναι πρὸς αὐτό. καὶ γυνὴ οὐ στήσεται πρὸς πᾶν τετράπουν βιβασθῆναι, μυσαρὸν γάρ ἐστι.
Μὴ μιαίνεσθε ἐν πᾶσι τούτοις· ἐν πᾶσι γὰρ τούτοις ἐμιάνθησαν τὰ ἔθνη, ἃ ἐγὼ ἐξαποστέλλω πρὸ προσώπου ὑμῶν,
καὶ ἐξεμιάνθη ἡ γῆ, καὶ ἀνταπέδωκα ἀδικίαν αὐτοῖς δι᾿ αὐτήν, καὶ προσώχθισεν ἡ γῆ τοῖς ἐγκαθημένοις ἐπ᾿ αὐτῆς.
καὶ φυλάξεσθε πάντα τὰ νόμιμά μου καὶ πάντα τὰ προστάγματά μου, καὶ οὐ ποιήσετε ἀπὸ πάντων τῶν βδελυγμάτων τούτων, ὁ ἐγχώριος καὶ ὁ προσγενόμενος προσήλυτος ἐν ὑμῖν·
πάντα γὰρ τὰ βδελύγματα ταῦτα ἐποίησαν οἱ ἄνθρωποι τῆς γῆς οἱ ὄντες πρότερον ὑμῶν, καὶ ἐμιάνθη ἡ γῆ.
καὶ ἵνα μὴ προσοχθίσῃ ὑμῖν ἡ γῆ ἐν τῷ μιαίνειν ὑμᾶς αὐτήν, ὃν τρόπον προσώχθισε τοῖς ἔθνεσι τοῖς πρὸ ὑμῶν.
ὅτι πᾶς, ὃς ἐὰν ποιήσῃ ἀπὸ πάντων τῶν βδελυγμάτων τούτων, ἐξολοθρευθήσονται αἱ ψυχαὶ αἱ ποιοῦσαι ἐκ τοῦ λαοῦ αὐτῶν.
καὶ φυλάξετε τα προστάγματά μου, όπως μὴ ποιήσητε ἀπὸ πάντων τῶν νομίμων τῶν ἐβδελυγμένων, ἃ γέγονε πρὸ τοῦ ὑμᾶς, καὶ οὐ μιανθήσεσθε ἐν αὐτοῖς, ὅτι ἐγὼ Κύριος ὁ Θεὸς ὑμῶν.”

(Λευ. 18,22-30 Δεν θα κοιμηθής με άρρενα, όπως κοιμάσαι με γυναίκα, διότι η πράξις αυτή είναι μυσαρά.
Με κανένα ζώον δεν θα έλθης εις σαρκικήν συνάφειαν, ώστε να μολυνθής μαζί του. Ούτε η γυνή θα σταθή, ώστε να βιασθή από τετράποδον, διότι η πράξις αυτή είναι μυσαρά.
Μη μολύνεσθε με όλα αυτά τα βρωμερά παραπτώματα. Με όλα αυτά εμολύνθησαν τα έθνη, τα οποία εγώ εκδιώκω από εμπρός σας.
Εμολύνθη η γη και εγώ ανταπέδωσα την πρέπουσαν τιμωρίαν δια την αμαρτίαν των αυτήν. Η γη εμίσησε τους κατοίκους της δια τα φοβερά αμαρτήματά των !
Θα φυλάξετε όλους τους νόμους μου και όλας τας εντολάς μου και δεν θα πράξετε τίποτε από όλα τα μυσαρά αμαρτήματα των ειδωλολατρών, τόσον ο εντόπιος όσον και ο εκ της αλλοδαπής ξένος, που διαμένει μαζί σας διότι όλα αυτά τα σιχαμερά αμαρτήματα έκαμαν οι άνθρωποι της χώρας, οι οποίοι ήσαν εις αυτήν ενωρίτερα από σας, και εμολύνθη εξ αιτίας των η γη.
Αποφύγετε τα διεφθαρμένα έργα εκείνων, δια να μη αγανακτήση εναντίον σας η γη, την οποίαν θα μιάνετε, όπως ηγανάκτησεν εναντίον των ειδωλολατρικών εθνών, που ήσαν εκεί ενωρίτερα από σας.
Διότι οιοσδήποτε θα διαπράξη τα μυσαρά αυτά αμαρτήματα, θα εξολοθρευθή εκ μέσου του λαού του.
Φυλάξατε τας εντολάς μου, δια να προφυλαχθήτε έτσι οι ίδιοι και μη παρασυρθήτε εις τας μυσαράς συνηθείας των ειδωλολατρών, οι οποίοι έζησαν εις την περιοχήν αυτήν ενωρίτερα από σας. Δεν θα μολυνθήτε μαζί με αυτούς. Εγώ είμαι Κύριος ο Θεός σας, ο οποίος δίδω τας εντολάς αυτάς).

Εδώ δέσποτα οι προφήτες ομιλούν για τις ροπές και τις τάσεις της εποχής. Δεν τις βαφτίζουν δωρεές του Θεού, αλλά μιαρά παραπτώματα. Εγκλήματα κατά της ψυχής.

Εάν όμως δέσποτα, σας πέφτει δύσπεπτη η Παλαιά, ας αναφερθούμε στην Καινή Διαθήκη:

“ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι ἄδικοι βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι; μὴ πλανᾶσθε· οὔτε πόρνοι οὔτε εἰδωλολάτραι οὔτε μοιχοὶ οὔτε μαλακοὶ οὔτε ἀρσενοκοῖται“
(Α Κορ. 6,9 Ή δεν γνωρίζετε, ότι όσοι διαπράττουν αδικίας, δεν θα κληρονομήσουν την βασιλείαν του Θεού; Μη πλανάσθε, ούτε πόρνοι ούτε ειδωλολάτραι, ούτε μοιχοί, ούτε θηλυπρεπείς, ούτε αρσενοκοίται)

“πόρνοις, ἀρσενοκοίταις, ἀνδραποδισταῖς, ψεύσταις, ἐπιόρκοις, καὶ εἴ τι ἕτερον τῇ ὑγιαινούσῃ διδασκαλίᾳ ἀντίκειται”
(Α Τιμ. 1,10 δια τους πόρνους, τους αρσενοκοίτας, δι’ αυτούς, που πωλούν ως ανδράποδα τους ανθρώπους, δια τους ψεύστας και τους επιόρκους και δι’ εκείνους, οι οποίοι διαπράττουν και ό,τι άλλο αντιστρατεύεται εις την ορθήν και αληθινήν διδασκαλίαν του Χριστού)

Βλέπετε δέσποτα πως ο Θεός σας το είπε. Η φωνή του είναι μαγνητοφωνημένη στην Αγία Γραφή. Εσείς δεν ακούτε, γιατί προσηλώνετε την ακοή σας στις σειρήνες της δύσης και της νέας τάξης πραγμάτων.

Και όποιος χάνει το χρόνο του διαβάζοντας βιβλία όπως το “ Έλξη καί πάθος” (π. Βασιλείου Θερμού), όπου γίνεται προσπάθεια να αμνηστευθεί το πάθος της ομοφυλοφιλίας, που μετά χρόνος για Αγία Γραφή και Πατερικά συγγράμματα.

Βλέπουμε τελικά αυτό που ειπώθηκε καιρό πριν, απ΄ τον μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμο, παίρνει διαστάσεις νέου δόγματος:

“Εγώ θα πω αυτό που λέει η Εκκλησία, δηλ. το πλήρωμα των πιστών. Θα αφουγκραστώ τους χριστιανούς τι λένε, ποιο θεωρούν σωστό. Ακόμα και αν αυτό που οι χριστιανοί μας θεωρούν σωστό, ακόμα και αν είναι αντίθετο με το Ευαγγέλιο, εγώ θα υπερασπιστώ αυτό που λένε οι χριστιανοί μας, γιατί οι Χριστιανοί μας έφτιαξαν το Ευαγγέλιο, δεν έφτιαξε το Ευαγγέλιο την Εκκλησία”

Ούτε σκέψη για το Άγιον Πνεύμα.

«Ο δε Παράκλητος, το Πνεύμα το Άγιον, ό πέμψει ο Πατήρ εν τω ονόματί μου, εκείνος υμάς διδάξει πάντα και υπομνήσει υμάς πάντα α είπον υμίν» (Ιωάν. 14,26).

«Και εγώ ερωτήσω τον Πατέρα και άλλον Παράκλητον δώσει υμίν, ίνα μένη μεθ’ υμών εις τον αιώνα» (Ιωάν. 14,16)

«Όταν έλθη εκείνος, το Πνεύμα της Αληθείας, οδηγήσει υμάς εις πάσαν την αλήθειαν» (Ιωάν. 16,13)

«Όταν έλθη ό Παράκλητος, όν εγώ πέμψω υμίν παρά του Πατρός, το Πνεύμα της Αληθείας, ο παρά του Πατρός εκπορεύεται, εκείνος μαρτυρήσει περί εμού» (Ιωάν. 15,26).

Τελικά δεν είναι το Άγιο Πνεύμα που οδήγησε–φώτισε τους Αποστόλους να γράψουν τις επιστολές και τα τέσσερα Ευαγγέλια; Δεν είναι Αυτό που καθοδηγούσε τη γλώσσα και την πένα των Πατέρων;

Όπου πνέει ο άνεμος. Οι τάσεις και ροπές της κοινωνίας, οι μεθοδείες του αντιδίκου, η αμαρτία και ο αποχριστιανισμός, ο οικουμενισμός και η πανθρησκεία, η νεοταξική θεώρηση των πραγμάτων, θα αποτελέσουν το εφαλτήριο για μια νέα διασκευασμένη Ορθοδοξία, την πανθρησκειακή, κλάδο και υποσύνολο ενός ευρύτερου συνόλου ψευδοεκκλησιών που θα είναι το ασφαλές μονοπάτι προς την απώλεια. Ότι θέλει ο εκπεσών λαός και όχι ο Θεός δημιουργός.

Πόσο περαιτέρω να σκανδαλίσετε τον λαό;

«πλὴν οὐαὶ τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ δι’ οὗ τὸ σκάνδαλον ἔρχεται.» (Ματθ.18,7) 

ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ