- ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΔΟΧΗ ΑΠΟ ΡΟΕΔ ΚΑΙ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΣ Ο ΜΑΤΘΑΙΟΣ -
῞Οσον ἀφορᾶ τό οὐσιαστικόν νομικόν ἐπιχείρημα τοῦ ᾿Απαλλακτικοῦ Βουλεύματος, βάσει τοῦ ὁποίου ἀπαλλάσσεται ὁ Σεβασμιώτατος Πειραιῶς κ. Νικόλαος τοῦ ποινικοῦ κατηγορητηρίου "ἐπί ἀντιποιήσει ἀσκήσεως ὑπηρεσίας λειτουργοῦ τῆς ᾿Ανατολικῆς ᾿Ορθοδόξου τοῦ Χριστοῦ ᾿Εκκλησίας", ἰδού τί λέγει:
"Πρός θεραπείαν τῆς τοιαύτης "ἀδυναμίας" αἱ δύο θρησκευτικαί κοινωνίαι τῶν παλαιοημερολογιτῶν (Φλωρινικοί καί "Ματθαιϊκοί") προσέφυγον κεχωρισμένως ἐκάστη εἰς τήν ῾Υπερόριον ᾿Ορθόδοξον ᾿Εκκλησίαν, ἥτις ἐδέχθη τό μέν διά χειροθεσίας, κατ᾿ οἰκονομίαν τοῦ Η᾿ ᾿Αποστολικοῦ Κανόνος τῆς πρώτης Συνόδου "περί τῶν ὀνομαζόντων μέν ἑαυτούς καθαρούς ποτε προερχομένων δέ τῇ Καθολικῆ ᾿Εκκλησία ἔδοξε τῇ ἀγίᾳ καί μεγάλῃ Συνόδῳ, ὥστε χειροθετουμένους αὐτούς μένειν οὕτως ἐν τῷ Κλήρῳ... νά καταστήσῃ κανονικάς τάς ἐκ τοῦ Ματθαίου προερχομένας χειροτονίας τῆς "Ματθαιίκῆς" ῾Ιεραρχίας δυνάμει τῆς ἀρχῆς καθ᾿ ἥν μία ἄνομος πρᾶξις ἐπικυρώνεται ὡς Μυστήριον ἄνευ τῆς ἀνάγκης τῆς ἐπαναλήψεως, ἡ ὁποία (῾Ιεραρχία) δέν ἀνεγνωρίσθη ὑπό τῆς ἄλλης παρατάξεως τῶν Παλαιοημερολογιτῶν, τό δέ διά χειροτονίας..." (Φύλλον 8ον τοῦ Βουλεύματος 54/76). (αὐτόθι)
Δηλαδή κατά τό ἀνωτέρω Βούλευμα οἱ "Ματθαιϊκοί" ᾿Αρχιερεῖς, οἱ ὁποῖοι ἔχουν τάς ἐπισκοπικάς των χειροτονίας ἐκ τῶν χειροτονιῶν τοῦ 1935 καί 1948, ὡς ὑπό δῆθεν "καθηρημένων", καί δῆθεν εἰς τήν τάξιν τῶν μοναχῶν περιελθόντων, καί ἐπομένως "σχισματικῶν" (κατά τό βούλευμα πάντοτε), ἀλλά καί ὑφ᾿ ἐνός (ὅπερ ὅμως δέν προσβάλλει τό βούλευμα), κατέστησαν κανονικάς τάς "ἀνόμους" χειροτονίας των "ἐπικυρώσαντες αὐτάς ὡς μυστήριον" διά τῆς "χειροθεσίας".ἀπό τήν Ρωσικήν Σύνοδον τῆς Διασπορᾶς.
Τό ὑπ᾿ ἀριθμ. 46/91 ᾿Απαλλακτικόν Βούλευμα τοῦ "Συμβουλίου Πλημμελειοδικῶν Δράμας"
῾Υπάρχει καί νεώτερον Βούλευμα, ὑπ᾿ ἀριθμ. 46/1991, τοῦ "Συμβουλίου Πλημμελειοδικῶν Δράμας", τό ὁποῖον εἶναι συνέχεια τοῦ ᾿Απαλλακτικοῦ Βουλεύματος τοῦ Συμβουλίου Πλημμελειοδικῶν Πειραιῶς, καί στηρίζεται εἰς αὐτό, καί τό ὁποῖον ἀποφαίνεται εὐθέως, ὅτι οἱ Ματθαιϊκοί ᾿Αρχιερεῖς ἕλκουν τήν ᾿Αποστολικήν των Διαδοχήν ἀπό τούς Ρώσους τῆς Διασπορᾶς παρά τῶν ὁποίων ἔλαβον "χειροτονίαν διά τήν ἐξασφάλισιν τῆς ᾿Αποστολικῆς των Διαδοχῆς". ᾿Ιδού τί συγκεκριμένα λέγει:
"Πράγματι ὁ ἀνωτέρω ᾿Αρχιερεύς (σ.σ. ἀναφέρεται εἰς τόν ᾿Επίσκοπο Βρεσθένης Ματθαῖο) χειροτόνησε κατώτερους Κληρικούς καί ᾿Επισκόπους, μετά τῶν τελευταίων δέ συγκρότησε τήν ῾Ιερά Σύνοδο τῆς Ματθαιϊκῆς Παρατάξεως τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γνησίων ᾿Ορθοδόξων Χριστιανῶν τῆς ῾Ελλάδος, ἡ ὁποία, μετά τήν Νομολογία τοῦ ᾿Αρείου Πάγου (βλ. Α.Π. 39/1956 καί 178/1957) καά τήν ὁποία οἱ τό ἔτος 1935 καθαιρεθέντες ᾿Αρχιερεῖς στεροῦνται τῆς ᾿Εξουσίας νά χειροτονοῦν καί ὅτι οἱ ὑπ᾿ αὐτῶν χειροτονηθέντες δέν ἔχουν τήν ἰδιότητα τοῦ κληρικοῦ, προσέφυγε στήν ἐν ᾿Αμερικῇ ῾Υπερόριον Ρωσικήν ᾿Ορθόδοξον ᾿Εκκλησίαν....ἡ ὁποία δέχθηκε τήν διά χειροτονίας ἐξασφάλιση τῆς διαδοχῆς στήν ῾Ιεραρχία της.
῎Ετσι ἀπό τήν ῾Ιεράν Σύνοδον τῆς ἀνωτέρω ᾿Εκκλησίας, πού ἀκολουθεῖ τό Πάτριον ᾿Εκκλησιαστικόν ῾Ημερολόγιον, μεταξύ τῶν ἐτῶν 1960 καί 1962 χειροτονήθηκαν μέ τήν σειρά: α) ῾Ο ἀρχιμανδρίτης ᾿Ακάκιος Παππᾶς σέ ᾿Επίσκοπον Ταλαντίου, ἀπό τόν ᾿Αρχιεπίσκοπο Σικάγου Σεραφείμ καί τόν ᾿Επίσκοπο Θεόφιλο (σ.σ. Νεοημερολογίτη) β) ῾Ο ἀρχιμανδρίτης Αὐξέντιος Πάστρας σέ ᾿Επίσκοπο Γαρδικίου, ἀπό τόν ᾿Ακάκιο Παππᾶν καί τόν ᾿Αρχιεπίσκοπο Χιλῆς καί Περοῦ Λεόντιο (σ.σ. συμπροσευχηθέντα μετά Καρδιναλίων) γ) ῾Ο ἀρχιμανδρίτης Γερόντιος Μαργιώλης σέ ᾿Επίσκοπο Πειραιῶς καί Σαλαμῖνος ἀπό τούς ᾿Ακάκιον Παππᾶν, Αὐξέντιον Πάστραν καί τόν ᾿Επίσκοπον Κυκλάδων Παρθένιον. δ) Τό ἔτος 1971, οἱ Μητροπολῖτες Κορινθίας Κάλλιστος καί Κιτίου ᾿Επιφάνιος, ἀπό τούς ᾿Αρχιερεῖς Φιλόθεον καί Αὐστραλίας Κων/νον, οἱ ὁποῖοι ἐνεκλήθησαν ἀπό τήν Σύνοδο τῶν ᾿Επισκόπων τῆς ᾿Εκκλησίας αὐτῆς. Οἱ ἀνωτέρω χειροτονηθέντες χειροτόνησαν περαιτέρω τούς ὑπολοίπους ᾿Αρχιερεῖς, τόν Κλῆρο (βλ. ἐκετενέστερη ἀνάπτυξη στό Βούλευμα Συμβουλίου Πλημμελειοδικῶν Πειραιῶς 54/76).
Καί συνεχίζει πιό κάτω τό Βούλευμα:
"Μετά ταῦτα ὁ Καλλιόπιος στίς 12-2-1979 χειροτονήθηκε σέ Μητροπολίτη Πενταπόλεως τῶν ΓΟΧ ἀπό τούς Κορινθίας Κάλλιστον, ᾿Αχαΐας Καλλίνικον καί Αἰολίας Γερμανόν, πού ἕλκουν τήν διαδοχήν τους ἀπό τήν ῾Υπερόριον Ρωσικήν ᾿Ορθόδοξη ᾿Εκκλησία".
Καί αἱ σύγχρονοι δικαστικαί ἀποφάσεις προσβάλλουν τήν ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν.
᾿Αλλά καί αἱ ἀποφάσεις τῶν συγχρόνων Δικαστηρίων ἐπίσης βλασφημοῦν κατά τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς, ἀφοῦ διά τούς νεοχειροτονηθέντας (τό 1995 καί μετέπειτα) ᾿Αρχιερεῖς, ἀποφαίνονται ὅτι δέν νομιμοποιοῦνται, διότι "δέν ἐκλήθησαν καί οἱ πέντε". Παρά τό γεγονός ὅτι κατετέθησαν Γνωματεύσεις τριῶν ἴσως καί περισσοτέρων Πανεπιστημιακῶν εἰδικῶν Καθηγητῶν, διά τῶν ὁποίων ἐκαλύφθη τό νομικόν καί Κανονικόν μέρος τῆς ὑποθέσεως, εἰς τά δικαστήρια αὐτά ἐπρυτάνευσεν ἡ γνώμη τοῦ κ. Χριστοδούλου, ὅπως τήν ἐκθέτει εἰς τήν Διατριβήν του, δι᾿ αὐτό καί αἱ ἀποφάσεις "κόπησαν καί ράφτηκαν", ἔτσι ὥστε νά ἐξυπηρετοῦν τήν λύσιν πού ἐξυπηρετεῖ τήν "ἐπανένταξιν" τῶν Γ.Ο.Χ. εἰς τήν Νεοημερολογιτικήν ᾿Εκκλησίαν, δηλαδή αὐτό πού εἶναι ὁ ἀμεσώτερος στόχος τοῦ κ. Χριστοδούλου, ἄμα τῇ ἐκλογῇ του εἰς ᾿Αρχιεπίσκοπον τῆς Ν.Ε. Σύμφωνα μέ τάς νεωτέρας αὐτάς ἀποφάσεις ρυθμιστικός παράγων πλέον εἰς τά τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. θεωρεῖται ἡ Σύνοδος τῆς Νεοημερολογιτικῆς ᾿Εκκλησίας. ῎Ετσι ἐξεδόθη ἀπόφασις Δικαστηρίου περί τῆς ῾Ιερᾶς Μονῆς, μέ τήν ὁποίαν ὑποστηρίζεται ή γνώμη ὅτι ἁρμοδία νά συστήση "διαιτητικόν Δικαστήριον" διά τήν διαφοράν πού προέκυψε εἰς τήν ῾Ιεράν Μονήν Παναγίας Πευκοβουνογιατρίσσης εἶναι ἡ Σύνοδος τοῦ νέου ῾Ημερολογίου καί οὐχί ἡ Σύνοδος τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. εἰς τήν ὁποίαν ἀνήκει ἡ ῾Ιερά Μονή. Σημειώνομεν, ὄτι τό συγκεριμένον Δικαστήριον (᾿Εφετεῖον ᾿Αθηνῶν) δέν ἔλαβε ὑπ᾿ ὄψιν τήν τεκμηριωμένην Γνωμάτευσιν τοῦ Πανεπιστημιακοῦ Καθηγητοῦ, (ἐπισήμου Νομικοπυ Συμβούλου καί τοῦ κ. Χριστοδούλου), ἡ ὁποία ὑπεβλήθη μετά τῶν παραστατικῶν, ἀλλά τήν ἄποψιν τοῦ κ. Χριστοδούλου, ἡ ὁποία ὑπάρχει εἰς τήν Διδακτορικήν Διατριβήν. ῎Ας ἐρμηνεύσῃ ἕκαστος τό γεγονός... Καί ἄς ληφθῆ ὑπ᾿ ὄψιν, ὅτι ὁ κ. Χριστόδουλος, ἀφοῦ πέτυχε νά ἐκδοθοῦν δικαστικαί ἀποφάσεις πού τόν συμφέρουν, εἰς τήν συνέχεια ἄρχισε νά συζητᾶ "ἐκ τοῦ ἀσφαλοῦς" πλέον τό θέμα τῆς "ΕΠΑΝΕΝΤΑΞΕΩΣ" τῶν "ΓΝΗΣΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ" εἰς τούς κόλπους τῆς, κατ᾿ αὐτόν καί κατά τόν πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομον καί τούς ὁπαδούς του, "ΜΗΤΡΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ".. Εἶναι χαρακτηριστική ἡ εἴδησις τῆς ᾿Εκκλησιαστικῆς ᾿Εφημερίδος "ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ" μηνός Σεπτεμβρίου 2001, καί ἀκόμη πιό χαρακτηριστική ἡ ἄποψίς της διά τόν Θεολογικό Διάλογο τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. μετά τῆς Φλωρινικῆς παρατάξεως.
Διά τήν "λύσιν τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ"
Παραθέτομεν δύο σχόλια τῆς ἐν λόγῳ ᾿Εφημερίδος, πολύ σημαντικά καί ἀποκαλυπτικά τῶν προθέσεων τοῦ κ. Χριστοδούλου καί τῶν μεθοδεύσεών του διά τήν "ΕΠΑΝΕΝΤΑΞΙΝ" τῶν Γ.Ο.Χ. εἰς τήν Νεοημερολογιτικήν ᾿Εκκλησίαν.
"Προσέγγιση μέ τούς Παλαιοημερολογίτας ἐπιδιώκει ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος.
Τό ζήτημα τῆς προσέγγισης μέ τούς χριστιανούς πού ἀκολουθοῦν τό Παλαιό ῾Ημερολόγιο συζητήθηκε στήν ῾Ιερά Σύνοδο ἐκτός ἡμερησίας διατάξεως καί ἐξ᾿ ἀφορμῆς διαλόγου πού ἀφοροῦσε τήν ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα ᾿Ιωάννη - Παύλου τοῦ Β' στήν ᾿Αθήνα.
Σύμφωνα μέ πληροφορίες ἀνατέθηκε στόν Μητροπολίτη Θηβῶν ῾Ιερώνυμο νά ἐρευνήσει κατά πόσον εἶναι δυνατή ἠ προσέγγιση μέ τίς ὁμάδες αὐτές. Στήν ἐκτενῆ συζήτησι τῶν Συνοδικῶν ᾿Αρχιερέων ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος φέρεται νά τάχθηκε ὑπέρ τῆς προσέγγισης.
Μαζί του συμφώνησαν οἱ περισσότεροι ᾿Αρχιερεῖς, ἐνῶ δύο Μητροπολῖτες οἱ κερκύρας Τιμόθεος καί ᾿Αέξανδρουπόλεως ῎Ανθιμος ἐξέφρασαν ἀμφιβολίες κατά πόσον οἱ Κληρικοί τῶν ὁμάδων αὐτῶν ἔχουν ἱεροσύνη καί ἀποστολική διαδοχή...
Λέγεται πώς ἤδη σέ δύο συγκεκριμένες ὁμάδες Παλαιοημερολογιτῶν ἔχει καλλιεργηθεῖ ἤδη κλῖμα διαλόγου καί ἐπανένταξης, ἀλλά τό ὅλο ἐπιχείρημα παρουσιάζεται ἀρκετά δύσκολο.
᾿Αξίζει νά σημειωθεῖ πώς ἐνδιαφέρον γιά προσέγγιση μέ τούς ἀκολουθοῦντας τό ᾿Ιουλιανό ἡμερολόγιο εἶχε ἐπιδείξει παλαιότερα καί τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, τό ὁποῖο εἶχε στείλει καί ἔγγραφο πρός τήν ᾿Εκκλησία τῆς ῾Ελλάδος".
(Στῦλος ᾿Ορθοδοξίας, Σεπτέμβριος 2001, σελ. 23).
Πλέον ἀποκαλυπτική εἶναι ἡ μεθόδευσις τῶν Νεοημερολογιτῶν νά ἐντάξουν οὐνιτικῷ τῷ τρόπῳ καί τούς παλιννοστοῦντας Ποντίους εἰς τόν Νεοημερολογιτισμόν, διά τῆς "ἐξυπηρετήσεως" αὐτῶν κατά τό παλαιόν ἑορτολόγιον μέ ἱερεῖς ἰδικούς των (τοῦ Νέου ἡμερολογίου), εἰς τούς ὁποίους θά ἐνταχθοῦν καί ὅσοι "παλαιοημερολογῖται ἱερεῖς" ἀναγνωρίζουν τόν ἐπιχώριο Νεοημερολογίτη ᾿Επίσκοπο. ᾿Ιδού καί τί ἀποκαλύπτει ἡ ἰδία ᾿Εφημερίς εἰς ἕτερον ρεπορτάζ, τό ὁποῖον παραθέτομεν κατά τό μέρος πού μᾶς ἐνδιαφέρει:
"῎Ανοιγμα τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου σέ παλαιοημερολογῖτες. Παράθυρο ἀναγνώρισης τῶν Παλαιοημερολογιτῶν, ὥστε νά ἐπανενταχθοῦν στήν ᾿Εκκλησία τῆς ῾Ελλάδος ἄνοιξε μέ ἀπόφασή της ἡ ῾Ιερά Σύνοδος...δίδει τήν ἔμμεση δυνατότητα γιά πρώτη φορά σέ ἱερεῖς καί ἐνορίες πού ἀκολουθοῦν τό Παλαιό ῾Ημερολόγιο νά ἐνταχθοῦν καί πάλι στίς τάξεις τῆς ᾿Εκκλησίας, ἀρκεῖ νά ἀναγνωρίζουν τόν οἰκεῖο Μητροπολίτη, ὡς κυρίαρχο ἐπίσκοπο. Προϋπόθεση φυσικά ἀποτελεῖ, γιά τούς ἱερεῖς αὐτούς, νά μήν ἔχουν κώλυμα ἱεροσύνης καί νά μήν ἔχουν καθαιρεθεῖ ἀπό τήν ᾿Εκκλησία..Τώρα τό πρόγραμμα αὐτό (πού ἀφορᾶ τούς παλιννοστοῦντας ὁμογενεῖς ἐκ Ρωσίας) ἐνῶ ἐμμέσως δίνεται ἡ δυνατότητα προσέγγισης καί ἀναγνώρισης κληρικῶν, πού ἀκολουθοῦν τό Παλαιό ῾Ημερολόγιο. ᾿Αξίζει μάλιστα νἀ σημειωθεῖ ὅτι τόν Σεπτέμβριο καί μέ ἀφορμή συζήτηση πού ἀφοροῦσε τίς ἐκδηλώσεις Παλαιοημερολογιτῶν κατά τήν ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα ᾿Ιωάννη - Παύλου τοῦ Β' ἡ Διαρκής ῾Ιερά Σύνοδος ὅρισε στόν Μητροπολίτη Θηβῶν καί Λεβαδείας ῾Ιερώνυμο νά ἐξετάσει κατά πόσο εἶναι δυνατή ἡ ἐπαναπροσέγγιση μέ ὁμάδες Παλαιοημερολογιτῶν. ῎Ηδη πληροφορίες ἀναφέρουν πώς ὑπάρχουν ἀρκετά περιθώρια γιά ἔνταξη ὁρισμένων ἐκ τῶν ὁμάδων αὐτῶν πού δραστηριοποιοῦνται κυρίως στό χῶρο τῆς ᾿Αττικῆς." (Στῦλος ᾿Ορθοδοξίας, Νοέμβριος 2001, σελ. 22).
Καί ἐνῶ αὐτά συμβαίνουν ἀπό πλευρᾶς δικαστηρίων καί ἀπό πλευρᾶς Νεοημερολογιτικῆς ᾿Εκκλησίας, λαμβάνομεν τήν ἐξῆς πληροφορίαν, ὅτι ὁ κ. Χριστόδουλος ἐδήλωσεν εἰς τούς Κληρικούς του, εἰς μίαν Σύναξιν, ὅτι: "Τό θέμα τῆς ἑνώσεως τῶν Παλαιοημερολογιτῶν πηγαίνει καλά, ὅσον ἀφορᾶ τούς Φλωριναίους. ῾Υπάρχουν κάποιες δυσκολίες μέ τούς Ματθαιϊκούς, διότι ἐμποδίζουν ὁ Κήρυκος καί ὁ Γκουτζίδης, ἀλλά θά ξεπεραστοῦν καί αὐτές οἱ δυσκολίες".
᾿Εσχάτως δέ εἰς θρησκευτικόν βιβλιοπωλεῖο τῶν ᾿Αθηνῶν λέγεται συχνά πυκνά, ὅτι: "Φλωρινικοί καί Ματθαιϊκοί παραπονοῦνται, διότι ὁ ᾿Επίσκοπος Κήρυκος καί ὁ ἀδ. ᾿Ελευθέριος ἐμποδίζουν τήν ἕνωσι καί δέν ἀφήνουν νά λυθῇ ἕνα θέμα πού ἔχει χρονίσει. Εἶναι ἔνα θέμα πού πρέπει νά τελειώσει. Γιατί ἐμποδίζουν;".
Δηλώνουμε καί στόν κ. Χριστόδουλο καί σέ ὅσους παραπονοῦνται ἠμετέρους καί Φλωρινικούς, ἀλλά καί σέ ὅσους ἀγωνιοῦν διά τά τεκταινόμενα, ὅτι τέτοια ἕνωσι δέν πρόκειται νά γίνῃ ποτέ. Γιατί αὐτό θά σημάνῃ τήν κατάργησι τῆς ᾿Ορθοδοξίας. Εἰδικώτερα εἰς μέν τούς Φλωρινικούς δέν συνιστῶμεν νά "ἐπανενταχθοῦν", διότι κατ᾿ οὐσίαν εἶναι "ἐντεταγμένοι", ἀφοῦ οἱ χειροτονίες τους προέρχονται ἐκεῖθεν (δηλαδή ἐκ τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ μέσω τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς), εἰς δέ ὅσους ἐκ τῶν "ἡμετέρων" παραπονοῦνται, διατί ἀντιδρῶμεν εἰς αὐτήν τήν ἕνωσιν, "ἐπανένταξιν", ὅπως τήν θέλιε ὁ Χριστόδουλος, τούς λέγομεν, ὅτι ἄν πιστεύουν πώς ἕλκουν τήν ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν ἀπό τούς Ρώσους τῆς Διασπορᾶς, καί πώς δέν ὑπάρχει καμμιά διαφορά στό θέμα τῆς προελεύσεως τῶν χειροτονιῶν μας μέ τούς Φλωρινικούς, καί θέλουν τήν "ἕνωσι", ἤτοι τήν ὑποταγή εἰς τόν Νεοημερολογιτισμό, δέν ἔχουν παρά νά τρέξουν νά ὑπαχθοῦν στούς Φλωρινικούς. ῎Αλλωστε μᾶς εἶπαν οἱ Φλωρινικοί τό 1992 διά τοῦ Προέδρου τῆς ᾿Επιτροπῆς των, "᾿Εμεῖς σᾶς ἀναγνωρίζουμε, διότι ἔχετε τήν ἴδια ᾿Αποστολική Διαδοχή, ὅπως καί ἐμεῖς ἀπό τούς Ρώσους τῆς Διασπορᾶς". ῎Ας τρέξουν, δεν τούς ἐμποδίζει κανείς. ῾Ο κ. Χριστόδουλος τούς περιμένει.
Οἱ ἴδιες καί ἀπαράλλακτες πρακτικές (;)
᾿Εκυκλοφόρησε ὁ "ΚΓΟ" μηνός Φεβρουαρίου (σ.σ. 2002). ᾿Εκεῖ γράφονται "ἄρρητα ρήματα" ἀποκαλυπτικά τῆς νοοτροπίας πού κυριαρχεῖ ἐσχάτως στά μέλη τοῦ Συνοδικοῦ Σώματος τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, ὅσον ἀφορᾶ τήν ᾿Εκκλησιαστικήν Διοίκησιν καί τήν ἀντιμετώπισι τῶν σύγχρονων μεγάλων ᾿Εκκλησιαστικῶν προβλημάτων, τά ὁποῖα, ὡς μή ὤφειλε, ἐδημιούργησε τό παρασυνοδικό καί τό παρεκκλησιαστικό κατεστημένο. Παρά τό γεγονός, ὅτι καταγγείλαμε καί διαμαρτυρηθήκαμε καθό ἔχομεν δικαίωμα, διά νά διαφυλάξωμεν τό κῦρος τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου καί τοῦ Προκαθημένου, ὅμως δέν εἰσηκούσθημεν. Τουναντίον:
α) Τόν ῾Ιερομ. π. ᾿Αμφιλόχιο, ὅλως αὐθαιρέτως καί παρά τούς Κανόνας, οἱ ὁποῖοι ἄλλα προβλέπουν, τόν ἐχαρακτήρισαν ὡς "ὑπόδικον" καί δέν τόν ἐδέχθησαν εἰς τήν συνεδρίασιν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, ὡς ἐκπρόσωπον τοῦ Σεβ/του Παναρέτου, τόν ὁποῖον καί αὐτόν, δι᾿ αὐτοῦ τοῦ τρόπου, "περιΰβρισαν", ὅπως καί τούς ῾Ιερούς Κανόνας, οἱ ὁποῖοι λέγουν, ὅτι καί εἰς τήν περίπτωσιν πού κάποιος εἶναι πράγματι ὑπόδικος, μέχρι νά βγῆ ἡ τελεσίδικη ἀπόφασις δέν μπορεῖ κανείς νά τοῦ στερήση τά ἐκ τῆς ἰδιότητός του ἀπορρέοντα δικαιώματα.
β) Τόν θεολόγον κ. ᾿Ελευθέριον Γκουτζίδην, τόν "κατεδίκασαν" μέ τό "ἐπιτίμιον τῆς ἀκοινωνησίας" (ἀνύπαρκτον παρά τοῖς ῾Ιεροῖς Κανόσι), καί "στερήσεως τοῦ δικαιώματος τοῦ ὁμιλεῖν καί ψάλλειν καί ἀπό πᾶσαν ἄλλην διακονίαν" μέ διαδικασίες πού ἐνθυμίζουν ῾Ιεράν ᾿Εξέτασιν καί μέ παρελκυστικές, μονομερεῖς, παραπλανητικές καί ἐξώφθαλμα διαστρεβλωτικές τῆς ἀληθείας παρερμηνεῖες τῆς διατυπώσεώς του περί ῾Αγίας Τριάδος, ἔτι δέ καί χωρίς νά τόν καλέσουν αὐτοπροσώπως εἰς ἀπολογίαν, χωρίς Κανονικήν διαδικασίαν, χωρίς ἀπόδειξιν τοῦ δῆθεν "σφάλματός" του, καί ἐνῶ ὁ ἴδιος ἐπί τρία χρόνια φωνάζει: "῾Υποδεῖξτέ μου τό σφάλμα καί ἀποδεῖξτε το καί ἐγώ εἶμαι ἕτοιμος ἀμέσως νά διορθώσω". Τό κυριώτερον, διότι ὑπῆρχε σκοπιμότης καί ἐντολή τῶν Φλωριναίων καί τῶν πέντε νά "βγῆ ἔξω ὁ Γκουτζίδης", διότι εἶναι ἐμπόδιο εἰς τήν ἐπιδιωκομένην οἰκουμενιστικῷ τῷ τρόπῳ ἕνωσιν, καί
γ) Τήν ἐλαχιστότητά μου "κατεδίκασαν" ὡς "δυνάμει σχισματικόν" καί μέ τήν πρωτοφανῆ εἰς τά ᾿Εκκλησιαστικά χρονικά (δέν ξέρω ἄν ὑπάρχη ἄλλο παρόμοιο εἰς τήν ἱστορία τῆς ᾿Εκκλησίας) νά μή ἔχω, ἄν καί εἶμαι Κανονικόν μέλος τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, τό δικαίωμα νά ὑποβάλλω ἐνστάσεις ἐν Συνόδῳ εἰς τάς Συνοδικάς ἀποφάσεις. Καί αὐτή βεβαίως ἡ ἀπόφασις, κατά τήν ταπεινήν του ἄποψιν, ἀποτελεῖ τό ἀποκορύφωμα τῆς καταλύσεως καί τοῦ ἐξευτελισμοῦ τοῦ Συνοδικοῦ θεσμοῦ. Καί ὁ λόγος αὐτῆς τῆς ἀποφάσεως εἶναι, ὅτι δέν δέχομαι τίς ἀντικανονικές ἀποφάσεις, αὐτάς πού λαμβάνονται, διά νά μή συζητηθοῦν θέματα ἀφορῶντα τήν Πίστιν, τήν ῾Ομολογίαν, τήν Κανονικήν τάξιν, κλπ. καί διότι ἐμποδίζω (αὐτό εἶναι τό βάθος τῆς ὑποθέσεως) μαζί μέ τόν θεολόγο κ. ᾿Ελευθέριο, καί τόν ῾Ιερομ. ᾿Αμφιλόχιο, τήν οἰκουμενιστικῷ τρόπῳ ἕνωσιν μετά τῶν πέντε, μετά τῶν Φλωρινικῶν καί δι᾿ αὐτῶν, βεβαίως, καί τήν ὑποταγήν "ἐπανένταξιν" τῶν Γ.Ο.Χ., εἰς τόν Νεοημερολογιτισμόν.
῞Οπως, ὅμως πληροφορούμεθα ἀπό τόν τύπο, δέν εἶναι μοναδικό τό φαινόμενο. Τά ἴδια καί ἀπαράλλακτα συμβαίνουν καί στήν Νεοημερολογιτική Σύνοδο, λές καί εἶναι ἕνας καί ὁ αὐτός ὁ Νομικός Σύμβουλος, πού συμβουλεύει καί δίνει κατευθύνσεις. Μόνον πού ἐκεῖ, παρά τό γεγονός ὅτι οἱ ᾿Επίσκοποι τῆς Νεοημερολογιτικῆς ᾿Εκκλησίας εὑρἰσκονται στήν κακοδοξία τοῦ νέου παπικοῦ ἡμερολογίου, ὅμως εἰς θέματα ᾿Εκκλησιαστικῆς Κανονικῆς τάξεως καί δικαιοσύνης, φαίνεται ἔχουν μεγαλυτέραν εὐαισθησίαν ἀπό τούς ᾿Ορθοδόξους ᾿Αρχιερεῖς.
Γράφει ἡ ἐφημερίς "Στῦλος ᾿Ορθοδοξίας" ὑπό τόν τίτλο, "Πρός διευθέτηση τό "ἐκκλησιαστικό" τῆς Ναυπάκτου: "...῾Η πρωτοβουλία τοῦ ᾿Αλεξανδρουπόλεως ᾿Ανθίμου ἦτο σωτήρια καί γιά τό κῦρος τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου καί τοῦ Προκαθημένου της ᾿Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, ἀφοῦ εἶχαν τήν πρόθεση νά ἀποδεχθοῦν αἴτημα τοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου ῾Ιεροθέου περί ἐπιβολῆς ἐπιτιμίου ἀκοινωνησίας , σύμφωνα μέ τήν βατικάνεια πρακτική, μέθοδο καί συμπεριφορά ἐν;ατίον θεσμικῶν διοικητικῶν ὀργάνων...Μέ τήν καθοριστική παρέμβαση ὡστόσο τοῦ Μητροπολίτη ᾿Αλεξανδρουπόλεως ἀλλά καί τήν σημαντική συνεισφορά τοῦ Μητροπολίτη Θηβῶν ῾Ιερωνύμου πού διέγνωσε τόν κίνδυνο ἀλλοίωσης μιᾶς παραδόσεως αἰώνων προστατεύθηκε τό κῦρος τῆς ᾿Ορθοδοξίας καί διαφυλάχθηκαν ἀρχές καί παραδόσεις.."
Καί πιό κάτω:
"Γιατί δέν μπορεῖ σέ κάθε ἀνακύπτουσα δυσκολία πού πιθανόν νά προέρχεται ἀπό προσωπικά πάθη καί παράλογους λογισμούς ἐξωεκκολησιαστικῶν παραγόντων νά παραβλέπονται γιά λόγους δῆθεν ἐκκλησιαστικῆς οἰκονομίας ῾Ιεροί Κανόνες καί διδαχές ἁγίων Πατέρων πού κράτησαν ζωντανή τήν ᾿Εκκλησία μας σό διάβα τῶν αἰώνων. Δέν δύναται, ὅπως τόνισαν ἀρκετοί ῾Ιεράρχες...,ἡ ᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησίας νά υἱθετεῖ πρακτικές πού ἀκολουθοῦσε καί ἀκολουθεῖ τό Βατικανό καί ἔχουν νά κάνουν μέ ἄκρατο δεσποτισμό καί ἀντικανονικές, ἀντιδημοκρατικές διαδικασίες. Διότι, ὅπως ὀρθά ἐπισημναθηκε στήν ΔΙΣ οἱ Πατέρες τῆς ᾿Εκκλησίας, οἱ ῾Ιεροί Κανόνες καί ἐν γένει ἡ ἐκκλησιαστική νομοθεσία λένε ὅτι ποτέ δέν τίθεται τιμωρία ἐπιτίμιο χωρίς ἔγγραφη καταγγελία καί κυρίως χωρίς τήν ἀπολογία τοῦ κατηγορουμένου καί ἐκκλησιαστική δίκη. Οἱ ῾Ιεροί Κανόνες λένε ξεκάθαρα καί προβλέπουν ὅτι σέ περίπτωση ἀναληθῶν κατηγοριῶν καί καταγγελιῶν ἀπό κληρικοῦ ἐναντίον ἄλλου Κληρικοῦ ἀνεξαρτήτως βαθμοῦ ἱερωσύνης τιμωρεῖται ὁ ψευδῶς καταγγέλλων, μόλις αὐτό ἀποδειχθεῖ μέ τήν ποινή πού προβλέπεται γιά τήν κατηγορία πού συκοφαντικά ἀπηύθυνε. Γι᾿ αὐτό τό λόγο ἀπαιτοῦνται ἐκκλησιαστικές δίκες..." οἱ ὀποῖες, προσθέτομεν ἡμεῖς, πρέπει νά ἀκολουθήσουν τήν προβλεπομένην Κανονικήν διαδικασίαν καί νά μήν εἶναι "παρωδία δίκης".
ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΘΗΣΑΥΡΙΣΜΑΤΑ ΤΕΥΧΟΣ: 479 - ΜΑΡΤΙΟΣ 2002
῾Ο Νεοημερολογιτικός Οἰκουμενισμός κατώρθωσε καί μέσω τῶν Δικαστηρίων νά κάμῃ νομολογία, τήν πλάνην τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, καθ᾿ ἥν "Φλωριναῖοι" καί "Ματθαιϊκοί" ἔλκουν τήν "᾿Αποστολικήν των Διαδοχήν" ἀπό τήν Ρωσική ᾿Εκκλησία τῆς Διασπορᾶς. Καί αὐτήν τήν βλασφημίαν φρόντισαν νά τήν "νομιμοποιήσουν" μέ δικαστικές ἀποφάσεις, ὡς θά ἴδωμεν κατωτέρω, ἡμεῖς δέ ἀντί νά ἀντιμετωπίσωμεν αὐτήν τήν βλασφημίαν, ἡ ὁποία ἔχει σοβαρές ἐκκλησιολογικές καί ἐπί τῆς ἀκεραιότητος τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς συνέπειες, διώκομεν, ὅποιον κρούει τόν κώδωνα τοῦ κινδύνου. Εἰς τό παρόν ἄρθρον θά γράψωμεν διά τά δύο "᾿Απαλλακτικά Βουλεύματα" τοῦ "Συμβουλίου Πλημμελειοδικῶν Πειραιῶς" (54/76) καί τοῦ "Συμβουλίου Πλημμελειοδικῶν Δράμας" (46/91), καθώς καί διά τήν ἐπιδίωξιν "ἐντάξεως" τῶν Γ.Ο.Χ. εἰς τόν Νεοημερολογιτισμόν:
Τό ὑπ᾿ ἀριθμ. 54/76 "᾿Απαλλακτικόν Βούλευμα τοῦ Συμβουλίου Πλημμελειοδικῶν Πειραιῶς"
Τό ὑπ᾿ ἀριθμ. 54/76 "᾿Απαλλακτικόν Βούλευμα τῶν ἐν Πειραιεῖ Πλημμελειοδικῶν" τό ὁποῖον ἀφορᾶ τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Πειραιῶς καί Νήσων κ. Νικόλαον, εἰς τό 7ον φύλλον γράφει περί τῶν χειροτονιῶν τοῦ 1937 καί τοῦ ῾Αγίου Πατρός κατά τό 1948, καθώς καί περί ᾿Εκκλησιολογίας, τά ἐξῆς:
"...εἰ καί διηρημένοι ὄντες (σ.σ. ἐννοεῖ τό σχίσμα τοῦ 1937) ἀπό τινος εἰς δύο ᾿Εκκλησίας, διευθυνομένας ἑκατέρας τούτων ὑπό ἰδίας Συνόδου ἐκ Παλαιοημερολογιτῶν ᾿Αρχιερεων. Διότι ἀπό τοῦ ἔτους 1937 (σ.σ. ἀπό λάθος γράφει 1947) ὁ κατά τήν 26ην Μαΐου 1935 χειροτονηθείς εἰς ᾿Επίσκοπον Βρεσθένης ῾Αγιορείτης ῾Ιερομόναχος Ματθαῖος Λαυρεώτης, περιελθών εἰς ἔριδα μετά τῶν λοιπῶν ᾿Αρχιερέων, ἥν καί τύποις περιέγραψεν, ἵδρυσε νέαν Θρησκευτικήν κοινωνίαν, ἥν ὠνόμασεν ὡσαύτως ᾿Εκκλησίαν τῶν Γνησίων ᾿Ορθοδόξων Χριστιανῶν τῆς ῾Ελλάδος. ῞Ενδεκα δ᾿ ἔτη βραδύτερον (σ.σ. τό βούλευμα γράφει ἕν ἔτος βραδύτερον, προφανῶς ἐκ λάθους), θεωρήσας τήν ὑπ᾿ αὐτόν ᾿Εκκλησίαν ὡς ἐν διωγμῷ τελοῦσαν καί ἐπικαλεσθείς "ἀπαρρησίαστον ἐπισκόπων καιροῖς χαλεποῖς", προέβη εἰς χειροτονίαν ῾Ιερομονάχου εἰς ᾿Επίσκοπον καί εὐθύς μετά τούτου εἰς χειροτονίας ἑτέρων τριῶν ἱερομονάχων εἰς ᾿Επισκόπους, μεθ᾿ ὧν συνεκρότησεν ἐν συνεχείᾳ τήν ῾Ιεράν Σύνοδον τῆς Ματθαιϊκῆς λεγομένης παρατάξεως τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γνησίων ᾿Ορθοδόξων Χριστιανῶν.
῾Ο Νεοημερολογιτικός Οἰκουμενισμός κατώρθωσε καί μέσω τῶν Δικαστηρίων νά κάμῃ νομολογία, τήν πλάνην τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, καθ᾿ ἥν "Φλωριναῖοι" καί "Ματθαιϊκοί" ἔλκουν τήν "᾿Αποστολικήν των Διαδοχήν" ἀπό τήν Ρωσική ᾿Εκκλησία τῆς Διασπορᾶς. Καί αὐτήν τήν βλασφημίαν φρόντισαν νά τήν "νομιμοποιήσουν" μέ δικαστικές ἀποφάσεις, ὡς θά ἴδωμεν κατωτέρω, ἡμεῖς δέ ἀντί νά ἀντιμετωπίσωμεν αὐτήν τήν βλασφημίαν, ἡ ὁποία ἔχει σοβαρές ἐκκλησιολογικές καί ἐπί τῆς ἀκεραιότητος τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς συνέπειες, διώκομεν, ὅποιον κρούει τόν κώδωνα τοῦ κινδύνου. Εἰς τό παρόν ἄρθρον θά γράψωμεν διά τά δύο "᾿Απαλλακτικά Βουλεύματα" τοῦ "Συμβουλίου Πλημμελειοδικῶν Πειραιῶς" (54/76) καί τοῦ "Συμβουλίου Πλημμελειοδικῶν Δράμας" (46/91), καθώς καί διά τήν ἐπιδίωξιν "ἐντάξεως" τῶν Γ.Ο.Χ. εἰς τόν Νεοημερολογιτισμόν:
Τό ὑπ᾿ ἀριθμ. 54/76 "᾿Απαλλακτικόν Βούλευμα τοῦ Συμβουλίου Πλημμελειοδικῶν Πειραιῶς"
Τό ὑπ᾿ ἀριθμ. 54/76 "᾿Απαλλακτικόν Βούλευμα τῶν ἐν Πειραιεῖ Πλημμελειοδικῶν" τό ὁποῖον ἀφορᾶ τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Πειραιῶς καί Νήσων κ. Νικόλαον, εἰς τό 7ον φύλλον γράφει περί τῶν χειροτονιῶν τοῦ 1937 καί τοῦ ῾Αγίου Πατρός κατά τό 1948, καθώς καί περί ᾿Εκκλησιολογίας, τά ἐξῆς:
"...εἰ καί διηρημένοι ὄντες (σ.σ. ἐννοεῖ τό σχίσμα τοῦ 1937) ἀπό τινος εἰς δύο ᾿Εκκλησίας, διευθυνομένας ἑκατέρας τούτων ὑπό ἰδίας Συνόδου ἐκ Παλαιοημερολογιτῶν ᾿Αρχιερεων. Διότι ἀπό τοῦ ἔτους 1937 (σ.σ. ἀπό λάθος γράφει 1947) ὁ κατά τήν 26ην Μαΐου 1935 χειροτονηθείς εἰς ᾿Επίσκοπον Βρεσθένης ῾Αγιορείτης ῾Ιερομόναχος Ματθαῖος Λαυρεώτης, περιελθών εἰς ἔριδα μετά τῶν λοιπῶν ᾿Αρχιερέων, ἥν καί τύποις περιέγραψεν, ἵδρυσε νέαν Θρησκευτικήν κοινωνίαν, ἥν ὠνόμασεν ὡσαύτως ᾿Εκκλησίαν τῶν Γνησίων ᾿Ορθοδόξων Χριστιανῶν τῆς ῾Ελλάδος. ῞Ενδεκα δ᾿ ἔτη βραδύτερον (σ.σ. τό βούλευμα γράφει ἕν ἔτος βραδύτερον, προφανῶς ἐκ λάθους), θεωρήσας τήν ὑπ᾿ αὐτόν ᾿Εκκλησίαν ὡς ἐν διωγμῷ τελοῦσαν καί ἐπικαλεσθείς "ἀπαρρησίαστον ἐπισκόπων καιροῖς χαλεποῖς", προέβη εἰς χειροτονίαν ῾Ιερομονάχου εἰς ᾿Επίσκοπον καί εὐθύς μετά τούτου εἰς χειροτονίας ἑτέρων τριῶν ἱερομονάχων εἰς ᾿Επισκόπους, μεθ᾿ ὧν συνεκρότησεν ἐν συνεχείᾳ τήν ῾Ιεράν Σύνοδον τῆς Ματθαιϊκῆς λεγομένης παρατάξεως τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γνησίων ᾿Ορθοδόξων Χριστιανῶν.
῾Η ἐν λόγῳ δευτέρα τῶν Παλαιοημερολογιτῶν ᾿Εκκλησία ὑποστηρίζει τήν συγκρότησιν αὐτῆς κατά τά ἐν τῇ ᾿Εκκλησίᾳ τῶν τριῶν πρώτων αἰώνων τηρηθέντα, μεριμνᾶ δέ νά διακρίνῃ φανερῶς τήν θέσιν αὐτῆς ἐν τῇ Πολιτείᾳ ἀπό πάσης ἄλλης παλαιοημερολογιτικῆς τοιαύτης, ὑποδεικνύουσα τοῦτο κατά τήν ἐκτός τῶν ἱεροτελεστιῶν ἀμφίεσιν τῶν Κληρικῶν καί μοναχῶν ἐν αὐτῇ".
Εἰς αὐτό τό ἐπίσημο δικαστικό ἔγγραφο διατυπώνονται βλασφημίαι κατά τῆς ᾿Εκκλησιολογίας καί τῆς ᾿Αποστολικῆς σας Διαδοχῆς. ῾Ομιλεῖ:
α) Διά δύο ᾿Εκκλησίας Παλαιοημερολογιτῶν!
β) Διά νέαν θρησκευτικήν κοινωνίαν, τήν ὁποίαν ἵδρυσεν ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος καί τήν ὁποίαν ὠνόμασεν ᾿Εκκλησίαν τῶν Γ.Ο.Χ.
γ) Διά δευτέραν τῶν Παλαιοημερολογιτῶν ᾿Εκκλησία.
Συνεχίζων τό "᾿Απαλλακτικόν βούλευμα" ἀποφαίνεται:
"Αἱ ὑπό τῶν παλαιοημερολογιτῶν ὅμως ὑποστηριζόμεναι ὡς ἄνω ἀπόψεις, περί τοῦ ἀπολύτως κανονικοῦ τῆς ἱερωσύνης αὐτῶν, ὡς καί ἡ ἐνισχυτική τούτων ἀπόψεων γνώμη, καθ᾿ ἥν ὁ καθηρημένος ᾿Ορθόδοξος ᾿Αρχιερεύς χειροτονῶν μετά τήν καθαίρεσιν δέν διαπράττει τό ἀδίκημα τῆς ἀντιποιήσεως ἀρχῆς, ἡ δέ ὑπ᾿ αὐτοῦ γενομένη χειροτονία οὐδόλως εἶναι ἄκυρος ἤ ἀνυπόστατος, ἀφοῦ καί μετά τήν καθαίρεσιν δῆθεν δέν ἐκπίπτει τοῦ ἱερατικοῦ αὐτοῦ ἀξιώματος, τοῦθ᾿ ὅπερ ἅπαξ τῇ ἐπικλήσει τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος ἀποκτηθέν εἶναι ἀναφαίρετον καί ἐσαεί ἀνεξάλειπτον, διότι ἡ θεία χάρις παραμένει δυνάμει ἐν αὐτῷ αἰρομένης δέ τῆς καθαιρέσεώς του ἐπανέρχεται εἰς τόν οἰκεῖον ἱερατικόν βαθμόν ἄνευ ἀναχειροτονήσεως, ἥτις θά ἦτο ἀπαραίτητος, ἐάν εἶχε στερηθῇ ταύτης (Προβλ. καί ΒΑΛΣΑΜΩΝΑ ἐν τῇ ἑρμηνείᾳ τοῦ 10ου κ. τῆς ἐν Σαρδικῇ (3.2777), ὅτι οὐδένα προκρισματισμόν ὑπέστησαν οἱ παρά τινων καθαιρεθέντων ἤ καί ἀναθεματισθέντων κληρωθέντες" (Δ. Πετρακάκου: Περί τοῦ κύρους τῶν χειροτονιῶν, σελ. 21 καί αὐτόθι παραπομπάς, Ι. Παναγοπούλου: "Περί τοῦ κύρους τῆς χειροτονίας Κληρικοῦ παρά καθηρημένων παλαιοημερολογίτου ἐπισκόπου γενομένης" ΝοΒ 18, σελ. 900 καί ἐπ. καί αὐτόθι παραπομπάς) δέν ἐγένοντο ἀποδεκταί ὑπό τῆς Νομολογίας τῶν Δικαστηρίων, ἅτινα δέχονται, ὅτι οἱ κατά τό ἔτος 1935 καθαιρεθέντες ᾿Αρχιερεῖς μετέστησαν εἰς τήν τάξιν τοῦ μοναχοῦ, μηδεμίαν ἐξουσίαν ἔχοντες πρός ἐνέργειαν τῶν εἰς τούς ᾿Επισκόπους ἐπιτρεπομένων, ἐν οἷς καί ἡ χειροτονία ἱερέως ἤ ᾿Αρχιερέως, ἥτις τυχόν γενομένη εἶναι ἄνευ ἐννόμου ἀξίας καί δέν περιποιεῖ τῷ χειροτονηθέντι τήν ἰδιότητα τοῦ κληρικοῦ ἤ τοῦ ἐπισκόπου (Α.Π. 39/1956 Ποιν. Χρον. ΣΤ. 190 Α.Π. 176/1957 Ποιν. Χρον. Ζ, 372)". (᾿Απαλλακτικόν Βούλευμα 54/76, Φύλλον 7ον)
Εἰς αὐτό τό ἐπίσημο δικαστικό ἔγγραφο διατυπώνονται βλασφημίαι κατά τῆς ᾿Εκκλησιολογίας καί τῆς ᾿Αποστολικῆς σας Διαδοχῆς. ῾Ομιλεῖ:
α) Διά δύο ᾿Εκκλησίας Παλαιοημερολογιτῶν!
β) Διά νέαν θρησκευτικήν κοινωνίαν, τήν ὁποίαν ἵδρυσεν ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος καί τήν ὁποίαν ὠνόμασεν ᾿Εκκλησίαν τῶν Γ.Ο.Χ.
γ) Διά δευτέραν τῶν Παλαιοημερολογιτῶν ᾿Εκκλησία.
Συνεχίζων τό "᾿Απαλλακτικόν βούλευμα" ἀποφαίνεται:
"Αἱ ὑπό τῶν παλαιοημερολογιτῶν ὅμως ὑποστηριζόμεναι ὡς ἄνω ἀπόψεις, περί τοῦ ἀπολύτως κανονικοῦ τῆς ἱερωσύνης αὐτῶν, ὡς καί ἡ ἐνισχυτική τούτων ἀπόψεων γνώμη, καθ᾿ ἥν ὁ καθηρημένος ᾿Ορθόδοξος ᾿Αρχιερεύς χειροτονῶν μετά τήν καθαίρεσιν δέν διαπράττει τό ἀδίκημα τῆς ἀντιποιήσεως ἀρχῆς, ἡ δέ ὑπ᾿ αὐτοῦ γενομένη χειροτονία οὐδόλως εἶναι ἄκυρος ἤ ἀνυπόστατος, ἀφοῦ καί μετά τήν καθαίρεσιν δῆθεν δέν ἐκπίπτει τοῦ ἱερατικοῦ αὐτοῦ ἀξιώματος, τοῦθ᾿ ὅπερ ἅπαξ τῇ ἐπικλήσει τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος ἀποκτηθέν εἶναι ἀναφαίρετον καί ἐσαεί ἀνεξάλειπτον, διότι ἡ θεία χάρις παραμένει δυνάμει ἐν αὐτῷ αἰρομένης δέ τῆς καθαιρέσεώς του ἐπανέρχεται εἰς τόν οἰκεῖον ἱερατικόν βαθμόν ἄνευ ἀναχειροτονήσεως, ἥτις θά ἦτο ἀπαραίτητος, ἐάν εἶχε στερηθῇ ταύτης (Προβλ. καί ΒΑΛΣΑΜΩΝΑ ἐν τῇ ἑρμηνείᾳ τοῦ 10ου κ. τῆς ἐν Σαρδικῇ (3.2777), ὅτι οὐδένα προκρισματισμόν ὑπέστησαν οἱ παρά τινων καθαιρεθέντων ἤ καί ἀναθεματισθέντων κληρωθέντες" (Δ. Πετρακάκου: Περί τοῦ κύρους τῶν χειροτονιῶν, σελ. 21 καί αὐτόθι παραπομπάς, Ι. Παναγοπούλου: "Περί τοῦ κύρους τῆς χειροτονίας Κληρικοῦ παρά καθηρημένων παλαιοημερολογίτου ἐπισκόπου γενομένης" ΝοΒ 18, σελ. 900 καί ἐπ. καί αὐτόθι παραπομπάς) δέν ἐγένοντο ἀποδεκταί ὑπό τῆς Νομολογίας τῶν Δικαστηρίων, ἅτινα δέχονται, ὅτι οἱ κατά τό ἔτος 1935 καθαιρεθέντες ᾿Αρχιερεῖς μετέστησαν εἰς τήν τάξιν τοῦ μοναχοῦ, μηδεμίαν ἐξουσίαν ἔχοντες πρός ἐνέργειαν τῶν εἰς τούς ᾿Επισκόπους ἐπιτρεπομένων, ἐν οἷς καί ἡ χειροτονία ἱερέως ἤ ᾿Αρχιερέως, ἥτις τυχόν γενομένη εἶναι ἄνευ ἐννόμου ἀξίας καί δέν περιποιεῖ τῷ χειροτονηθέντι τήν ἰδιότητα τοῦ κληρικοῦ ἤ τοῦ ἐπισκόπου (Α.Π. 39/1956 Ποιν. Χρον. ΣΤ. 190 Α.Π. 176/1957 Ποιν. Χρον. Ζ, 372)". (᾿Απαλλακτικόν Βούλευμα 54/76, Φύλλον 7ον)
Δηλαδή τό Βούλευμα ὑποστηρίζει τήν ἱστορικήν ἀναλήθειαν (πλάνη δικαστική, ἤ σκόπιμος παραχάραξις τῆς ἀληθείας;) ὅτι καί ὁ ᾿Αοίδιμος Βρεσθένης (ὁ ῞Αγιος Πατήρ) δέν ἦτο Κανονικός ᾿Επίσκοπος, διότι δῆθεν ἐχειροτονήθη τό 1935 ἀπό "καθηρημένους" ᾿Αρχιερεῖς! Θεωρεῖ τήν χειροτονία τοῦ ἁγίου Πατρός Ματθαίου παράνομον καί ἄκυρον καί ἑπομένως καί αἱ χειροτονίαι τάς ὀποίας ἐτέλεσεν οὗτος τό 1948, τάς θεωρεῖ παρανόμους καί ἀκύρους, ὄχι διότι ἔγιναν ὑπό ἑνός, αὐτό δέν τό σχολιάζει τό βούλευμα, ἀλλά διότι ὁ χειροτονήσας προήρχετο ἀπό "καθηρημένους" ᾿Αρχιερεῖς. ῾Η ἀλήθεια ὅμως εἶναι ὅτι τρεῖς ᾿Αρχιερεῖς (Δημητριάδος Γερμανός, πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος καί Ζακύνθου Χρυσόστομος) ὅταν προέβησαν εἰς τάς γνωστάς χειροτονίας εἰς τήν ῾Ιεράν Μονήν τῆς Παναγίας ἀπό 23 ἕως καί 26 Μαίου 1935 ΔΕΝ ΕΙΧΟΝ ΚΑΘΑΙΡΕΘΕΙ. Αὐτοί "καθηρέθησαν" ΑΚΥΡΩΣ (βεβαίως) κατόπιν, τήν Παρασκευή 1 ᾿Ιουνίου 1935. ῾Ο κύριος λόγος πού ὡδήγησε τόν Χρυσόστομο Παπαδόπουλο εἰς "καθαιρετικάς πράξεις", ἦτο ἀκριβῶς ὅτι οἱ τρεῖς ᾿Αρχιερεῖς προέβησαν Κανονικῶς καί ᾿Ορθοδόξως εἰς χειροτονίας ᾿Επισκόπων καί συνεκρότησαν τήν 7μελῆ ῾Ιεράν Σύνοδον τῆς "᾿Ακαινοτομήτου Αὐτοκεφάλου ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος" (Βούλευμα 54/76 Φύλλον 6ον).
Τό "᾿Απαλλακτικό τοῦτο Βούλευμα" δέν φέρεται νά ἀμφισβητῇ τήν κατά τό 1948 ὑπό τοῦ ἁγίου Πατρός "ὑφ᾿ ἐνός χειροτονίαν", καί δέν ἐπικαλεῖται κἄν τό αἰτιολογικόν, ὅτι ἐγένοντο ὑφ᾿ ἑνός, διότι προφανῶς ξέρουν οἱ ἑρμηνευταί καί οἱ δικασταί, πού εἶναι μελετημένοι, ὅτι ἡ ὑφ᾿ ἑνός χειροτονία δέν εἶναι ἄκυρος.
Τό βούλευμα ἐπιχειρεῖ νά προσβάλῃ τήν ᾿Αποστολική Διαδοχή μας μέ τό νά ἀμφισβητῇ τάς χειροτονίας τοῦ 1935 καί κατ᾿ ἐπέκτασιν καί αὐτάς τοῦ 1948, τάς ὁποίας θεωρεῖ ὡς ἀκύρους, μέ τό αἰτιολογικόν ὅτι αὗται ἐγένοντο δῆθεν ὑπό "καθηρημένων" ᾿Αρχιερέων, οἱ ὁποῖοι περιῆλθον εἰς τήν τάξιν τῶν μοναχῶν. ῾Επομένως κατά τό πεπλανημένον καί βλάσφημον Βούλευμα, οἱ χειροτονηθέντες ᾿Επίσκοποι τό 1935 καί 1948 δέν εἶναι νόμιμοι καί ἔγκυροι μέχρι τό 1971, διότι εἰς τήν συνέχεια λέγει:
"῾Ετέρωθεν δυνάμει τῆς ὑπ᾿ ἀριθμ. 16-11 τῆς 15/18ης Σεπτεμβρίου 1971 ἀποφάσεως τῆς Συνόδου τῶν ᾿Επισκόπων τῆς ῾Υπερορίου Ρωσικῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας ἐνετάλησαν οἱ ᾿Αρχιερεῖς Γερμανίας Φιλόθεος καί Αὐστραλίας Κων/νος, ὅπως μεταβαίνοντες εἰς Βοστώνην χειροθετήσωσι τούς ᾿Επισκόπους Κορινθίας Κάλλιστον καί Κιτίου ᾿Επιφάνιον. ῎Οντως τήν μέν 17ην Σεπτεμβρίου 1971 ἐχειροθετήθη ὑπό τῶν ὡς ἄνω ᾿Αρχιερέων ὁ Μητροπολίτης Κορινθίας Κάλλιστος ἐν τῇ ῾Ιερᾷ Μονῇ τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος εἰς Μπροῦκλιν τῆς Μασσαχουσέτης, τήν δέ ἑπομένην καί εἰς τόν ὡς ἄνω Ναόν ἐχειροθετήθη ὁ ᾿Επίσκοπος Κιτίου ᾿Επιφάνιος. ᾿
"῾Ετέρωθεν δυνάμει τῆς ὑπ᾿ ἀριθμ. 16-11 τῆς 15/18ης Σεπτεμβρίου 1971 ἀποφάσεως τῆς Συνόδου τῶν ᾿Επισκόπων τῆς ῾Υπερορίου Ρωσικῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας ἐνετάλησαν οἱ ᾿Αρχιερεῖς Γερμανίας Φιλόθεος καί Αὐστραλίας Κων/νος, ὅπως μεταβαίνοντες εἰς Βοστώνην χειροθετήσωσι τούς ᾿Επισκόπους Κορινθίας Κάλλιστον καί Κιτίου ᾿Επιφάνιον. ῎Οντως τήν μέν 17ην Σεπτεμβρίου 1971 ἐχειροθετήθη ὑπό τῶν ὡς ἄνω ᾿Αρχιερέων ὁ Μητροπολίτης Κορινθίας Κάλλιστος ἐν τῇ ῾Ιερᾷ Μονῇ τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος εἰς Μπροῦκλιν τῆς Μασσαχουσέτης, τήν δέ ἑπομένην καί εἰς τόν ὡς ἄνω Ναόν ἐχειροθετήθη ὁ ᾿Επίσκοπος Κιτίου ᾿Επιφάνιος. ᾿
Επανελθόντες οἱ ἀνωτέρω εἰς τήν ῾Ελλάδα, ἐχειροθέτησαν τούς ὑπολοίπους ᾿Αρχιερεῖς τῆς Ματθαιϊκῆς παρατάξεως καί οἱ ᾿Αρχιερεῖς τόν κλῆρον (ἴδετε τό Περιοδικόν ΚΗΡΥΞ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ Περίοδος Δ'- Τόμος 17ος, Μήν Νοέμβριος σελ. 6 καί ἑπόμενα) ᾿Ακολούθως τήν 26ην ᾿Ιανουαρίου 1973 καί ἐν τῷ ῾Ιερῷ Ναῷ ῾Αγίου ΝΙκολάου, τῆς ῾Ιερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Κουβαρᾶ ᾿Αττικῆς, οἱ ᾿Επίσκοποι ᾿Αθηνῶν ᾿Ανδρέας, Θεσσαλονίκης Δημήτριος, Κορινθίας Κάλλιστος, Τρίκκης καί Σταγῶν Βησσαρίων καί Μεσσηνίας Γρηγόριος ἐχειροτόνησαν τόν ᾿Αρχιμανδρίτην Νικόλαον Μεσσιακάρην - πρῶτον τῶν κατηγορουμένων - εἰς ᾿Επίσκοπον Πειραιῶς". (Βλέπετε ὁλόκληρον τό ᾿Απαλλακτικόν Βούλευμα 54/76 εἰς: ᾿Επισκόπου Κηρύκου, Μητροπ. Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς: "ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΑΙ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ", ὅπως προκύπτουν ἀπό ἀδιάψευστες πηγές καί ντοκουμέντα, Τόμος Πρῶτος: ᾿Αναγκαῖαι καί ἐπιβεβλημέναι ἀπαντήσεις πρός τόν Σεβ. Μητροπ. Πειραιῶς καί Νήσων κ. Νικόλαον", Κορωπί Φεβρουάριος 2002).
῞Οσον ἀφορᾶ τό οὐσιαστικόν νομικόν ἐπιχείρημα τοῦ ᾿Απαλλακτικοῦ Βουλεύματος, βάσει τοῦ ὁποίου ἀπαλλάσσεται ὁ Σεβασμιώτατος Πειραιῶς κ. Νικόλαος τοῦ ποινικοῦ κατηγορητηρίου "ἐπί ἀντιποιήσει ἀσκήσεως ὑπηρεσίας λειτουργοῦ τῆς ᾿Ανατολικῆς ᾿Ορθοδόξου τοῦ Χριστοῦ ᾿Εκκλησίας", ἰδού τί λέγει:
"Πρός θεραπείαν τῆς τοιαύτης "ἀδυναμίας" αἱ δύο θρησκευτικαί κοινωνίαι τῶν παλαιοημερολογιτῶν (Φλωρινικοί καί "Ματθαιϊκοί") προσέφυγον κεχωρισμένως ἐκάστη εἰς τήν ῾Υπερόριον ᾿Ορθόδοξον ᾿Εκκλησίαν, ἥτις ἐδέχθη τό μέν διά χειροθεσίας, κατ᾿ οἰκονομίαν τοῦ Η᾿ ᾿Αποστολικοῦ Κανόνος τῆς πρώτης Συνόδου "περί τῶν ὀνομαζόντων μέν ἑαυτούς καθαρούς ποτε προερχομένων δέ τῇ Καθολικῆ ᾿Εκκλησία ἔδοξε τῇ ἀγίᾳ καί μεγάλῃ Συνόδῳ, ὥστε χειροθετουμένους αὐτούς μένειν οὕτως ἐν τῷ Κλήρῳ... νά καταστήσῃ κανονικάς τάς ἐκ τοῦ Ματθαίου προερχομένας χειροτονίας τῆς "Ματθαιίκῆς" ῾Ιεραρχίας δυνάμει τῆς ἀρχῆς καθ᾿ ἥν μία ἄνομος πρᾶξις ἐπικυρώνεται ὡς Μυστήριον ἄνευ τῆς ἀνάγκης τῆς ἐπαναλήψεως, ἡ ὁποία (῾Ιεραρχία) δέν ἀνεγνωρίσθη ὑπό τῆς ἄλλης παρατάξεως τῶν Παλαιοημερολογιτῶν, τό δέ διά χειροτονίας..." (Φύλλον 8ον τοῦ Βουλεύματος 54/76). (αὐτόθι)
Δηλαδή κατά τό ἀνωτέρω Βούλευμα οἱ "Ματθαιϊκοί" ᾿Αρχιερεῖς, οἱ ὁποῖοι ἔχουν τάς ἐπισκοπικάς των χειροτονίας ἐκ τῶν χειροτονιῶν τοῦ 1935 καί 1948, ὡς ὑπό δῆθεν "καθηρημένων", καί δῆθεν εἰς τήν τάξιν τῶν μοναχῶν περιελθόντων, καί ἐπομένως "σχισματικῶν" (κατά τό βούλευμα πάντοτε), ἀλλά καί ὑφ᾿ ἐνός (ὅπερ ὅμως δέν προσβάλλει τό βούλευμα), κατέστησαν κανονικάς τάς "ἀνόμους" χειροτονίας των "ἐπικυρώσαντες αὐτάς ὡς μυστήριον" διά τῆς "χειροθεσίας".ἀπό τήν Ρωσικήν Σύνοδον τῆς Διασπορᾶς.
Τό ὑπ᾿ ἀριθμ. 46/91 ᾿Απαλλακτικόν Βούλευμα τοῦ "Συμβουλίου Πλημμελειοδικῶν Δράμας"
῾Υπάρχει καί νεώτερον Βούλευμα, ὑπ᾿ ἀριθμ. 46/1991, τοῦ "Συμβουλίου Πλημμελειοδικῶν Δράμας", τό ὁποῖον εἶναι συνέχεια τοῦ ᾿Απαλλακτικοῦ Βουλεύματος τοῦ Συμβουλίου Πλημμελειοδικῶν Πειραιῶς, καί στηρίζεται εἰς αὐτό, καί τό ὁποῖον ἀποφαίνεται εὐθέως, ὅτι οἱ Ματθαιϊκοί ᾿Αρχιερεῖς ἕλκουν τήν ᾿Αποστολικήν των Διαδοχήν ἀπό τούς Ρώσους τῆς Διασπορᾶς παρά τῶν ὁποίων ἔλαβον "χειροτονίαν διά τήν ἐξασφάλισιν τῆς ᾿Αποστολικῆς των Διαδοχῆς". ᾿Ιδού τί συγκεκριμένα λέγει:
"Πράγματι ὁ ἀνωτέρω ᾿Αρχιερεύς (σ.σ. ἀναφέρεται εἰς τόν ᾿Επίσκοπο Βρεσθένης Ματθαῖο) χειροτόνησε κατώτερους Κληρικούς καί ᾿Επισκόπους, μετά τῶν τελευταίων δέ συγκρότησε τήν ῾Ιερά Σύνοδο τῆς Ματθαιϊκῆς Παρατάξεως τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γνησίων ᾿Ορθοδόξων Χριστιανῶν τῆς ῾Ελλάδος, ἡ ὁποία, μετά τήν Νομολογία τοῦ ᾿Αρείου Πάγου (βλ. Α.Π. 39/1956 καί 178/1957) καά τήν ὁποία οἱ τό ἔτος 1935 καθαιρεθέντες ᾿Αρχιερεῖς στεροῦνται τῆς ᾿Εξουσίας νά χειροτονοῦν καί ὅτι οἱ ὑπ᾿ αὐτῶν χειροτονηθέντες δέν ἔχουν τήν ἰδιότητα τοῦ κληρικοῦ, προσέφυγε στήν ἐν ᾿Αμερικῇ ῾Υπερόριον Ρωσικήν ᾿Ορθόδοξον ᾿Εκκλησίαν....ἡ ὁποία δέχθηκε τήν διά χειροτονίας ἐξασφάλιση τῆς διαδοχῆς στήν ῾Ιεραρχία της.
῎Ετσι ἀπό τήν ῾Ιεράν Σύνοδον τῆς ἀνωτέρω ᾿Εκκλησίας, πού ἀκολουθεῖ τό Πάτριον ᾿Εκκλησιαστικόν ῾Ημερολόγιον, μεταξύ τῶν ἐτῶν 1960 καί 1962 χειροτονήθηκαν μέ τήν σειρά: α) ῾Ο ἀρχιμανδρίτης ᾿Ακάκιος Παππᾶς σέ ᾿Επίσκοπον Ταλαντίου, ἀπό τόν ᾿Αρχιεπίσκοπο Σικάγου Σεραφείμ καί τόν ᾿Επίσκοπο Θεόφιλο (σ.σ. Νεοημερολογίτη) β) ῾Ο ἀρχιμανδρίτης Αὐξέντιος Πάστρας σέ ᾿Επίσκοπο Γαρδικίου, ἀπό τόν ᾿Ακάκιο Παππᾶν καί τόν ᾿Αρχιεπίσκοπο Χιλῆς καί Περοῦ Λεόντιο (σ.σ. συμπροσευχηθέντα μετά Καρδιναλίων) γ) ῾Ο ἀρχιμανδρίτης Γερόντιος Μαργιώλης σέ ᾿Επίσκοπο Πειραιῶς καί Σαλαμῖνος ἀπό τούς ᾿Ακάκιον Παππᾶν, Αὐξέντιον Πάστραν καί τόν ᾿Επίσκοπον Κυκλάδων Παρθένιον. δ) Τό ἔτος 1971, οἱ Μητροπολῖτες Κορινθίας Κάλλιστος καί Κιτίου ᾿Επιφάνιος, ἀπό τούς ᾿Αρχιερεῖς Φιλόθεον καί Αὐστραλίας Κων/νον, οἱ ὁποῖοι ἐνεκλήθησαν ἀπό τήν Σύνοδο τῶν ᾿Επισκόπων τῆς ᾿Εκκλησίας αὐτῆς. Οἱ ἀνωτέρω χειροτονηθέντες χειροτόνησαν περαιτέρω τούς ὑπολοίπους ᾿Αρχιερεῖς, τόν Κλῆρο (βλ. ἐκετενέστερη ἀνάπτυξη στό Βούλευμα Συμβουλίου Πλημμελειοδικῶν Πειραιῶς 54/76).
Καί συνεχίζει πιό κάτω τό Βούλευμα:
"Μετά ταῦτα ὁ Καλλιόπιος στίς 12-2-1979 χειροτονήθηκε σέ Μητροπολίτη Πενταπόλεως τῶν ΓΟΧ ἀπό τούς Κορινθίας Κάλλιστον, ᾿Αχαΐας Καλλίνικον καί Αἰολίας Γερμανόν, πού ἕλκουν τήν διαδοχήν τους ἀπό τήν ῾Υπερόριον Ρωσικήν ᾿Ορθόδοξη ᾿Εκκλησία".
Καί αἱ σύγχρονοι δικαστικαί ἀποφάσεις προσβάλλουν τήν ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν.
᾿Αλλά καί αἱ ἀποφάσεις τῶν συγχρόνων Δικαστηρίων ἐπίσης βλασφημοῦν κατά τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς, ἀφοῦ διά τούς νεοχειροτονηθέντας (τό 1995 καί μετέπειτα) ᾿Αρχιερεῖς, ἀποφαίνονται ὅτι δέν νομιμοποιοῦνται, διότι "δέν ἐκλήθησαν καί οἱ πέντε". Παρά τό γεγονός ὅτι κατετέθησαν Γνωματεύσεις τριῶν ἴσως καί περισσοτέρων Πανεπιστημιακῶν εἰδικῶν Καθηγητῶν, διά τῶν ὁποίων ἐκαλύφθη τό νομικόν καί Κανονικόν μέρος τῆς ὑποθέσεως, εἰς τά δικαστήρια αὐτά ἐπρυτάνευσεν ἡ γνώμη τοῦ κ. Χριστοδούλου, ὅπως τήν ἐκθέτει εἰς τήν Διατριβήν του, δι᾿ αὐτό καί αἱ ἀποφάσεις "κόπησαν καί ράφτηκαν", ἔτσι ὥστε νά ἐξυπηρετοῦν τήν λύσιν πού ἐξυπηρετεῖ τήν "ἐπανένταξιν" τῶν Γ.Ο.Χ. εἰς τήν Νεοημερολογιτικήν ᾿Εκκλησίαν, δηλαδή αὐτό πού εἶναι ὁ ἀμεσώτερος στόχος τοῦ κ. Χριστοδούλου, ἄμα τῇ ἐκλογῇ του εἰς ᾿Αρχιεπίσκοπον τῆς Ν.Ε. Σύμφωνα μέ τάς νεωτέρας αὐτάς ἀποφάσεις ρυθμιστικός παράγων πλέον εἰς τά τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. θεωρεῖται ἡ Σύνοδος τῆς Νεοημερολογιτικῆς ᾿Εκκλησίας. ῎Ετσι ἐξεδόθη ἀπόφασις Δικαστηρίου περί τῆς ῾Ιερᾶς Μονῆς, μέ τήν ὁποίαν ὑποστηρίζεται ή γνώμη ὅτι ἁρμοδία νά συστήση "διαιτητικόν Δικαστήριον" διά τήν διαφοράν πού προέκυψε εἰς τήν ῾Ιεράν Μονήν Παναγίας Πευκοβουνογιατρίσσης εἶναι ἡ Σύνοδος τοῦ νέου ῾Ημερολογίου καί οὐχί ἡ Σύνοδος τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. εἰς τήν ὁποίαν ἀνήκει ἡ ῾Ιερά Μονή. Σημειώνομεν, ὄτι τό συγκεριμένον Δικαστήριον (᾿Εφετεῖον ᾿Αθηνῶν) δέν ἔλαβε ὑπ᾿ ὄψιν τήν τεκμηριωμένην Γνωμάτευσιν τοῦ Πανεπιστημιακοῦ Καθηγητοῦ, (ἐπισήμου Νομικοπυ Συμβούλου καί τοῦ κ. Χριστοδούλου), ἡ ὁποία ὑπεβλήθη μετά τῶν παραστατικῶν, ἀλλά τήν ἄποψιν τοῦ κ. Χριστοδούλου, ἡ ὁποία ὑπάρχει εἰς τήν Διδακτορικήν Διατριβήν. ῎Ας ἐρμηνεύσῃ ἕκαστος τό γεγονός... Καί ἄς ληφθῆ ὑπ᾿ ὄψιν, ὅτι ὁ κ. Χριστόδουλος, ἀφοῦ πέτυχε νά ἐκδοθοῦν δικαστικαί ἀποφάσεις πού τόν συμφέρουν, εἰς τήν συνέχεια ἄρχισε νά συζητᾶ "ἐκ τοῦ ἀσφαλοῦς" πλέον τό θέμα τῆς "ΕΠΑΝΕΝΤΑΞΕΩΣ" τῶν "ΓΝΗΣΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ" εἰς τούς κόλπους τῆς, κατ᾿ αὐτόν καί κατά τόν πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομον καί τούς ὁπαδούς του, "ΜΗΤΡΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ".. Εἶναι χαρακτηριστική ἡ εἴδησις τῆς ᾿Εκκλησιαστικῆς ᾿Εφημερίδος "ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ" μηνός Σεπτεμβρίου 2001, καί ἀκόμη πιό χαρακτηριστική ἡ ἄποψίς της διά τόν Θεολογικό Διάλογο τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. μετά τῆς Φλωρινικῆς παρατάξεως.
Διά τήν "λύσιν τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ"
Παραθέτομεν δύο σχόλια τῆς ἐν λόγῳ ᾿Εφημερίδος, πολύ σημαντικά καί ἀποκαλυπτικά τῶν προθέσεων τοῦ κ. Χριστοδούλου καί τῶν μεθοδεύσεών του διά τήν "ΕΠΑΝΕΝΤΑΞΙΝ" τῶν Γ.Ο.Χ. εἰς τήν Νεοημερολογιτικήν ᾿Εκκλησίαν.
"Προσέγγιση μέ τούς Παλαιοημερολογίτας ἐπιδιώκει ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος.
Τό ζήτημα τῆς προσέγγισης μέ τούς χριστιανούς πού ἀκολουθοῦν τό Παλαιό ῾Ημερολόγιο συζητήθηκε στήν ῾Ιερά Σύνοδο ἐκτός ἡμερησίας διατάξεως καί ἐξ᾿ ἀφορμῆς διαλόγου πού ἀφοροῦσε τήν ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα ᾿Ιωάννη - Παύλου τοῦ Β' στήν ᾿Αθήνα.
Σύμφωνα μέ πληροφορίες ἀνατέθηκε στόν Μητροπολίτη Θηβῶν ῾Ιερώνυμο νά ἐρευνήσει κατά πόσον εἶναι δυνατή ἠ προσέγγιση μέ τίς ὁμάδες αὐτές. Στήν ἐκτενῆ συζήτησι τῶν Συνοδικῶν ᾿Αρχιερέων ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος φέρεται νά τάχθηκε ὑπέρ τῆς προσέγγισης.
Μαζί του συμφώνησαν οἱ περισσότεροι ᾿Αρχιερεῖς, ἐνῶ δύο Μητροπολῖτες οἱ κερκύρας Τιμόθεος καί ᾿Αέξανδρουπόλεως ῎Ανθιμος ἐξέφρασαν ἀμφιβολίες κατά πόσον οἱ Κληρικοί τῶν ὁμάδων αὐτῶν ἔχουν ἱεροσύνη καί ἀποστολική διαδοχή...
Λέγεται πώς ἤδη σέ δύο συγκεκριμένες ὁμάδες Παλαιοημερολογιτῶν ἔχει καλλιεργηθεῖ ἤδη κλῖμα διαλόγου καί ἐπανένταξης, ἀλλά τό ὅλο ἐπιχείρημα παρουσιάζεται ἀρκετά δύσκολο.
᾿Αξίζει νά σημειωθεῖ πώς ἐνδιαφέρον γιά προσέγγιση μέ τούς ἀκολουθοῦντας τό ᾿Ιουλιανό ἡμερολόγιο εἶχε ἐπιδείξει παλαιότερα καί τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, τό ὁποῖο εἶχε στείλει καί ἔγγραφο πρός τήν ᾿Εκκλησία τῆς ῾Ελλάδος".
(Στῦλος ᾿Ορθοδοξίας, Σεπτέμβριος 2001, σελ. 23).
Πλέον ἀποκαλυπτική εἶναι ἡ μεθόδευσις τῶν Νεοημερολογιτῶν νά ἐντάξουν οὐνιτικῷ τῷ τρόπῳ καί τούς παλιννοστοῦντας Ποντίους εἰς τόν Νεοημερολογιτισμόν, διά τῆς "ἐξυπηρετήσεως" αὐτῶν κατά τό παλαιόν ἑορτολόγιον μέ ἱερεῖς ἰδικούς των (τοῦ Νέου ἡμερολογίου), εἰς τούς ὁποίους θά ἐνταχθοῦν καί ὅσοι "παλαιοημερολογῖται ἱερεῖς" ἀναγνωρίζουν τόν ἐπιχώριο Νεοημερολογίτη ᾿Επίσκοπο. ᾿Ιδού καί τί ἀποκαλύπτει ἡ ἰδία ᾿Εφημερίς εἰς ἕτερον ρεπορτάζ, τό ὁποῖον παραθέτομεν κατά τό μέρος πού μᾶς ἐνδιαφέρει:
"῎Ανοιγμα τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου σέ παλαιοημερολογῖτες. Παράθυρο ἀναγνώρισης τῶν Παλαιοημερολογιτῶν, ὥστε νά ἐπανενταχθοῦν στήν ᾿Εκκλησία τῆς ῾Ελλάδος ἄνοιξε μέ ἀπόφασή της ἡ ῾Ιερά Σύνοδος...δίδει τήν ἔμμεση δυνατότητα γιά πρώτη φορά σέ ἱερεῖς καί ἐνορίες πού ἀκολουθοῦν τό Παλαιό ῾Ημερολόγιο νά ἐνταχθοῦν καί πάλι στίς τάξεις τῆς ᾿Εκκλησίας, ἀρκεῖ νά ἀναγνωρίζουν τόν οἰκεῖο Μητροπολίτη, ὡς κυρίαρχο ἐπίσκοπο. Προϋπόθεση φυσικά ἀποτελεῖ, γιά τούς ἱερεῖς αὐτούς, νά μήν ἔχουν κώλυμα ἱεροσύνης καί νά μήν ἔχουν καθαιρεθεῖ ἀπό τήν ᾿Εκκλησία..Τώρα τό πρόγραμμα αὐτό (πού ἀφορᾶ τούς παλιννοστοῦντας ὁμογενεῖς ἐκ Ρωσίας) ἐνῶ ἐμμέσως δίνεται ἡ δυνατότητα προσέγγισης καί ἀναγνώρισης κληρικῶν, πού ἀκολουθοῦν τό Παλαιό ῾Ημερολόγιο. ᾿Αξίζει μάλιστα νἀ σημειωθεῖ ὅτι τόν Σεπτέμβριο καί μέ ἀφορμή συζήτηση πού ἀφοροῦσε τίς ἐκδηλώσεις Παλαιοημερολογιτῶν κατά τήν ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα ᾿Ιωάννη - Παύλου τοῦ Β' ἡ Διαρκής ῾Ιερά Σύνοδος ὅρισε στόν Μητροπολίτη Θηβῶν καί Λεβαδείας ῾Ιερώνυμο νά ἐξετάσει κατά πόσο εἶναι δυνατή ἡ ἐπαναπροσέγγιση μέ ὁμάδες Παλαιοημερολογιτῶν. ῎Ηδη πληροφορίες ἀναφέρουν πώς ὑπάρχουν ἀρκετά περιθώρια γιά ἔνταξη ὁρισμένων ἐκ τῶν ὁμάδων αὐτῶν πού δραστηριοποιοῦνται κυρίως στό χῶρο τῆς ᾿Αττικῆς." (Στῦλος ᾿Ορθοδοξίας, Νοέμβριος 2001, σελ. 22).
Καί ἐνῶ αὐτά συμβαίνουν ἀπό πλευρᾶς δικαστηρίων καί ἀπό πλευρᾶς Νεοημερολογιτικῆς ᾿Εκκλησίας, λαμβάνομεν τήν ἐξῆς πληροφορίαν, ὅτι ὁ κ. Χριστόδουλος ἐδήλωσεν εἰς τούς Κληρικούς του, εἰς μίαν Σύναξιν, ὅτι: "Τό θέμα τῆς ἑνώσεως τῶν Παλαιοημερολογιτῶν πηγαίνει καλά, ὅσον ἀφορᾶ τούς Φλωριναίους. ῾Υπάρχουν κάποιες δυσκολίες μέ τούς Ματθαιϊκούς, διότι ἐμποδίζουν ὁ Κήρυκος καί ὁ Γκουτζίδης, ἀλλά θά ξεπεραστοῦν καί αὐτές οἱ δυσκολίες".
᾿Εσχάτως δέ εἰς θρησκευτικόν βιβλιοπωλεῖο τῶν ᾿Αθηνῶν λέγεται συχνά πυκνά, ὅτι: "Φλωρινικοί καί Ματθαιϊκοί παραπονοῦνται, διότι ὁ ᾿Επίσκοπος Κήρυκος καί ὁ ἀδ. ᾿Ελευθέριος ἐμποδίζουν τήν ἕνωσι καί δέν ἀφήνουν νά λυθῇ ἕνα θέμα πού ἔχει χρονίσει. Εἶναι ἔνα θέμα πού πρέπει νά τελειώσει. Γιατί ἐμποδίζουν;".
Δηλώνουμε καί στόν κ. Χριστόδουλο καί σέ ὅσους παραπονοῦνται ἠμετέρους καί Φλωρινικούς, ἀλλά καί σέ ὅσους ἀγωνιοῦν διά τά τεκταινόμενα, ὅτι τέτοια ἕνωσι δέν πρόκειται νά γίνῃ ποτέ. Γιατί αὐτό θά σημάνῃ τήν κατάργησι τῆς ᾿Ορθοδοξίας. Εἰδικώτερα εἰς μέν τούς Φλωρινικούς δέν συνιστῶμεν νά "ἐπανενταχθοῦν", διότι κατ᾿ οὐσίαν εἶναι "ἐντεταγμένοι", ἀφοῦ οἱ χειροτονίες τους προέρχονται ἐκεῖθεν (δηλαδή ἐκ τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ μέσω τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς), εἰς δέ ὅσους ἐκ τῶν "ἡμετέρων" παραπονοῦνται, διατί ἀντιδρῶμεν εἰς αὐτήν τήν ἕνωσιν, "ἐπανένταξιν", ὅπως τήν θέλιε ὁ Χριστόδουλος, τούς λέγομεν, ὅτι ἄν πιστεύουν πώς ἕλκουν τήν ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν ἀπό τούς Ρώσους τῆς Διασπορᾶς, καί πώς δέν ὑπάρχει καμμιά διαφορά στό θέμα τῆς προελεύσεως τῶν χειροτονιῶν μας μέ τούς Φλωρινικούς, καί θέλουν τήν "ἕνωσι", ἤτοι τήν ὑποταγή εἰς τόν Νεοημερολογιτισμό, δέν ἔχουν παρά νά τρέξουν νά ὑπαχθοῦν στούς Φλωρινικούς. ῎Αλλωστε μᾶς εἶπαν οἱ Φλωρινικοί τό 1992 διά τοῦ Προέδρου τῆς ᾿Επιτροπῆς των, "᾿Εμεῖς σᾶς ἀναγνωρίζουμε, διότι ἔχετε τήν ἴδια ᾿Αποστολική Διαδοχή, ὅπως καί ἐμεῖς ἀπό τούς Ρώσους τῆς Διασπορᾶς". ῎Ας τρέξουν, δεν τούς ἐμποδίζει κανείς. ῾Ο κ. Χριστόδουλος τούς περιμένει.
Οἱ ἴδιες καί ἀπαράλλακτες πρακτικές (;)
᾿Εκυκλοφόρησε ὁ "ΚΓΟ" μηνός Φεβρουαρίου (σ.σ. 2002). ᾿Εκεῖ γράφονται "ἄρρητα ρήματα" ἀποκαλυπτικά τῆς νοοτροπίας πού κυριαρχεῖ ἐσχάτως στά μέλη τοῦ Συνοδικοῦ Σώματος τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, ὅσον ἀφορᾶ τήν ᾿Εκκλησιαστικήν Διοίκησιν καί τήν ἀντιμετώπισι τῶν σύγχρονων μεγάλων ᾿Εκκλησιαστικῶν προβλημάτων, τά ὁποῖα, ὡς μή ὤφειλε, ἐδημιούργησε τό παρασυνοδικό καί τό παρεκκλησιαστικό κατεστημένο. Παρά τό γεγονός, ὅτι καταγγείλαμε καί διαμαρτυρηθήκαμε καθό ἔχομεν δικαίωμα, διά νά διαφυλάξωμεν τό κῦρος τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου καί τοῦ Προκαθημένου, ὅμως δέν εἰσηκούσθημεν. Τουναντίον:
α) Τόν ῾Ιερομ. π. ᾿Αμφιλόχιο, ὅλως αὐθαιρέτως καί παρά τούς Κανόνας, οἱ ὁποῖοι ἄλλα προβλέπουν, τόν ἐχαρακτήρισαν ὡς "ὑπόδικον" καί δέν τόν ἐδέχθησαν εἰς τήν συνεδρίασιν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, ὡς ἐκπρόσωπον τοῦ Σεβ/του Παναρέτου, τόν ὁποῖον καί αὐτόν, δι᾿ αὐτοῦ τοῦ τρόπου, "περιΰβρισαν", ὅπως καί τούς ῾Ιερούς Κανόνας, οἱ ὁποῖοι λέγουν, ὅτι καί εἰς τήν περίπτωσιν πού κάποιος εἶναι πράγματι ὑπόδικος, μέχρι νά βγῆ ἡ τελεσίδικη ἀπόφασις δέν μπορεῖ κανείς νά τοῦ στερήση τά ἐκ τῆς ἰδιότητός του ἀπορρέοντα δικαιώματα.
β) Τόν θεολόγον κ. ᾿Ελευθέριον Γκουτζίδην, τόν "κατεδίκασαν" μέ τό "ἐπιτίμιον τῆς ἀκοινωνησίας" (ἀνύπαρκτον παρά τοῖς ῾Ιεροῖς Κανόσι), καί "στερήσεως τοῦ δικαιώματος τοῦ ὁμιλεῖν καί ψάλλειν καί ἀπό πᾶσαν ἄλλην διακονίαν" μέ διαδικασίες πού ἐνθυμίζουν ῾Ιεράν ᾿Εξέτασιν καί μέ παρελκυστικές, μονομερεῖς, παραπλανητικές καί ἐξώφθαλμα διαστρεβλωτικές τῆς ἀληθείας παρερμηνεῖες τῆς διατυπώσεώς του περί ῾Αγίας Τριάδος, ἔτι δέ καί χωρίς νά τόν καλέσουν αὐτοπροσώπως εἰς ἀπολογίαν, χωρίς Κανονικήν διαδικασίαν, χωρίς ἀπόδειξιν τοῦ δῆθεν "σφάλματός" του, καί ἐνῶ ὁ ἴδιος ἐπί τρία χρόνια φωνάζει: "῾Υποδεῖξτέ μου τό σφάλμα καί ἀποδεῖξτε το καί ἐγώ εἶμαι ἕτοιμος ἀμέσως νά διορθώσω". Τό κυριώτερον, διότι ὑπῆρχε σκοπιμότης καί ἐντολή τῶν Φλωριναίων καί τῶν πέντε νά "βγῆ ἔξω ὁ Γκουτζίδης", διότι εἶναι ἐμπόδιο εἰς τήν ἐπιδιωκομένην οἰκουμενιστικῷ τῷ τρόπῳ ἕνωσιν, καί
γ) Τήν ἐλαχιστότητά μου "κατεδίκασαν" ὡς "δυνάμει σχισματικόν" καί μέ τήν πρωτοφανῆ εἰς τά ᾿Εκκλησιαστικά χρονικά (δέν ξέρω ἄν ὑπάρχη ἄλλο παρόμοιο εἰς τήν ἱστορία τῆς ᾿Εκκλησίας) νά μή ἔχω, ἄν καί εἶμαι Κανονικόν μέλος τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, τό δικαίωμα νά ὑποβάλλω ἐνστάσεις ἐν Συνόδῳ εἰς τάς Συνοδικάς ἀποφάσεις. Καί αὐτή βεβαίως ἡ ἀπόφασις, κατά τήν ταπεινήν του ἄποψιν, ἀποτελεῖ τό ἀποκορύφωμα τῆς καταλύσεως καί τοῦ ἐξευτελισμοῦ τοῦ Συνοδικοῦ θεσμοῦ. Καί ὁ λόγος αὐτῆς τῆς ἀποφάσεως εἶναι, ὅτι δέν δέχομαι τίς ἀντικανονικές ἀποφάσεις, αὐτάς πού λαμβάνονται, διά νά μή συζητηθοῦν θέματα ἀφορῶντα τήν Πίστιν, τήν ῾Ομολογίαν, τήν Κανονικήν τάξιν, κλπ. καί διότι ἐμποδίζω (αὐτό εἶναι τό βάθος τῆς ὑποθέσεως) μαζί μέ τόν θεολόγο κ. ᾿Ελευθέριο, καί τόν ῾Ιερομ. ᾿Αμφιλόχιο, τήν οἰκουμενιστικῷ τρόπῳ ἕνωσιν μετά τῶν πέντε, μετά τῶν Φλωρινικῶν καί δι᾿ αὐτῶν, βεβαίως, καί τήν ὑποταγήν "ἐπανένταξιν" τῶν Γ.Ο.Χ., εἰς τόν Νεοημερολογιτισμόν.
῞Οπως, ὅμως πληροφορούμεθα ἀπό τόν τύπο, δέν εἶναι μοναδικό τό φαινόμενο. Τά ἴδια καί ἀπαράλλακτα συμβαίνουν καί στήν Νεοημερολογιτική Σύνοδο, λές καί εἶναι ἕνας καί ὁ αὐτός ὁ Νομικός Σύμβουλος, πού συμβουλεύει καί δίνει κατευθύνσεις. Μόνον πού ἐκεῖ, παρά τό γεγονός ὅτι οἱ ᾿Επίσκοποι τῆς Νεοημερολογιτικῆς ᾿Εκκλησίας εὑρἰσκονται στήν κακοδοξία τοῦ νέου παπικοῦ ἡμερολογίου, ὅμως εἰς θέματα ᾿Εκκλησιαστικῆς Κανονικῆς τάξεως καί δικαιοσύνης, φαίνεται ἔχουν μεγαλυτέραν εὐαισθησίαν ἀπό τούς ᾿Ορθοδόξους ᾿Αρχιερεῖς.
Γράφει ἡ ἐφημερίς "Στῦλος ᾿Ορθοδοξίας" ὑπό τόν τίτλο, "Πρός διευθέτηση τό "ἐκκλησιαστικό" τῆς Ναυπάκτου: "...῾Η πρωτοβουλία τοῦ ᾿Αλεξανδρουπόλεως ᾿Ανθίμου ἦτο σωτήρια καί γιά τό κῦρος τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου καί τοῦ Προκαθημένου της ᾿Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, ἀφοῦ εἶχαν τήν πρόθεση νά ἀποδεχθοῦν αἴτημα τοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου ῾Ιεροθέου περί ἐπιβολῆς ἐπιτιμίου ἀκοινωνησίας , σύμφωνα μέ τήν βατικάνεια πρακτική, μέθοδο καί συμπεριφορά ἐν;ατίον θεσμικῶν διοικητικῶν ὀργάνων...Μέ τήν καθοριστική παρέμβαση ὡστόσο τοῦ Μητροπολίτη ᾿Αλεξανδρουπόλεως ἀλλά καί τήν σημαντική συνεισφορά τοῦ Μητροπολίτη Θηβῶν ῾Ιερωνύμου πού διέγνωσε τόν κίνδυνο ἀλλοίωσης μιᾶς παραδόσεως αἰώνων προστατεύθηκε τό κῦρος τῆς ᾿Ορθοδοξίας καί διαφυλάχθηκαν ἀρχές καί παραδόσεις.."
Καί πιό κάτω:
"Γιατί δέν μπορεῖ σέ κάθε ἀνακύπτουσα δυσκολία πού πιθανόν νά προέρχεται ἀπό προσωπικά πάθη καί παράλογους λογισμούς ἐξωεκκολησιαστικῶν παραγόντων νά παραβλέπονται γιά λόγους δῆθεν ἐκκλησιαστικῆς οἰκονομίας ῾Ιεροί Κανόνες καί διδαχές ἁγίων Πατέρων πού κράτησαν ζωντανή τήν ᾿Εκκλησία μας σό διάβα τῶν αἰώνων. Δέν δύναται, ὅπως τόνισαν ἀρκετοί ῾Ιεράρχες...,ἡ ᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησίας νά υἱθετεῖ πρακτικές πού ἀκολουθοῦσε καί ἀκολουθεῖ τό Βατικανό καί ἔχουν νά κάνουν μέ ἄκρατο δεσποτισμό καί ἀντικανονικές, ἀντιδημοκρατικές διαδικασίες. Διότι, ὅπως ὀρθά ἐπισημναθηκε στήν ΔΙΣ οἱ Πατέρες τῆς ᾿Εκκλησίας, οἱ ῾Ιεροί Κανόνες καί ἐν γένει ἡ ἐκκλησιαστική νομοθεσία λένε ὅτι ποτέ δέν τίθεται τιμωρία ἐπιτίμιο χωρίς ἔγγραφη καταγγελία καί κυρίως χωρίς τήν ἀπολογία τοῦ κατηγορουμένου καί ἐκκλησιαστική δίκη. Οἱ ῾Ιεροί Κανόνες λένε ξεκάθαρα καί προβλέπουν ὅτι σέ περίπτωση ἀναληθῶν κατηγοριῶν καί καταγγελιῶν ἀπό κληρικοῦ ἐναντίον ἄλλου Κληρικοῦ ἀνεξαρτήτως βαθμοῦ ἱερωσύνης τιμωρεῖται ὁ ψευδῶς καταγγέλλων, μόλις αὐτό ἀποδειχθεῖ μέ τήν ποινή πού προβλέπεται γιά τήν κατηγορία πού συκοφαντικά ἀπηύθυνε. Γι᾿ αὐτό τό λόγο ἀπαιτοῦνται ἐκκλησιαστικές δίκες..." οἱ ὀποῖες, προσθέτομεν ἡμεῖς, πρέπει νά ἀκολουθήσουν τήν προβλεπομένην Κανονικήν διαδικασίαν καί νά μήν εἶναι "παρωδία δίκης".
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου