St John at the consecration of Bishop Jean-Nectaire (Kovalevsky) of Paris - the first known Western Orthodox bishop since the schism of the 11th century

St John at the consecration of Bishop Jean-Nectaire (Kovalevsky) of Paris - the first known Western Orthodox bishop since the schism of the 11th century

Historic Western Rite Photographs 

The vesting of Bishop Jean-Nectaire by St John, at his consecration
Bishop of Saint-Denis consecrated by the Holy Archbishop John (Maximovitch) of San Francisco in 1964.


Bishop Jean-Nectaire

Bishop Jean-Nectaire

In light of recent developments (to follow within a few days), I thought it would be rather timely to share these photos for interest's sake.


Archbishop Alexis (van der Mansbrugghe) serving the Western Rite Liturgy with Metropolitan Anthony (Bloom) of Sourozh - most likely the Roman Rite Liturgy of St Gregory
St John of Shanghai and San Francisco serving the Divine Liturgy of St Germanus of Paris - Gallican Rite
St John serving the Divine Liturgy


St John at the Cathedral of St Irenée in Paris


St John at the consecration of Bishop Jean-Nectaire (Kovalevsky) of Paris - the first known Western Orthodox bishop since the schism of the 11th century
The vesting of Bishop Jean-Nectaire by St John, at his consecration
Bishop of Saint-Denis consecrated by the Holy Archbishop John (Maximovitch) of San Francisco in 1964.

http://miadoradoscxiam.blogspot.com/2009/11/historic-western-rite-photographs.html?m=1

 

Αριστερά ο Eugrapf Kovalevsky, μετέπειτα π. Jean-Nectaire
κατά την περίοδο της μοναχικής του κουράς και αργότερα
κατά την χειροτονία του σε Πρεσβύτερο και Επίσκοπο
από τον Άγιο Ιωάννη Μαξίμοβιτς -δίπλα του-
και τον Ρουμάνο Επίσκοπο Θεόφιλο Ιονέσκο,
αμφότεροι Ιεράρχες της POEΔ.

Η χειροτονία σε Επίσκοπο του Eugrapf Kovalevsky, αφού ήδη
είχε προηγηθεί η κουρά του σε μοναχό και κατόπιν πρεσβύτερο
με το όνομα  Jean-Nectaire,
Ιωάννης (προς τιμήν του Αγίου Ιωάννη της Κροστάνδης) και
Νεκτάριος (προς τιμήν του Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως.

Ο Αρχιμανδρίτης και αργότερα Επίσκοπος Alexis van der Mensbrugghe
 της ''Ορθόδοξης Γαλλικής Εκκλησίας'' Δυτικού Τυπικού.

Στο κύκλο του π. Eugrapf Kovalevsky βρισκόταν και ο Αρχιμανδρίτης Alexis van der Mensbrugghe9, πρώην Ρωμαιοκαθολικός μοναχός και μετέπειτα χειροτονημένος ιερέας του Πατριαρχείου της Μόσχας, ο οποίος προσπάθησε να αποκαταστήσει το αρχαίο ρωμαικό Τυπικό, αντικαθιστώντας τις μεσαιωνικές επιδράσεις, με γαλλικές και βυζαντινές επεμβάσεις. Ανάμεσα στους δύο επήλθε μία σύγκρουση, αποτέλεσμα της οποίας ήταν το οριακό έτος του 1953. Τότε η Ρωσική Εκκλησία, πιέζοντας για επαναφορά του Ανατολικού Τυπικού και λαμβάνοντας υπ' όψιν της κάποιες κατηγορίες -που αποδείχθηκαν αβάσιμες- κατά του π. Eugrapf, χειροτόνησε τον Αρχιμανδρίτη Alexis van der Mensbrugghe, Επίσκοπο στη Γαλλία. Μετά από αυτό, ο δεύτερος αποχώρησε από το Πατριαρχείο της Μόσχας, ονομάζοντας την εκκλησία του, ως ''Ορθόδοξη Εκκλησία της Γαλλίας''. Ύστερα από αρκετά χρόνια απομόνωσης, η αυτή Εκκλησία αναγνωρίστηκε, ως αυτόνομη, από τον Μητροπολίτη της Ρωσικής Συνόδου της Διασποράς (ROCOR), Αναστάσιο Gribanovsky10, και περιήλθε σε κοινωνία με την ROCOR, από το 1959 μέχρι το 1966.

Η χειροτονία του π. Jean-Nectaire Kovalevsky σε Επίσκοπο
από τον Άγιο Ιωάννη Μαξίμοβιτς
και τον Ρουμάνο Επίσκοπο Θεόφιλο Ιονέσκο το 1964.

Στη συμφωνία που υπέγραψαν τα δύο μέρη τονιζόταν, πως θα τηρούνταν όλα τα δόγματα της Ορθόδοξης Εκκλησίας και το εκκλησιαστικό εορτολόγιο, το μόνο που επιτρεπόταν -σε ένα πειραματικό στάδιο- ήταν η λειτουργία του Δυτικού Τυπικού11. Εδώ να αναφέρουμε, πως οι ναοί της περί ης ο λόγος Εκκλησίας στη Γαλλία δεν εκοσμούντο από αγάλματα, αναγεννησιακές εικόνες κ.λ.π., όπως στις καθολικές εκκλησίες. Χρησιμοποιούνταν μόνο οι βυζαντινές εικόνες στη θεία λατρεία και φυσικά το ζυμωμένο ψωμί στην ετοιμασία της Θείας Μετάληψης. Έτσι, φτάνουμε στο έτος 1964, όπου ο Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς, ως Αρχιεπίσκοπος Δυτικής Ευρώπης, ο οποίος βρισκόταν ήδη εγκατεστημένος στη Γαλλία από το 1951, σε συνεννόηση με την ROCOR, προχωρεί στην μοναχική κουρά12 του Eugrapf Kovalevsky, δίδοντάς του το όνομα Jean-Nectaire, Ιωάννης (προς τιμήν του Αγίου Ιωάννη της Κροστάνδης) και Νεκτάριος (προς τιμήν του Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως.

Ο π. Jean-Nectaire μαζί με τον π. Γερμανό.

Αμέσως μετά, ο ήδη Μοναχός Jean-Nectaire, χειροτονήθηκε13 από τους δύο Επισκόπους της ROCOR (ο δεύτερος ήταν ο Ρουμάνος Επίσκοπος Θεόφιλος Ιονέσκο, σε Πρεσβύτερο και Επίσκοπο αντίστοιχα. Όμως, δύο χρόνια μετά -στις 2 Ιουλίου 1964- κοιμήθηκε ο Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς και πλέον ο Επίσκοπος Jean-Nectaire Kovalevsky δεν βρήκε υποστήριξη για την λειτουργία του ιδιόρρυθμου αυτού ''Δυτικού Τυπικού'', από τη Σύνοδο των Ρώσων της Διασποράς, γεγονός που σήμανε το τέλος της κοινωνίας με την ROCOR. Το έτος 1970 κοιμήθηκε και ο Επίσκοπος Jean-Nectaire Kovalevsky και η Εκκλησία του14 θα βρει -το 1972- πνευματική στέγη στην Ρουμανική Εκκλησία. Τότε, ο Gilles Bertrand-Hardy χειροτονήθηκε μοναχός με το όνομα Germain και κατόπιν Πρεσβύτερος και Επίσκοπος της επισκοπής του Αγίου Διονυσίου Αεροπαγίτη (Saint-Denis). Το 1993 όμως, μετά από μακρά σύγκρουση που προέκυψε από την αυξανόμενη αντιπάθεια μεταξύ των Ανατολικών, Ορθόδοξων Εκκλησιών προς μια δυτική λειτουργική και πολιτιστική έκφραση της Ορθοδοξίας και η Ρουμανική Εκκλησία διέκοψε την κοινωνία της με την εν λόγω ορθόδοξη εκκλησία δυτικού τυπικού.

Η Αδελφότητα του Αγίου Διονυσίου Αεροπαγίτη (Saint-Denis) στο Παρίσι.

Π α ρ α π ο μ π έ ς - Ε π ι σ η μ ά ν σ ε ι ς

9. Βλ. Βασιλείου Ευσταθίου, Δρ. Φυσικής, πτ. Θεολογίας (Τμ. Κοιν. Θ. ΕΚΠΑ): ''Oρθοδοξία αλά Λατινικά (ή Δυτικού Τυπικού)'' εδώ.

10. Ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος της ROCOR ανέβηκε στη θέση του Μητροπολίτη και διορίστηκε βοηθός του Μητροπολίτη Αντωνίου (Khrapovitsky). Μετά το θάνατο του Μητροπολίτη Αντωνίου το 1936 εξελέγη ομόφωνα ως νέος Πρώτος Ιεράρχης της ROCOR. Το 1938, ο Μητροπολίτης Αναστάσιος προήδρευσε του δεύτερου Συμβουλίου της Ρωσικής Διασποράς Εκτός Ρωσίας. Λόγω της κακής του υγείας, ο Μητροπολίτης Αναστάσιος υπέβαλε αίτηση για την εκλογή διαδόχου το 1964. Για το σκοπό αυτό, το Συμβούλιο των Επισκόπων συνεδρίασε στις 27 Μαίου 1964 και εξέλεξε τον Άγιο Επίσκοπο Φιλάρετο Βοζνενσένκι του Μπρίσμπειν.

11. Βλ. Maria Hammerli και Jean - Francois Mayer: ''Orthodox indentities in Western Europe, Αγγλία 2014.

12. Βλ. περιοδικό ''Άγιοι Κολλυβάδες του π. Νικολάου Δημαρά, με αφιέρωμα στον Άγιο Ιωάννη Μαξίμοβιτς, σελ. 19-20 ακολούθως: ''Μερικοί, βέβαια, Ιεράρχες αντέδρασαν, και γι' αυτό πολέμησαν στην συνέχεια τον Άγιο, όταν εκείνος μαζί με τον Αρχιεπίσκοπο Χιλής Θεόφιλο Ιονέσκο χειροτόνησαν ως Eπίσκοπο Γαλλίας τον π. Εύγραφο Κοβαλέφσκι, που του έδωσε το όνομα του αγαπημένου του Αγίου Ιωάννου της Κρονστάνδης, όταν πριν την Eπισκοπική χειροτονία τον έκειρε Μοναχό. Τον έντυσε με το ράσο και το μοναχικό κουκούλι του προηγούμενου Αγίου Ιεράρχου του Σάν Φραντσίσκο, Αρχιεπικόπου Τύχωνος, πού είχε κατανοήσει και υποστηρίξει το γαλλικό Eγχείρημα. Ο Αρχιεπίσκοπος Ιωάννης τέλεσε την Θεία Λειτουργία του Αγίου Γερμανού των Παρισίων στα γαλλικά, κατά το παλαιό τυπικό της δυτικής εκκλησίας, μαζί με τον γαλλικό κλήρο, και στην συνέχεια έλαβε χώρα Eπισκοπική χειροτονία. Αυτό ξένισε και προκάλεσε αντιδράσεις, όπως ήταν φυσικό, και γι' αυτό κατακρίθηκε ο Άγιος Ιωάννης. Ωστόσο όλες οι αποφάσεις του υπαγορεύονταν από την υπέρμετρη αγάπη του για την Ιεραποστολή, όπως και οι ενέργειές του να αναδείξει τους αγίους της Δυτικής Ευρώπης προ του Σχίσματος, που είχαν ξεχασθεί μετά την πτώση του Παπισμού και των Λατίνων από την Ορθοδοξία! Ακόμη και αν θεωρήσουμε όλοι οι νγνωστικοί των Εσχάτων χρόνων, με βάση τα δικά μας κριτήρια της σήμερον, ως "σφάλμα" την ενέργεια αυτή του αγίου Ιωάννου του Μαξίμοβιτς, ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, στον Επιτάφιον εις τον Μέγαν Βασίλειον μας διδάσκει ότι: "Άπτεται γάρ ου των πολλών μόνον, αλλά και των αρίστωνο μώμος,ου μόνον αν είναι του Θεού το παντελώς άπταιστον και αναλοίωτον πάθεσι". Ο Άγιος δεν είναι αλάθητος. Αρκεί να θυμηθούμε την έριδα μεταξύ του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου και του αγίου Επιφανίου Κύπρου, την μεγάλη διαμάχη μεταξύ του Μεγάλου Φωτίου και του αγίου Ιγνατίου στην Κωνσταντινούπολη και την αφισβήτηση για πολλά χρόνια της αγιότητος του Χρυσορρήμονος Πατρός από τον Μέγαν Κύριλλον, Πατριάρχην Αλεξανδρείας. Ουδείς είναι αναμάρτητος, όπως το διδάσκει και ο ίδιος ο Κύριος στο Ευαγγέλιον. Ούτε ο άγιος! Άγιος, κατά τον Άγιον Ισαάκ τον Σύρον, σημαίνει "πορεία ψυχής συνεχώς μετανοούσης και διά κρείττονα βιαζομένης". Στην πορεία προς την Θέωση υπάρχουν πτώσεις και ολισθήματα, ακόμη και στο πεδίοτης διδασκαλίας και της συγγραφής!''

13. Βλ. Maria Hammerli και Jean - Francois Mayer: ''Orthodox indentities in Western Europe, Αγγλία 2014.13. Βλ. Βασιλείου Πνευματικάκη: ''L’émigration russe et la naissance d’une orthodoxie française 1925-1953''.

14. Το 1972 η ομάδα αυτή έγινε δεκτή από το Πατριαρχείο Ρουμανίας με τον τίτλο "Ορθόδοξη Καθολική Επισκοπή Γαλλίας". Ο επικεφαλής της ομάδας Gilles Bertrand-Hardy εκάρη μοναχός με το όνομα Γερμανός και στις 11 Ιουνίου 1972 χειροτονήθηκε Επίσκοπος Αγίου Διονυσίου. Στις 23 Ιανουαρίου 1993 το Πατριαρχείο Ρουμανίας διέκοψε κάθε κανονική σχέση με τον Επίσκοπο Γερμανό. Για όσες ενορίες συνέχισαν να υπάγονται στην Εκκλησία της Ρουμανίας τέθηκε επικεφαλής ο αδελφός του Διονυσίου Πρωθιερέας Γρηγόριος Bertrand-Hardy. Ο Γερμανός ονόμασε την ομάδα του "Ορθόδοξη Εκκλησία της Γαλλίας" , η οποία συνεχίζει να υφίσταται χωρίς κανονικούς δεσμούς με την υπόλοιπη Ορθόδοξη Εκκλησία.

14. Μετάφραση από τα αγγλικά κείμενα, Ζωή Δημακοπούλου, φοιτήτρια Αγγλικής γλώσσας και Φιλολογίας στο Ε.Κ.Π.Α.

15. Μετάφραση εκ των γαλλικών κειμένων, Απόστολος Μωραίτης, καθηγητής Γαλλικής Φιλολογίας στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

16. Ο ιστότοπος φίλων του Ευγράφου Κοβαλέφσκι, οι οποίοι τον έχουν ανακηρύξει και ως άγιο βρίσκεται εδώ.

17. Πολλοί αναγνώστες -ίσως θεωρήσουν- πως πρόκειται για μια μορφή Ουνίας. Στην Ουνία -όπως λ.χ. στη χώρα μας- οι παπικοί κληρικοί παρουσιάζονται ως Ορθόδοξοι, αλλά μνημονεύουν τον Πάπα Ρώμης. Στην συγκεκριμένη και μόνο περίπτωση, Ορθόδοξοι παρουσιάζονται ως Ορθόδοξοι -εξού και το όνομα της Εκκλησίας τους- και μνημόνευαν τον οικείο Επίσκοπο, τον Αρχιεπίσκοπο Δυτικής Ευρώπης της ROCOR. Σήμερα -δυστυχώς- η υπό τον Αρχιεπίσκοπο Ιλαρίωνα ROCOR έχει δημιουργήσει στο εξωτερικό τοπικές εκκλησίες με πραγματικούς Ουνίτες Οικουμενιστές, όπως και σε μερικές τοπικές Εκκλησίες του Οικουμενικού Πατριαρχείου ποιούν το αυτό.