Οἰκουμενισμός: Ὁ δούρειος ἵππος τοῦ ἀντιχρίστου!

 

Γνωρίζουμε ότι ο  Ιούδας αρνήθηκε τον Χριστό, τον πρόδωσε, κοινώνησε αναξίως και μετά δαιμονίστηκε.

ΕΡΩΤΗΣΗ 

Κατόπιν τι έγινε με τον Ιούδα;

Έκανε λειτουργίες στο όνομα του Χριστού, μετέδωσε το άγιο πνεύμα. έκανε  χειροτονίες με αποστολική διαδοχή η πήγε στον διάολο;;

Για να κατανοήσουμε  το ζήτημα θα προβάλουμε  τα λόγια του κατά Ιωάννη Ευαγγελίου που μιλάνε για τα όσα τεκταίνονται στον Μυστικό Δείπνο, όπου ο Σωτήρας, κατόπιν παράκλησης του πιο αγαπητού Του μαθητή, μας αποκαλύπτει ποιος ήταν αυτός που θα Τον πρόδιδε: «ἀποκρίνεται ὁ Ἰησοῦς· ἐκεῖνός ἐστιν ᾧ ἐγὼ βάψας τὸ ψωμίον ἐπιδώσω. καὶ ἐμβάψας τὸ ψωμίον δίδωσιν Ἰούδᾳ Σίμωνος Ἰσκαριώτῃ. καὶ μετὰ τὸ ψωμίον τότε εἰσῆλθεν εἰς ἐκεῖνον ὁ σατανᾶς.» (Ιω. 13, 26-27).

Ο Ιούδας ήταν ανάμεσα στους δώδεκα και κατά συνέπεια και ο ίδιος έλαβε τη Χάρη της εξουσίας κατά των ακαθάρτων πνευμάτων, και παρόλα αυτά, στην περικοπή του Αγίου Ιωάννη παρατηρείται  επίσης, ότι ο Ιούδας δεν μπορεί πια να αντισταθεί στον σατανά έτσι ώστε να μην εισβάλλει μέσα του. Το Ευαγγέλιο λέει ότι ο σατανάς μπήκε σ’ αυτόν, με άλλα λόγια, ο Ιούδας εκείνη τη στιγμή δεν είχε πια την δύναμη, δεν είχε πια την Χάρη,  την οποία, από όσα διαβάσαμε, είχε λάβει για να έχει εξουσία κατά των δαιμόνων. 

Ποιό το δίδαγμα; Γιατί ο Ιούδας δεν είχε πλέον τη δύναμη;

Διότι όταν  πρόδωσε τον Χριστό απώλεσε τη Χάρη. Απώλεσε τη Χάρη όταν ξεστόμισε τις λέξεις «τί θέλετέ μοι δοῦναι, καὶ ἐγὼ ὑμῖν παραδώσω αὐτόν;» (Ματθ. 26,15).

Το γεγονός αυτό, της προδοσίας του Κυρίου, άφησε τον Ιούδα χωρίς δύναμη. Η περικοπή της παραπάνω αναφοράς μαρτυρεί ακριβώς πως ο Ιούδας, στο Μυστικό Δείπνο είχε [ήδη] απολέσει τη δύναμη [της Χάριτος] που είχε κάποτε λάβει.  


Τα λόγια του Αγίου Αποστόλου Πέτρου υπογραμμίζουν μια φορά ακόμα ότι όποιος προδίδει τον Χριστό εκπίπτει της Χάριτος Του από τη στιγμή της προδοσίας: «καὶ προσευξάμενοι εἶπον· σὺ Κύριε, καρδιογνῶστα πάντων, ἀνάδειξον ὃν ἐξελέξω ἐκ τούτων τῶν δύο ἕνα, λαβεῖν τὸν κλῆρον τῆς διακονίας ταύτης καὶ ἀποστολῆς, ἐξ ἧς παρέβη Ἰούδας πορευθῆναι εἰς τὸν τόπον τὸν ἴδιον. (Πραξ. 1, 24-25)

Είναι ηλίου φαεινότερο, πως ο Πέτρος, ο επικεφαλής των αποστόλων, μιλάει ξεκάθαρα ότι ο Ιούδας εξέπεσε της διακονίας, δηλαδή μόνος του προκάλεσε την ιδίαν πτώση, δια της άρνησης του. Δεν τον έβγαλε/(καθαίρεσε) κάποιος, δεν τον έβγαλε/(καθαίρεσε) ούτε καν η σύναξη των αποστόλων. Εξάλλου ο λόγος για την κλήρωση είναι ακριβώς για να αποδομηθεί η ερμηνεία που θα μπορούσε να υποστηρίζει ότι οι απόστολοι επέλεξαν κάποιον άλλον επειδή ο Ιούδας ήταν νεκρός γι’ αυτό αναφέρεται καθαρά

« ἐξ ἧς παρέβη Ἰούδας» , δεν αποπέμφθηκε, δεν εδιώχθη, αλλά παρέβη, παρέβη διότι αρνήθηκε τον Χριστό Κύριο.

Ο Κύριος όλα μας τα έδειξε στα Ευαγγέλια  Και για να είναι ακόμα πιο ξεκάθαρα τα όσα αφορούν τον καταδικασμένο και μη-καταδικασμένο αιρετικό ο Απόστολος Παύλος μας λέει:

«Αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ, εἰδὼς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει ὢν αὐτοκατάκριτος.» (Τιτ. 3, 10-11).

Όποιος αρνείται τον Χριστό, δεν μπορεί να συνεργάζεται πια με τη Χάρη, ακόμα κι’ αν είναι απόστολος, και τούτο προ κάθε συνοδικής καταδίκης.

«ἀλλὰ καὶ ἐὰν ἡμεῖς ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ᾿ ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω.» (Γαλ. 1,8) 

Στο επιχείρημα ότι και ο αιρετικός που δεν έχει καταδικαστεί συνοδικά έχει Χάρη και επομένως Θεία Μυστήρια, που τελεί  προς κατάκριμα αυτών που κοινωνούν, εν γνώσει, μεθ’ αυτά. Είναι πραγματικά ανήκουστο,  για τον Χριστό να έχει μερίδιο με τον Βελίαρ, η  Αλήθεια να έχει μερίδιο με το ψέμα,  το Φως να έχει μερίδιο με το σκοτάδι.  

… εὐσεβὴς μετὰ αἱρετικοῦ μήτε κατ' οἶκον συμπροσευχέσθω· «Τίς γὰρ κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος;»" (P. G. 1, 1136-1137).        καὶ μὴ συγκοινωνεῖτε τοῖς ἔργοις τοῖς ἀκάρποις τοῦ σκότους, μᾶλλον δὲ καὶ ἐλέγχετε· ( εφεσ. 5-11 ) 

Ποια  συμφωνία  έχει ο Χριστός με τον Διάβολο; ( αποστολικός 46’ )

                             Οἰκουμενισμός: Ὁ δούρειος ἵππος τοῦ ἀντιχρίστου!

 Δεῖτε τί εἶχε πεῖ ὁ μακαριστὸς π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος:

«Ὁ Οἰκουµενισµὸς εἶναι ἕνας δούρειος ἵππος, ὁ ὁποῖος κουβαλᾶ τὸν Ἀντίχριστο. Ναί, ναί! Καὶ ὅµως τὸ σύνθηµα, παρακαλῶ, τοῦ Οἰκουµενισµοῦ εἶναι: ἀγάπη! ἀγάπη! Καὶ ὑπηρέτησαν αὐτὸ τὸ σχῆµα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τὸ ὑπηρέτησαν καὶ τὸ ὑπηρετοῦν αὐτὴ τὴν στιγµή, καὶ ὀρθόδοξοι κληρικοί, ἀνωτάτων μάλιστα βαθµῶν! Δυστύχηµα! 

Ὁ µακαριστὸς πατὴρ Ἰουστῖνος Πόποβιτς ἔλεγε ὅτι ὁ Οἰκουµενισµὸς δὲν εἶναι µία αἵρεση, ἀλλὰ εἶναι παναίρεση, δηλαδὴ ἔχει µέσα ὅλες τὶς αἱρέσεις! Στὴν πραγματικότητα εἶναι µία κατάργηση τοῦ χριστιανισμοῦ. Καὶ ὅµως ἐµφανίζεται ἐν ὀνόµατι τῆς ἀγάπης! Καὶ ὅταν κανεὶς στραφεῖ ἐναντίον τοῦ Οἰκουµενισµοῦ, τοῦ λένε ὅτι “στρέφεται ἐναντίον τῆς ἀγάπης, εἶναι κήρυκας τοῦ µίσους”. 

Ὁ κήρυξ τοῦ μίσους; Ἔ, λοιπὸν γι’ αὐτὸ πρέπει, κάτω ἀπ’ αὐτοὺς τοὺς δούρειους ἵππους, νὰ ξεχωρίσουμε, ἀγαπητοί μου, τὸν Ἀντίχριστον. Εἶναι ἀνάγκη, εἶναι ἀνάγκη, προσέξατέ το, διότι μπορεῖ νὰ μὴ ζήσουμε ἐμεῖς τὶς μέρες τοῦ Ἀντιχρίστου, μπορεῖ νὰ ἔχουμε πεθάνει – ἡ γενεά μας-, μπορεῖ νὰ εἶναι λίγο πιὸ κάτω, μπορεῖ σὲ 50 χρόνια, μπορεῖ νὰ εἶναι 100, 500, 1000 δὲν ξέρουμε, μπορεῖ νὰ εἶναι ὅμως καὶ μέσα τὴν προσεχῆ τριακονταετία. Κανεὶς δὲν ξέρει τίποτα, κανεὶς δὲν τὸ ξέρει. Τὰ σημάδια μόνο ἀρχίζουν νὰ γίνονται πολλά. 

Δὲν ἔχει σημασία, ἂν ἁλωθοῦμε ἀπὸ τὸν Ἀντίχριστο ἢ τοὺς προδρόμους Του. 

Ἐὰν σήμερα χαθοῦμε ἀπὸ τοὺς προδρόμους τοῦ Ἀντιχρίστου, εἶναι σὰν νὰ χαθήκαμε ἀπὸ τὸν Ἀντίχριστο, εἶναι τὸ ἴδιο. 

Δηλαδὴ σωτηρία δὲν ἔχουμε!»! Στῶμεν καλῶς!

orthodoxostypos