ΜΑΤΘΑΙΙΚΟΙ περί χειροθεσιών του 1971
...3)
Ἐάν ὅμως, ἔστω καθ' ὑπόθεσιν, τό 1971 ἔγινε χειροθεσία καί εἰς τήν
Ἑλλάδα, ὅπως οἱ ἴδιοι εἰς τήν συνέχειαν λέγουν: «λόγω ἀγνοίας καί
ἀπροσεξίας καί ἐσφαλμένης ἐκτιμήσεως ἀνθρώπινα λάθη (σ.σ. ἰδού τό λάθος
τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀνδρέου) τῶν ἐκπροσώπων καί λειτουργῶν της» καί ὅτι
«δεχθεῖσα καί ἀποδεχθεῖσα εἰσηγήσεις καί πιέσεις τρίτων προσώπων καί δή
προερχομένων ἐκ τῆς Ἀκακιακῆς Παρατάξεως, ὡς ἄλλωστε διαφαίνεται καί ἐξ
αὐτοῦ τοῦ κειμένου τῆς Ἀποφάσεως» τοῦτο δέν θεραπεύεται, δηλαδή δέν
ἐξαλείφεται ἡ βλασφημία μέ ἀποκηρύξεις καί καταδίκας ἀλλά ἀπαιτεῖ τήν
ἐναπόθεσιν τῶν ὡμοφορίων καί Ἐπιτραχηλίων των, περιερχομένων αὐτῶν διά
βίου εἰς τήν τάξιν τῶν μετανοούντων! Δυστυχῶς ὄχι μόνον δέν ὑπῆρξεν
τοιαύτη διάθεσις εἰς τούς σημερινούς Νικολα?τας, ὅπως καί εἰς ἅπαντας
τούς πρό αὐτῶν Ἐκκλησιομάχους, ἀλλά καί ὅλως τοὐναντίον, ἀδιάκοπον
ὑπῆρξεν τό καθαρῶς Ἐκκλησιομάχον φρόνημα — σκοπός, ὅπως ΜΕΤΑΛΛΑΓΗ ἡ
ΣΥΓΧΩΡΗΤΙΚΗ ΕΥΧΗ, (τήν ὁποίαν τό 1971 ἐδήλωσαν καί ἐδέχθη ἡ Ἱερά Σύνοδος
ἐν Ἑλλάδι), εἰς ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑΝ καί ἔτσι ΒΕΒΗΛΩΣΟΥΝ ΚΑΙ ΔΙΑΚΟΨΟΥΝ τήν
γνησίαν καί ἀδιάκοπον ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΝ ΔΙΑΔΟΧΗΝ, τήν ὁποίαν ἡ Γνησία
Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία διακατέχει διά τῶν χειροτονιῶν τοῦ 1935, 1948, 1995
καί 2008.
Διά τοῦτο καί πάλιν λέγομεν ὅτι ἡ ὑπό τῶν Νικολαϊτῶν ἀποκήρυξις — καταδίκη (3280/2007), τῆς ἀνυποστάτου «χειροθεσίας» σημαίνει τήν δι' αὐτούς ὑποστασιοποίησιν καί ἐνεργοποίησιν της ὡς ἐπί σχισματικῶν! Αὐτό ἐποίησαν οἱ ἐσκοτισμένοι καί ὑποχείριοι τῶν Μαξίμων, Κατσουρέων, Φλωρινικῶν καί ὅλων τῶν Οἰκουμενιστῶν. Τοῦτο εἶναι, ὡς ἐλέχθη, ἡ μεγίστη βλασφημία καί σατανική σκοπιμότης κατά τῶν χειροτονιῶν τοῦ 1948, αἱ ὁποῖαι ἐγένοντο κατ' Ἐκκλησιαστικήν ἀπαίτησιν καί ἀδήριτον ἀνάγκην ὑφ' ἑνός ἀλλά Κανονικοῦ καί Ὀρθοδόξου Ἐπισκόπου, τοῦ τότε Βρεσθένης Ματθαίου.
Μέ αὐτά καί ἔτι πλείονα τά ὁποῖα λέγουν, βεβαιώνουν ὅτι καί οἱ ἴδιοι ἀπό τό 1948 μέχρι τό 1971 καί ἕως τήν 28.11.2007, ἦσαν πράγματι σχισματικοί καί αἱρετικοί, ὅπως ἀκριβῶς ἐδέχθη καί διεκήρυξεν ρητῶς τόσον ὁ πρ. Πειραιῶς Νικόλαος μέ τό 54/76 Ἀπαλλακτικόν του Βούλευμα, ὅσον καί ὁ πρ. Ἀργολίδος Παχώμιος μέ τάς ἀπό 1974, 2003 καί 2004 βλασφήμους ἐπιστολάς του! Ἀμετανόητοι δέ συνεχίζουν εἰς τήν ἰδίαν ἐγκύκλιόν των (3280/2007), νά ὑποκρίνωνται ἐνώπιον Θεοῦ καί ἀνθρώπων καί ἀναισχύντως, ὡς νά εἶναι παντελῶς ΑΠΙΣΤΟΙ, λέγουν ὅτι «ἐπικαλοῦνται τό ἔλεος τοῦ Φιλανθρώπου Θεοῦ κατά τόν Σοφόν Σειράχ· «ἐμπεσούμεθα εἰς χεῖρας Κυρίου καί οὐκ εἰς χεῖρας ἀνθρώπων ὡς γάρ ἡ Μεγαλοσύνη Αὐτοῦ, οὕτω καί τό ἔλεος Αὐτοῦ». Τοῦτο ἔκαμεν καί ὁ Ἰούδας, ἀντί νά μετανοήση καί ζητήση ὡς ὁ ληστής ἐν τῶ Σταυρῶ συγχώρησιν, ἐφ' ὅσον ὁ Χριστός ἔζη ἀκόμη, ἐκρεμάσθη διά νά…συγχωρηθῆ καί σωθῆ!!! Μέ τήν ἐγκύκλιόν των (3280/28.11.2007) οἱ Νικολα?ται ἤδη «ἐκρεμάσθησαν, ἀπέθανον ἐκκλησιαστικῶς καί ἐτάφησαν.
4) Καί διά νά μήν θεωρηθῆ ὅτι ὑπερβάλλομεν, ἰδού τί λέγουν οἱ Νικολα?ται εἰς τήν συνέχειαν τῆς ἐγκυκλίου των: «Καί ἀπορρίπτει (σ.σ. ἡ σύνοδος τοῦ Νικολάου), ὡς ἤδη ἀνεφέρθη τήν γενομένην χειροθεσίαν τόσον εἰς Η.Π.Α. ὅσον καί ἐν Ἑλλάδι ὡς πρᾶξιν ἁπάδουσαν εἰς τήν κανονικήν τάξιν καί τήν Ὀρθόδοξον Παράδοσιν τήν ἀφορῶσαν τό κῦρος καί τήν πληρότητα Ἐπισκοπικῶν χειροτονιῶν, γενομένην ὑπό κανονικοῦ καί κατά πάντα ὀρθοδόξου Ἐπισκόπου, ἔστω καί μόνου, τῆς ἐνεργείας ταύτης, μάλιστα ὑπαγορευμένης ἀπό πραγματικῆς ἀδηρίτου ἐκκλησιαστικῆς ἀνάγκης μεταδόσεως τῆς Ἀρχιερωσύνης «καί συνεχίσεως τοῦ ἔργου τῆς χειμαζομένης ὑπό τῶν αἱρέσεων καί τῶν σχισμάτων καί δή τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας», (Ἐγκύκλιος σελ. 13). Ἀπεγνωσμένα ἀλλά καί μέ περισσήν ὑποκρισίαν ὁμολογοῦν τό κύρος τῶν ὑφ' ἑνός χειροτονιῶν, διά νά ἐξαπατήσουν καί περάσουν, τήν συγχωρητικήν εὐχήν ὡς χειροθεσίαν των! Ἀπορρίπτουν τήν ἀνυπόστατον χειροθεσίαν ἀποκλειστικῶς διά νά τήν «ὑποστασιάσουν»! Βεβαίως αὐτό ἐπεδίωκον 30 ἔτη καί αὐτό ἐπεχείρησαν μέ τήν ἀποκήρυξιν τῆς ἀνυποστάτου «χειροθεσίας»! Τοῦτο τό παλαιόν σχέδιον, τό ὁποῖον δέν ἀπετόλμησεν οὐδείς, οὐδέ καί οἱ πέντε σχισματοαιρετικοί, τό ἀπετόλμησαν οἱ «ζηλωταί» Νικόλαος, Παχώμιος καί οἱ λοιποί, οἱ ὁποῖοι συνεκρότησαν τό παράνομον συνέδριον τῆς 28.11.2007! Τά ὄργανα τῶν ξένων κέντρων, (Φλωρινικῶν καί λοιπῶν Οἰκουμενιστικῶν τοιούτων), τά ὁποῖα συνέταξαν αὐτήν τήν σατανικήν πλήν γελοίαν Ἐγκύκλιον, (διότι ὁ Σατανάς εἶναι πράγματι καί ἀνόητος καί γελοῖος) βλέποντες τήν ὁμάδα τῶν ἀσεβῶν Νικολάου καί Παχωμίου, ἡ ὁποία ὑπέγραψεν αὐτό τό διαβολικόν των ἔκτρωμα καγχάζουν καί εὐχαριστοῦνται!..
Εἶναι δυνατόν νά μήν ἀντιλαμβάνωνται ὅτι μέ τήν ἀπόρριψιν αὐτήν καί τήν καταδίκην τῆς ἀνυποστάτου χειροθεσίας, ψεύδονται ἐνώπιον Θεοῦ καί ἀνθρώπων καί πρό πάντων βλασφημοῦν τήν ἀλήθειαν, τό πνεῦμα τό Ἅγιον καί τήν Ἐκκλησίαν; Ἀσφαλῶς ὄχι! Τό ἔπραξαν ὅμως διότι πρό πολλοῦ (ἀπό τήν 10ετίαν τοῦ 1971), (διά ποίας 'ᾶραγε ἁμαρτίας ὁ Κύριος γνωρίζει), ἦσαν ΑΝΑΞΙΟΙ Ἐπίσκοποι καί Ἱερεῖς καί τούς ἐχρησιμοποίησεν ὁ πονηρός(!), ἀφοῦ καθ' ὅλας αὐτάς τάς δεκαετίας «προητοίμαζον καί ἤνοιγον τήν ὁδόν εἰς τόν Πατέρα των τόν Διάβολον», ὅπως προκύπτει ΚΑΘΑΡΑ ἀπό τήν 3280/2007 ἐγκύκλιόν των.
Οἱαδήποτε παράβασις — ἁμαρτία γίνεται ὑπό πίεσιν τρίτων, ἤ λόγω ἀνάγκης, ἤ ἄλλης τινος «ἀπροσεξίας», τοῦτο δέν λογίζεται ὡς ἁμαρτία, ἤ ὡς παράβασις νόμου, ἀντιμετωπίζεται δέ μέ διάκρισιν καί ἐπιείκειαν. Γυνή ὅταν βάρβαρα βιασθῆ, τότε δέν μετρᾶται ὡς ἁμαρτία. Ὁ Δαβίδ ἔφαγεν τούς ἄρτους τῆς προθέσεως, ὅπερ ἦτο ἀπηγορευμένον καί δέν τοῦ ἐλογίσθη ὡς ἁμαρτία διότι τοῦτο ἐποίησεν λόγω πείνης. Ὁ Χριστός ἐποίησεν πηλόν ἐν ἡμέρα Σαββάτου, ἤ ἐθεράπευσεν τόν παράλυτον, εἰς δέ τούς ὑποκριτάς κατηγόρους του ἀπήντησεν. «Τό Σάββατον ἔγινε διά τόν ἄνθρωπον καί ὄχι ὁ ἄνθρωπος διά τό Σάββατον». Οὕτω καί οἱ νόμοι καί οἱ Κανόνες, οἱ ὁποῖοι καίτοι ἀπαιτοῦν παραπλήσιον σεβασμόν καί τήρησιν μετά τῶν ὅρων Πίστεως, ὅμως καί αὐτοί ἐθεσπίσθησαν διά τήν Ἐκκλησίαν καί δέν ἔγινε ἡ Ἐκκλησία διά τούς Κανόνας! Ἐν προκειμένω ὅμως οἱ Νικολα?ται δέν ἐμπίπτουν καί εἰς αὐτήν τήν περίπτωσιν; Δέν κατέλυσαν π.χ. τόν νόμον τῆς νηστείας λόγω ἀνάγκης, ἤ δέν ὑπερέβησαν ἕναν Κανόνα, ὅπως συνέβη τό 1948 μέ τήν ὑπέρβασιν τοῦ κανόνος εἰς τάς χειροτονίας ὑπό ἑνός Ἐπισκόπου λόγω ἀνάγκης καί διωγμοῦ ἀλλά ἐκ κακῆς προθέσεως καί σκοποῦ ἐπρόδωσαν ἐβλασφήμησαν καί Ἐκκλησιομάχησαν.
5) Τό 1976 ἡ Ἱερά Σύνοδος καθήρεσεν τόν Κορινθίας Κάλλιστον, διότι ὡμολόγησεν ἀντίθετα πρός τήν Ὁμολογίαν — Ἐκκλησιολογίαν ἀλλά καί τάς χειροτονίας τῶν ἐτῶν 1948.
Τό 1993 κατεδικάσθη ὁ ἱερομ. Εὐθύμιος ἀπό τήν Ἱεράν Σύνοδον, διότι καί οὗτος διεκήρυξεν ὅτι ἔγινε χειροθεσία εἰς Ἀμερικήν ὡς ἐπί σχισματικῶν καί ὅτι ἡ κατάρα αὕτη «μᾶς περιρρέει οὐχί ὡς ἄτομα, ἀλλ' ὡς Ἐκκλησία»!!
Μέ τήν ἰδίαν ἀπόφασιν καταδικάζονται (καταδικάζουν ἑαυτούς) καί ὁ Πειραιῶς Νικόλαος καί ὁ Ἀργολίδος Παχώμιος, διότι ὁ μέν πρῶτος μέ τό Βούλευμα καί ὁ δεύτερος μέ τήν ἐξομολογητικήν του ἐπιστολήν, πρῶτον δηλώνουν τά ἴδια καί χειρότερα μέ τούς ἀνωτέρω καί δεύτερον ἔρχονται ἀντιμέτωποι πρός τήν Ἱεράν Σύνοδον καί πρός τόν ἑαυτόν των, διότι ἡ Ἱερά Σύνοδος (1993) ἐπιμένει ὅτι: «Ἐπ' αὐτῶν τῶν θέσεων ἐμμένομεν καταδικάζοντες καί σήμερον πᾶν ὅ,τι ἀντίθετον λέγεται ἤ γράφεται περί «χειροθεσίας» ὡς καί εἰδικώτερον τά γραφέντα ὑπό τοῦ π. Εὐθυμίου εἰς τήν ἀπό 11.10.1991 «ἐγκύκλιόν» του καί τά ὁποῖα ἔρχονται εἰς ἀντίθεσιν μέ τήν ἀπ' ἀρχῆς θέσιν καί φρόνημα τῆς Ἱερᾶς Συνόδου».
6) Ἡ Ἀπόφασις τῆς καταδίκης τοῦ Καλλίστου, ὑπό τῶν Νικολάου, Παχωμίου κ.λπ. ἰσχύει ἀπολύτως καί διά τούς σημερινούς Νικολα?τας, οἱ ὁποῖοι μέ τήν ὑπ' ἀριθμ. 3280/28.11.2007 ἐγκύκλιον, τήν ὁποίαν καί αὐτοί ὑπογράφουν, ὄχι μόνον κηρύττουν ἀντίθετα ἀπό ὅσα ΩΜΟΛΟΓΗΣΕΝ καί ΔΙΕΚΗΡΥΞΕΝ διαχρονικῶς ἡ Ἱερά Σύνοδος, ἀλλά προβάντες καί εἰς ἀπόρριψιν καί καταδίκην τῆς χειροθεσίας, ἀπέβησαν οἱ πλέον θρασεῖς καί ἀνόητοι προδόται ἀπαρχῆς καί μέχρι σήμερον καί εἰς τούς αἰῶνας…
Ὡς ἐν ἐπιλόγω
Ὁ ἐπίλογος εἰς τό θέμα αὐτό, δηλαδή τοῦ ἀπ' ἀρχῆς (1971 καί ἑξῆς) ἑνός εἰς τήν οὐσίαν καί ἑνιαίου Ἐκκλησιομαχικοῦ κινήματος τῶν πρ. Πειραιῶς Νικολάου καί πρ. Ἀργολίδος Παχωμίου μετά τῶν λοιπῶν τῆς σχισματοαιρετικῆς καί Ἐκκλησιομάχου ὁμάδος των, εἶναι αὐτό τοῦτο τό κείμενον τῆς «συνοδικῆς των Ἐγκυκλίου» (3280/2007), ἡ ὁποία οὕτως εἰπεῖν ἔλαβεν θέσιν ταφόπλακος δι' ὅλους τούς ἀπ' ἀρχῆς Ἐκκλησιομάχους καί οὐσία Χριστομάχους! Εἰδικώτερον ὅμως αὐτό τό γεγονός τῆς Ἐγκυκλίου τῶν Νικολαϊτῶν τά λέγει ὅλα καί ἀφελῶς ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ τό ἀπ' ἀρχῆς ποιόν τῶν Νικολάου καί Παχωμίου ἀλλά καί ὅλων τῶν λοιπῶν νεαρῶν, τούς ὁποίους 'ᾶρον, 'ᾶρον ἐπισκοποποίησαν, καίτοι ἀπό πνευματικῆς, θεολογικῆς καί γενικῶς ἀπό ἠθικῆς ἀπόψεως (ἤθους καί συμπεριφορᾶς) ἔν τισι δέ καί εἰδικῶς καί ὑπό τήν στενήν ἔννοιαν, στεροῦνται ἤθους καί καλῆς ἔξωθι μαρτυρίας!.. Ὄχι δέ μόνον αὐτοί ἀλλά καί ὅσοι τούς ἀκολουθοῦν ἐν ἀγνοία των καί πρό πάντων διότι εἶναι ἐξηπατημένοι καί πλανῶνται δέν νομίζομεν ὅτι ἔχουν ἐλαφρυντικά ἀλλ' ἀντιθέτως εὐθύνονται διότι ὡς ὀπαδοί των τούς στηρίζουν καί τούς ἐνθαρρύνουν, διό τολμῶ νά εἴπω ὅτι ἡ εὐθύνη των εἶναι ἡ ἴδια ἔναντι τοῦ Χριστοῦ! Φοβερόν! Πολύ σκότος ἐπέπεσεν καί κατά τόν Προφήτην Ἡσα?αν «ἐκάμμυσαν οἱ ὀφθαλμοί των». (Ματ. 13, 15. Πράξ. 28, 27 καί Ἡσ. 6, 9-10).
Αὐτοί οἱ δύο κατ' ἐξοχήν, ἀπό τό 1974-1976, ὁ μέν κ. Παχώμιος μέ τήν Ἐξομολογητικήν του ἐπιστολήν, προσωποποίησιν τοῦ ΨΕΥΔΟΥΣ τῆς βλασφημίας καί τῆς Ἐκκλησιομαχίας, ὁ δέ κ. Νικόλαος μέ τό 54/76 Ἀπαλλακτικόν του Βούλευμα, φοβερώτερον κατά πάντα, δέν εἶναι ἁπλῶς ἀρνηταί τῆς Ὁμολογίας Ἐκκλησιολογίας, ὅπως οἱ Φλωρινικοί ἀπό τό 1937, ἀλλά καί οἱ πιό ὑποκριταί δόλιοι ψεῦται καί ἄσπονδοι ἐχθροί καί πολέμιοι τῆς Ὀρθοδοξίας! Πῶς λοιπόν τόσοι χριστιανοί τυφλά τούς ἀκολουθοῦν; Δέν βλέπουν τίποτε τό βλάσφημον καί προδοτικόν; Μά πλέον καί λίθοι καί τά ντουβάρια βοοῦν καί φρικιάζουν! Αὐτό τό προεφήτευσεν ὁ Μέγας Ἡσα?ας (Ε΄ Εὐαγγελιστής πρό Χριστοῦ) εἰπών: «…ἀκοῆ ἀκούσετε, καί οὐ μή συνῆτε, καί βλέποντες βλέψετε, καί οὐ μή ἴδητε· ἐπαχύνθη γάρ ἡ καρδιά τοῦ λαοῦ τούτου, καί τοῖς ὠσίν αὐτῶν βαρέως ἤκουον, καί τούς ὀφθαλμούς αὐτῶν ἐκάμμυσαν μήποτε ἴδωσι τοῖ ὀφθαλμοῖς, καί τοῖς ὠσίν ἀκούσωσι, καί τῆ καρδία συνῶσι καί ἐπιστρέψωσι, καί ἰάσομαι αὐτούς» (ΗΣ. Κεφ. ΣΤ΄ στιχ. 9-10).
Αὐτοί, ἤδη ἀπό τό 1971, ἦσαν κατά πρόθεσιν ἀρνηταί τῆς Πίστεως, μέσω τοῦ καταχθονίου μυστικοῦ, σχεδίου των περί δῆθεν χειροθεσίας τό 1971, πρᾶγμα τό ὁποῖον κατ' αὐτούς σημαίνει ὅτι ἀπό τό 1948 μέχρι τό 1971, ἡ Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἦτο ...μία σχισματική παλαιοημερολογιτική παράταξις, ἡ ὁποία «ἐκκλησιοποιήθη» μέ τήν μόλις τό 2007 ὑπό τῆς «συνόδου» των ὑποστασιοποίησιν τῆς ἀνυποστάτου χειροθεσίας, διά τῆς τολμηθείσης μεταλλάξεως τῆς συγχωρητικῆς εὐχῆς εἰς «χειροθεσίαν»! Αὐτά ἐφρόνει καί φρονεῖ καί διακηρύσσει ἀπό τό 1976 ὁ πρ. Ἀργολίδος Παχώμιος καθώς καί ὁ πρ. Πειραιῶς Νικόλαος ἀπό τό 1974-1976, ὅστις ρητῶς διά τοῦ 54/76 Ἀπαλλακτικοῦ του Βουλεύματος ὁμολογεῖ καί διακηρύσσει ὅτι τό 1937 ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος ἀπεσχίσθη ἀπό τόν Φλωρίνης καί ἴδρυσε μίαν νέαν σχηματικήν παράταξιν — ἐκκλησίαν(!), καί ὅτι ὁ ἴδιος ἐνομιμοποιήθη καί κατέστη ἔγκυρος κληρικός — Ἐπίσκοπος μετά τήν κατά τό 1971 «χειροθεσίαν»! Ναί, ἀγαπητέ ἀναγνῶστα αὐτοί οἱ ἄνθρωποι προσποιοῦνται τούς ὀρθοδόξους καί λέγουν ὅτι κρατοῦν τήν ὁμολογίαν καί ὅτι ἔχουν τήν Ἀποστολικήν Διαδοχήν ἀπό τόν Βρεσθένης Ματθαῖον!!!
Τό 1995 αὐτοί οἱ δύο παρέμειναν πλησίον τοῦ Ὁμολογητοῦ τότε Ἀρχιεπισκόπου Ἀνδρέου διά νά τόν ἐλέγχουν καί κυρίως νά τόν «ρίξουν» ἀπό τόν Ἀρχιεπισκοπικόν θρόνον καί καταλάβη αὐτόν ὁ… κ. Νικόλαος(!), ὡς χειροθετημένος ἐπισήμως καί ἀναγνωρισμένος κατά τό 54/76 Ἀπαλλακτικόν του Βούλευμα!
Αὐτοί πάλιν, ὀλίγον μετά τό 1995, ἔφραξαν τό στόμα τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ὅσον ἀφοροῦσε τήν Ὁμολογίαν καί τήν διακήρυξιν τῆς Ἐκκλησιολογίας καί τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς τῶν Ἐπισκόπων καί Πρεσβυτέρων τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας!
Αὐτοί ἀθώωσαν τούς πέντε σχισματοαιρετικούς, ἀποκλείσαντες τήν πραγματοποίησιν τῆς ὑπ' ἀριθμ. 3005/18.6.1997 ὁμοφώνου ἀποφάσεως τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας περί ἀντιμετωπίσεως τῆς σχισματοαιρέσεως τῶν πέντε, κατά τήν Κανονικήν Τάξιν καί τήν Ὀρθόδοξον Ὁμολογίαν — Ἐκκλησιολογίαν ὡς καί τάς βλασφημίας των κατά τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς.
Αὐτοί ἐδίωξαν καί ἔθεσαν ὑπό «ἀργίας» καί «ἀφορισμούς» ὅσους ἐζήτουν αὐτήν τήν Ὁμολογίαν καί τήν ἀντιμετώπισιν τῆς σχισματοαιρέσεως τῶν πέντε πρ. πέντε Μητροπολιτῶν! Ἔτσι ἀπεδείχθησαν γνήσια καί συνειδητά μέλη τοῦ κινήματος τῶν πέντε σχισματοαιρετικῶν, ἐνῶ ἐν τῆ καταφανεῖ μωρία των, μέ τήν στάσιν των αὐτήν, ὅπως προελέχθη, ἐνεργοποίησαν καί τήν ἀπό Ἰουνίου 1995 ἄκυρον πρᾶξιν περί καθαιρέσεώς των ὑπό τῶν πέντε σχισματοαιρετικῶν!
Αὐτοί τελικῶς τόν Φεβρουάριον 2003 ἠνάγκασαν τόν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀνδρέαν εἰς Ἀντικανονικήν καί Ἀντιεκκλησιαστικήν παραίτησιν, διά νά καταλάβη τόν θρόνον ὁ μωροφιλόδοξος, αἱρετικός, βλάσφημος καί Ἐκκλησιομάχος Νικόλαος Μεσσιακάρης, ὁ ὁποῖος μέ τήν συνεργείαν τῶν ἐγκαθέτων τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ καί Φλωρινισμοῦ, δηλαδή τούς Δ. Κάτσουραν καί Μάξιμον Τσακίρογλου μετά τῶν αὐταδέλφων τοῦ δευτέρου κ.ἄ. παραγόντων, συγκεκριμενοποίησαν καί «τό λάθος» τοῦ 1971 καί ἀφοῦ ἀπεμάκρυναν τά ἐμπόδια καί ἤνοιξαν τήν ὁδόν τῆς ἐσχάτης προδοσίας, μόλις μετά 37 ἔτη, ἤτοι τήν 28ην Νοεμβρίου 2007 «ἐδιώρθωσαν», τό λάθος τοῦ 1971! Δηλαδή, ΜΕΤΗΛΛΑΞΑΝ καί «μετεμόρφωσαν» οἱ ΑΣΕΒΕΙΣ καί ΜΕΓΙΣΤΑΝΕΣ ΤΟΥ ΨΕΥΔΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΠΑΤΗΣ, τήν Συγχωρητικήν εὐχήν, τήν ὁποίαν τήν 15/28ην Ὀκτωβρίου 1971 ἐδέχθη ἡ Ἱερά Σύνοδος, εἰς «ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑΝ» των ὡς ἐπί σχισματικῶν(!) καί τήν «ἀπεκήρυξαν»(!), οἱ μωροί καί τυφλοί!..
Δι' αὐτόν καί μόνον τόν λόγον πέραν ὅλων τῶν ἀντικανονικοτήτων, ἱεροσυλιῶν καί ληστρικῶν ἐνεργειῶν των, οἱ ἐν λόγω πρωτεργάται: Νικόλαος καί Παχώμιος ἀλλά καί οἱ τυφλῶς συμπορευόμενοι καί ἑπόμενοι ὡς συνεργάται των, ἤτοι, οἱ κ.κ. Γαλακτίων, Ταράσιος, Ἀνδρέας, Χρυσόστομος καί οἱ νεοφανεῖς «βλαστοί» των κ.κ. Παντελεήμων, Ἰγνάτιος, Λάζαρος καί Σεβαστιανός, συνθέτουν τήν πλέον βλάσφημον, ἐκκλησιομάχον καί ἀήθη ὁμάδα, ὁμοίαν τῆς ὁποίας δέν ἔχει νά ἐπιδείξη ἄλλην ἡ Ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας, τουλάχιστον ἀπό τό 1924 μέχρι καί σήμερον.
Διά τοῦτο καί πάλιν λέγομεν ὅτι ἡ ὑπό τῶν Νικολαϊτῶν ἀποκήρυξις — καταδίκη (3280/2007), τῆς ἀνυποστάτου «χειροθεσίας» σημαίνει τήν δι' αὐτούς ὑποστασιοποίησιν καί ἐνεργοποίησιν της ὡς ἐπί σχισματικῶν! Αὐτό ἐποίησαν οἱ ἐσκοτισμένοι καί ὑποχείριοι τῶν Μαξίμων, Κατσουρέων, Φλωρινικῶν καί ὅλων τῶν Οἰκουμενιστῶν. Τοῦτο εἶναι, ὡς ἐλέχθη, ἡ μεγίστη βλασφημία καί σατανική σκοπιμότης κατά τῶν χειροτονιῶν τοῦ 1948, αἱ ὁποῖαι ἐγένοντο κατ' Ἐκκλησιαστικήν ἀπαίτησιν καί ἀδήριτον ἀνάγκην ὑφ' ἑνός ἀλλά Κανονικοῦ καί Ὀρθοδόξου Ἐπισκόπου, τοῦ τότε Βρεσθένης Ματθαίου.
Μέ αὐτά καί ἔτι πλείονα τά ὁποῖα λέγουν, βεβαιώνουν ὅτι καί οἱ ἴδιοι ἀπό τό 1948 μέχρι τό 1971 καί ἕως τήν 28.11.2007, ἦσαν πράγματι σχισματικοί καί αἱρετικοί, ὅπως ἀκριβῶς ἐδέχθη καί διεκήρυξεν ρητῶς τόσον ὁ πρ. Πειραιῶς Νικόλαος μέ τό 54/76 Ἀπαλλακτικόν του Βούλευμα, ὅσον καί ὁ πρ. Ἀργολίδος Παχώμιος μέ τάς ἀπό 1974, 2003 καί 2004 βλασφήμους ἐπιστολάς του! Ἀμετανόητοι δέ συνεχίζουν εἰς τήν ἰδίαν ἐγκύκλιόν των (3280/2007), νά ὑποκρίνωνται ἐνώπιον Θεοῦ καί ἀνθρώπων καί ἀναισχύντως, ὡς νά εἶναι παντελῶς ΑΠΙΣΤΟΙ, λέγουν ὅτι «ἐπικαλοῦνται τό ἔλεος τοῦ Φιλανθρώπου Θεοῦ κατά τόν Σοφόν Σειράχ· «ἐμπεσούμεθα εἰς χεῖρας Κυρίου καί οὐκ εἰς χεῖρας ἀνθρώπων ὡς γάρ ἡ Μεγαλοσύνη Αὐτοῦ, οὕτω καί τό ἔλεος Αὐτοῦ». Τοῦτο ἔκαμεν καί ὁ Ἰούδας, ἀντί νά μετανοήση καί ζητήση ὡς ὁ ληστής ἐν τῶ Σταυρῶ συγχώρησιν, ἐφ' ὅσον ὁ Χριστός ἔζη ἀκόμη, ἐκρεμάσθη διά νά…συγχωρηθῆ καί σωθῆ!!! Μέ τήν ἐγκύκλιόν των (3280/28.11.2007) οἱ Νικολα?ται ἤδη «ἐκρεμάσθησαν, ἀπέθανον ἐκκλησιαστικῶς καί ἐτάφησαν.
4) Καί διά νά μήν θεωρηθῆ ὅτι ὑπερβάλλομεν, ἰδού τί λέγουν οἱ Νικολα?ται εἰς τήν συνέχειαν τῆς ἐγκυκλίου των: «Καί ἀπορρίπτει (σ.σ. ἡ σύνοδος τοῦ Νικολάου), ὡς ἤδη ἀνεφέρθη τήν γενομένην χειροθεσίαν τόσον εἰς Η.Π.Α. ὅσον καί ἐν Ἑλλάδι ὡς πρᾶξιν ἁπάδουσαν εἰς τήν κανονικήν τάξιν καί τήν Ὀρθόδοξον Παράδοσιν τήν ἀφορῶσαν τό κῦρος καί τήν πληρότητα Ἐπισκοπικῶν χειροτονιῶν, γενομένην ὑπό κανονικοῦ καί κατά πάντα ὀρθοδόξου Ἐπισκόπου, ἔστω καί μόνου, τῆς ἐνεργείας ταύτης, μάλιστα ὑπαγορευμένης ἀπό πραγματικῆς ἀδηρίτου ἐκκλησιαστικῆς ἀνάγκης μεταδόσεως τῆς Ἀρχιερωσύνης «καί συνεχίσεως τοῦ ἔργου τῆς χειμαζομένης ὑπό τῶν αἱρέσεων καί τῶν σχισμάτων καί δή τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας», (Ἐγκύκλιος σελ. 13). Ἀπεγνωσμένα ἀλλά καί μέ περισσήν ὑποκρισίαν ὁμολογοῦν τό κύρος τῶν ὑφ' ἑνός χειροτονιῶν, διά νά ἐξαπατήσουν καί περάσουν, τήν συγχωρητικήν εὐχήν ὡς χειροθεσίαν των! Ἀπορρίπτουν τήν ἀνυπόστατον χειροθεσίαν ἀποκλειστικῶς διά νά τήν «ὑποστασιάσουν»! Βεβαίως αὐτό ἐπεδίωκον 30 ἔτη καί αὐτό ἐπεχείρησαν μέ τήν ἀποκήρυξιν τῆς ἀνυποστάτου «χειροθεσίας»! Τοῦτο τό παλαιόν σχέδιον, τό ὁποῖον δέν ἀπετόλμησεν οὐδείς, οὐδέ καί οἱ πέντε σχισματοαιρετικοί, τό ἀπετόλμησαν οἱ «ζηλωταί» Νικόλαος, Παχώμιος καί οἱ λοιποί, οἱ ὁποῖοι συνεκρότησαν τό παράνομον συνέδριον τῆς 28.11.2007! Τά ὄργανα τῶν ξένων κέντρων, (Φλωρινικῶν καί λοιπῶν Οἰκουμενιστικῶν τοιούτων), τά ὁποῖα συνέταξαν αὐτήν τήν σατανικήν πλήν γελοίαν Ἐγκύκλιον, (διότι ὁ Σατανάς εἶναι πράγματι καί ἀνόητος καί γελοῖος) βλέποντες τήν ὁμάδα τῶν ἀσεβῶν Νικολάου καί Παχωμίου, ἡ ὁποία ὑπέγραψεν αὐτό τό διαβολικόν των ἔκτρωμα καγχάζουν καί εὐχαριστοῦνται!..
Εἶναι δυνατόν νά μήν ἀντιλαμβάνωνται ὅτι μέ τήν ἀπόρριψιν αὐτήν καί τήν καταδίκην τῆς ἀνυποστάτου χειροθεσίας, ψεύδονται ἐνώπιον Θεοῦ καί ἀνθρώπων καί πρό πάντων βλασφημοῦν τήν ἀλήθειαν, τό πνεῦμα τό Ἅγιον καί τήν Ἐκκλησίαν; Ἀσφαλῶς ὄχι! Τό ἔπραξαν ὅμως διότι πρό πολλοῦ (ἀπό τήν 10ετίαν τοῦ 1971), (διά ποίας 'ᾶραγε ἁμαρτίας ὁ Κύριος γνωρίζει), ἦσαν ΑΝΑΞΙΟΙ Ἐπίσκοποι καί Ἱερεῖς καί τούς ἐχρησιμοποίησεν ὁ πονηρός(!), ἀφοῦ καθ' ὅλας αὐτάς τάς δεκαετίας «προητοίμαζον καί ἤνοιγον τήν ὁδόν εἰς τόν Πατέρα των τόν Διάβολον», ὅπως προκύπτει ΚΑΘΑΡΑ ἀπό τήν 3280/2007 ἐγκύκλιόν των.
Οἱαδήποτε παράβασις — ἁμαρτία γίνεται ὑπό πίεσιν τρίτων, ἤ λόγω ἀνάγκης, ἤ ἄλλης τινος «ἀπροσεξίας», τοῦτο δέν λογίζεται ὡς ἁμαρτία, ἤ ὡς παράβασις νόμου, ἀντιμετωπίζεται δέ μέ διάκρισιν καί ἐπιείκειαν. Γυνή ὅταν βάρβαρα βιασθῆ, τότε δέν μετρᾶται ὡς ἁμαρτία. Ὁ Δαβίδ ἔφαγεν τούς ἄρτους τῆς προθέσεως, ὅπερ ἦτο ἀπηγορευμένον καί δέν τοῦ ἐλογίσθη ὡς ἁμαρτία διότι τοῦτο ἐποίησεν λόγω πείνης. Ὁ Χριστός ἐποίησεν πηλόν ἐν ἡμέρα Σαββάτου, ἤ ἐθεράπευσεν τόν παράλυτον, εἰς δέ τούς ὑποκριτάς κατηγόρους του ἀπήντησεν. «Τό Σάββατον ἔγινε διά τόν ἄνθρωπον καί ὄχι ὁ ἄνθρωπος διά τό Σάββατον». Οὕτω καί οἱ νόμοι καί οἱ Κανόνες, οἱ ὁποῖοι καίτοι ἀπαιτοῦν παραπλήσιον σεβασμόν καί τήρησιν μετά τῶν ὅρων Πίστεως, ὅμως καί αὐτοί ἐθεσπίσθησαν διά τήν Ἐκκλησίαν καί δέν ἔγινε ἡ Ἐκκλησία διά τούς Κανόνας! Ἐν προκειμένω ὅμως οἱ Νικολα?ται δέν ἐμπίπτουν καί εἰς αὐτήν τήν περίπτωσιν; Δέν κατέλυσαν π.χ. τόν νόμον τῆς νηστείας λόγω ἀνάγκης, ἤ δέν ὑπερέβησαν ἕναν Κανόνα, ὅπως συνέβη τό 1948 μέ τήν ὑπέρβασιν τοῦ κανόνος εἰς τάς χειροτονίας ὑπό ἑνός Ἐπισκόπου λόγω ἀνάγκης καί διωγμοῦ ἀλλά ἐκ κακῆς προθέσεως καί σκοποῦ ἐπρόδωσαν ἐβλασφήμησαν καί Ἐκκλησιομάχησαν.
5) Τό 1976 ἡ Ἱερά Σύνοδος καθήρεσεν τόν Κορινθίας Κάλλιστον, διότι ὡμολόγησεν ἀντίθετα πρός τήν Ὁμολογίαν — Ἐκκλησιολογίαν ἀλλά καί τάς χειροτονίας τῶν ἐτῶν 1948.
Τό 1993 κατεδικάσθη ὁ ἱερομ. Εὐθύμιος ἀπό τήν Ἱεράν Σύνοδον, διότι καί οὗτος διεκήρυξεν ὅτι ἔγινε χειροθεσία εἰς Ἀμερικήν ὡς ἐπί σχισματικῶν καί ὅτι ἡ κατάρα αὕτη «μᾶς περιρρέει οὐχί ὡς ἄτομα, ἀλλ' ὡς Ἐκκλησία»!!
Μέ τήν ἰδίαν ἀπόφασιν καταδικάζονται (καταδικάζουν ἑαυτούς) καί ὁ Πειραιῶς Νικόλαος καί ὁ Ἀργολίδος Παχώμιος, διότι ὁ μέν πρῶτος μέ τό Βούλευμα καί ὁ δεύτερος μέ τήν ἐξομολογητικήν του ἐπιστολήν, πρῶτον δηλώνουν τά ἴδια καί χειρότερα μέ τούς ἀνωτέρω καί δεύτερον ἔρχονται ἀντιμέτωποι πρός τήν Ἱεράν Σύνοδον καί πρός τόν ἑαυτόν των, διότι ἡ Ἱερά Σύνοδος (1993) ἐπιμένει ὅτι: «Ἐπ' αὐτῶν τῶν θέσεων ἐμμένομεν καταδικάζοντες καί σήμερον πᾶν ὅ,τι ἀντίθετον λέγεται ἤ γράφεται περί «χειροθεσίας» ὡς καί εἰδικώτερον τά γραφέντα ὑπό τοῦ π. Εὐθυμίου εἰς τήν ἀπό 11.10.1991 «ἐγκύκλιόν» του καί τά ὁποῖα ἔρχονται εἰς ἀντίθεσιν μέ τήν ἀπ' ἀρχῆς θέσιν καί φρόνημα τῆς Ἱερᾶς Συνόδου».
6) Ἡ Ἀπόφασις τῆς καταδίκης τοῦ Καλλίστου, ὑπό τῶν Νικολάου, Παχωμίου κ.λπ. ἰσχύει ἀπολύτως καί διά τούς σημερινούς Νικολα?τας, οἱ ὁποῖοι μέ τήν ὑπ' ἀριθμ. 3280/28.11.2007 ἐγκύκλιον, τήν ὁποίαν καί αὐτοί ὑπογράφουν, ὄχι μόνον κηρύττουν ἀντίθετα ἀπό ὅσα ΩΜΟΛΟΓΗΣΕΝ καί ΔΙΕΚΗΡΥΞΕΝ διαχρονικῶς ἡ Ἱερά Σύνοδος, ἀλλά προβάντες καί εἰς ἀπόρριψιν καί καταδίκην τῆς χειροθεσίας, ἀπέβησαν οἱ πλέον θρασεῖς καί ἀνόητοι προδόται ἀπαρχῆς καί μέχρι σήμερον καί εἰς τούς αἰῶνας…
Ὡς ἐν ἐπιλόγω
Ὁ ἐπίλογος εἰς τό θέμα αὐτό, δηλαδή τοῦ ἀπ' ἀρχῆς (1971 καί ἑξῆς) ἑνός εἰς τήν οὐσίαν καί ἑνιαίου Ἐκκλησιομαχικοῦ κινήματος τῶν πρ. Πειραιῶς Νικολάου καί πρ. Ἀργολίδος Παχωμίου μετά τῶν λοιπῶν τῆς σχισματοαιρετικῆς καί Ἐκκλησιομάχου ὁμάδος των, εἶναι αὐτό τοῦτο τό κείμενον τῆς «συνοδικῆς των Ἐγκυκλίου» (3280/2007), ἡ ὁποία οὕτως εἰπεῖν ἔλαβεν θέσιν ταφόπλακος δι' ὅλους τούς ἀπ' ἀρχῆς Ἐκκλησιομάχους καί οὐσία Χριστομάχους! Εἰδικώτερον ὅμως αὐτό τό γεγονός τῆς Ἐγκυκλίου τῶν Νικολαϊτῶν τά λέγει ὅλα καί ἀφελῶς ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ τό ἀπ' ἀρχῆς ποιόν τῶν Νικολάου καί Παχωμίου ἀλλά καί ὅλων τῶν λοιπῶν νεαρῶν, τούς ὁποίους 'ᾶρον, 'ᾶρον ἐπισκοποποίησαν, καίτοι ἀπό πνευματικῆς, θεολογικῆς καί γενικῶς ἀπό ἠθικῆς ἀπόψεως (ἤθους καί συμπεριφορᾶς) ἔν τισι δέ καί εἰδικῶς καί ὑπό τήν στενήν ἔννοιαν, στεροῦνται ἤθους καί καλῆς ἔξωθι μαρτυρίας!.. Ὄχι δέ μόνον αὐτοί ἀλλά καί ὅσοι τούς ἀκολουθοῦν ἐν ἀγνοία των καί πρό πάντων διότι εἶναι ἐξηπατημένοι καί πλανῶνται δέν νομίζομεν ὅτι ἔχουν ἐλαφρυντικά ἀλλ' ἀντιθέτως εὐθύνονται διότι ὡς ὀπαδοί των τούς στηρίζουν καί τούς ἐνθαρρύνουν, διό τολμῶ νά εἴπω ὅτι ἡ εὐθύνη των εἶναι ἡ ἴδια ἔναντι τοῦ Χριστοῦ! Φοβερόν! Πολύ σκότος ἐπέπεσεν καί κατά τόν Προφήτην Ἡσα?αν «ἐκάμμυσαν οἱ ὀφθαλμοί των». (Ματ. 13, 15. Πράξ. 28, 27 καί Ἡσ. 6, 9-10).
Αὐτοί οἱ δύο κατ' ἐξοχήν, ἀπό τό 1974-1976, ὁ μέν κ. Παχώμιος μέ τήν Ἐξομολογητικήν του ἐπιστολήν, προσωποποίησιν τοῦ ΨΕΥΔΟΥΣ τῆς βλασφημίας καί τῆς Ἐκκλησιομαχίας, ὁ δέ κ. Νικόλαος μέ τό 54/76 Ἀπαλλακτικόν του Βούλευμα, φοβερώτερον κατά πάντα, δέν εἶναι ἁπλῶς ἀρνηταί τῆς Ὁμολογίας Ἐκκλησιολογίας, ὅπως οἱ Φλωρινικοί ἀπό τό 1937, ἀλλά καί οἱ πιό ὑποκριταί δόλιοι ψεῦται καί ἄσπονδοι ἐχθροί καί πολέμιοι τῆς Ὀρθοδοξίας! Πῶς λοιπόν τόσοι χριστιανοί τυφλά τούς ἀκολουθοῦν; Δέν βλέπουν τίποτε τό βλάσφημον καί προδοτικόν; Μά πλέον καί λίθοι καί τά ντουβάρια βοοῦν καί φρικιάζουν! Αὐτό τό προεφήτευσεν ὁ Μέγας Ἡσα?ας (Ε΄ Εὐαγγελιστής πρό Χριστοῦ) εἰπών: «…ἀκοῆ ἀκούσετε, καί οὐ μή συνῆτε, καί βλέποντες βλέψετε, καί οὐ μή ἴδητε· ἐπαχύνθη γάρ ἡ καρδιά τοῦ λαοῦ τούτου, καί τοῖς ὠσίν αὐτῶν βαρέως ἤκουον, καί τούς ὀφθαλμούς αὐτῶν ἐκάμμυσαν μήποτε ἴδωσι τοῖ ὀφθαλμοῖς, καί τοῖς ὠσίν ἀκούσωσι, καί τῆ καρδία συνῶσι καί ἐπιστρέψωσι, καί ἰάσομαι αὐτούς» (ΗΣ. Κεφ. ΣΤ΄ στιχ. 9-10).
Αὐτοί, ἤδη ἀπό τό 1971, ἦσαν κατά πρόθεσιν ἀρνηταί τῆς Πίστεως, μέσω τοῦ καταχθονίου μυστικοῦ, σχεδίου των περί δῆθεν χειροθεσίας τό 1971, πρᾶγμα τό ὁποῖον κατ' αὐτούς σημαίνει ὅτι ἀπό τό 1948 μέχρι τό 1971, ἡ Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἦτο ...μία σχισματική παλαιοημερολογιτική παράταξις, ἡ ὁποία «ἐκκλησιοποιήθη» μέ τήν μόλις τό 2007 ὑπό τῆς «συνόδου» των ὑποστασιοποίησιν τῆς ἀνυποστάτου χειροθεσίας, διά τῆς τολμηθείσης μεταλλάξεως τῆς συγχωρητικῆς εὐχῆς εἰς «χειροθεσίαν»! Αὐτά ἐφρόνει καί φρονεῖ καί διακηρύσσει ἀπό τό 1976 ὁ πρ. Ἀργολίδος Παχώμιος καθώς καί ὁ πρ. Πειραιῶς Νικόλαος ἀπό τό 1974-1976, ὅστις ρητῶς διά τοῦ 54/76 Ἀπαλλακτικοῦ του Βουλεύματος ὁμολογεῖ καί διακηρύσσει ὅτι τό 1937 ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος ἀπεσχίσθη ἀπό τόν Φλωρίνης καί ἴδρυσε μίαν νέαν σχηματικήν παράταξιν — ἐκκλησίαν(!), καί ὅτι ὁ ἴδιος ἐνομιμοποιήθη καί κατέστη ἔγκυρος κληρικός — Ἐπίσκοπος μετά τήν κατά τό 1971 «χειροθεσίαν»! Ναί, ἀγαπητέ ἀναγνῶστα αὐτοί οἱ ἄνθρωποι προσποιοῦνται τούς ὀρθοδόξους καί λέγουν ὅτι κρατοῦν τήν ὁμολογίαν καί ὅτι ἔχουν τήν Ἀποστολικήν Διαδοχήν ἀπό τόν Βρεσθένης Ματθαῖον!!!
Τό 1995 αὐτοί οἱ δύο παρέμειναν πλησίον τοῦ Ὁμολογητοῦ τότε Ἀρχιεπισκόπου Ἀνδρέου διά νά τόν ἐλέγχουν καί κυρίως νά τόν «ρίξουν» ἀπό τόν Ἀρχιεπισκοπικόν θρόνον καί καταλάβη αὐτόν ὁ… κ. Νικόλαος(!), ὡς χειροθετημένος ἐπισήμως καί ἀναγνωρισμένος κατά τό 54/76 Ἀπαλλακτικόν του Βούλευμα!
Αὐτοί πάλιν, ὀλίγον μετά τό 1995, ἔφραξαν τό στόμα τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ὅσον ἀφοροῦσε τήν Ὁμολογίαν καί τήν διακήρυξιν τῆς Ἐκκλησιολογίας καί τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς τῶν Ἐπισκόπων καί Πρεσβυτέρων τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας!
Αὐτοί ἀθώωσαν τούς πέντε σχισματοαιρετικούς, ἀποκλείσαντες τήν πραγματοποίησιν τῆς ὑπ' ἀριθμ. 3005/18.6.1997 ὁμοφώνου ἀποφάσεως τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας περί ἀντιμετωπίσεως τῆς σχισματοαιρέσεως τῶν πέντε, κατά τήν Κανονικήν Τάξιν καί τήν Ὀρθόδοξον Ὁμολογίαν — Ἐκκλησιολογίαν ὡς καί τάς βλασφημίας των κατά τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς.
Αὐτοί ἐδίωξαν καί ἔθεσαν ὑπό «ἀργίας» καί «ἀφορισμούς» ὅσους ἐζήτουν αὐτήν τήν Ὁμολογίαν καί τήν ἀντιμετώπισιν τῆς σχισματοαιρέσεως τῶν πέντε πρ. πέντε Μητροπολιτῶν! Ἔτσι ἀπεδείχθησαν γνήσια καί συνειδητά μέλη τοῦ κινήματος τῶν πέντε σχισματοαιρετικῶν, ἐνῶ ἐν τῆ καταφανεῖ μωρία των, μέ τήν στάσιν των αὐτήν, ὅπως προελέχθη, ἐνεργοποίησαν καί τήν ἀπό Ἰουνίου 1995 ἄκυρον πρᾶξιν περί καθαιρέσεώς των ὑπό τῶν πέντε σχισματοαιρετικῶν!
Αὐτοί τελικῶς τόν Φεβρουάριον 2003 ἠνάγκασαν τόν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀνδρέαν εἰς Ἀντικανονικήν καί Ἀντιεκκλησιαστικήν παραίτησιν, διά νά καταλάβη τόν θρόνον ὁ μωροφιλόδοξος, αἱρετικός, βλάσφημος καί Ἐκκλησιομάχος Νικόλαος Μεσσιακάρης, ὁ ὁποῖος μέ τήν συνεργείαν τῶν ἐγκαθέτων τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ καί Φλωρινισμοῦ, δηλαδή τούς Δ. Κάτσουραν καί Μάξιμον Τσακίρογλου μετά τῶν αὐταδέλφων τοῦ δευτέρου κ.ἄ. παραγόντων, συγκεκριμενοποίησαν καί «τό λάθος» τοῦ 1971 καί ἀφοῦ ἀπεμάκρυναν τά ἐμπόδια καί ἤνοιξαν τήν ὁδόν τῆς ἐσχάτης προδοσίας, μόλις μετά 37 ἔτη, ἤτοι τήν 28ην Νοεμβρίου 2007 «ἐδιώρθωσαν», τό λάθος τοῦ 1971! Δηλαδή, ΜΕΤΗΛΛΑΞΑΝ καί «μετεμόρφωσαν» οἱ ΑΣΕΒΕΙΣ καί ΜΕΓΙΣΤΑΝΕΣ ΤΟΥ ΨΕΥΔΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΠΑΤΗΣ, τήν Συγχωρητικήν εὐχήν, τήν ὁποίαν τήν 15/28ην Ὀκτωβρίου 1971 ἐδέχθη ἡ Ἱερά Σύνοδος, εἰς «ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑΝ» των ὡς ἐπί σχισματικῶν(!) καί τήν «ἀπεκήρυξαν»(!), οἱ μωροί καί τυφλοί!..
Δι' αὐτόν καί μόνον τόν λόγον πέραν ὅλων τῶν ἀντικανονικοτήτων, ἱεροσυλιῶν καί ληστρικῶν ἐνεργειῶν των, οἱ ἐν λόγω πρωτεργάται: Νικόλαος καί Παχώμιος ἀλλά καί οἱ τυφλῶς συμπορευόμενοι καί ἑπόμενοι ὡς συνεργάται των, ἤτοι, οἱ κ.κ. Γαλακτίων, Ταράσιος, Ἀνδρέας, Χρυσόστομος καί οἱ νεοφανεῖς «βλαστοί» των κ.κ. Παντελεήμων, Ἰγνάτιος, Λάζαρος καί Σεβαστιανός, συνθέτουν τήν πλέον βλάσφημον, ἐκκλησιομάχον καί ἀήθη ὁμάδα, ὁμοίαν τῆς ὁποίας δέν ἔχει νά ἐπιδείξη ἄλλην ἡ Ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας, τουλάχιστον ἀπό τό 1924 μέχρι καί σήμερον.
https://kirykos.livejournal.com/590891.html
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου