Άπορίες καὶ ἀπαντήσεις γιὰ τὴν ἑορτὴ τῆς Γεννήσεως τοῦ Κυρίου.
1/7 Ἐρώτησι: Κάθε ἔτος κατὰ τὴν περίοδο τῶν ἑορτῶν τῶν Χριστουγέννων διαβάζουμε ἀπὸ κοσμικὲς καὶ θρησκευτικὲς πηγὲς γιὰ τὸν ἀστέρα ποὺ ὡδήγησε τοὺς Μάγους στὴ Βηθλεέμ. Τί ἦταν στὴν πραγματικότητα ἐκεῖνο τὸ ἄστρο;
Ἀπάντησι: Ὅσον ἀφορᾶ τὴν φύσι τοῦ ἀστέρος, ποικῖλες ἐξηγήσεις ἔχουν προταθῇ καὶ ἐξακολουθοῦν νὰ προτείνονται. Τὴν πληρέστερη ἀπάντησι δίνει ὁ μέγιστος Πατὴρ τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος. Καταλήγει ὅτι ὁ ἀστέρας ποὺ ὁδήγησε τοὺς Μάγους ἦταν ὑπερφυσικός, πιθανῶς κάποιος ἄγγελος. Διότι, τὸ ὁρατὸ, τὸ φαινόμενο, ὁ ἀστήρ, διευθυνόταν ὑπὸ λογική, ἐμφανιζόταν καὶ ἐξαφανιζόταν ὅποτε ἔπρεπε (λ.χ. ἐξαφανίστηκε ὅταν δὲν ἔπρεπε νὰ τὸν δῇ ὁ Ἡρώδης καὶ ἐπανεμφανίστηκε ἔπειτα), ἐκινεῖτο πολὺ ἀργά, παρακολουθῶντας τὴν ταχυπορεία ἢ βραδυπορεία καὶ τὶς στάσεις τῶν Μάγων, φαινόταν καὶ τὴν ἡμέρα, πρᾶγμα ἀδύνατον γιὰ φυσικοὺς πλανῆτες, ἡ κατεύθυνσί του ἦταν κατὰ διαφορετικὴ κατεύθυνσι ἀπὸ ἐκείνη τῶν φυσικῶν οὐρανίων σωμάτων δηλ. ἀπὸ Βορρᾶ πρὸς Νότον ἄν κατὰ τὴν ἐπικρατέστερη ἀντίληψι οἱ Μάγοι ἦταν ἀπὸ τὴν Περσία, ἐμφανιζόταν πολὺ χαμηλά, ὥστε νὰ ὑποδείξῃ τὴν οἰκία, κάτι ποὺ δέν συμβαίνει μὲ οἰονδήποτε πλανήτη, ἀστέρα, κομήτη.
Ὁ Θεὸς, ὁ κυρίαρχος τοῦ Σύμπαντος, μπορεῖ νὰ κάνῃ τὰ πάντα, νὰ στείλῃ ἐκτάκτως ἐκτὸς τροχιᾶς ἕναν ὑπάρχοντα φυσικό ἀστέρα, νὰ ἐμφανίσῃ ἐκτάκτως ἕναν προσωρινὸ νέο ἀστέρα ἢ δορυφόρο ἢ κομήτη, ἤ σύνοδο πλανητῶν κ.ἄ., ἡ ἐξήγησι ὅμως τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου εἶναι ἡ πλέον ἀποδεκτή καὶ πειστική.
Ἐρώτησι: Οἱ Μάγοι ἦσαν τρεῖς; Ἀπὸ ποῦ ξεκίνησαν τὸ ταξίδι τους;
Ἀπάντησι: Οἱ Μάγοι εἶναι τρεῖς μόνο στὰ κάλαντα, στὰ παραμύθια, στοὺς μῦθους τῶν ἀποκρύφων ψευτοευαγγελίων, στὰ μυθιστορήματα καὶ στίς κινηματογραφικές ταινίες, ὅπου μάλιστα κατονομάζονται. Στὴν Καινὴ Διαθήκη δὲν ἀναφέρεται οὔτε ὁ ἀριθμός τους, οὔτε ἀναφέρονται τὰ ὀνόματά τους. Ἦσαν περισσότεροι ἀπὸ τρεῖς, πιθανῶς ταξίδευσαν μὲ τίς οἰκογένειές τους, μὲ πολυτελεῖς ἀναπαυτικές ἅμαξες, μὲ καμῆλες φορτωμένες μὲ ἐφόδια καὶ ἀσφαλῶς μὲ τὸ ὑπηρετικό τους προσωπικό, θησαυροφύλακες καὶ οἰκονόμους, τὴ στρατιὰ τῶν σωματοφυλάκων, μάγειρες, ζωοκόμους, στρατιῶτες ἔνοπλους. Ταξίδι στὴ ῥὰχη τῶν καμήλων, ἐντελῶς ἄβολο, ἦταν δυσπίθανο γιὰ πλουσίους θρησκευτικοὺς καὶ ἄλλους κοσμικοὺς ἄρχοντες, ὅπως μαρτυρεῖται στήν ἀναφορὰ τοῦ τρόπου ταξιδίου τοῦ εὐνούχου τῆς Κανδάκης, ὀ ὁποῖος ταξίδευε μὲ τὴν ἀναπαυτική ἅμαξα, πολλῶν θέσεων, μέσα στὴν ὁποία εἶχε τὴν ἄνεσι νὰ ἀναγινώσκει τὰς Γραφάς. Ἡ συνοδεία τῶν Μάγων, μὲ μεταφορικὰ ζῶα, ἅμαξες, ἐφόδια, συνοδούς, προμήθειες, ζωοτροφές, ἀμυντικό ἐξοπλισμό, ἦταν πολυπληθής, ὥστε ἀπέτρεπε τοὺς ληστές καὶ μάλιστα ἀπὸ τὴν παρουσία τοῦ καραβανιοῦ ἐντυπωσιάστηκαν μὲ τρόμο ὅλα τὰ Ἱεροσόλυμα. Δὲν ἀναφέρεται ἡ ἐθνικότητά τους, ἀναφέρεται ὅμως ὅτι ἦρθαν ἐξ Ἀνατολῶν καί, ἀπὸ τὶς πληροφορίες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ποὺ μᾶς παρέχει γνώσεις περί τῶν Μάγων καὶ Χαλδαίων συμπεραίνεται ὅτι πιθανώτατα ἦλθαν ἀπὸ τὰ μέρη τῶν Χαλδαίων ἱερέων, ἐκ Περσίας, ἐξ Ἀνατολῆς.
2/7 Ἐρώτησι:
Ποιά ἰδιότητα ἢ ἀξίωμα εἶχαν οἱ Μάγοι;
Ἀπάντησι: Μάγος λεγόταν τότε, ὁ ἱερεύς τῶν ζωροαστρικῶν θρησκειῶν καὶ ἀστρονόμος. Διότι, ἐφ΄ ὅσον ἡ εἰδωλολατρικὴ θρησκεία τους, τῶν Περσῶν, τῶν Μήδων, τῶν λαῶν τῆς ἀνατολῆς εἶχε ὡς θεότητες τὰ σώματα τοῦ οὐρανοῦ, πλανῆτες, ἀστέρες, δορυφόρους κ.ἄ., οἱ ἱερεῖς τῶν θρησκειῶν ἐκείνων παρατηροῦσαν μὲ ἐπιμέλεια τὰ οὐράνια σώματα, κατέγραφαν καὶ προέβλεπαν βάσει στατιστικῆς τὶς κινήσεις τους καί, κατὰ τὶς ἀντιλήψεις τῆς θρησκείας τους πίστευαν ὅτι κάθε βασιλεύς εἶχε τὸν ἀστέρα του. Ἁμυδρές ἀναμνήσεις τῆς ὑποσχέσεως τοῦ Θεοῦ περὶ τοῦ Μεσσία, ποὺ δόθηκαν στόν Ἀδὰμ καὶ στὴν Εὔα, καὶ στὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ πρὸ τῆς συγχύσεως τῶν γλωσσῶν καὶ πληροφορίες περί τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ ποὺ περιῆλθαν εἰς γνῶσι τῶν Χαλδαίων ἱερέων ἀπὸ εὐσεβεῖς αἰχμαλώτους, ὅπως ὁ Δανιὴλ καὶ οἱ μετ' αὐτοῦ παῖδες, ἀλλὰ καὶ ἐκ τῆς Βίβλου, ποὺ ἀνεγινώσκετο ἀνὰ τὴν οἰκουμένη ἀπὸ τοὺς Ἑβραίους τῆς διασπορᾶς, πιθανῶς ἦταν γνωστές καὶ στοὺς Μάγους, μᾶλλον ὅμως ἐκεῖνοι προσκύνησαν τόν Χριστό μὲ τὴν ἀντίληψι ὅτι ἐπρόκειτο γιὰ μελλοντικὸ ἐπίγειο Βασιλέα, τόσο ἔνδοξο καὶ διάσημο καὶ παγκόσμιας ἐμβέλειας κυρίαρχο, ὅσο τοὺς τὸ ἐπιβεβαίωνε ὁ ἐντυπωσιακὸς ἀστὴρ του. Ὡς πρὸς τὴν παρατηρητικὴ ἀστρονομία, οἱ μάγοι ἐκεῖνοι ἦταν τρόπον τινὰ ἐπιστήμονες ἀστρονόμοι τῆς ἐποχῆς. Ἀναφέρονται Μάγοι μὲ αὐτὴ τὴν ἰδιότητα, τῶν εἰδωλολατρῶν ἱερέων, καὶ προφητῶν στὴν Παλαιὰ Διαθήκη, μάλιστα στὸν προφήτη Δανιήλ, ὅπου οἱ μάγοι τῶν Χαλδαίων ἦταν ἐπιφορτισμένοι νὰ συμβουλεύουν τὸν Ναβουχοδονόσορ (καὶ τὸν ἑκάστοτε αὐτοκράτορα) βάσει τῶν γνώσεών τους καὶ μάλιστα νὰ ἑρμηνεύουν τὰ ὄνειρά του. Βέβαια καὶ στὴν περίπτωσι ἐκείνη, ὁ ἀληθινός Θεός ἀπεκάλυψε στὸν πιστό Του Δανιήλ ὄχι μόνο τὴ σωστὴ ἑρμηνεία τοῦ ὀνείρου ἀλλά καὶ ποιό ἦταν τὸ ὄνειρο ποὺ εἶχε δῇ ὁ Ναβουχοδονόσορ! Τὴν ἑρμηνεία τοῦ ὀνείρου, πολλοί μποροῦν νὰ τὴν ἐπιχειρήσουν, καθώς δὲν ἀποδεικνύεται ἂν τὸ ἑρμηνεύουν σωστά, τὸ ὄνειρο ὅμως κανένας δὲν μπορεῖ νὰ τὸ ἀποκαλύψῃ, εἰ μὴ μόνον θεοπνεύστως. Ἡ ἀποκάλυψι τοῦ περιεχομένου τοῦ ὀνείρου τοῦ βασιλέως, ἀπὸ τὸν Δανιήλ, τεκμηρίωσε ὄχι μόνο ποίου ἡ ἑρμηνεία εἶναι σωστή, ἀλλὰ ποίου ὁ Θεός εἶναι ὁ ὤν (ὁ ὑπάρχων, ὁ ἀληθινός).
Ἀπάντησι: Μάγος λεγόταν τότε, ὁ ἱερεύς τῶν ζωροαστρικῶν θρησκειῶν καὶ ἀστρονόμος. Διότι, ἐφ΄ ὅσον ἡ εἰδωλολατρικὴ θρησκεία τους, τῶν Περσῶν, τῶν Μήδων, τῶν λαῶν τῆς ἀνατολῆς εἶχε ὡς θεότητες τὰ σώματα τοῦ οὐρανοῦ, πλανῆτες, ἀστέρες, δορυφόρους κ.ἄ., οἱ ἱερεῖς τῶν θρησκειῶν ἐκείνων παρατηροῦσαν μὲ ἐπιμέλεια τὰ οὐράνια σώματα, κατέγραφαν καὶ προέβλεπαν βάσει στατιστικῆς τὶς κινήσεις τους καί, κατὰ τὶς ἀντιλήψεις τῆς θρησκείας τους πίστευαν ὅτι κάθε βασιλεύς εἶχε τὸν ἀστέρα του. Ἁμυδρές ἀναμνήσεις τῆς ὑποσχέσεως τοῦ Θεοῦ περὶ τοῦ Μεσσία, ποὺ δόθηκαν στόν Ἀδὰμ καὶ στὴν Εὔα, καὶ στὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ πρὸ τῆς συγχύσεως τῶν γλωσσῶν καὶ πληροφορίες περί τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ ποὺ περιῆλθαν εἰς γνῶσι τῶν Χαλδαίων ἱερέων ἀπὸ εὐσεβεῖς αἰχμαλώτους, ὅπως ὁ Δανιὴλ καὶ οἱ μετ' αὐτοῦ παῖδες, ἀλλὰ καὶ ἐκ τῆς Βίβλου, ποὺ ἀνεγινώσκετο ἀνὰ τὴν οἰκουμένη ἀπὸ τοὺς Ἑβραίους τῆς διασπορᾶς, πιθανῶς ἦταν γνωστές καὶ στοὺς Μάγους, μᾶλλον ὅμως ἐκεῖνοι προσκύνησαν τόν Χριστό μὲ τὴν ἀντίληψι ὅτι ἐπρόκειτο γιὰ μελλοντικὸ ἐπίγειο Βασιλέα, τόσο ἔνδοξο καὶ διάσημο καὶ παγκόσμιας ἐμβέλειας κυρίαρχο, ὅσο τοὺς τὸ ἐπιβεβαίωνε ὁ ἐντυπωσιακὸς ἀστὴρ του. Ὡς πρὸς τὴν παρατηρητικὴ ἀστρονομία, οἱ μάγοι ἐκεῖνοι ἦταν τρόπον τινὰ ἐπιστήμονες ἀστρονόμοι τῆς ἐποχῆς. Ἀναφέρονται Μάγοι μὲ αὐτὴ τὴν ἰδιότητα, τῶν εἰδωλολατρῶν ἱερέων, καὶ προφητῶν στὴν Παλαιὰ Διαθήκη, μάλιστα στὸν προφήτη Δανιήλ, ὅπου οἱ μάγοι τῶν Χαλδαίων ἦταν ἐπιφορτισμένοι νὰ συμβουλεύουν τὸν Ναβουχοδονόσορ (καὶ τὸν ἑκάστοτε αὐτοκράτορα) βάσει τῶν γνώσεών τους καὶ μάλιστα νὰ ἑρμηνεύουν τὰ ὄνειρά του. Βέβαια καὶ στὴν περίπτωσι ἐκείνη, ὁ ἀληθινός Θεός ἀπεκάλυψε στὸν πιστό Του Δανιήλ ὄχι μόνο τὴ σωστὴ ἑρμηνεία τοῦ ὀνείρου ἀλλά καὶ ποιό ἦταν τὸ ὄνειρο ποὺ εἶχε δῇ ὁ Ναβουχοδονόσορ! Τὴν ἑρμηνεία τοῦ ὀνείρου, πολλοί μποροῦν νὰ τὴν ἐπιχειρήσουν, καθώς δὲν ἀποδεικνύεται ἂν τὸ ἑρμηνεύουν σωστά, τὸ ὄνειρο ὅμως κανένας δὲν μπορεῖ νὰ τὸ ἀποκαλύψῃ, εἰ μὴ μόνον θεοπνεύστως. Ἡ ἀποκάλυψι τοῦ περιεχομένου τοῦ ὀνείρου τοῦ βασιλέως, ἀπὸ τὸν Δανιήλ, τεκμηρίωσε ὄχι μόνο ποίου ἡ ἑρμηνεία εἶναι σωστή, ἀλλὰ ποίου ὁ Θεός εἶναι ὁ ὤν (ὁ ὑπάρχων, ὁ ἀληθινός).
Ἐρώτησι: Γιατί ὁ Θεός ἐπέλεξε τοὺς Μάγους καὶ τὸν ἀστέρα γιὰ νὰ τοὺς καθοδηγήσῃ, ὅπως προηγουμένως καὶ τοὺς ποιμένες τῆς Βηθλεέμ καὶ δὲν ἐπέλεξε νὰ ἐνημερώσῃ γιὰ τὴ Γέννησι τοῦ Χριστοῦ καὶ -ἢ μόνον- τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ τοὺς ἐπισήμους θρησκευτικοὺς ἀνθρώπους (γραμματεῖς νομοδιδασκάλους, φαρισαίους) τοῦ Ἰσραήλ ὥστε νὰ τον προσκυνήσουν κι’ ἐκεῖνοι;
Ἀπάντησι: Ἄγνωστες οἱ βουλές τοῦ Κυρίου. Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, δίνει τὴν ἐξήγησι ὅτι οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ ἐπίσημοι θρησκευτικοὶ ἄνθρωποι τοῦ Ἰσραήλ εἶχαν χάσει κάθε ἐπαφὴ μὲ τὸν Θεό, ὥστε πλέον οὔτε τίς προφητεῖες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης μποροῦσαν νὰ ἑρμηνεύσουν ἐνῷ πραγματοποιοῦντο μπροστὰ στὰ μάτια τους. Ὁ ἀστέρας ἦταν ἕνας ἔκτακτος τρόπος ἐπικοινωνίας, μεταξὺ τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ καὶ τῶν λαῶν τῆς ἀνατολῆς τῶν ὁποίων τὸ ἱερατεῖο παρατηροῦσε καθημερινὰ καὶ πίστευε στὰ ἄστρα. Εἶναι μία μαρτυρία ὅτι ὁ Θεὸς ἀπευθύνεται καὶ στὰ ἔθνη, ἡ δὲ προσκύνησι τῶν Μάγων ὑπῆρξε προφητική, ὅτι καὶ τὰ ἔθνη θὰ πιστέψουν στὸν Ἰησοῦ Χριστό. Γιὰ τὸν ἴδιο λόγο, ὅτι οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ θρησκευτικοὶ ἄνθρωποι τοῦ Ἰσραήλ εἶχαν χάσει κάθε ἐπαφὴ μὲ τὸν Θεό, ὁ Θεὸς ἀπευθύνθηκε μὲ τὴν ἐμφάνιση τῶν ἀγγέλων στοὺς ἁγνούς ποιμένες τῆς ἐξοχῆς, ποὺ πρῶτοι πρῶτοι προσκύνησαν τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό. Κατὰ τὸν π. Αὐγουστῖνο, ὁ Κύριος δὲν γεννήθηκε σὲ παλάτια καὶ σπίτια ἀλλὰ σὲ ἕναν ταπεινὸ σταῦλο ἀνάμεσα στὰ ἄδολα ζῶα, καὶ γιὰ νὰ μᾶς ὑποδείξῃ τὴν ταπεινοφροσύνη καὶ διότι ἡ βορβορώδης κοινωνία τῶν ἀνθρώπων τῆς εἰδωλολατρικῆς ἐκείνης ἐποχῆς πνευματικῶς εἶχε καταντήσει χειρότερη ἀπὸ σταῦλο ἀλόγων ζώων.
3/7 Ἐρώτησι: Τὰ
δῶρα τῶν μάγων ἦταν τρία; Σέ τί χρησίευαν καί τί συμβόλιζαν, ἂν συμβόλιζαν
κάτι;
Ἀπάντησι: Τὰ δῶρα τῶν μάγων, ὡς ἐξ ἑνὸς ἑκάστου, ἦταν περισσότερα ἀπὸ τρία.
Ἦταν ὅμως τριῶν εἰδῶν, χρυσός, λίβανος, σμύρνα, δῶρα πολύτιμα καὶ πλούσια ὅπως ἄρμοζε ἀπὸ ἄρχοντες σὲ Βασιλέα, χρυσάφι σὲ χρυσᾶ νομίσματα τῆς ἐποχῆς καὶ σὲ ἄλλα χρυσᾶ πολύτιμα ἀντικείμενα, πολύτιμος λίβανος καὶ πολύτιμη σμύρνα σὲ πολυτελῆ δοχεῖα.
Ὅλα αὐτὰ τὰ δῶρα, ἰδίως τὰ χρυσᾶ νομίσματα, ὅπως παρατηρεῖ ὁ Κων/νος Σιαμάκης, χρησίμευσαν στὸν πτωχὸ Ἰωσήφ ὥστε νὰ ἀνταπεξέλθῃ στὰ ἔξοδα τῆς διαβιώσεως τοῦ Κυρίου, της μητέρας Του και τοῦ ἰδίου, κατὰ τὴν ἐπείγουσα φυγή, νύχτα καὶ κατὰ τὴν παρατεταμένη παραμονή τους στὴν Αἴγυπτο. Καὶ ἐμεῖς δοξάζουμε τὸν Θεό καὶ θαυμάζουμε πῶς τὸ Σχέδιο τοῦ Θεοῦ ἐπέλεξε τοὺς πλουσίους Μάγους νὰ ἐπισκεφτοῦν καὶ νὰ προσκυνήσουν τὸν προσφάτως γεννηθέντα Χριστό ὥστε καὶ στὸν ὑλικό τομέα νὰ προσφέρουν στὸν Κύριο ὅ,τι ἀπολύτως ἀναγκαῖο δὲν μποροῦσαν νὰ τοῦ προσφέρουν οἱ πτωχοί βοσκοί, ἐφ` ὅσον οἱ θρησκευτικοὶ τελετουργοὶ καὶ ἀρχιερεῖς τῆς ἀληθινῆς Πίστεως, καὶ οἱ θρησκευτικοὶ ἐπίσημοι τοῦ δικοῦ Του λαοῦ ποὺ θὰ ὄφειλαν πρῶτοι νὰ τὸ πράξουν προστατεύοντάς τον ἀπὸ τὴ μανία τοῦ κοσμικοῦ βασιλέως ὄχι μόνον δῶρα καὶ προσκύνησι δέν τοῦ πρόσφεραν, ἀλλά, ἀντίθετα, ἐκεῖνοι, ὑπῆρξαν οἱ μετέπειτα διῶκτες καὶ δολοφόνοι του. Δόξα τῷ Θεῷ, ποὺ καὶ σήμερα δέν ἀφήνει κανέναν πιστό ἀπροστάτευτο καὶ ἀβοήθητο ἀπὸ τὰ ἀναγκαῖα.
Ὅσο γιὰ τὸν συμβολισμό, ποὺ ἑρμηνεύεται ὅτι συμβολίζουν τὰ δῶρα, δηλ. τὸ ἀρχιερατικό, τὸ προφητικό, τὸ βασιλικό ἀξίωμα, οἱ ἑρμηνεῖες ἔχουν πολλάκις ἀναφερθῇ καί, ἀσφαλῶς πρόκειται γιὰ εὐσεβῆ συμβολικῆς τοποθετήσεως ἑρμηνευτική προσέγγιση παράλληλη μὲ τὴν ἀπλῆ προσέγγιση, ὅτι τὰ δῶρα ὑπῆρξαν χρήσιμα καὶ ἀναγκαῖα. Ὁ Θεός ποὺ φροντίζει καὶ γιὰ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ, φρόντισε καὶ ὑλικῶς γιὰ τὴν ἐπιβίωσι καὶ διαβίωσι τοῦ Υἱοῦ του στὴν ἀπὸ ἡλικίας βρέφους δολοφονική σατανοκίνητη καταδίωξι καὶ ἐξορία του στὴν Αἴγυπτο, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ἐπιστροφή του.
Ἀπάντησι: Τὰ δῶρα τῶν μάγων, ὡς ἐξ ἑνὸς ἑκάστου, ἦταν περισσότερα ἀπὸ τρία.
Ἦταν ὅμως τριῶν εἰδῶν, χρυσός, λίβανος, σμύρνα, δῶρα πολύτιμα καὶ πλούσια ὅπως ἄρμοζε ἀπὸ ἄρχοντες σὲ Βασιλέα, χρυσάφι σὲ χρυσᾶ νομίσματα τῆς ἐποχῆς καὶ σὲ ἄλλα χρυσᾶ πολύτιμα ἀντικείμενα, πολύτιμος λίβανος καὶ πολύτιμη σμύρνα σὲ πολυτελῆ δοχεῖα.
Ὅλα αὐτὰ τὰ δῶρα, ἰδίως τὰ χρυσᾶ νομίσματα, ὅπως παρατηρεῖ ὁ Κων/νος Σιαμάκης, χρησίμευσαν στὸν πτωχὸ Ἰωσήφ ὥστε νὰ ἀνταπεξέλθῃ στὰ ἔξοδα τῆς διαβιώσεως τοῦ Κυρίου, της μητέρας Του και τοῦ ἰδίου, κατὰ τὴν ἐπείγουσα φυγή, νύχτα καὶ κατὰ τὴν παρατεταμένη παραμονή τους στὴν Αἴγυπτο. Καὶ ἐμεῖς δοξάζουμε τὸν Θεό καὶ θαυμάζουμε πῶς τὸ Σχέδιο τοῦ Θεοῦ ἐπέλεξε τοὺς πλουσίους Μάγους νὰ ἐπισκεφτοῦν καὶ νὰ προσκυνήσουν τὸν προσφάτως γεννηθέντα Χριστό ὥστε καὶ στὸν ὑλικό τομέα νὰ προσφέρουν στὸν Κύριο ὅ,τι ἀπολύτως ἀναγκαῖο δὲν μποροῦσαν νὰ τοῦ προσφέρουν οἱ πτωχοί βοσκοί, ἐφ` ὅσον οἱ θρησκευτικοὶ τελετουργοὶ καὶ ἀρχιερεῖς τῆς ἀληθινῆς Πίστεως, καὶ οἱ θρησκευτικοὶ ἐπίσημοι τοῦ δικοῦ Του λαοῦ ποὺ θὰ ὄφειλαν πρῶτοι νὰ τὸ πράξουν προστατεύοντάς τον ἀπὸ τὴ μανία τοῦ κοσμικοῦ βασιλέως ὄχι μόνον δῶρα καὶ προσκύνησι δέν τοῦ πρόσφεραν, ἀλλά, ἀντίθετα, ἐκεῖνοι, ὑπῆρξαν οἱ μετέπειτα διῶκτες καὶ δολοφόνοι του. Δόξα τῷ Θεῷ, ποὺ καὶ σήμερα δέν ἀφήνει κανέναν πιστό ἀπροστάτευτο καὶ ἀβοήθητο ἀπὸ τὰ ἀναγκαῖα.
Ὅσο γιὰ τὸν συμβολισμό, ποὺ ἑρμηνεύεται ὅτι συμβολίζουν τὰ δῶρα, δηλ. τὸ ἀρχιερατικό, τὸ προφητικό, τὸ βασιλικό ἀξίωμα, οἱ ἑρμηνεῖες ἔχουν πολλάκις ἀναφερθῇ καί, ἀσφαλῶς πρόκειται γιὰ εὐσεβῆ συμβολικῆς τοποθετήσεως ἑρμηνευτική προσέγγιση παράλληλη μὲ τὴν ἀπλῆ προσέγγιση, ὅτι τὰ δῶρα ὑπῆρξαν χρήσιμα καὶ ἀναγκαῖα. Ὁ Θεός ποὺ φροντίζει καὶ γιὰ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ, φρόντισε καὶ ὑλικῶς γιὰ τὴν ἐπιβίωσι καὶ διαβίωσι τοῦ Υἱοῦ του στὴν ἀπὸ ἡλικίας βρέφους δολοφονική σατανοκίνητη καταδίωξι καὶ ἐξορία του στὴν Αἴγυπτο, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ἐπιστροφή του.
4/7 Ἐρώτησι:
Γιατί ὁ Μεσσίας γεννήθηκε βρέφος; Δὲν μποροῦσε ὁ Ἰησοῦς Χριστός νὰ ἔλθῃ στὴ Γῆ
ὡς ἐνήλικος ἄνθρωπος; Ἄν ναί, τότε γιατί ἐπέλεξε τὸν τρόπο αὐτό τῆς Γεννήσεως;
Ἀπάντησι: Ὁ π. Αὐγουστῖνος λέει σὲ ὁμιλία του ὅτι, ὁ παντοδύναμος Θεὸς ἂν ἤθελε, μποροῦσε νὰ ἔλθῃ στὴ Γῆ καὶ ὡς ἐνήλικος ἄνθρωπος. Κατὰ τὸ Σχέδιο τοῦ Θεοῦ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς προφητεύτηκε, συνελήφθη ἀσπόρως, κυοφορήθηκε, γεννήθηκε ὡς βρέφος, ὁ χριστὸς (κεχρισμένος) τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴ σωτηρία ἡμῶν τῶν ἀνθρώπων, διότι ἔτσι ἐπέλεξε ὁ Θεός. Αὐτὴ, νομίζω, εἶναι ἡ ἐπιτυχέστερη ἀπάντησι στὸ γιατί. Ἔτσι ἐπέλεξε ὁ Θεός! Δόξα τῷ Θεῷ! Κάθε ἂλλη ἀπάντησι, ἔστω ἡ πληρέστατη θεολογικῶς καἰ ἑρμηνευτικῶς, ὄσο καὶ χρησιμώτατη γιὰ τὴν κατανόησι, ἀνθρωπίνως, τοῦ Μυστηρίου τῆς Σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων, ἐμπεριέχει ποσοστὸ ἀτελείας. Αἱ Σύνοδοι, οἱ πατέρες, οἱ εὐσεβεῖς ἑρμηνευταί, ὅσοι φιλομαθεῖς πιστοί, ἑρμηνεύουν σωτηριολογικῶς τὰ τῆς Γεννήσεως τοῦ Σωτῆρος, πλήν μόνον πεπερασμένα καὶ κατ’ ἄνθρωπον. Κατὰ τὴν διδασκαλία τῆς Γραφῆς ἡ πεπερασμένη ἀνθρώπινη ἀντίληψις δὲν δύναται νὰ κατανοήσει, παρὰ ἐλάχιστο μόνον μέρος τῆς θεϊκῆς πραγματικότητος καἰ ἀληθείας. Δὲν χωράει ὁ ὠκεανὸς σὲ ἕνα κουβαδάκι νεροῦ. “Θεὸς καταλαβανόμενος οὔκ ἔστι Θεός”. Ἑρμηνεύουμε διὰ τῆς Πίστεως καἰ τοῦ φωτισμοῦ διὰ τῆς μελέτης τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὅτι: ὁ Θεὸς θέλησε νὰ σαρκωθῇ, ὅπως προφητεύθηκε, ὅτι ὁ Υἱὸς ἀνθρώπου καὶ Θεός Ἰησοῦς, τέλειος ἄνθρωπος παθητὸς ἀλλὰ ἀναμάρτητος καὶ τέλειος Θεός, Υἱὸς Θεοῦ, ὁ Λόγος ὁ προαιωνίως ὑπάρχων, συνελήφθη ἀσπόρως, κυοφορήθηκε, γεννήθηκε ὡς ἄνθρωπος, θήλασε ὡς βρέφος, ἀνατράφηκε ὡς παιδί, ἐργάστηκε ὡς ἐνήλικος, ἔζησε, κατὰ τρόπο ἀσαφῆ γιὰ τὸν πειράζοντα Πονηρό ποὺ εἶχε τὴν ἀπορία περί τίνος ἀσυνήθιστου πρόκειται, δίδαξε, θαυματούργησε, προφήτευσε, σταυρώθηκε, παρέδωσε ἐθελοντικὰ τὸ πνεῦμα καὶ ἀναστήθηκε, ἐπανῆλθε στὴ Γῆ Ἀναστημένος, συναναστράφηκε μὲ τοὺς ἐκλεκτούς, ἀνελήφθη στοὺς Οὐρανούς, ζῇ αἰωνίως Ἀναστημένος ὡς ὁ σαρκωθείς Θεὸς Λόγος στὰ δεξιὰ τοῦ θρόνου τοῦ ἀΰλου Θεοῦ, ὁ Θεὸς καὶ ἄνθρωπος ποὺ ὅπως ἐπιτυχέστερα ὅλων ἑρμηνεύει ὁ π. Ἀθανάσιος Σιαμάκης, δὲν τοῦ ἔπρεπε ἡ φθορὰ τοῦ θανάτου διότι ὡς ἄνθρωπος ἔδωσε ἐξετάσεις ἀντιστάσεως στοὺς πειρασμοὺς καὶ δὲν ἁμάρτησε ποτέ, ξέφυγε ἀπὸ τή δικαιοδοσία τοῦ ᾍδου, τοῦ θανάτου καὶ τῆς φθορᾶς ὥστε μὲ τὴ δική του Ἀνάσταστι ὁ πρῶτος Ἀναστημένος νὰ ἀναστήσῃ ὅλη τὴν ἀνθρώπινη φύση, τὸν κάθε ἄνθρωπο ποὺ εἶναι πιστὸς σ’ Ἐκεῖνον.
Ἐρώτησι: Εἶναι τεκμηριωμένο ὅτι ὁ Κύριος γεννήθηκε σὲ σπήλαιο;
Ἀπάντησι: Ὄχι, καθόλου. Ἡ Καινὴ Διαθήκη ἀναφέρει γιὰ σταῦλο, φάτνη καὶ οἰκία.
Γιὰ σπήλαιο ἀναφέρουν μόνον τὰ ἀπόκρυφα ψευτοευαγγέλια πού γράφτηκαν μερικοὺς αἰῶνες μετὰ Χριστόν, ὄπως γιὰ σπήλαια, τοῦ Πλάτωνος, τῆς Ρέας, τῆς Κυβέλης, μυθολογοῦν εἰδωλολατρικές θρησκεῖες.
Τὰ θεόπνευστα γνήσια Εὐαγγέλια καὶ λοιπὰ βιβλία τῆς Καινῆς Διαθήκης, ποὺ συνεγράφησαν ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι, ἀπὸ ἀποστόλους καὶ μαθητές τους, κατὰ τά ἔτη τῶν πρώτων δεκαετιῶν τῆς Ἐκκλησίας (ἔως τοῦ 70 ἢ 71 μ.Χ.) τὰ περισσότερα ζώντων τῶν ἄλλων ἀποστόλων δὲν ἀναφέρουν πουθενὰ ὅτι ὁ Κύριος γεννήθηκε σὲ σπήλαιο. Ἀπὸ τὴν Καινὴ Διαθήκη ἀντλοῦμε ἀξιόπιστες πληροφορίες γιὰ τὰ γεγονότα τῆς ζωῆς καὶ δράσεως τῶν βιβλικῶν προσώπων τῆς Κ.Δ. Κάθε ἄλλη, μεταγενέστερη πληροφορία εἶναι ἐλεγχόμενη καὶ εἰδικὰ ἂν προέρχεται ἀπὸ τὰ ἀπόκρυφα. Ἄν ἡ εἰκονογραφία (ἁγιογραφία) ἀναπαριστᾶ σπήλαιο, ἂν κάποιοι ὕστεροι ἐκκλησιαστικοὶ ὕμνοι καὶ τὰ ὕστερα κάλαντα, ἀναφέρουν γιὰ σπήλαιο, δὲν ἀποτελοῦν τὶς πρωτογενεῖς πηγὲς τῶν ἱστορικῶν πληροφοριῶν, καὶ εἰδικὰ στὶς περιπτώσεις ποὺ τεκμηριωμένα ἀναπαράγουν τὰ ἀπόκρυφα ψευτοευαγγέλια. Δὲν ἀποκλείεται φυσικά, κάποιο σπήλαιο τῆς ὑπαίθρου τῆς Βηθλεέμ νὰ χρησιμοποιεῖτο ὡς σταῦλος, ὅμως καὶ ἀπὸ τὰ συμφραζόμενα στὴν Καινὴ Διαθήκη, προκύπτει ὅτι ὁ Κύριος γεννήθηκε στὴν κατοικημένη περιοχή τῆς Βηθλεέμ, σὲ σταῦλο πλησίον καταλύματος (οἰκίας ἢ πανδοχείου) πιθανότατα στὸ ἴδιο κτίριο ἢ σὲ κτιριακὴ συνάφεια μὲ τὸ κατάλυμα.
Ἀπάντησι: Ὁ π. Αὐγουστῖνος λέει σὲ ὁμιλία του ὅτι, ὁ παντοδύναμος Θεὸς ἂν ἤθελε, μποροῦσε νὰ ἔλθῃ στὴ Γῆ καὶ ὡς ἐνήλικος ἄνθρωπος. Κατὰ τὸ Σχέδιο τοῦ Θεοῦ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς προφητεύτηκε, συνελήφθη ἀσπόρως, κυοφορήθηκε, γεννήθηκε ὡς βρέφος, ὁ χριστὸς (κεχρισμένος) τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴ σωτηρία ἡμῶν τῶν ἀνθρώπων, διότι ἔτσι ἐπέλεξε ὁ Θεός. Αὐτὴ, νομίζω, εἶναι ἡ ἐπιτυχέστερη ἀπάντησι στὸ γιατί. Ἔτσι ἐπέλεξε ὁ Θεός! Δόξα τῷ Θεῷ! Κάθε ἂλλη ἀπάντησι, ἔστω ἡ πληρέστατη θεολογικῶς καἰ ἑρμηνευτικῶς, ὄσο καὶ χρησιμώτατη γιὰ τὴν κατανόησι, ἀνθρωπίνως, τοῦ Μυστηρίου τῆς Σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων, ἐμπεριέχει ποσοστὸ ἀτελείας. Αἱ Σύνοδοι, οἱ πατέρες, οἱ εὐσεβεῖς ἑρμηνευταί, ὅσοι φιλομαθεῖς πιστοί, ἑρμηνεύουν σωτηριολογικῶς τὰ τῆς Γεννήσεως τοῦ Σωτῆρος, πλήν μόνον πεπερασμένα καὶ κατ’ ἄνθρωπον. Κατὰ τὴν διδασκαλία τῆς Γραφῆς ἡ πεπερασμένη ἀνθρώπινη ἀντίληψις δὲν δύναται νὰ κατανοήσει, παρὰ ἐλάχιστο μόνον μέρος τῆς θεϊκῆς πραγματικότητος καἰ ἀληθείας. Δὲν χωράει ὁ ὠκεανὸς σὲ ἕνα κουβαδάκι νεροῦ. “Θεὸς καταλαβανόμενος οὔκ ἔστι Θεός”. Ἑρμηνεύουμε διὰ τῆς Πίστεως καἰ τοῦ φωτισμοῦ διὰ τῆς μελέτης τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὅτι: ὁ Θεὸς θέλησε νὰ σαρκωθῇ, ὅπως προφητεύθηκε, ὅτι ὁ Υἱὸς ἀνθρώπου καὶ Θεός Ἰησοῦς, τέλειος ἄνθρωπος παθητὸς ἀλλὰ ἀναμάρτητος καὶ τέλειος Θεός, Υἱὸς Θεοῦ, ὁ Λόγος ὁ προαιωνίως ὑπάρχων, συνελήφθη ἀσπόρως, κυοφορήθηκε, γεννήθηκε ὡς ἄνθρωπος, θήλασε ὡς βρέφος, ἀνατράφηκε ὡς παιδί, ἐργάστηκε ὡς ἐνήλικος, ἔζησε, κατὰ τρόπο ἀσαφῆ γιὰ τὸν πειράζοντα Πονηρό ποὺ εἶχε τὴν ἀπορία περί τίνος ἀσυνήθιστου πρόκειται, δίδαξε, θαυματούργησε, προφήτευσε, σταυρώθηκε, παρέδωσε ἐθελοντικὰ τὸ πνεῦμα καὶ ἀναστήθηκε, ἐπανῆλθε στὴ Γῆ Ἀναστημένος, συναναστράφηκε μὲ τοὺς ἐκλεκτούς, ἀνελήφθη στοὺς Οὐρανούς, ζῇ αἰωνίως Ἀναστημένος ὡς ὁ σαρκωθείς Θεὸς Λόγος στὰ δεξιὰ τοῦ θρόνου τοῦ ἀΰλου Θεοῦ, ὁ Θεὸς καὶ ἄνθρωπος ποὺ ὅπως ἐπιτυχέστερα ὅλων ἑρμηνεύει ὁ π. Ἀθανάσιος Σιαμάκης, δὲν τοῦ ἔπρεπε ἡ φθορὰ τοῦ θανάτου διότι ὡς ἄνθρωπος ἔδωσε ἐξετάσεις ἀντιστάσεως στοὺς πειρασμοὺς καὶ δὲν ἁμάρτησε ποτέ, ξέφυγε ἀπὸ τή δικαιοδοσία τοῦ ᾍδου, τοῦ θανάτου καὶ τῆς φθορᾶς ὥστε μὲ τὴ δική του Ἀνάσταστι ὁ πρῶτος Ἀναστημένος νὰ ἀναστήσῃ ὅλη τὴν ἀνθρώπινη φύση, τὸν κάθε ἄνθρωπο ποὺ εἶναι πιστὸς σ’ Ἐκεῖνον.
Ἐρώτησι: Εἶναι τεκμηριωμένο ὅτι ὁ Κύριος γεννήθηκε σὲ σπήλαιο;
Ἀπάντησι: Ὄχι, καθόλου. Ἡ Καινὴ Διαθήκη ἀναφέρει γιὰ σταῦλο, φάτνη καὶ οἰκία.
Γιὰ σπήλαιο ἀναφέρουν μόνον τὰ ἀπόκρυφα ψευτοευαγγέλια πού γράφτηκαν μερικοὺς αἰῶνες μετὰ Χριστόν, ὄπως γιὰ σπήλαια, τοῦ Πλάτωνος, τῆς Ρέας, τῆς Κυβέλης, μυθολογοῦν εἰδωλολατρικές θρησκεῖες.
Τὰ θεόπνευστα γνήσια Εὐαγγέλια καὶ λοιπὰ βιβλία τῆς Καινῆς Διαθήκης, ποὺ συνεγράφησαν ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι, ἀπὸ ἀποστόλους καὶ μαθητές τους, κατὰ τά ἔτη τῶν πρώτων δεκαετιῶν τῆς Ἐκκλησίας (ἔως τοῦ 70 ἢ 71 μ.Χ.) τὰ περισσότερα ζώντων τῶν ἄλλων ἀποστόλων δὲν ἀναφέρουν πουθενὰ ὅτι ὁ Κύριος γεννήθηκε σὲ σπήλαιο. Ἀπὸ τὴν Καινὴ Διαθήκη ἀντλοῦμε ἀξιόπιστες πληροφορίες γιὰ τὰ γεγονότα τῆς ζωῆς καὶ δράσεως τῶν βιβλικῶν προσώπων τῆς Κ.Δ. Κάθε ἄλλη, μεταγενέστερη πληροφορία εἶναι ἐλεγχόμενη καὶ εἰδικὰ ἂν προέρχεται ἀπὸ τὰ ἀπόκρυφα. Ἄν ἡ εἰκονογραφία (ἁγιογραφία) ἀναπαριστᾶ σπήλαιο, ἂν κάποιοι ὕστεροι ἐκκλησιαστικοὶ ὕμνοι καὶ τὰ ὕστερα κάλαντα, ἀναφέρουν γιὰ σπήλαιο, δὲν ἀποτελοῦν τὶς πρωτογενεῖς πηγὲς τῶν ἱστορικῶν πληροφοριῶν, καὶ εἰδικὰ στὶς περιπτώσεις ποὺ τεκμηριωμένα ἀναπαράγουν τὰ ἀπόκρυφα ψευτοευαγγέλια. Δὲν ἀποκλείεται φυσικά, κάποιο σπήλαιο τῆς ὑπαίθρου τῆς Βηθλεέμ νὰ χρησιμοποιεῖτο ὡς σταῦλος, ὅμως καὶ ἀπὸ τὰ συμφραζόμενα στὴν Καινὴ Διαθήκη, προκύπτει ὅτι ὁ Κύριος γεννήθηκε στὴν κατοικημένη περιοχή τῆς Βηθλεέμ, σὲ σταῦλο πλησίον καταλύματος (οἰκίας ἢ πανδοχείου) πιθανότατα στὸ ἴδιο κτίριο ἢ σὲ κτιριακὴ συνάφεια μὲ τὸ κατάλυμα.
5/7 Ἐρώτησι:
Καὶ ἡ οἰκία; Μήπως ὑπάρχει διάστασι τῶν Εὐαγγελίων, ἀλλοῦ νὰ περιγράφουν γιὰ
φάτνη καὶ σταῦλο καὶ ἀλλοῦ γιὰ οἰκία;
Ἀπάντησι: Οὐδεμία διάστασι μεταξὺ τῶν Εὐαγγελικῶν χωρίων καὶ τῶν θεοπνεύστων, ἄλλωστε, Εὐαγγελιστῶν ὑπάρχει, πλὴν μόνο στὴ νοσηρὴ φαντασία τῶν ἰνστρουκτόρων τῆς ἀρνητικῆς κριτικῆς. Εἶναι γνωστὸ ἀπὸ τὴν περικοπὴ τοῦ καλοῦ Σαμαρείτη, ὅτι τότε στὰ πανδοχεῖα ὑπῆρχε τὸ κατάλυμα γιὰ τοὺς ὁδοιπόρους ἀνθρώπους καὶ, μερικὲς φορές καὶ στὸ ἴδιο κτίριο, ὁ σταῦλος ἀνάπαυσης, διατροφῆς καὶ ποτίσματος γιὰ τὰ ζῶα τῶν ταξιδιωτῶν, ὅπου καὶ ἡ φάτνη. Μέχρι τὸν προηγούμενο αἰῶνα ὑπῆρχαν καὶ στὴ χώρα μας τὰ χάνια, πανδοχεῖα μὲ τόπους καταλύματος, ὕπνου καὶ διατροφῆς γιὰ τοὺς ὁδοιπόρους καὶ χώρους σταυλισμοῦ τῶν μεταφορικῶν ζώων τους. Στὰ δὲ δυόροφα σπίτια πολλῶν χωριῶν, μέχρι τὸν 20ό αἰῶνα, τὸ ἰσόγειο ἦταν ὁ σταῦλος τῶν ζώων μὲ τὴ φάτνη, στὸν δὲ 1ο ὄροφο κατοικοῦσαν οἱ ἄνθρωποι.
●Σταῦλος, φάτνη: Ἡ Βίβλος ἀναφέρει γιὰ τὴ Γέννησι στὸν σταῦλο τῶν ζώων καὶ τὴν τοποθέτησι τοῦ Χριστοῦ στὴ φάτνη, ὡς βρεφικῆς κούνιας ὅπου, γιατί ὄχι στὸ σταῦλο τοὺ ἴδιου καταλύματος τῆς Βηθλεέμ ὅπου δὲν ὑπῆρχε χῶρος γιὰ φιλοξενία ἄλλων ἀνθρώπων, κατέλυσαν ἐξ ἀνάγκης ἡ μητέρα τοῦ Κυρίου καὶ ὁ Ἰωσήφ, καὶ τοποθέτησαν τὸ νεογέννητο βρέφος στὴ φάτνη, ὡς μαλακὴ καθαρὴ κούνια μὲ στρῶμα ἀπὸ ἄχυρα. Ἐκεῖ, λέει τὸ Εὐαγγέλιο, προσκύνησαν οἱ ποιμένες. Ἀφοῦ ἀγραυλοῦσαν, διανυκτέρευαν δηλαδὴ μὲ τὰ ποίμνιά τους στὴν ὕπαιθρο, ἐπιβεβαιώνεται ὅτι δὲν ἦταν οὔτε Δεκέμβριος, καὶ μάλιστα 25, οὔτε Ἰανουάριος. Ἦταν 5-6 Σεπτεμβρίου. Περισσότερα, στῃ συνέχεια.
●Οἰκία: Οἱ Μάγοι δὲν προσκύνησαν τὸ Χριστὸ στὴ φάτνη καὶ στὸ σταῦλο, ἀλλὰ σὲ οἰκία. Ὁ Ἡρώδης ἠκρίβωσε ὅτι ἡ Γέννησι συνέβη ἐντὸς διαστήματος 2 ἐτῶν πρὸ τῆς μεταβάσεως καὶ μὴ ἐπιστροφῆς τῶν Μάγων. Ἄν ὁ ἀστέρας ἐμφανίστηκε τὴν ἡμέρα τῆς Γεννήσεως, ἀπαιτεῖτο κάποιο χρονικὸ διάστημα ταξιδιοῦ τοῦ καραβανιοῦ. Ἔμμεσα συνεπῶς οἱ Εὐαγγελιστές, οἱ μόνοι ἀξιόπιστοι ἱστορικοί τῆς Γεννήσεως, μαρτυροῦν ὅτι, ἡ προσκύνησι τῶν Μάγων δὲν συνέβη τὶς μέρες τῆς Γεννήσεως, ὅσο τὸ βρέφος ἦταν στὴ φάτνη. Συνέβη λίγο μετά, ἢ πιθανώτερα ἀρκετὰ μετά καὶ ἔτσι μὲ τὴν ἀξιοποίησι καὶ σωστὴ ἀξιολόγησι τῶν ἀξιόπιστων πληροφοριῶν, ἑρμηνεύονται τὰ πραγματικά γεγονότα καὶ δίνονται οἱ ἀπαντήσεις στοὺς ἐχθροὺς τοῦ τότε νηπίου, τοὺς ἴδιους σατανοκίνητους σημερινοὺς ἐχθροὺς τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ, τοῦ Κυριάρχου τοῦ Σύμπαντος, οἱ ὁποῖοι δῆθεν ἀνακαλύπτουν ἀνακρίβειες καὶ ἀντιφάσεις στὴν Ἁγία Γραφή. Ὄχι. Ὅλα ἐξηγοῦνται!
Ἀπάντησι: Οὐδεμία διάστασι μεταξὺ τῶν Εὐαγγελικῶν χωρίων καὶ τῶν θεοπνεύστων, ἄλλωστε, Εὐαγγελιστῶν ὑπάρχει, πλὴν μόνο στὴ νοσηρὴ φαντασία τῶν ἰνστρουκτόρων τῆς ἀρνητικῆς κριτικῆς. Εἶναι γνωστὸ ἀπὸ τὴν περικοπὴ τοῦ καλοῦ Σαμαρείτη, ὅτι τότε στὰ πανδοχεῖα ὑπῆρχε τὸ κατάλυμα γιὰ τοὺς ὁδοιπόρους ἀνθρώπους καὶ, μερικὲς φορές καὶ στὸ ἴδιο κτίριο, ὁ σταῦλος ἀνάπαυσης, διατροφῆς καὶ ποτίσματος γιὰ τὰ ζῶα τῶν ταξιδιωτῶν, ὅπου καὶ ἡ φάτνη. Μέχρι τὸν προηγούμενο αἰῶνα ὑπῆρχαν καὶ στὴ χώρα μας τὰ χάνια, πανδοχεῖα μὲ τόπους καταλύματος, ὕπνου καὶ διατροφῆς γιὰ τοὺς ὁδοιπόρους καὶ χώρους σταυλισμοῦ τῶν μεταφορικῶν ζώων τους. Στὰ δὲ δυόροφα σπίτια πολλῶν χωριῶν, μέχρι τὸν 20ό αἰῶνα, τὸ ἰσόγειο ἦταν ὁ σταῦλος τῶν ζώων μὲ τὴ φάτνη, στὸν δὲ 1ο ὄροφο κατοικοῦσαν οἱ ἄνθρωποι.
●Σταῦλος, φάτνη: Ἡ Βίβλος ἀναφέρει γιὰ τὴ Γέννησι στὸν σταῦλο τῶν ζώων καὶ τὴν τοποθέτησι τοῦ Χριστοῦ στὴ φάτνη, ὡς βρεφικῆς κούνιας ὅπου, γιατί ὄχι στὸ σταῦλο τοὺ ἴδιου καταλύματος τῆς Βηθλεέμ ὅπου δὲν ὑπῆρχε χῶρος γιὰ φιλοξενία ἄλλων ἀνθρώπων, κατέλυσαν ἐξ ἀνάγκης ἡ μητέρα τοῦ Κυρίου καὶ ὁ Ἰωσήφ, καὶ τοποθέτησαν τὸ νεογέννητο βρέφος στὴ φάτνη, ὡς μαλακὴ καθαρὴ κούνια μὲ στρῶμα ἀπὸ ἄχυρα. Ἐκεῖ, λέει τὸ Εὐαγγέλιο, προσκύνησαν οἱ ποιμένες. Ἀφοῦ ἀγραυλοῦσαν, διανυκτέρευαν δηλαδὴ μὲ τὰ ποίμνιά τους στὴν ὕπαιθρο, ἐπιβεβαιώνεται ὅτι δὲν ἦταν οὔτε Δεκέμβριος, καὶ μάλιστα 25, οὔτε Ἰανουάριος. Ἦταν 5-6 Σεπτεμβρίου. Περισσότερα, στῃ συνέχεια.
●Οἰκία: Οἱ Μάγοι δὲν προσκύνησαν τὸ Χριστὸ στὴ φάτνη καὶ στὸ σταῦλο, ἀλλὰ σὲ οἰκία. Ὁ Ἡρώδης ἠκρίβωσε ὅτι ἡ Γέννησι συνέβη ἐντὸς διαστήματος 2 ἐτῶν πρὸ τῆς μεταβάσεως καὶ μὴ ἐπιστροφῆς τῶν Μάγων. Ἄν ὁ ἀστέρας ἐμφανίστηκε τὴν ἡμέρα τῆς Γεννήσεως, ἀπαιτεῖτο κάποιο χρονικὸ διάστημα ταξιδιοῦ τοῦ καραβανιοῦ. Ἔμμεσα συνεπῶς οἱ Εὐαγγελιστές, οἱ μόνοι ἀξιόπιστοι ἱστορικοί τῆς Γεννήσεως, μαρτυροῦν ὅτι, ἡ προσκύνησι τῶν Μάγων δὲν συνέβη τὶς μέρες τῆς Γεννήσεως, ὅσο τὸ βρέφος ἦταν στὴ φάτνη. Συνέβη λίγο μετά, ἢ πιθανώτερα ἀρκετὰ μετά καὶ ἔτσι μὲ τὴν ἀξιοποίησι καὶ σωστὴ ἀξιολόγησι τῶν ἀξιόπιστων πληροφοριῶν, ἑρμηνεύονται τὰ πραγματικά γεγονότα καὶ δίνονται οἱ ἀπαντήσεις στοὺς ἐχθροὺς τοῦ τότε νηπίου, τοὺς ἴδιους σατανοκίνητους σημερινοὺς ἐχθροὺς τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ, τοῦ Κυριάρχου τοῦ Σύμπαντος, οἱ ὁποῖοι δῆθεν ἀνακαλύπτουν ἀνακρίβειες καὶ ἀντιφάσεις στὴν Ἁγία Γραφή. Ὄχι. Ὅλα ἐξηγοῦνται!
Μὲ τὴν ἐξέλιξη τῆς ἀπογραφῆς καὶ καθὼς ἀποχωροῦσαν οἱ
ταξιδιῶτες, ἀσφαλῶς ἡ λεχῶνα Μαρία μὲ τὸ νεογέννητο βρέφος μεταφέρθηκαν στὴν
πρώτη κενὴ θέση φιλοξενίας τοῦ καταλύματος, ἀπὸ τὸ σταῦλο καὶ τὴ φάτνη στὸ
κατάλυμα, στὴν οἰκία. Ἄν τότε ἔφτασαν ἐκεῖ οἱ Μάγοι, ἐκεῖ προσκύνησαν τὸν
Κύριο, στὴν οἰκία. Τὸ πιθανώτερο εἶναι, ὅμως, ἡ μητέρα τοῦ Κυρίου μὲ τὸν Χριστὸ
καὶ τὸν Ἰωσήφ μετὰ τὴ Γέννησι νὰ ἀναχώρησαν γιὰ τὴ Ναζαρέτ καὶ τὰ Ἱεροσόλυμα
ὅπου τακτοποίησαν τὶς θρησκευτικές τυπικές διαδικασίες τοῦ Νόμου (περιτομὴ τοῦ
Κυρίου) καὶ ἔπειτα, μετὰ ἀπὸ κάποιο χρονικό διάστημα, μετέβησαν πάλι στὴ
Βηθλεέμ γιὰ λόγους ἀνεξαρτήτους τῆς ἀπογραφῆς καὶ κατέλυσαν σὲ οἰκία, ὅπου
ἔφτασαν οἱ μάγοι καὶ προσκύνησαν τὸν Βασιλέα τοῦ Σύμπαντος, προσφέροντας τὰ
δῶρα τους. Εἴτε λοιπόν ἡ προσκύνησι τῶν Μάγων συνέβη μερικές μέρες ἤ ἑβδομάδες
μετὰ τὴ Γέννησι, Σεπτέμβριο ἤ Ὀκτώβριο, εἴτε καὶ ἀργότερα, πιθανώτατα τὴν
ἄνοιξι ἤ τὸ καλοκαίρι, διότι τὰ ταξίδια μὲ βροχὲς καὶ χιόνια δὲν ἦταν τότε
εὔκολα (γιὰ τὸ ἐὰν φαινόταν ὁ ἀστέρας σὲ νεφοσκεπῆ οὐρανό, οὐδὲν σχόλιον, βάσει
τῆς πρώτης ἀπαντήσεως) πάντως ἐντὸς διαστήματος 2 ἐτῶν ἀπὸ τὴ Γέννησι, ὄπως ἐξακρίβωσε ὁ Ἡρώδης πρὸ τῆς σφαγῆς τῶν
κάτω τῶν 2 ἐτῶν νηπίων, κατὰ τὴν προσκύνησι τῶν Μάγων ὁ Χριστὸς μὲ τὴ
μητέρα του ἦταν διαμένοντες σὲ οἰκία καὶ ὄχι σὲ σταῦλο καὶ ἀσφαλέστατα ὄχι σὲ
σπήλαιο.
6/7 Ἐρώτησι: Τὀ
Χριστουγεννιάτικο δέντρο εἶναι Χριστιανικό ἔθιμο;
Άπάντησι: Ὄχι. Προέρχεται ἀπὸ εἰδωλολατρικές θρησκεῖες δρυΐδων καὶ θρησκευόντων σὲ «ἱερὰ δέντρα». Στὴ χώρα μας ἦρθε, ὡς χριστουγεννιάτικο «ἔθιμο» καθυστερημένα, ἀπὸ τοὺς Γερμανούς, ἐπί Ὄθωνος καί, δυστυχῶς σήμερα κάποιοι θρησκευόμενοι ἐπιχειροῦν νὰ τοῦ προσδώσουν εὐσεβοφανὲς ἐπίχρισμα, ὅπως «ράβδος ἐκ τῆς ῥίζης Ἰεσσαί», «ἄμπελος καὶ κλήματα»… αὐτὸς εἶναι ὁ “χριστιανισμός” μας, νὰ παίρνουμε τὰ σκύβαλα τῶν εἰδωλολατρῶν καὶ νὰ τὰ ἐνσωματώνουμε στὴν Ὀρθοδοξία.
Ἐρώτησι: Ποιὰ ἡ ἀκριβὴς ἡμερομηνία τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ;
Ἀπάντησι: Εἶναι ἠ 4η ἢ 5η (ἢ 6η) Σεπτεμβρίου. Ὅταν τὴν τελευταία φορὰ (τέλη 4ου μ.Χ. αἰῶνος) οἱ ἐπηρρεάζοντες τὰ θρησκευτικὰ πράγματα τῆς ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας, ἀπεφάσισαν νὰ ἀντιγράψουν τήν Ἐκκλησία τῆς Ρώμης καὶ νὰ τοποθετήσουν τὸν ἑορτασμὸ τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ κατὰ τὴν 25η Δεκεμβρίου, ἀφοῦ ἀπὸ τὰ μέσα τοῦ 4ου μ.Χ. αἰῶνος ποὺ ἄρχισαν νὰ τήν ἑορτάζουν τὴν εἶχαν τοποθετήσῃ κατὰ τὴν 5η – 6η Ἰανουαρίου, εἶχαν παρέλθει κάποιοι αἱῶνες ἀκατάγραφης μνήμης περὶ τὴν ἀκριβῆ ἡμερομηνία τῆς Γεννήσεως τοῦ Κυρίου. Ὑπέφωσκε ἡ ἀμυδρὴ προφορικὴ ἀνάμνηση τοῦ γεγονότος ὅτι, ὁ Χριστός γεννήθηκε κατὰ τίς πρῶτες μέρες τοῦ ἔτους! Πράγματι, τὸ Δέκρετον τοῦ Καίσαρα γιὰ τὴν ἀπογραφὴ τοῦ ὑποτελοῦς πληθυσμοῦ, ὅπως ἐξεδίδετο γιὰ φορολογικοὺς λόγους ἀνὰ δεκαετία, εἶχε ἐκδοθῇ τὴν πρωτοχρονιὰ τοῦ Φορολογικοῦ ἔτους, δηλ. τὴν 1η Σεπτεμβρίου, ἄρα ἡ καθυστερημένη ἄφιξι τῆς ἐγκύου μητέρας τοῦ Κυρίου καὶ τοῦ Ἰωσήφ, κατὰ χρόνον, μετὰ πορεία 4 ἢ 5 ἠμερῶν, ποὺ τὰ καταλύματα τῆς Βηθλεέμ εἶχαν γεμίσει, ἐπιμαρτυροῦν ὅτι ὁ Χριστὸς γεννήθηκε λίγες ἡμέρες μετὰ τὴν 1η Σεπτεμβρίου, 4,5 ἢ 6 Σεπτεμβρίου, λίγες ἡμέρες μετὰ τὴν Πρωτοχρονιά! Ὅταν ἡ Ἐκκλησία θέλησε νὰ ἑορτάση τὴ Γέννησι τοῦ Χριστοῦ, λόγῳ τῆς ἀμυδρᾶς ἀναμνήσεως ὅτι ἡ Γέννησι τοῦ Χριστοῦ ἔγινε λίγες μέρες μετὰ τήν πρωτοχρονιά, τοποθέτησαν τὴν ἑορτή τῆς Γεννήσεως τὴν 5η Ἰανουαρίου πνευματικῶς καὶ τὴν 6η Ἰανουαρίου πανηγυρικῶς. Καὶ ὅταν στὴ συνέχεια μετέφεραν τὰ Χριστούγεννα κατὰ τὴν 25η Δεκεμβρίου, τότε, ἀποφάσισαν νὰ ἑορτάζεται ἡ Βάπτισι τοῦ Κυρίου κατὰ τὴν 6η Ἰανουαρίου, ὁπότε καὶ ἔκτοτε παρέμεινε ἡ παράδοσι, αὐτὴ ἡ ἡμέρα τῆς 5 καὶ ἰδίως 6 Ἰανουαρίου νὰ ἀποκαλεῖται Φῶτα καὶ Θεοφάνεια, ἀπὸ τὴ Γέννησι τοῦ Κυρίου, διότι Θεοφάνεια (ἡ Θεοφανεία, ἡ Θεοφάνεια, τὰ Θεοφάνια) λεγόταν ἀρχικὰ καὶ λέγεται ἡ Χριστοῦ Γέννα (ἡ Χριστοῦ-γέννα, τὰ Χριστούγεννα) κατὰ τὴν ὁποία «Θεὸς ἐφανερώθη ἐν σαρκί».
Άπάντησι: Ὄχι. Προέρχεται ἀπὸ εἰδωλολατρικές θρησκεῖες δρυΐδων καὶ θρησκευόντων σὲ «ἱερὰ δέντρα». Στὴ χώρα μας ἦρθε, ὡς χριστουγεννιάτικο «ἔθιμο» καθυστερημένα, ἀπὸ τοὺς Γερμανούς, ἐπί Ὄθωνος καί, δυστυχῶς σήμερα κάποιοι θρησκευόμενοι ἐπιχειροῦν νὰ τοῦ προσδώσουν εὐσεβοφανὲς ἐπίχρισμα, ὅπως «ράβδος ἐκ τῆς ῥίζης Ἰεσσαί», «ἄμπελος καὶ κλήματα»… αὐτὸς εἶναι ὁ “χριστιανισμός” μας, νὰ παίρνουμε τὰ σκύβαλα τῶν εἰδωλολατρῶν καὶ νὰ τὰ ἐνσωματώνουμε στὴν Ὀρθοδοξία.
Ἐρώτησι: Ποιὰ ἡ ἀκριβὴς ἡμερομηνία τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ;
Ἀπάντησι: Εἶναι ἠ 4η ἢ 5η (ἢ 6η) Σεπτεμβρίου. Ὅταν τὴν τελευταία φορὰ (τέλη 4ου μ.Χ. αἰῶνος) οἱ ἐπηρρεάζοντες τὰ θρησκευτικὰ πράγματα τῆς ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας, ἀπεφάσισαν νὰ ἀντιγράψουν τήν Ἐκκλησία τῆς Ρώμης καὶ νὰ τοποθετήσουν τὸν ἑορτασμὸ τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ κατὰ τὴν 25η Δεκεμβρίου, ἀφοῦ ἀπὸ τὰ μέσα τοῦ 4ου μ.Χ. αἰῶνος ποὺ ἄρχισαν νὰ τήν ἑορτάζουν τὴν εἶχαν τοποθετήσῃ κατὰ τὴν 5η – 6η Ἰανουαρίου, εἶχαν παρέλθει κάποιοι αἱῶνες ἀκατάγραφης μνήμης περὶ τὴν ἀκριβῆ ἡμερομηνία τῆς Γεννήσεως τοῦ Κυρίου. Ὑπέφωσκε ἡ ἀμυδρὴ προφορικὴ ἀνάμνηση τοῦ γεγονότος ὅτι, ὁ Χριστός γεννήθηκε κατὰ τίς πρῶτες μέρες τοῦ ἔτους! Πράγματι, τὸ Δέκρετον τοῦ Καίσαρα γιὰ τὴν ἀπογραφὴ τοῦ ὑποτελοῦς πληθυσμοῦ, ὅπως ἐξεδίδετο γιὰ φορολογικοὺς λόγους ἀνὰ δεκαετία, εἶχε ἐκδοθῇ τὴν πρωτοχρονιὰ τοῦ Φορολογικοῦ ἔτους, δηλ. τὴν 1η Σεπτεμβρίου, ἄρα ἡ καθυστερημένη ἄφιξι τῆς ἐγκύου μητέρας τοῦ Κυρίου καὶ τοῦ Ἰωσήφ, κατὰ χρόνον, μετὰ πορεία 4 ἢ 5 ἠμερῶν, ποὺ τὰ καταλύματα τῆς Βηθλεέμ εἶχαν γεμίσει, ἐπιμαρτυροῦν ὅτι ὁ Χριστὸς γεννήθηκε λίγες ἡμέρες μετὰ τὴν 1η Σεπτεμβρίου, 4,5 ἢ 6 Σεπτεμβρίου, λίγες ἡμέρες μετὰ τὴν Πρωτοχρονιά! Ὅταν ἡ Ἐκκλησία θέλησε νὰ ἑορτάση τὴ Γέννησι τοῦ Χριστοῦ, λόγῳ τῆς ἀμυδρᾶς ἀναμνήσεως ὅτι ἡ Γέννησι τοῦ Χριστοῦ ἔγινε λίγες μέρες μετὰ τήν πρωτοχρονιά, τοποθέτησαν τὴν ἑορτή τῆς Γεννήσεως τὴν 5η Ἰανουαρίου πνευματικῶς καὶ τὴν 6η Ἰανουαρίου πανηγυρικῶς. Καὶ ὅταν στὴ συνέχεια μετέφεραν τὰ Χριστούγεννα κατὰ τὴν 25η Δεκεμβρίου, τότε, ἀποφάσισαν νὰ ἑορτάζεται ἡ Βάπτισι τοῦ Κυρίου κατὰ τὴν 6η Ἰανουαρίου, ὁπότε καὶ ἔκτοτε παρέμεινε ἡ παράδοσι, αὐτὴ ἡ ἡμέρα τῆς 5 καὶ ἰδίως 6 Ἰανουαρίου νὰ ἀποκαλεῖται Φῶτα καὶ Θεοφάνεια, ἀπὸ τὴ Γέννησι τοῦ Κυρίου, διότι Θεοφάνεια (ἡ Θεοφανεία, ἡ Θεοφάνεια, τὰ Θεοφάνια) λεγόταν ἀρχικὰ καὶ λέγεται ἡ Χριστοῦ Γέννα (ἡ Χριστοῦ-γέννα, τὰ Χριστούγεννα) κατὰ τὴν ὁποία «Θεὸς ἐφανερώθη ἐν σαρκί».
7/7 (συνέχεια ἀπὸ ἀπάντησι 6/7) Τὰ ἔτη τῆς παγκόσμιας
Ἱστορίας κατὰ τὴν ἰσχύουσα ἀρίθμησι τοῦ Χριστιανικοῦ κόσμου χωρίζονται:
●σὲ ἔτη μετὰ Χριστόν, μὲ πρῶτο ἀριθμούμενο ἔτος τὸ ἔτος ἕνα (1) μετὰ Χριστόν καὶ
●σὲ, ἀριθμούμενα ἀντιστρόφως, ἔτη πρὸ Χριστοῦ, μὲ πιὸ πρόσφατο στὴ Γέννησι τοῦ Χριστοῦ κατὰ τὴν ἀντιστρόφως ἀριθμούμενη ἀκολουθία, τὸ ἔτος ἕνα (1) πρὸ Χριστοῦ.
Ἡ λογικὴ τῆς ἀρίθμησης τῶν ἐτῶν πρὸ Χριστοῦ καὶ μετὰ Χριστόν, ὑπολογίζει τὰ ἔτη, καὶ ὄχι τὴν ἡμέρα καὶ τὸ μῆνα τῆς Γεννήσεως.
▲ Ὁ Κύριος δὲν γεννήθηκε οὔτε σὲ κάποια ἡμερομηνία τοῦ ἔτους 1 π.Χ., οὔτε καὶ σὲ κάποια ἡμερομηνία τοῦ ἔτους 1 μ.Χ. Παράδοξο; Ὄχι, ἀλλά, ἐπειδή καὶ ὡς χρονομετρική διαδικασία συνέβη ἆπαξ, εἶναι κάπως δυσκατάληπτο στὸ μυαλό μας.
●Κατὰ τὴν πρωτοχρονιὰ τοῦ ἔτους 1 μ.Χ. εἶχαν περάσει 365 μέρες ἀπὸ τὴν Γέννησι τοῦ Χριστοῦ.
●Ἀπὸ τὴν πρωτοχρονιὰ τοῦ ἔτους 1 π.Χ. εἶχαν περάσει 365 μέρες μέχρι τὴ γέννησι τοῦ Χριστοῦ.
●Στὴν Ἱστορία ὅμως δὲν ἀριθμεῖται, οὔτε ὑπῆρξε ἔτος μηδέν (0).
●Ἡ ἀπορία μας ἐπιλύεται, ἂν σκεφτοῦμε ὅτι, ὁ Χριστὸς γεννήθηκε κατὰ τὴν πρωτοχρονιὰ ἑνὸς ἐξουθενωμένου ἔτους τὸ ὁποῖο δὲν ἀριθμεῖται στὴν Ἱστορία καὶ συμβατικά ἂς τὸ ὁνομάσουμε ἔτος μηδέν (0), στιγμιαίας ἐξουθενωμένης χρονικῆς διάρκειας, ἔστω μηδενικοῦ (ἐξουθενωμένου) δευτερολέπτου, ποὺ τοποθετεῖται μεταξὺ τοῦ τελευταίου δευτερόλεπτου τοῦ ἔτους 1 π.Χ. καὶ τοῦ πρώτου δευτερολέπτου τῆς 1ης Ἰανουαρίου τοῦ ἔτους 1 μ.Χ. Δόξα τῷ Θεῷ ποὺ, παρ’ ὅλο ποὺ χώρισε στὰ δύο τὴν ἀνθρώπινη Ἱστορία, ἐπιβεβαιώνει ὅτι σαρκωθείς εἶναι ἄχρονος, καὶ γιὰ Ἐκεῖνον μία ἡμέρα εἶναι ἕνας δικός μας αἰῶνας, καὶ ἕνα ἔτος μικρότερο ἀπὸ ἀπειροελάχιστο (τεῖνον στὴν ἐξουθένωσι τοῦ μηδενός) κλᾶσμα δευτερολέπτου, κατὰ τὸν ψαλμωδό.
Οἱ πρωτογενεῖς πληροφορίες περὶ τῆς ἀκριβοῦς ἡμερομηνίας τῆς Γεννήσεως τοῦ Κυρίου, στὰ κείμενα τοῦ Κων/νου Σιαμάκη, καὶ τοῦ Διον. Ἀνατολικιώτη, ὑπάρχουν στὰ link
http://www.symbole.gr/bible/hermbi/747-ksrcr
http://www.symbole.gr/bible/hermbi/740-christms
Ἐρὼτησι: Εἶναι ἀλήθεια ὅτι τὸ ἡμερολόγιο ποὺ χρησιμοποιοῦμε «πέφτει ἔξω» κατὰ 4 ἔτη ἀπὸ τὴ Γέννησι τοῦ Χριστοῦ;
Ἀπάντησι: Ὄχι. Τὸ ἐν χρήσει ἡμερολόγιό μας (νέο καὶ παλαιό) ὑπολογίζει σωστὰ τὰ ἔτη, ἔστω καὶ ἐὰν ἐμεῖς ἑορτάσαμε ἐσφαλμένα τὸ ἔτος 2000 ὡς millenium, δηλ. συμπλήρωσι 2 χιλιετηρίδων ἀπὸ τὴ Γέννησι τοῦ Κυρίου. Ἀφοῦ ἡ πρωτοχρονιά εἶναι ἡ πρώτη μέρα κάθε ἔτους, τὰ 2000 ἔτη μετὰ Χριστὸν συμπληρώθηκαν τὴν 31 Δεκεμβρίου τοῦ ἔτους 2000. Τότε κανονικά, ἔπρεπε νὰ ἑορτάσουμε τὸ τέλος τοῦ 20οῦ αίῶνα, καὶ τὴ μετάβαση στὸν 21ο αίῶνα καὶ ὄχι τὴν 1η Ἱανουαρίου τοῦ 2000. Ἡ τεκμηρίωσι βρίσκεται στὸ πρῶτο link τῆς προηγούμενης ἀπαντήσεως.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Οἱ ἐρωταπαντήσεις γράφτηκαν ἀπὸ μνήμης, ἐπειγόντως σὲ χρονικὸ διάστημα μερικῶν ὡρῶν, τὴν παραμονὴ τῶν Χριστουγέννων 2018, γιὰ νὰ ἀναρτηθοῦν ὡς σχόλια ἐπίκαιρου προβληματισμοῦ, στὸ ἱστολόγιο “ἀποτείχιση - ὁμολογία Πίστεως” τοῦ ἀγαπητοῦ κ. Ὀδυσσέα Τσολογιάννη, ὁ ὁποῖος πιθανότατα νὰ μὴ συμφωνεῖ μὲ ὅλα τὰ γραφόμενα, ἐπιτρέπει ὄμως πάντοτε τὴν ἐλεύθερη ἔκφραση τῶν καλοπροαίρετων σχολιαστῶν. Ὁ συντάξας τὰ 7 σχόλια, ἐκφράζοντας καὶ προσωπικὰ συπεράσματα κατόπιν μελετῶν συνδυαστικῆς βιβλιογραφίας, ἀπέκτησε τίς περισσότερες γνώσεις, αὐτές, κυρίως ἀπὸ ἀνάγνωσι μελετῶν τοῦ βιβλικοῦ ἑρμηνευτοῦ, Δρος Θεολογίας καὶ φιλολόγου κ. Κων/νου Σιαμάκη, (βλ. καὶ www.philologus.gr) καὶ σὲ μικρότερο βαθμό καὶ ἄλλων συγγραφέων ποὺ κατωνομάζονται, ὄπως καὶ τοῦ κ. Ἰ. Καρδάση, καὶ βέβαια τῆς Βίβλου καὶ Πατέρων, ἰδίως τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου. Ἐπειδὴ ὅμως τὸ κείμενο γράφτηκε τάχιστα ΜΟΝΟΝ ἀπὸ μνήμης χωρίς χρῆσι βοηθημάτων καὶ βιβλιογραφίας, πολλὰ ἀπὸ τὰ γραφόμενα πιθανῶς νὰ μήν συμφωνοῦν μὲ τὶς ἀντιλήψεις τῶν προαναφερθέντων ἀρχικῶν συγγραφέων, στοὺς ὁποίους ἐπίσης εὐχόμαστε ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ κι ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ καὶ τῶν ὁποίων οἱ γνήσιες θέσεις ἀποτυπώνονται μόνον στὰ κείμενά τους.
Χρόνια Πολλά κι` εὐλογημένα, Καλὰ Χριστούγεννα στὸν ἱστολόγο κύριο Ὀδυσσέα Τσολογιάννη, στὴν πολύτεκνη οἰκογένειά του καὶ σὲ ὄλους τοὺς ἀναγνῶστες.
Ἰωάννης Μ.
●σὲ ἔτη μετὰ Χριστόν, μὲ πρῶτο ἀριθμούμενο ἔτος τὸ ἔτος ἕνα (1) μετὰ Χριστόν καὶ
●σὲ, ἀριθμούμενα ἀντιστρόφως, ἔτη πρὸ Χριστοῦ, μὲ πιὸ πρόσφατο στὴ Γέννησι τοῦ Χριστοῦ κατὰ τὴν ἀντιστρόφως ἀριθμούμενη ἀκολουθία, τὸ ἔτος ἕνα (1) πρὸ Χριστοῦ.
Ἡ λογικὴ τῆς ἀρίθμησης τῶν ἐτῶν πρὸ Χριστοῦ καὶ μετὰ Χριστόν, ὑπολογίζει τὰ ἔτη, καὶ ὄχι τὴν ἡμέρα καὶ τὸ μῆνα τῆς Γεννήσεως.
▲ Ὁ Κύριος δὲν γεννήθηκε οὔτε σὲ κάποια ἡμερομηνία τοῦ ἔτους 1 π.Χ., οὔτε καὶ σὲ κάποια ἡμερομηνία τοῦ ἔτους 1 μ.Χ. Παράδοξο; Ὄχι, ἀλλά, ἐπειδή καὶ ὡς χρονομετρική διαδικασία συνέβη ἆπαξ, εἶναι κάπως δυσκατάληπτο στὸ μυαλό μας.
●Κατὰ τὴν πρωτοχρονιὰ τοῦ ἔτους 1 μ.Χ. εἶχαν περάσει 365 μέρες ἀπὸ τὴν Γέννησι τοῦ Χριστοῦ.
●Ἀπὸ τὴν πρωτοχρονιὰ τοῦ ἔτους 1 π.Χ. εἶχαν περάσει 365 μέρες μέχρι τὴ γέννησι τοῦ Χριστοῦ.
●Στὴν Ἱστορία ὅμως δὲν ἀριθμεῖται, οὔτε ὑπῆρξε ἔτος μηδέν (0).
●Ἡ ἀπορία μας ἐπιλύεται, ἂν σκεφτοῦμε ὅτι, ὁ Χριστὸς γεννήθηκε κατὰ τὴν πρωτοχρονιὰ ἑνὸς ἐξουθενωμένου ἔτους τὸ ὁποῖο δὲν ἀριθμεῖται στὴν Ἱστορία καὶ συμβατικά ἂς τὸ ὁνομάσουμε ἔτος μηδέν (0), στιγμιαίας ἐξουθενωμένης χρονικῆς διάρκειας, ἔστω μηδενικοῦ (ἐξουθενωμένου) δευτερολέπτου, ποὺ τοποθετεῖται μεταξὺ τοῦ τελευταίου δευτερόλεπτου τοῦ ἔτους 1 π.Χ. καὶ τοῦ πρώτου δευτερολέπτου τῆς 1ης Ἰανουαρίου τοῦ ἔτους 1 μ.Χ. Δόξα τῷ Θεῷ ποὺ, παρ’ ὅλο ποὺ χώρισε στὰ δύο τὴν ἀνθρώπινη Ἱστορία, ἐπιβεβαιώνει ὅτι σαρκωθείς εἶναι ἄχρονος, καὶ γιὰ Ἐκεῖνον μία ἡμέρα εἶναι ἕνας δικός μας αἰῶνας, καὶ ἕνα ἔτος μικρότερο ἀπὸ ἀπειροελάχιστο (τεῖνον στὴν ἐξουθένωσι τοῦ μηδενός) κλᾶσμα δευτερολέπτου, κατὰ τὸν ψαλμωδό.
Οἱ πρωτογενεῖς πληροφορίες περὶ τῆς ἀκριβοῦς ἡμερομηνίας τῆς Γεννήσεως τοῦ Κυρίου, στὰ κείμενα τοῦ Κων/νου Σιαμάκη, καὶ τοῦ Διον. Ἀνατολικιώτη, ὑπάρχουν στὰ link
http://www.symbole.gr/bible/hermbi/747-ksrcr
http://www.symbole.gr/bible/hermbi/740-christms
Ἐρὼτησι: Εἶναι ἀλήθεια ὅτι τὸ ἡμερολόγιο ποὺ χρησιμοποιοῦμε «πέφτει ἔξω» κατὰ 4 ἔτη ἀπὸ τὴ Γέννησι τοῦ Χριστοῦ;
Ἀπάντησι: Ὄχι. Τὸ ἐν χρήσει ἡμερολόγιό μας (νέο καὶ παλαιό) ὑπολογίζει σωστὰ τὰ ἔτη, ἔστω καὶ ἐὰν ἐμεῖς ἑορτάσαμε ἐσφαλμένα τὸ ἔτος 2000 ὡς millenium, δηλ. συμπλήρωσι 2 χιλιετηρίδων ἀπὸ τὴ Γέννησι τοῦ Κυρίου. Ἀφοῦ ἡ πρωτοχρονιά εἶναι ἡ πρώτη μέρα κάθε ἔτους, τὰ 2000 ἔτη μετὰ Χριστὸν συμπληρώθηκαν τὴν 31 Δεκεμβρίου τοῦ ἔτους 2000. Τότε κανονικά, ἔπρεπε νὰ ἑορτάσουμε τὸ τέλος τοῦ 20οῦ αίῶνα, καὶ τὴ μετάβαση στὸν 21ο αίῶνα καὶ ὄχι τὴν 1η Ἱανουαρίου τοῦ 2000. Ἡ τεκμηρίωσι βρίσκεται στὸ πρῶτο link τῆς προηγούμενης ἀπαντήσεως.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Οἱ ἐρωταπαντήσεις γράφτηκαν ἀπὸ μνήμης, ἐπειγόντως σὲ χρονικὸ διάστημα μερικῶν ὡρῶν, τὴν παραμονὴ τῶν Χριστουγέννων 2018, γιὰ νὰ ἀναρτηθοῦν ὡς σχόλια ἐπίκαιρου προβληματισμοῦ, στὸ ἱστολόγιο “ἀποτείχιση - ὁμολογία Πίστεως” τοῦ ἀγαπητοῦ κ. Ὀδυσσέα Τσολογιάννη, ὁ ὁποῖος πιθανότατα νὰ μὴ συμφωνεῖ μὲ ὅλα τὰ γραφόμενα, ἐπιτρέπει ὄμως πάντοτε τὴν ἐλεύθερη ἔκφραση τῶν καλοπροαίρετων σχολιαστῶν. Ὁ συντάξας τὰ 7 σχόλια, ἐκφράζοντας καὶ προσωπικὰ συπεράσματα κατόπιν μελετῶν συνδυαστικῆς βιβλιογραφίας, ἀπέκτησε τίς περισσότερες γνώσεις, αὐτές, κυρίως ἀπὸ ἀνάγνωσι μελετῶν τοῦ βιβλικοῦ ἑρμηνευτοῦ, Δρος Θεολογίας καὶ φιλολόγου κ. Κων/νου Σιαμάκη, (βλ. καὶ www.philologus.gr) καὶ σὲ μικρότερο βαθμό καὶ ἄλλων συγγραφέων ποὺ κατωνομάζονται, ὄπως καὶ τοῦ κ. Ἰ. Καρδάση, καὶ βέβαια τῆς Βίβλου καὶ Πατέρων, ἰδίως τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου. Ἐπειδὴ ὅμως τὸ κείμενο γράφτηκε τάχιστα ΜΟΝΟΝ ἀπὸ μνήμης χωρίς χρῆσι βοηθημάτων καὶ βιβλιογραφίας, πολλὰ ἀπὸ τὰ γραφόμενα πιθανῶς νὰ μήν συμφωνοῦν μὲ τὶς ἀντιλήψεις τῶν προαναφερθέντων ἀρχικῶν συγγραφέων, στοὺς ὁποίους ἐπίσης εὐχόμαστε ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ κι ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ καὶ τῶν ὁποίων οἱ γνήσιες θέσεις ἀποτυπώνονται μόνον στὰ κείμενά τους.
Χρόνια Πολλά κι` εὐλογημένα, Καλὰ Χριστούγεννα στὸν ἱστολόγο κύριο Ὀδυσσέα Τσολογιάννη, στὴν πολύτεκνη οἰκογένειά του καὶ σὲ ὄλους τοὺς ἀναγνῶστες.
Ἰωάννης Μ.
διορθωτικά ἀπολογοῦμαι διότι στὸ σχόλιο 5/7 πρέπει νὰ
προστεθῇ ὄτι ἠ μέν Περιτομὴ τοῦ Κυρίου, ἀσφαλῶς πραγματοποιήθηκε τὴν 8η μέρα
χωρίς νὰ γνωρίζουμε ποῦ, ἀπολογοῦμαι ὄμως διότι παραλείπω ὄτι, τὴν 40ή μέρα ἀπὸ
τὴ Γέννησι, ὁ Κύριος, νήπιο 40 ἠμερῶν, ἦταν στήν Ἱερουσαλήμ γιὰ τὴν τέλεσι τοῦ
τυπικοῦ τῶν πρωτοτοκίων.
Ἱωάννης Μ.
Ἠ ἀπογραφὴ γινόταν κάθε δεκαπενταετία καί ὄχι κάθε
δεκαετία ὄπως γράφτηκε ἐσφαλμένα, ἀπὸ μνήμης. (βλ. 6/7). Εἶχε σκοπὸ φορολογικό.
Ὅλοι οἰ κάτοικοι τῶν ὐποδούλων λαῶν ἦταν δοῦλοι τοῦ Ῥωμαίου Αὐτοκράτορα.
Κάποιες φορές οἰ αὐτοκράτορες τούς "σημάδευαν" μέ χαράξεις,
πυροσφραγῖδες κλπ ὡς ἀπόδειξη ἰδιοκτησίας ἐπάνω τους. Καὶ ἠ γῆ τῶν ὐποδούλων
ἀνῆκε στόν Αὐτοκράτορα. Ἀντί ὅμως νὰ τούς ἒχη νὰ δουλεύουν ὡς σκλᾶβοι, ὁπότε θὰ
ἀπαιτεῖτο μεγάλος μηχανισμός στρατιωτῶν καὶ κρατικῶν ἀξιωματούχων γιὰ τήν
φύλαξί τους, τὸν ἔλεγχό τους, τήν καθοδήγησι τῶν ἐργασιῶν τους κλπ. κάτι πού
ἦταν ἀδύνατο, ὑποχρεώνονταν νὰ ἀγοράζουν τοὺς ἑαυτούς τους καὶ τά μέλη τῶν
οἰκογενειῶν τους δίνοντας ἀνὰ κεφαλὴ τήν τιμὴ ἐνὸς δούλου καὶ στὴ συνέχεια νὰ
ἐνοικιάζουν τὰ χωράφια καὶ τὰ ζῶα τους καὶ νὰ ἐργάζονται μόνοι τους μέ εὐθύνη
τους.
Ἑτσι ὑπῆρχαν: 1) ὀ κεφαλικὸς φόρος 2) ὁ φόρος τῆς γῆς δηλ. τὸ ἐνοίκιο γιὰ τὰ δικά τους κτήματα ποὺ πλέον δὲν ἦταν δικά τους 3) ὅλοι οἰ ὐπόλοιποι φόροι τοὺς ὀποίους πλήρωναν καὶ οἱ ἑλεύθεροι πολῖτες.
Γιὰ νὰ καταβάλουν τοὺς φόρους, τοὺς ὀποίους εἰσέπρατταν οἰ φοροεισπράκτορες, ἔπρεπε πρῶτα νὰ ἀπογραφοῦν. Κάθε ἔτος ἦταν ἀδύνατον, ὅπως καὶ σήμερα παρὰ τὰ τεχνολογικά μέσα. Κάθε πενταετία, ὄπως ἀπογράφονταν οἰ Ρωμαῖοι πρὸ τῆς ἐπεκτάσεως τῆς αὐτοκρατορίας, πάλι ἀδύνατον, ἔτσι οἰ ἀπογραφὲς ὀρίστηκαν κάθε δεκαπενταετία, ἐνῷ οἱ φόροι κατεβάλλοντο κάθε ἔτος. Μάλιστα οἰ αὐτοκράτορες "πωλοῦσαν" τούς φόρους, σὲ πράκτορες οἱ ὁποῖοι προκατέβαλλαν τὰ ποσά καὶ ἔπειτα μὲ ἄδικους τρόπους εἰσέπρατταν πολλαπλά ἀπὸ τοὺς ὐποδούλους. Οἰ τελῶνες (τέλος(φόρος)+ὤνιον). Οἱ φόρου ὐποτελεῖς (ὑπὸ+τέλος). "Εἴ τινός τι ἐσυκοφάντησα" (συκοφαντῶ: ἐδῶ ἡ ἔννοια εἶναι ξετινάζω οἰκονομικά ἄδικα κάποιον). Πρίν ἀπὸ κάθε ἀπογραφή, ὁ Αὐτοκράτορας ἐξέδιδε τὸ ἕδικτον ἢ δόγμα στὰ Ἑλληνικά ὅπως τὸ ὀνομάζει ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς ἢ indictio στὰ Ρωμαϊκά (Λατινικά). Ἔτσι λόγῳ τῆς ἐκδόσεως τοῦ indictio- δόγματος - διατάγματος ποὺ συνέπιπτε μὲ τήν ἔναρξι τοῦ φορολογικοῦ ἔτους, γιὰ τήν ἀνὰ δεκαπενταετία ἀπογραφή, ἐπεκράτησε ἠ δεκαπενταετία νὰ λέγεται ἰνδικτυών. Οἰ πρῶτες παγκόσμιες ἀπογραφές, ἄρχισαν ἐπὶ τοῦ δευτέρου Ρωμαίου αὐτοκράτορος Ὀκταβιανοῦ Αὐγούστου, τοῦ ἀπόλυτου μονάρχη τοῦ τότε γνωστοῦ κόσμου. Πακοσμιοποίησι. Ὑπὸ παγκοσμιοποίησι ἐπέλεξε νὰ γεννηθῇ ὀ Κύριος, νὰ ἀπογραφῇ, νὰ καταβάλλῃ ὁ νομιζομενος πατέρας του κεφαλικό φόρο στὸν κατακτητή, νὰ διδάξῃ ὁ ἴδιος ὀ Κύριος "ἀπόδοτε τὰ τοῦ Καίσαρος Καίσαρι...". Παγκοσμιοποίησι καὶ μάλιστα δουλεία, σκλαβιά, ὄχι συμμαχία! Ὅλοι οἱ ἐπιτόπιοι Βασιλεῖς τῶν ὐποδούλων ἐθνῶν, ἦσαν δοῦλοι τοῦ αὐτοκράτορα τῆς Ρώμης, ὁ ὁποῖος διώριζε ἢ ἀπέλυε βασιλεῖς κατὰ τὸ δοκοῦν σὰν νὰ ἦταν δικοί του ἰδιωτικοὶ ὑπάλληλοι. Ὅταν γεννήθηκε ὀ Χριστός Αὐτοκράτορας Ρώμης ἦταν ὀ Καῖσαρ Αὔγουστος, Ῥωμαῖος γενικὸς Διοικητὴς (Ἡγεμών) τῆς Συρίας ὁ Κυρίνιος, ὑποτελής καὶ τοῦ Αὐγούστου καὶ τοῦ Κυρινίου, ὁ Βασιλεύς τῶν Ἑβραίων Ἡρώδης.Ὁ Κύριος τοῦ Σύμπαντος, ὁ Βασιλεύς τῶν βασιλέων, ἀπὸ τὴν κοιλία τῆς μητρὸς του ὐπῆρξε δοῦλος τῶν δούλων του καὶ μόλις γεννήθηκε ἀπογράφηκε ταπεινωτικῶς καὶ ἐξαγόρασε τὸν ἑαυτό του γιὰ ἕνα ἔτος.
Ὁποία ταπείνωσι ὑπέστη ὀ Κύριος, μὲ τήν ἑξευτελιστική δίκην δούλου ἀπογραφή, τήν καταβολή φόρων ὐποτέλειας, τήν ὐπακοή καίτοι Βασιλεύς Βασιλέων σέ μικρούς ἐπίγειους ἄρχοντες. Δέν τούς ἀμφισβήτησε, ἀκόμη κι ὅταν τὸν δίκαζαν ἄδικα. Ἡ Ἐκκλησία δὲν ἀμφισβητεῖ τὴν κοσμική ἐξουσία, ὅποια καὶ ἂν εἶναι, οἰ Χριστιανοὶ ὑπακούουν πιστὰ σὲ ὅλους τοὺς Νόμους, δὲν ἁμαρτάνουν ἔστω καὶ ἃν τὸ ἐπιτρέπουν ἀτιμώρητα οἱ κοσμικοὶ Νόμοι. Ὁ Χριστιανὸς ἔχει μέσα του ἔμφυτο τὸ Νόμο τῆς ἡθικῆς, ἔχει ἔμφυτο τὸν Νόμο τῆς συνειδήσεως, ὐπακούει στό Νόμο τοῦ Εὐαγγελίου, ποὺ ὐπερκαλύπτει κάθε κοσμικὸ Νόμο. Μόνον στίς περιπτώσεις ποὺ οἱ διαταγές τῶν κοσμικῶν ἢ καὶ ἐκκλησιαστικῶν παραγοντίσκων ἔρχονται σὲ ἀντίθεση μὲ τὸ νόμο τοῦ Θεοῦ, τότε, "πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις".
Ἑτσι ὑπῆρχαν: 1) ὀ κεφαλικὸς φόρος 2) ὁ φόρος τῆς γῆς δηλ. τὸ ἐνοίκιο γιὰ τὰ δικά τους κτήματα ποὺ πλέον δὲν ἦταν δικά τους 3) ὅλοι οἰ ὐπόλοιποι φόροι τοὺς ὀποίους πλήρωναν καὶ οἱ ἑλεύθεροι πολῖτες.
Γιὰ νὰ καταβάλουν τοὺς φόρους, τοὺς ὀποίους εἰσέπρατταν οἰ φοροεισπράκτορες, ἔπρεπε πρῶτα νὰ ἀπογραφοῦν. Κάθε ἔτος ἦταν ἀδύνατον, ὅπως καὶ σήμερα παρὰ τὰ τεχνολογικά μέσα. Κάθε πενταετία, ὄπως ἀπογράφονταν οἰ Ρωμαῖοι πρὸ τῆς ἐπεκτάσεως τῆς αὐτοκρατορίας, πάλι ἀδύνατον, ἔτσι οἰ ἀπογραφὲς ὀρίστηκαν κάθε δεκαπενταετία, ἐνῷ οἱ φόροι κατεβάλλοντο κάθε ἔτος. Μάλιστα οἰ αὐτοκράτορες "πωλοῦσαν" τούς φόρους, σὲ πράκτορες οἱ ὁποῖοι προκατέβαλλαν τὰ ποσά καὶ ἔπειτα μὲ ἄδικους τρόπους εἰσέπρατταν πολλαπλά ἀπὸ τοὺς ὐποδούλους. Οἰ τελῶνες (τέλος(φόρος)+ὤνιον). Οἱ φόρου ὐποτελεῖς (ὑπὸ+τέλος). "Εἴ τινός τι ἐσυκοφάντησα" (συκοφαντῶ: ἐδῶ ἡ ἔννοια εἶναι ξετινάζω οἰκονομικά ἄδικα κάποιον). Πρίν ἀπὸ κάθε ἀπογραφή, ὁ Αὐτοκράτορας ἐξέδιδε τὸ ἕδικτον ἢ δόγμα στὰ Ἑλληνικά ὅπως τὸ ὀνομάζει ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς ἢ indictio στὰ Ρωμαϊκά (Λατινικά). Ἔτσι λόγῳ τῆς ἐκδόσεως τοῦ indictio- δόγματος - διατάγματος ποὺ συνέπιπτε μὲ τήν ἔναρξι τοῦ φορολογικοῦ ἔτους, γιὰ τήν ἀνὰ δεκαπενταετία ἀπογραφή, ἐπεκράτησε ἠ δεκαπενταετία νὰ λέγεται ἰνδικτυών. Οἰ πρῶτες παγκόσμιες ἀπογραφές, ἄρχισαν ἐπὶ τοῦ δευτέρου Ρωμαίου αὐτοκράτορος Ὀκταβιανοῦ Αὐγούστου, τοῦ ἀπόλυτου μονάρχη τοῦ τότε γνωστοῦ κόσμου. Πακοσμιοποίησι. Ὑπὸ παγκοσμιοποίησι ἐπέλεξε νὰ γεννηθῇ ὀ Κύριος, νὰ ἀπογραφῇ, νὰ καταβάλλῃ ὁ νομιζομενος πατέρας του κεφαλικό φόρο στὸν κατακτητή, νὰ διδάξῃ ὁ ἴδιος ὀ Κύριος "ἀπόδοτε τὰ τοῦ Καίσαρος Καίσαρι...". Παγκοσμιοποίησι καὶ μάλιστα δουλεία, σκλαβιά, ὄχι συμμαχία! Ὅλοι οἱ ἐπιτόπιοι Βασιλεῖς τῶν ὐποδούλων ἐθνῶν, ἦσαν δοῦλοι τοῦ αὐτοκράτορα τῆς Ρώμης, ὁ ὁποῖος διώριζε ἢ ἀπέλυε βασιλεῖς κατὰ τὸ δοκοῦν σὰν νὰ ἦταν δικοί του ἰδιωτικοὶ ὑπάλληλοι. Ὅταν γεννήθηκε ὀ Χριστός Αὐτοκράτορας Ρώμης ἦταν ὀ Καῖσαρ Αὔγουστος, Ῥωμαῖος γενικὸς Διοικητὴς (Ἡγεμών) τῆς Συρίας ὁ Κυρίνιος, ὑποτελής καὶ τοῦ Αὐγούστου καὶ τοῦ Κυρινίου, ὁ Βασιλεύς τῶν Ἑβραίων Ἡρώδης.Ὁ Κύριος τοῦ Σύμπαντος, ὁ Βασιλεύς τῶν βασιλέων, ἀπὸ τὴν κοιλία τῆς μητρὸς του ὐπῆρξε δοῦλος τῶν δούλων του καὶ μόλις γεννήθηκε ἀπογράφηκε ταπεινωτικῶς καὶ ἐξαγόρασε τὸν ἑαυτό του γιὰ ἕνα ἔτος.
Ὁποία ταπείνωσι ὑπέστη ὀ Κύριος, μὲ τήν ἑξευτελιστική δίκην δούλου ἀπογραφή, τήν καταβολή φόρων ὐποτέλειας, τήν ὐπακοή καίτοι Βασιλεύς Βασιλέων σέ μικρούς ἐπίγειους ἄρχοντες. Δέν τούς ἀμφισβήτησε, ἀκόμη κι ὅταν τὸν δίκαζαν ἄδικα. Ἡ Ἐκκλησία δὲν ἀμφισβητεῖ τὴν κοσμική ἐξουσία, ὅποια καὶ ἂν εἶναι, οἰ Χριστιανοὶ ὑπακούουν πιστὰ σὲ ὅλους τοὺς Νόμους, δὲν ἁμαρτάνουν ἔστω καὶ ἃν τὸ ἐπιτρέπουν ἀτιμώρητα οἱ κοσμικοὶ Νόμοι. Ὁ Χριστιανὸς ἔχει μέσα του ἔμφυτο τὸ Νόμο τῆς ἡθικῆς, ἔχει ἔμφυτο τὸν Νόμο τῆς συνειδήσεως, ὐπακούει στό Νόμο τοῦ Εὐαγγελίου, ποὺ ὐπερκαλύπτει κάθε κοσμικὸ Νόμο. Μόνον στίς περιπτώσεις ποὺ οἱ διαταγές τῶν κοσμικῶν ἢ καὶ ἐκκλησιαστικῶν παραγοντίσκων ἔρχονται σὲ ἀντίθεση μὲ τὸ νόμο τοῦ Θεοῦ, τότε, "πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις".
·
Χριστούγεννα, συμβατικῶς ἑορταζόμενα σήμερα 25 Δεκεμβρίου 2018 μὲ τὸ Νέο
Ἡμερολόγιο, συμβατικῶς ἑορτασθησόμενα τὴν 7η Ἱανουαρίου 2019 μὲ τό Παλαιό
Ἡμερολόγιο, συμβατικῶς ἑορτασθέντα κατὰ τήν 5η καὶ 6η Ἱανουαρίου κατὰ τὸ
δεύτερο ἥμισυ τοῦ 4ου μ.Χ. αἱῶνος. Χριστούγεννα, μή ἑορταζόμενα καθόλου ἀπὸ τήν
Ἐκκλησία καὶ τούς Χριστιανούς τῶν 3,5 πρώτων αἰώνων.
Χριστούγεννα, τῶν ὁποίων ἡ ἀνάμνησι κατὰ τήν 5η Σεπτεμβρίου, ὅπως συνάγεται ὅτι ἦταν ἡ πραγματική ἡμερομηνία, διατηρεῖται ὑμνολογικῶς ἀπὸ τήν Ἑκκλησία! βλέπε http://www.symbole.gr/bible/hermbi/776-christmas3
Μετὰ τὰ 7 σχόλια, σὲ προηγούμενη ἀνάρτησι τῆς Ὁμολογίας μὲ σχετικές ἐρωταπαντήσεις προβληματισμοῦ, ἀφοῦ ἐγκρίθηκαν πρὸς δημοσίευσι ἀπὸ τὸν ἑκλεκτὸ ἱστολόγο κο Ὁδυσσέα, καὶ τήν λόγῳ τῶν ἑορταστικῶν ἀργιῶν ἄνεσι ἐλεύθερου χρόνου καὶ παραμονῆς στήν οἰκία, ἂς συνεχίσουμε, τίς ἀπαντήσεις ἐπὶ ἀποριῶν, μὲ ἐνθυμήσεις ἀπὸ τὴν ἀνάγνωσι πολλῶν κειμένων, κυρίως τοῦ ἑκλεκτοῦ βιβλικοῦ Δρος θεολογίας καὶ ἐξαιρέτου φιλολόγου καὶ Όρθοδόξου Χριστιανοῦ σπανίας Πίστεως, κ. Κων/νου Σιαμάκη.
Ἐρώτησι: Ἡ Μητέρα τοῦ Κυρίου κατὰ τὴν ἐκ Πνεύματος Ἁγίου σύλληψι ἦταν Παρθένος. Αὐτὸ τὸ βεβαιώνει ξεκάθαρα ἡ Ἁγία Γραφή. Μετὰ τὴν Γέννησι τοῦ Κυρίου ὄμως, παρέμεινε ἰσοβίως Παρθένος ἢ μήπως εἶχε νόμιμες συζυγικές σχέσεις μὲ τὸν Ἱωσήφ;
Ἀπάντησι: Κατὰ τὴ διδασκαλία τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, ἡ μητέρα τοῦ Κυρίου εἶναι ἀειπάρθενος. Τόσο ἐκείνη ὅσο καὶ ὁ εὐσεβὴς Ἰωσήφ συμμετεῖχαν συνειδητά, ὅσο καὶ ταπεινά, ἀπὸ τὸν Εὐαγγελισμό μέχρι τὴν κοίμησί της, στὸ σχέδιο τοῦ Θεοῦ καὶ διαταχθέντες καὶ ἀπὸ ἀγγέλους, διαπιστώνοντας τὸ ἕκτακτο τῶν συμβαινόντων, καὶ ἀντιλαμβανόμενοι τὸ ὑπερφυσικὸ τῶν γεγονότων στὰ ὀποῖα συμμετεῖχαν, ἀφιέρωσαν τὴ ζωή τους στὴν ἑκπλήρωσι τῆς ἀποστολῆς τους. Ἀρχικά, ξεκίνησαν μνηστευμένοι. Μνηστεία ἦταν ὁ ἀρραβώνας, ἡ σύναψη συμφωνίας γάμου τῶν παιδιῶν τους ποὺ ἔδιδαν οἱ πατρικές ἢ συγγενικές, θανόντων τῶν γονέων, οἰκογένειες. Ὁ νέος καὶ ἡ νέα μνηστευμένοι, παρέμεναν παρθένοι στὰ πατρικά σπίτια τους ἢ σὲ συγγενικά ἄν δὲν ζοῦσαν οἰ γονεῖς τους ἢ στὰ δικά τους σπίτια οἱ ἄρρενες κλπ μέχρις ὅτου, ἐρχόμενοι ἁργότερα σὲ γάμο δηλαδὴ σὲ σωματική συνεύρεσι, ἦσαν Νομικῶς καὶ κοινωνικῶς ἔγγαμοι. Ἡ μνηστεία, ὁ ἀρραβώνας χωρίς τὴ σωματική συνεύρεσι δέν εἶναι γάμος, ὅπως αὐτὸ ἀκριβῶς προϋποτίθεται καὶ στὴν Καινὴ Διαθήκη (τὴν ἑαυτοῦ παρθένον) παρὰ τὸ ὅτι, ἡ μνηστεία εἶχε καὶ κῦρος καὶ δικαιώματα Νομικά καὶ Ἡθικά καὶ ὑποχρεώσεις καὶ συνέπειες ἅμα τῇ παραβάσει της. Ποιός, ὅμως ἐκτὸς ἀπὸ τόν Ἰωσήφ, τὴ Μαρία, τόν Ζαχαρία καὶ τὴν Ἐλισσάβετ, γνώριζαν καὶ πίστευαν στήν ἐκ Πνεύματος Ἁγίου σύλληψι τοῦ Κυρίου καὶ στὴν Παρθενία τῆς γυναίκας ποὺ θὰ γεννοῦσε ἄγαμη οὖσα; Μήπως... ἡ μαμμὴ τοῦ ψευτοευαγγελίου τοῦ ψευτοἹακώβου; Θὰ κινδύνευε ἡ Μαρία ἂν δὲν παρουσιαζόταν στὴν κοινωνία ὡς ἔγγαμη. Καὶ τότε, πῶς θὰ πετύχαινε τὸ σχέδιο τοῦ Θεοῦ. Ὁ Ὶωσήφ, συνεπῶς, παρὰ τήν κοινωνικά νομιζόμενη σχέση ὡς ἐγγάμου, πατρὸς τοῦ Χριστοῦ καὶ ἀνδρὸς τῆς μητέρας Του, στήν πραγματικότητα ὑπῆρξε μόνον μνήστωρ, ἀρραβωνιαστικός τῆς ἁειπαρθένου Μαρίας ἀλλὰ καὶ πολλαπλῶς προστάτης τοῦ Ἰησοῦ καὶ τῆς μητέρας Του.
Χριστούγεννα, τῶν ὁποίων ἡ ἀνάμνησι κατὰ τήν 5η Σεπτεμβρίου, ὅπως συνάγεται ὅτι ἦταν ἡ πραγματική ἡμερομηνία, διατηρεῖται ὑμνολογικῶς ἀπὸ τήν Ἑκκλησία! βλέπε http://www.symbole.gr/bible/hermbi/776-christmas3
Μετὰ τὰ 7 σχόλια, σὲ προηγούμενη ἀνάρτησι τῆς Ὁμολογίας μὲ σχετικές ἐρωταπαντήσεις προβληματισμοῦ, ἀφοῦ ἐγκρίθηκαν πρὸς δημοσίευσι ἀπὸ τὸν ἑκλεκτὸ ἱστολόγο κο Ὁδυσσέα, καὶ τήν λόγῳ τῶν ἑορταστικῶν ἀργιῶν ἄνεσι ἐλεύθερου χρόνου καὶ παραμονῆς στήν οἰκία, ἂς συνεχίσουμε, τίς ἀπαντήσεις ἐπὶ ἀποριῶν, μὲ ἐνθυμήσεις ἀπὸ τὴν ἀνάγνωσι πολλῶν κειμένων, κυρίως τοῦ ἑκλεκτοῦ βιβλικοῦ Δρος θεολογίας καὶ ἐξαιρέτου φιλολόγου καὶ Όρθοδόξου Χριστιανοῦ σπανίας Πίστεως, κ. Κων/νου Σιαμάκη.
Ἐρώτησι: Ἡ Μητέρα τοῦ Κυρίου κατὰ τὴν ἐκ Πνεύματος Ἁγίου σύλληψι ἦταν Παρθένος. Αὐτὸ τὸ βεβαιώνει ξεκάθαρα ἡ Ἁγία Γραφή. Μετὰ τὴν Γέννησι τοῦ Κυρίου ὄμως, παρέμεινε ἰσοβίως Παρθένος ἢ μήπως εἶχε νόμιμες συζυγικές σχέσεις μὲ τὸν Ἱωσήφ;
Ἀπάντησι: Κατὰ τὴ διδασκαλία τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, ἡ μητέρα τοῦ Κυρίου εἶναι ἀειπάρθενος. Τόσο ἐκείνη ὅσο καὶ ὁ εὐσεβὴς Ἰωσήφ συμμετεῖχαν συνειδητά, ὅσο καὶ ταπεινά, ἀπὸ τὸν Εὐαγγελισμό μέχρι τὴν κοίμησί της, στὸ σχέδιο τοῦ Θεοῦ καὶ διαταχθέντες καὶ ἀπὸ ἀγγέλους, διαπιστώνοντας τὸ ἕκτακτο τῶν συμβαινόντων, καὶ ἀντιλαμβανόμενοι τὸ ὑπερφυσικὸ τῶν γεγονότων στὰ ὀποῖα συμμετεῖχαν, ἀφιέρωσαν τὴ ζωή τους στὴν ἑκπλήρωσι τῆς ἀποστολῆς τους. Ἀρχικά, ξεκίνησαν μνηστευμένοι. Μνηστεία ἦταν ὁ ἀρραβώνας, ἡ σύναψη συμφωνίας γάμου τῶν παιδιῶν τους ποὺ ἔδιδαν οἱ πατρικές ἢ συγγενικές, θανόντων τῶν γονέων, οἰκογένειες. Ὁ νέος καὶ ἡ νέα μνηστευμένοι, παρέμεναν παρθένοι στὰ πατρικά σπίτια τους ἢ σὲ συγγενικά ἄν δὲν ζοῦσαν οἰ γονεῖς τους ἢ στὰ δικά τους σπίτια οἱ ἄρρενες κλπ μέχρις ὅτου, ἐρχόμενοι ἁργότερα σὲ γάμο δηλαδὴ σὲ σωματική συνεύρεσι, ἦσαν Νομικῶς καὶ κοινωνικῶς ἔγγαμοι. Ἡ μνηστεία, ὁ ἀρραβώνας χωρίς τὴ σωματική συνεύρεσι δέν εἶναι γάμος, ὅπως αὐτὸ ἀκριβῶς προϋποτίθεται καὶ στὴν Καινὴ Διαθήκη (τὴν ἑαυτοῦ παρθένον) παρὰ τὸ ὅτι, ἡ μνηστεία εἶχε καὶ κῦρος καὶ δικαιώματα Νομικά καὶ Ἡθικά καὶ ὑποχρεώσεις καὶ συνέπειες ἅμα τῇ παραβάσει της. Ποιός, ὅμως ἐκτὸς ἀπὸ τόν Ἰωσήφ, τὴ Μαρία, τόν Ζαχαρία καὶ τὴν Ἐλισσάβετ, γνώριζαν καὶ πίστευαν στήν ἐκ Πνεύματος Ἁγίου σύλληψι τοῦ Κυρίου καὶ στὴν Παρθενία τῆς γυναίκας ποὺ θὰ γεννοῦσε ἄγαμη οὖσα; Μήπως... ἡ μαμμὴ τοῦ ψευτοευαγγελίου τοῦ ψευτοἹακώβου; Θὰ κινδύνευε ἡ Μαρία ἂν δὲν παρουσιαζόταν στὴν κοινωνία ὡς ἔγγαμη. Καὶ τότε, πῶς θὰ πετύχαινε τὸ σχέδιο τοῦ Θεοῦ. Ὁ Ὶωσήφ, συνεπῶς, παρὰ τήν κοινωνικά νομιζόμενη σχέση ὡς ἐγγάμου, πατρὸς τοῦ Χριστοῦ καὶ ἀνδρὸς τῆς μητέρας Του, στήν πραγματικότητα ὑπῆρξε μόνον μνήστωρ, ἀρραβωνιαστικός τῆς ἁειπαρθένου Μαρίας ἀλλὰ καὶ πολλαπλῶς προστάτης τοῦ Ἰησοῦ καὶ τῆς μητέρας Του.
Ἐρώτησι: Ποιοί
εἶναι οἱ ἁδελφοὶ καὶ οἱ ἀδελφές τοῦ Κυρίου, πού ἀναφέρονται στήν Καινή Διαθήκη;
α) Μήπως ἦταν χῆρος ὁ Ἰωσὴφ καὶ ἦταν δικά του τέκνα; β) Μήπως γέννησε μαζί του
μετὰ τὸν πρωτότοκο Ἰησοῦ καὶ ἄλλα παιδιὰ ἡ Μαρία; Ἢ γ) κάτι ἄλλο;
Ἀπάντησι: Τό β' ἀποκλείεται, ὅπως ἀναφέρθηκε προηγουμένως. Τὸ α' εἶναι ἡ ἐπικρατοῦσα ἀντίληψι. Βάσει ὅμως τῶν πιὸ πρόσφατων μελετῶν σὲ ἀρχαῖα κείμενα, ὐπὸ τοῦ Κων/νου Σιαμάκη ἀναδεικνύεται πιὸ τεκμηριωμένα ὡς λίαν ἀποδεκτὴ ἡ γ' ἀπάντησι, άφοῦ ἀποδεικνύεται ὅτι τόσο στὴν Ἀγία Γραφή ὅσο καὶ στὴν θύραθεν καὶ Ἐκκλησιασικὴ γραμματεία, μέχρι τῆς ἐποχῆς τῆς Κ.Διαθήκης, καὶ λίγο μεταγενέστερα. μὲ τὴν ἴδια λέξι, ἀδελφός, ὁνομάζεται καὶ ὁ ἀδελφὸς καὶ ὁ ἐξάδελφος καὶ ὁ ἀνηψιός. Δέν ὑπῆρχαν τότε οἱ λέξεις ἐξάδελφος, ἐξαδέλφη, ἀνηψιός, ποὺ εἶναι λέξεις ἀρκετά μεταγενέστερες. Γιὰ ὅλες χρησιμοποιοῦντο οἱ λέξεις ἁδελφή, ἀδελφός. Στὴν Παλαιὰ Διαθήκη (Γένεσις,29'15) ὁ Λάβαν ἀποκαλεῖ τόν ἀνηψιό του, τόν Ἰακώβ, ἀδελφό του! Ὀ Ἐλεάζαρ εἶχε θυγατέρες, τῶν ὀποίων οἱ ἐξάδελφοι ἀποκαλοῦνται στῃν Παλαιὰ Διαθήκη (Α'Παραλ. 23'21-22) ἀδελφοί! Προσωπικά, ἀποδέχομαι ὡς πιθανή τήν ἄποψι αὐτή, ὄχι μόνον διότι τεκμηριώνεται, ἀλλὰ διότι ἔτσι ἀποδεσμεύεται ἡ κάπως παράλογη ἀντίληψι ὅτι ὁ Ἰωσήφ ἦταν μεγάλης ἡλικίας χῆρος, εἶχε ἄλλα παιδιά κλπ. Καὶ ποῦ τά παράτησε, ἂν εἶχε, γιὰ νὰ μεταβῇ τόσα χρόνια ἐξόριστος στὴν Αἴγυπτο μὲ τὸ Χριστό; Τόσο ἄστοργος ἦταν; Καί, γιατί δὲν ἀναφέρονται στὴν Βηθλεέμ, κατὰ τήν ἀπογραφή, τά ἄλλα παιδιά του; Οὔτε γέρος μπορεῖ νὰ ἦταν, ἀφοῦ ἄντεξε τόσο κοπιαστικὸ καὶ ἐπικίνδυνο ταξίδι καὶ ἑργασία καὶ παραμονὴ στὴν Αἴγυπτο καὶ μετὰ τήν ἐπιστροφή, ἐργαζόταν κοπιαστικά μὲ τὸν Ἰησοῦ ὠς τέκτων, ποὺ ὅπως ἑρμηνεύει ὁ Κ.Σιαμάκης δὲν σημαίνει ξυλουργὸς ἐπιπλοποιὸς ἀλλὰ ξυλουργὸς οἱκοδομικῶν ἐργασιῶν (τέγω – στέγω) γιὰ στέγες, κουφώματα κλπ. Ἑργασία ἐπικίνδυνη, κοπιαστική, χειρονακτική, ἐπάνω σὲ σκαλωσιές, ἀδύνατη στοὺς ἡλικιωμένους. Προσωπικά ἐπιπλέον νομίζω,ὄπως ἔχω τό δικαίωμα, ὅτι ὁ Ἰωσήφ ἦταν ἕνας νέος εὐσεβής, ἄγαμος, ἐργαζόμενος σκληρά, μεγαλύτερος ἀπὸ τὴ Μαρία, καὶ οἱ οἰκογένειές τους συμφώνησαν νὰ τοὺς παντρέψουν. Μνηστεύτηκαν παρθένοι. Περίμεναν νὰ συνευρεθοῦν σὲ γάμο καὶ νὰ παραλάβῃ ὁ Ἱωσήφ τὴ Μαρία στήν οἰκία του, μὲ σκοπό δημιουργίας οἰκογένειας πολύτεκνης. Ὅπως παρατηρεῖ ὁ Κων/νος Σιαμάκης, ἂν ὁ Ἰωσήφ ἔζησε λίγα χρόνια πρό τῆς δημοσίας δράσεως τοῦ Κυρίου, καὶ τότε ἦταν 70 ἐτῶν, πόσων ἐτῶν ἦταν πρὸ 30 ἐτῶν ὅταν γεννήθηκε ὀ Χριστός; Εὔκολα ὑπολογιζόμενη ἡ ἠλικία του: κάτω τῶν 40 ἐτῶν. Καί, γιατί ὁ Κύριος θὰ ἄφηνε τήν μητέρα του ὑπὸ τὴν προστασία τοῦ Ἱωάννη, ἑνὸς ξένου, ἂν ἠ μητέρα του εἶχε δικὰ της τέκνα ἔστω ὡς μητριά τους, γιὰ νὰ τὴν φροντίζουν;
Ἀπάντησι: Τό β' ἀποκλείεται, ὅπως ἀναφέρθηκε προηγουμένως. Τὸ α' εἶναι ἡ ἐπικρατοῦσα ἀντίληψι. Βάσει ὅμως τῶν πιὸ πρόσφατων μελετῶν σὲ ἀρχαῖα κείμενα, ὐπὸ τοῦ Κων/νου Σιαμάκη ἀναδεικνύεται πιὸ τεκμηριωμένα ὡς λίαν ἀποδεκτὴ ἡ γ' ἀπάντησι, άφοῦ ἀποδεικνύεται ὅτι τόσο στὴν Ἀγία Γραφή ὅσο καὶ στὴν θύραθεν καὶ Ἐκκλησιασικὴ γραμματεία, μέχρι τῆς ἐποχῆς τῆς Κ.Διαθήκης, καὶ λίγο μεταγενέστερα. μὲ τὴν ἴδια λέξι, ἀδελφός, ὁνομάζεται καὶ ὁ ἀδελφὸς καὶ ὁ ἐξάδελφος καὶ ὁ ἀνηψιός. Δέν ὑπῆρχαν τότε οἱ λέξεις ἐξάδελφος, ἐξαδέλφη, ἀνηψιός, ποὺ εἶναι λέξεις ἀρκετά μεταγενέστερες. Γιὰ ὅλες χρησιμοποιοῦντο οἱ λέξεις ἁδελφή, ἀδελφός. Στὴν Παλαιὰ Διαθήκη (Γένεσις,29'15) ὁ Λάβαν ἀποκαλεῖ τόν ἀνηψιό του, τόν Ἰακώβ, ἀδελφό του! Ὀ Ἐλεάζαρ εἶχε θυγατέρες, τῶν ὀποίων οἱ ἐξάδελφοι ἀποκαλοῦνται στῃν Παλαιὰ Διαθήκη (Α'Παραλ. 23'21-22) ἀδελφοί! Προσωπικά, ἀποδέχομαι ὡς πιθανή τήν ἄποψι αὐτή, ὄχι μόνον διότι τεκμηριώνεται, ἀλλὰ διότι ἔτσι ἀποδεσμεύεται ἡ κάπως παράλογη ἀντίληψι ὅτι ὁ Ἰωσήφ ἦταν μεγάλης ἡλικίας χῆρος, εἶχε ἄλλα παιδιά κλπ. Καὶ ποῦ τά παράτησε, ἂν εἶχε, γιὰ νὰ μεταβῇ τόσα χρόνια ἐξόριστος στὴν Αἴγυπτο μὲ τὸ Χριστό; Τόσο ἄστοργος ἦταν; Καί, γιατί δὲν ἀναφέρονται στὴν Βηθλεέμ, κατὰ τήν ἀπογραφή, τά ἄλλα παιδιά του; Οὔτε γέρος μπορεῖ νὰ ἦταν, ἀφοῦ ἄντεξε τόσο κοπιαστικὸ καὶ ἐπικίνδυνο ταξίδι καὶ ἑργασία καὶ παραμονὴ στὴν Αἴγυπτο καὶ μετὰ τήν ἐπιστροφή, ἐργαζόταν κοπιαστικά μὲ τὸν Ἰησοῦ ὠς τέκτων, ποὺ ὅπως ἑρμηνεύει ὁ Κ.Σιαμάκης δὲν σημαίνει ξυλουργὸς ἐπιπλοποιὸς ἀλλὰ ξυλουργὸς οἱκοδομικῶν ἐργασιῶν (τέγω – στέγω) γιὰ στέγες, κουφώματα κλπ. Ἑργασία ἐπικίνδυνη, κοπιαστική, χειρονακτική, ἐπάνω σὲ σκαλωσιές, ἀδύνατη στοὺς ἡλικιωμένους. Προσωπικά ἐπιπλέον νομίζω,ὄπως ἔχω τό δικαίωμα, ὅτι ὁ Ἰωσήφ ἦταν ἕνας νέος εὐσεβής, ἄγαμος, ἐργαζόμενος σκληρά, μεγαλύτερος ἀπὸ τὴ Μαρία, καὶ οἱ οἰκογένειές τους συμφώνησαν νὰ τοὺς παντρέψουν. Μνηστεύτηκαν παρθένοι. Περίμεναν νὰ συνευρεθοῦν σὲ γάμο καὶ νὰ παραλάβῃ ὁ Ἱωσήφ τὴ Μαρία στήν οἰκία του, μὲ σκοπό δημιουργίας οἰκογένειας πολύτεκνης. Ὅπως παρατηρεῖ ὁ Κων/νος Σιαμάκης, ἂν ὁ Ἰωσήφ ἔζησε λίγα χρόνια πρό τῆς δημοσίας δράσεως τοῦ Κυρίου, καὶ τότε ἦταν 70 ἐτῶν, πόσων ἐτῶν ἦταν πρὸ 30 ἐτῶν ὅταν γεννήθηκε ὀ Χριστός; Εὔκολα ὑπολογιζόμενη ἡ ἠλικία του: κάτω τῶν 40 ἐτῶν. Καί, γιατί ὁ Κύριος θὰ ἄφηνε τήν μητέρα του ὑπὸ τὴν προστασία τοῦ Ἱωάννη, ἑνὸς ξένου, ἂν ἠ μητέρα του εἶχε δικὰ της τέκνα ἔστω ὡς μητριά τους, γιὰ νὰ τὴν φροντίζουν;
Ἐρώτησι: Καὶ τὸ
“ἕως οὗ” ; Καὶ “τὸν πρωτότοκον;” Μήπως ἀποτελοῦν ἀποδείξεις ὅτι ἡ μητέρα τοῦ
Κυρίου κατόπιν τοῦ τοκετοῦ τοῦ πρωτοτόκου χριστοῦ Ἰησοῦ, εἶχε νόμιμες συζυγικές
σχέσεις μὲ τὸν Ἰωσήφ, ὥστε ἀφοῦ ἀναφέρεται πρωτότοκο, αὐτό σημαίνει πώς,
γεννήθηκαν καὶ ...δευτερότοκα καὶ τριτότοκα τέκνα;
Ἀπάντησι: Ὄχι. Πρωτότοκο σημαίνει τὸ πρῶτο ἀρσενικό τεχθέν εἴτε ὑπάρξει δεύτερο καὶ τρίτο κ.λπ. εἵτε ὄχι. Τὰ πρωτοτόκια σήμαιναν δικαιώματα ἁλλὰ καὶ ὑποχρώσεις. Στὰ ζῶα, τὸ ὑγιές πρωτότοκο ἀρσενικό προσεφέρετο ὡς ἀφιέρωμα στό Θεό. Στοὺς ἀνθρώπους πρωτότοκο σύμφωνα μὲ τὸν Νόμο ἦταν “πᾶν ἄρσεν διανοῖγον τὴν μήτραν” (Λουκ.2'23, Ἐξ.13'2, πρβλ.34'19, Ἀριθ.3'12) εἴτε γεννιόταν ἑπόμενο τέκνο εἴτε ὄχι καὶ οἱ γονεῖς ἀντί τῆς προσφορᾶς τοῦ ἴδιου τοῦ πρώτου ἀρσενικοῦ τέκνου στό θεό, βάσει τοῦ Νόμου τό ἐξαγόραζαν, τρόπόν τινα, προσφέροντας στὸ Θεό τὸ κανονιζόμενο ἀπὸ τό Νόμο ὑλικό ἀντάλλαγμα πού γιὰ τούς πτωχούς ἦταν ἕνα ζεῦγος τρυγονιῶν ἢ δύο νεοσσοί περιστεριῶν ποὺ διδόταν στὸ Ναό, ἢ ἡ ἀξία τους. Ἡ Μαρία καί ὁ Ἱωσήφ, μετέβησαν 40 μέρες μετὰ τόν τοκετό στό Ναὸ μὲ τὸν πρωτότοκο Ἰησοῦ, βρέφος ἡλικίας μόλις 40 ἡμερῶν, γιὰ τίς ἐκ τοῦ Νόμου διαδικασίες περί τῶν πρωτοτοκίων. Ἔτσι ἔπρατταν ὅλοι οἱ γονεῖς πρωτοτόκων. Προϋπόθεση δηλαδή γιὰ νὰ λέγεται πρωτότοκο, τό πρῶτο ἀρσενικό τέκνο, δέν ἦταν ἡ ὕπαρξι δευτέρου τοὐλάχιστον παιδιοῦ ὅπως φαντάζονται οἱ τῆς ἁρνητικῆς κριτικῆς.
Τὸ “ἕως οὗ” σημαίνει τὸ χρονικό διάστημα μέσα στὸ ὁποῖο κάποια γεγονότα περιγράφει ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος. Τὸν ἐνδιαφέρει νὰ τονίσῃ τὴν ὐπερφυσικὴ σύλληψι. Δέν ἐννοεῖ φυσικά, τὸ κείμενο, ὅτι μετὰ ἀπὸ αὐτὸ τὸ χρονικό διάστημα ἄλλαξαν τὰ πράγματα (οὒτε ὅτι δέν ἄλλαξαν, δέν εἶναι ἀντικείμενο περιγραφῆς τοῦ Εὐαγγελιστοῦ). Μεταφράζεται ... “ἕως ὅτου”, “μέχρι ποὺ”. Σημερινή ἀπόδοσι τοῦ Ματθ. 1,25 “καὶ δὲν εἶχε σαρκικές σχέσεις μαζί της, δέν τὴν γνώριζε σαρκικῶς, ἕως ὅτου ἔτεκε τὸν υἱὸ της τὸν πρωτότοκο”. Στὴν Ἁγία Γραφή, τὸ “ἕως” σημαίνει χρονικὸ διάστημα, ὄχι ὑποχρεωτικά καὶ ὅριο. Παρατηρεῖ ὁ Κ. Σιαμάκης ἐπισημαίνοντας κάποια Βιβλικά χωρία: Στή Γένεσι (8'7) ὁ κόρακας “οὐκ ἀνέστρεψεν ἕως τοῦ ξηρανθῆναι τὸ ὕδωρ”. Δέν σημαίνει ὅτι μόλις στέγνωσαν τὰ νερά ὁ κόρακας ἐπέστρεψε! Παρομοίως τὸ “ἕως οὗ” δέν σημαίνει ὅτι ἀφοῦ ἔτεκε ἠ Μαρία, ὀ Ἰωσήφ ἐγίνωσκεν αὐτήν! Ὁ Θεὸς λέγει πρὸς τὸν Ἰακώβ: “Οὐ μή σε ἐγκαταλίπω, ἕως τοῦ ποιῆσαί με πάντα ὅσα ἐλάληκά σοι” (Γέν.28'15). Μήπως μὲ τὸ “ἕως τοῦ ποιῆσαι” ἐννοοῦσε ὅτι θὰ τόν ἐγκατέλειπε, ὅταν θὰ ποιοῦσε ὅσα τοῦ ἐλάλησε; Ὄχι φυσικά. Τὸ “ἕως” δέν σημαίνει ὑποχρεωτικά, κάποια ἀλλαγή μετὰ τό χρονικό διάστημα ποὺ περιγράφεται. Ἐπίσης: Β'Βασιλ.6'23: “Καὶ τῇ Μελχόλ (θυγατρὸς τοῦ Σαούλ) οὐκ ἐγένετο παιδίον (δέν γέννησε παιδί ἠ Μελχόγ) ἕως τῆς ἠμέρας τοῦ ἀποθανεῖν αὐτήν”. Δηλαδή, “ἕως” τή μέρα πού πέθανε, δέν γέννησε παιδί. Τί νομίζουν οἰ παρερμηνευταὶ τοῦ “ἕως οὗ”, μήπως ὅτι γέννησε παιδί μετὰ τὸ θάνατό της; Ὁ Δαυΐδ λέει “Εἶπεν ὁ Κύριος τῷ Κυρίῳ μου: Κάθου ἐκ δεξιῶν μου, ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου”. Μήπως ἔπειτα ἀπὸ τήν πραγματοποίησι τοῦ “ἕως ἂν” δέν θὰ κάθεται ὁ Χριστός ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός; Ὁ ἀπόστολος Παῦλος διαβεβαιώνει ὅτι ὁ Χριστὸς “εἰς τὸ διηνεκές ἐκάθισεν ἐν δεξιᾷ τοῦ Θεοῦ” (Ἑβρ.10,12). Ὁ ἴδιος εὐαγγελιστής, ὁ Ματθαῖος, ποὺ γράφει τὸ “ἔως οὗ” (Ματθ. 1'25) ποὺ προβληματίζει τὴν ἀρνητική κριτική, γράφει τοὺς τελευταίους λόγους τοῦ Κυρίου πρός τοὺς μαθητές Του (Ματθ.28'20) “Καὶ ἰδού ἐγὼ μεθ' ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας, ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος”. Θὰ εἶναι μαζί τους, μαζί μας, καὶ μετὰ τή συντέλεια τοῦ αἱῶνος. Ἀμήν.
Ἀπάντησι: Ὄχι. Πρωτότοκο σημαίνει τὸ πρῶτο ἀρσενικό τεχθέν εἴτε ὑπάρξει δεύτερο καὶ τρίτο κ.λπ. εἵτε ὄχι. Τὰ πρωτοτόκια σήμαιναν δικαιώματα ἁλλὰ καὶ ὑποχρώσεις. Στὰ ζῶα, τὸ ὑγιές πρωτότοκο ἀρσενικό προσεφέρετο ὡς ἀφιέρωμα στό Θεό. Στοὺς ἀνθρώπους πρωτότοκο σύμφωνα μὲ τὸν Νόμο ἦταν “πᾶν ἄρσεν διανοῖγον τὴν μήτραν” (Λουκ.2'23, Ἐξ.13'2, πρβλ.34'19, Ἀριθ.3'12) εἴτε γεννιόταν ἑπόμενο τέκνο εἴτε ὄχι καὶ οἱ γονεῖς ἀντί τῆς προσφορᾶς τοῦ ἴδιου τοῦ πρώτου ἀρσενικοῦ τέκνου στό θεό, βάσει τοῦ Νόμου τό ἐξαγόραζαν, τρόπόν τινα, προσφέροντας στὸ Θεό τὸ κανονιζόμενο ἀπὸ τό Νόμο ὑλικό ἀντάλλαγμα πού γιὰ τούς πτωχούς ἦταν ἕνα ζεῦγος τρυγονιῶν ἢ δύο νεοσσοί περιστεριῶν ποὺ διδόταν στὸ Ναό, ἢ ἡ ἀξία τους. Ἡ Μαρία καί ὁ Ἱωσήφ, μετέβησαν 40 μέρες μετὰ τόν τοκετό στό Ναὸ μὲ τὸν πρωτότοκο Ἰησοῦ, βρέφος ἡλικίας μόλις 40 ἡμερῶν, γιὰ τίς ἐκ τοῦ Νόμου διαδικασίες περί τῶν πρωτοτοκίων. Ἔτσι ἔπρατταν ὅλοι οἱ γονεῖς πρωτοτόκων. Προϋπόθεση δηλαδή γιὰ νὰ λέγεται πρωτότοκο, τό πρῶτο ἀρσενικό τέκνο, δέν ἦταν ἡ ὕπαρξι δευτέρου τοὐλάχιστον παιδιοῦ ὅπως φαντάζονται οἱ τῆς ἁρνητικῆς κριτικῆς.
Τὸ “ἕως οὗ” σημαίνει τὸ χρονικό διάστημα μέσα στὸ ὁποῖο κάποια γεγονότα περιγράφει ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος. Τὸν ἐνδιαφέρει νὰ τονίσῃ τὴν ὐπερφυσικὴ σύλληψι. Δέν ἐννοεῖ φυσικά, τὸ κείμενο, ὅτι μετὰ ἀπὸ αὐτὸ τὸ χρονικό διάστημα ἄλλαξαν τὰ πράγματα (οὒτε ὅτι δέν ἄλλαξαν, δέν εἶναι ἀντικείμενο περιγραφῆς τοῦ Εὐαγγελιστοῦ). Μεταφράζεται ... “ἕως ὅτου”, “μέχρι ποὺ”. Σημερινή ἀπόδοσι τοῦ Ματθ. 1,25 “καὶ δὲν εἶχε σαρκικές σχέσεις μαζί της, δέν τὴν γνώριζε σαρκικῶς, ἕως ὅτου ἔτεκε τὸν υἱὸ της τὸν πρωτότοκο”. Στὴν Ἁγία Γραφή, τὸ “ἕως” σημαίνει χρονικὸ διάστημα, ὄχι ὑποχρεωτικά καὶ ὅριο. Παρατηρεῖ ὁ Κ. Σιαμάκης ἐπισημαίνοντας κάποια Βιβλικά χωρία: Στή Γένεσι (8'7) ὁ κόρακας “οὐκ ἀνέστρεψεν ἕως τοῦ ξηρανθῆναι τὸ ὕδωρ”. Δέν σημαίνει ὅτι μόλις στέγνωσαν τὰ νερά ὁ κόρακας ἐπέστρεψε! Παρομοίως τὸ “ἕως οὗ” δέν σημαίνει ὅτι ἀφοῦ ἔτεκε ἠ Μαρία, ὀ Ἰωσήφ ἐγίνωσκεν αὐτήν! Ὁ Θεὸς λέγει πρὸς τὸν Ἰακώβ: “Οὐ μή σε ἐγκαταλίπω, ἕως τοῦ ποιῆσαί με πάντα ὅσα ἐλάληκά σοι” (Γέν.28'15). Μήπως μὲ τὸ “ἕως τοῦ ποιῆσαι” ἐννοοῦσε ὅτι θὰ τόν ἐγκατέλειπε, ὅταν θὰ ποιοῦσε ὅσα τοῦ ἐλάλησε; Ὄχι φυσικά. Τὸ “ἕως” δέν σημαίνει ὑποχρεωτικά, κάποια ἀλλαγή μετὰ τό χρονικό διάστημα ποὺ περιγράφεται. Ἐπίσης: Β'Βασιλ.6'23: “Καὶ τῇ Μελχόλ (θυγατρὸς τοῦ Σαούλ) οὐκ ἐγένετο παιδίον (δέν γέννησε παιδί ἠ Μελχόγ) ἕως τῆς ἠμέρας τοῦ ἀποθανεῖν αὐτήν”. Δηλαδή, “ἕως” τή μέρα πού πέθανε, δέν γέννησε παιδί. Τί νομίζουν οἰ παρερμηνευταὶ τοῦ “ἕως οὗ”, μήπως ὅτι γέννησε παιδί μετὰ τὸ θάνατό της; Ὁ Δαυΐδ λέει “Εἶπεν ὁ Κύριος τῷ Κυρίῳ μου: Κάθου ἐκ δεξιῶν μου, ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου”. Μήπως ἔπειτα ἀπὸ τήν πραγματοποίησι τοῦ “ἕως ἂν” δέν θὰ κάθεται ὁ Χριστός ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός; Ὁ ἀπόστολος Παῦλος διαβεβαιώνει ὅτι ὁ Χριστὸς “εἰς τὸ διηνεκές ἐκάθισεν ἐν δεξιᾷ τοῦ Θεοῦ” (Ἑβρ.10,12). Ὁ ἴδιος εὐαγγελιστής, ὁ Ματθαῖος, ποὺ γράφει τὸ “ἔως οὗ” (Ματθ. 1'25) ποὺ προβληματίζει τὴν ἀρνητική κριτική, γράφει τοὺς τελευταίους λόγους τοῦ Κυρίου πρός τοὺς μαθητές Του (Ματθ.28'20) “Καὶ ἰδού ἐγὼ μεθ' ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας, ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος”. Θὰ εἶναι μαζί τους, μαζί μας, καὶ μετὰ τή συντέλεια τοῦ αἱῶνος. Ἀμήν.
Ἑρώτησι:
Διαβάζουμε στὸ διαδίκτυο ὅτι: "οι ιστορικοί αμφισβητούν τη σφαγή του
Ηρώδη""..Σύμφωνα με το Ευαγγέλιο του Ματθαίου, ο βασιλιάς της
Ιουδαίας, Ηρώδης, έσφαξε 14.000 νήπια...""...Καμία πηγή, σύγχρονη του
Ηρώδη, δεν αναφέρει το γεγονός. Δεν υπάρχει καταγραφή, ούτε καν απ’ τους
υπόλοιπους τρεις Ευαγγελιστές, πέρα απ’ τον Ματθαίο. Ούτε από αριθμητική άποψη
στέκει η θεωρία. Η Βηθλεέμ ήταν ένα μικρό χωριό και ακόμα και με τις τριγύρω
περιοχές, θα ήταν αδύνατο να βρεθούν 14.000 αγόρια μέχρι δύο ετών. Στην
καλύτερη περίπτωση, λένε οι ιστορικοί, ο αριθμός των αρσενικών νηπίων θα έφτανε
τα 20..."
Τί ἀπαντᾶμε ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί;
Ἁπάντησι: Ἀπαντοῦμε ὅτι οἱ λεγόμενοι ἱστορικοί αὐθαιρετοῦν, διότι βέβαια πρῶτοι κάποιοι δικοί μας θρησκόληπτοι τοὺς δίνουν λαβή, ἀναγράφοντας σὲ συναξάρια καὶ λειτουργικὰ βιβλία γιὰ 14.000 νήπια.
Εἶναι ψέμμα, μεγάλο ψέμμα, ὅτι τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Ματθαίου ἢ κάποιο ἄλλο Εὐαγγέλιο ἢ ἄλλο βιβλίο τῆς Καινῆς Διαθήκης, ἀναφέρει γιὰ 14.000 νήπια.
Ἑπί λέξει, γράφει "Τότε Ἡρῴδης ἰδὼν ὅτι ἐνεπαίχθη ὑπὸ τῶν μάγων, ἐθυμώθη λίαν, καὶ ἀποστείλας ἀνεῖλεν πάντας τοὺς παῖδας τοὺς ἐν Βηθλεέμ καὶ ἐν πᾶσι τοῖς ὁρίοις αὐτῆς ἀπὸ διετοῦς καὶ κατωτέρω, κατὰ τὸν χρόνον ὅν ἠκρίβωσε παρὰ τῶν μάγων" (Ματθ.β'16).
Διαβάζετε κανέναν ἀριθμό; ΟΧΙ. Ἠ παρουσίαση ἀριθμοῦ σφαγέντων νηπίων, ἔστω καὶ ἄν ἔχει παρεισφρήσει σὲ λειτουργικά βιβλία, εἶναι αὐθαίρετη καὶ προέρχεται ἀπὸ παραφιλολογίες καὶ ἀνεπίσημα συναξάρια, γιὰ τὸ κείμενο τῶν ὀποίων δέν εἶναι ὐπεύθυνη ἠ Χριστιανική Πίστι καί ἠ διαχρονικὴ Ὀρθόδοξη Ἑκκλησία. Γιὰ τό κείμενο τῆς Καινῆς Διαθήκης (καὶ Π.Δ.) βεβαίως καὶ εἶναι ὐπεύθυνη ἠ Ἑκκλησία διότι ὠς πηγὴ τῆς ἆπαξ παραδοθείσης Πίστεως, ὁφείλει νὰ τό διατηρῇ ἀναλλοίωτο. Καί τό πράττει, διατηρῶντας τὸ πρωτότυπο κείμενο τῆς Καινῆς Διαθήκης ἀναλλοίωτο ἐπὶ 2000 ἔτη, ἐκδίδοντας ἡ Ἁποστολικὴ Διακονία τὴν κριτικὴ ἔκδοσι τοῦ πρωτότυπου κειμένου, φροντίζοντας νὰ μήν ἀλλοιωθῇ καθόλου οὔτε στὸ μέλλον.
Ἁσφαλῶς σὲ μιὰ τόσο μικρὴ περιοχή, ὅπως στὴ Βηθλεέμ καὶ περίχωρα, ὁ ἀριθμὸς τῶν νηπίων κάτω τῶν 2 ἐτῶν θὰ ἦταν πολύ μικρότερος. Ἄν ἠ κοσμικὴ ἰστορία δὲν κατέγραψε τὸ γεγονός, οὔτε τὰ ἄλλα τρία Εὐαγγέλια τό καταγράφουν, αὐτὸ δὲν σημαίνει ὄτι δὲν εἶναι ἀληθινό. Οἱ μελετητὲς τῆς Βίβλου γνωρίζουν ὅτι ἡ Ἁγία Γραφή -τὰ κανονικὰ βιβλία- ποτὲ δέν περιγράφει ψευδῆ ἱστορικά γεγονότα, ἄλλωστε οἰ συγγραφεῖς της ἔδωσαν τὴ ζωή τους γιὰ τήν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου, τοῦ ὀποίου ὡς πρός τίς διηγήσεις τῶν συμβάντων τὸ ἕνα βιβλίο συμπληρώνει καὶ ἐπιβεβαιώνει τὸ ἄλλο.
Τί ἀπαντᾶμε ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί;
Ἁπάντησι: Ἀπαντοῦμε ὅτι οἱ λεγόμενοι ἱστορικοί αὐθαιρετοῦν, διότι βέβαια πρῶτοι κάποιοι δικοί μας θρησκόληπτοι τοὺς δίνουν λαβή, ἀναγράφοντας σὲ συναξάρια καὶ λειτουργικὰ βιβλία γιὰ 14.000 νήπια.
Εἶναι ψέμμα, μεγάλο ψέμμα, ὅτι τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Ματθαίου ἢ κάποιο ἄλλο Εὐαγγέλιο ἢ ἄλλο βιβλίο τῆς Καινῆς Διαθήκης, ἀναφέρει γιὰ 14.000 νήπια.
Ἑπί λέξει, γράφει "Τότε Ἡρῴδης ἰδὼν ὅτι ἐνεπαίχθη ὑπὸ τῶν μάγων, ἐθυμώθη λίαν, καὶ ἀποστείλας ἀνεῖλεν πάντας τοὺς παῖδας τοὺς ἐν Βηθλεέμ καὶ ἐν πᾶσι τοῖς ὁρίοις αὐτῆς ἀπὸ διετοῦς καὶ κατωτέρω, κατὰ τὸν χρόνον ὅν ἠκρίβωσε παρὰ τῶν μάγων" (Ματθ.β'16).
Διαβάζετε κανέναν ἀριθμό; ΟΧΙ. Ἠ παρουσίαση ἀριθμοῦ σφαγέντων νηπίων, ἔστω καὶ ἄν ἔχει παρεισφρήσει σὲ λειτουργικά βιβλία, εἶναι αὐθαίρετη καὶ προέρχεται ἀπὸ παραφιλολογίες καὶ ἀνεπίσημα συναξάρια, γιὰ τὸ κείμενο τῶν ὀποίων δέν εἶναι ὐπεύθυνη ἠ Χριστιανική Πίστι καί ἠ διαχρονικὴ Ὀρθόδοξη Ἑκκλησία. Γιὰ τό κείμενο τῆς Καινῆς Διαθήκης (καὶ Π.Δ.) βεβαίως καὶ εἶναι ὐπεύθυνη ἠ Ἑκκλησία διότι ὠς πηγὴ τῆς ἆπαξ παραδοθείσης Πίστεως, ὁφείλει νὰ τό διατηρῇ ἀναλλοίωτο. Καί τό πράττει, διατηρῶντας τὸ πρωτότυπο κείμενο τῆς Καινῆς Διαθήκης ἀναλλοίωτο ἐπὶ 2000 ἔτη, ἐκδίδοντας ἡ Ἁποστολικὴ Διακονία τὴν κριτικὴ ἔκδοσι τοῦ πρωτότυπου κειμένου, φροντίζοντας νὰ μήν ἀλλοιωθῇ καθόλου οὔτε στὸ μέλλον.
Ἁσφαλῶς σὲ μιὰ τόσο μικρὴ περιοχή, ὅπως στὴ Βηθλεέμ καὶ περίχωρα, ὁ ἀριθμὸς τῶν νηπίων κάτω τῶν 2 ἐτῶν θὰ ἦταν πολύ μικρότερος. Ἄν ἠ κοσμικὴ ἰστορία δὲν κατέγραψε τὸ γεγονός, οὔτε τὰ ἄλλα τρία Εὐαγγέλια τό καταγράφουν, αὐτὸ δὲν σημαίνει ὄτι δὲν εἶναι ἀληθινό. Οἱ μελετητὲς τῆς Βίβλου γνωρίζουν ὅτι ἡ Ἁγία Γραφή -τὰ κανονικὰ βιβλία- ποτὲ δέν περιγράφει ψευδῆ ἱστορικά γεγονότα, ἄλλωστε οἰ συγγραφεῖς της ἔδωσαν τὴ ζωή τους γιὰ τήν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου, τοῦ ὀποίου ὡς πρός τίς διηγήσεις τῶν συμβάντων τὸ ἕνα βιβλίο συμπληρώνει καὶ ἐπιβεβαιώνει τὸ ἄλλο.
https://apotixisi.blogspot.com/2018/12/blog-post_39.html#comment-form
