Ο διάβολος από την στιγμή που εξέπεσε από άγγελος του φωτός και έγινε άγγελος του σκότους, έβαλε στόχο να συμπαρασύρει όσο περισσότερες ψυχές στην απώλεια. Αιώνες τώρα αυτό είναι το έργο του και για να το κατορθώσει χρησιμοποιεί κάθε μέθοδο για να απομακρύνει τον άνθρωπο από τον Θεό. Η πρώτη και κύρια μέθοδός του είναι η διαβολή. Ψιθυρίζει μέσα στις καρδιές των ανθρώπων για τον Θεό, λόγια ανόσια και βλάσφημα, και προσπαθεί να Τον παραστήσει ως τύραννο, ως τιμωρό και μισάνθρωπο. Ποιον; Εκείνον που η απεριόριστη αγάπη Του έγινε η αιτία της ύπαρξής μας, για την σωτηρία της οποίας έγινε άνθρωπος και έπαθε μέχρι Σταυρού και θανάτου. Γι' αυτό και θα παρατηρήσετε πως εκείνοι που βρίσκονται μακριά Του έχουν μέσα τους μια αντιπάθεια εναντίον Του, που όσο κι αν ψάξουν στα εσώψυχά τους δεν θα την βρουν για κάποιο άλλο "ιδρυτή θρησκείας" [1] (π.χ. Βούδας, Μωάμεθ κλπ.). Αυτό είναι αποτέλεσμα της διαβολής του Πονηρού.
Άλλη μέθοδος του διαβόλου, προσφιλής σε
αυτόν, είναι η τέρψη του νου και της σάρκας, μέσω ειδών ειδών ηδονών,
"ψευδοηδονών" στην πραγματικότητα. Επειδή ο άνθρωπος από τη φύση του
έλκεται και επιθυμεί την Απόλυτη και Αιώνια Ηδονή, ο διάβολος προσπαθεί
να παρουσιάσει πρόσκαιρες ενέργειες και καταστάσεις, όπως την δόξα, την
φήμη, τον πλούτο, το φαγητό, την ερωτική συνεύρεση, την δύναμη κ.α. ως
τα συστατικά της πραγματικής ηδονής. Αλλά η πραγματική, απέραντη,
ατελείωτη και μόνη αληθινή Ηδονή, που διαρκεί για πάντα, και είναι η
μόνη που μπορεί να ικανοποιήσει την - ανικανοποίητη με οτιδήποτε
λιγότερο από το Τέλειο - ανθρώπινη ψυχή είναι ο χορτασμός της Αγάπης [2]
που μόνον ο Χριστός μπορεί να χαρίσει.
Για να μπει όμως κανείς στο μονοπάτι που θα τον οδηγήσει τελικά στη σωτηρία, πρέπει να μισήσει, με όλη την δύναμη της ψυχής του, την αμαρτία, πρέπει να εγκαταλείψει τις αμαρτωλές πράξεις, πρέπει να σταματήσει να ακολουθεί τον αντίθετο δρόμο από εκείνον που πρέπει.
Ο διάβολος στην προσπάθειά του να απομακρύνει τους ανθρώπους από τον Θεό, εφηύρε μια νέα μέθοδο στην εποχή μας, πολύ ύπουλη και πονηρή. Αφού δηλαδή είδε ότι η διαβολή δεν έχει πάντα αποτελέσματα [3] και πως από τις "ηδονές" πολλοί ξέφευγαν αηδιασμένοι, και επέστρεφαν στο στάδιο της μετανοίας με διπλό ζήλο, έβαλε σε εφαρμογή το νέο υπερόπλο του: τη σπατάλη χρόνου. Και το έστρεψε κυρίως εναντίον των χριστιανών.
Ο χρόνος που μας έχει δοθεί είναι δανεικός. Μας τον έδωσε ο Κύριος για να έλθουμε σε επίγνωση, να γνωρίσουμε δηλαδή τον Θεό και να σωθούμε. Αν το συνειδητοποιήσουμε αυτό τότε θα έχουμε συνεχώς μνήμη Θεού και μνήμη θανάτου, βασικά εφόδια για το ταξίδι προς την αιώνια ζωή. Άλλωστε ο χρόνος ζωής που μας απομένει είναι άγνωστος.
Ο διάβολος θεώρησε πως παράλληλα με το να διαβάλλει τον Θεό και να δελεάζει τον άνθρωπο, θα του ήταν χρήσιμο να σπαταλήσει αυτόν τον χρόνο που έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο για την μετάνοιά του. Αυτή η επίθεση του διαβόλου είναι πολύ διαδεδομένη στην εποχή μας και στοχεύει ιδιαιτέρως τους χριστιανούς, αφού πολλές φορές ακόμη και όταν δεν επιτίθεται εναντίον τους ευθέως με επιθέσεις πορνείας, βλασφημίας, γαστριμαργίας, οργής και άλλων αμαρτημάτων, φροντίζει, με ύπουλο τρόπο, να ροκανίζει τον δανεικό χρόνο με συγκεκριμένες ασχολίες. Τις ασχολίες αυτές προσφέρει πλέον η σύγχρονη τεχνολογία του διαδικτύου μέσω των υπολογιστών και των κινητών συσκευών (χωρίς παράλληλα να λησμονούνται και οι παλαιότερες ασχολίες σπατάλης χρόνου, όπως η ραστώνη στις καφετέριες και στις παραλίες, οι βόλτες κλπ.).
Αυτές οι νέες ασχολίες είναι κυρίως:
1. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Είναι η πιο χρονοβόρα ασχολία. Σύμφωνα με στατιστικές έρευνες η μέση διάρκειας χρήσης των μέσων αυτών ξεπερνά τις τρεις ώρες την ημέρα! Τρεις ώρες ανούσιων αναγνώσεων, κοινοποιήσεων και συζητήσεων συνήθως επί θεμάτων τα οποία δεν προσφέρουν τίποτε θετικό και ουσιαστικό ούτε στον χρήστη, αλλά ούτε και στο σύνολο. Δεν κατακρίνεται βεβαίως η τεχνολογία, αλλά η άλογη χρήση της. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εξυπηρετούν την επικοινωνία των ανθρώπων και η καλή χρήση τους μπορεί να προσφέρει πρόσβαση σε πληροφορίες που οικοδομούν τον άνθρωπο, αλλά και το κοινωνικό σύνολο. Όμως χρειάζεται ένα μέτρο.
2. Ο "αθλητισμός" και ο τζόγος. Ο "αθλητισμός", δηλαδή η παρακολούθηση αθλητικών αγώνων, κυρίως ποδοσφαίρου ή μπάσκετ, είναι η νέα παγκόσμια θρησκεία με δισεκατομμύρια πιστούς σε όλο τον κόσμο. Έχεις δικούς της ναούς (τα γήπεδα), ύμνους και κάθε εβδομάδα "λατρευτικές συνάξεις" (αγώνες), που μπορεί κανείς να παρακολουθήσει είτε αυτοπροσώπως, είτε από την τηλεόραση ή το διαδίκτυο. Οι πιο φανατικοί πιστοί της είναι οι νέοι, ενώ το λυπηρό είναι πως πολλοί από τους πιστούς αυτούς δηλώνουν ταυτόχρονα και πιστοί χριστιανοί, διαψεύδοντας τα όσα μας είπε ο Κύριος [4]. Συναφή χρονοβόρα ασχολία είναι και ο τζόγος, τόσο αυτός που συνδέεται με τον "αθλητισμό", όσο και τα υπόλοιπα "τυχερά" παιχνίδια. Το κυνήγι του χρήματος έχει ναρκώσει τους ανθρώπους της εποχής μας, οι οποίοι βασίζουν την ελπίδα τους στην "τύχη" και σπαταλούν αμέτρητες ώρες στις προβλέψεις και τα στοιχήματα. Και οι κοσμικοί δικαιολογούνται λόγω της αμάθειας. Οι χριστιανοί όμως δεν γνωρίζουν πως στα χέρια του Θεού είναι τα χρήματα; Και πως αν θέλει να δώσει σε κάποιον του το δίνει με θαυμαστό τρόπο, όπως όλοι όσοι έχουν την σχετική πείρα γνωρίζουν; Και όμως βλέπει κανείς τους αδελφούς μας ώρες ατελείωτες κάθε ημέρα να προσπαθούν, γεμάτοι άγχος, να "πιάσουν την καλή", να "κερδίσουν"...
3. Οι τηλεοπτικές εκπομπές, σειρές και ταινίες. Σύμφωνα με έρευνες ο μέσος χρόνος που σπαταλά ο δυτικός άνθρωπος παρακολουθώντας τηλεόραση (είτε από την δική της συσκευή της, είτε από τις άλλες [κινητά, υπολογιστές]) φθάνει τις τέσσερις ώρες την ημέρα! Τέσσερις ώρες μπροστά σε μια δασκάλα που παραδίδει κακής ποιότητας μαθήματα βίας, πορνείας, ψευδοσυναισθηματισμού, μαγείας, δεισιδαιμονίας, γαστριμαργίας, ψευδών πληροφοριών και κουτσομπολιού, τα οποία μολύνουν την ψυχή του ανθρώπου και διαστρέφουν την κρίση του.
4. Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Πρόκειται πραγματικά για την πιο χρονοβόρα μάστιγα που απομυζεί τον χρόνο των ανθρώπων της εποχής μας και κυρίως των νέων. Από τα ενσωματωμένα απλά παιχνίδια που έχει κάθε υπολογιστής, μέχρι τα online games και τα ειδών ειδών παιχνίδια των παιχνιδομηχανών, και από τα "αθώα" εκπαιδευτικά παιχνίδια μέχρι τα ανώμαλα και διεστραμμένα, το εύρος και η θεματολογία τους είναι τεράστια και είναι ο συνηθισμένος τρόπος να σκοτώνει (κυριολεκτικά!) κανείς τον χρόνο του!
5. Τα θεάματα (κινηματογράφος, θέατρο, εκδηλώσεις). Τον ελάχιστο πλέον χρόνο της εβδομάδας που απομένει ελεύθερος ο σύγχρονος "πολιτισμένος" άνθρωπος τον αφιερώνει σε ψυχαγωγικά θεάματα. Μόνο που η αγωγή που προσφέρουν στην ψυχή δεν είναι καθόλου θεραπευτική και ανυψωτική...
Ο σημερινός άνθρωπος στο μάταιο κυνήγι της ευτυχίας που επιδίδεται, διαπιστώνει πως το κενό του μεγαλώνει ολοένα και περισσότερο και για να μη το σκέπτεται προσπαθεί να απασχολεί τον εαυτό του με ασχολίες σαν τις παραπάνω.
Εμείς, αγαπητοί μου αδελφοί, πρέπει να θυμόμαστε ότι θα δώσουμε λόγο στον Θεό, όχι μόνο για αυτά που κάναμε, αλλά και για αυτά που δεν κάναμε. Για την προσευχή που δεν προλάβαμε. Για την Ακολουθία στο ναό που δεν πήγαμε, επειδή θέλαμε να δούμε τον "αγώνα". Για τα χριστιανικά βιβλία που δεν διαβάσαμε, επειδή προτιμήσαμε να "χαζεύουμε" στην τηλεόραση και τον υπολογιστή. Για τον χρόνο που δεν αφιερώσαμε στο παιδί μας ή στον αδελφό μας που βρισκόταν σε ανάγκη.
Εύλογα μπορεί κανείς να αντιδράσει με όλα αυτά που γράφτηκαν εδώ και να σκεφτεί: "Μα καλά και πως θα περνούμε τον χρόνο μας; Όπως οι καλόγεροι;". Αφού πρώτα με οδύνη ψυχής επισημάνουμε πως ούτε οι περισσότεροι καλόγεροι στην εποχή μας έχουν καταφέρει να ξεφύγουν από την παγίδα αυτήν, πρέπει να τονίσουμε πως ο σκοπός της παρούσης αναρτήσεως είναι κυρίως να προβληματίσει και να τονίσει την αξία του μέτρου, το οποίο έχει δυστυχώς χαθεί. Από κει και πέρα ο καθένας ας κάνει ό,τι μπορεί.
Πάντως, θα ήταν πολύ διαφορετικά τα πράγματα αν από όλες αυτές τις ώρες που σπαταλούμε σε ανούσιες ασχολίες προσφέραμε έστω και ελάχιστες και αποφασίζαμε να σηκωθούμε πνευματικά και να αναλάβουμε δράση.
Άλλωστε, ο Χριστός μας καλεί να προσφέρουμε με πολλούς τρόπους και να αξιοποιήσουμε έκαστος τα χαρίσματά του. Ζητά από μας τον λίγο χρόνο της επίγειας ζωής μας και μας προσφέρει την αιωνιότητα. Μακάρι να Τον υπακούσουμε!
[1] Και φυσικά ο Χριστός μας δεν είναι "ιδρυτής θρησκείας", αλλά ο Θεός.
[2] "Mακάριος χορτασμὸς αὐτὸς, ὁποῦ εἶναι χωρὶς καμμίαν ἀναγοῦλαν, ἡδονὴ χωρὶς ἀηδίαν, ἀπόλαυσις τρυφῆς ἀθανάτου χωρὶς χαυνότητος, εὐδαιμονία ἀΐδιος χωρὶς πόνου καὶ κόπου" (Θύρα της μετανοίας, Βενετία, 1852, σ. 128).
[3] Με κάθε δείγμα της αγάπης του Κυρίου προς τα πλάσματά του, εξυφαίνεται ο ιστός της!
[4] "Οὐδεὶς δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν" (Ματθ. στ΄, 24).
Για να μπει όμως κανείς στο μονοπάτι που θα τον οδηγήσει τελικά στη σωτηρία, πρέπει να μισήσει, με όλη την δύναμη της ψυχής του, την αμαρτία, πρέπει να εγκαταλείψει τις αμαρτωλές πράξεις, πρέπει να σταματήσει να ακολουθεί τον αντίθετο δρόμο από εκείνον που πρέπει.
Ο διάβολος στην προσπάθειά του να απομακρύνει τους ανθρώπους από τον Θεό, εφηύρε μια νέα μέθοδο στην εποχή μας, πολύ ύπουλη και πονηρή. Αφού δηλαδή είδε ότι η διαβολή δεν έχει πάντα αποτελέσματα [3] και πως από τις "ηδονές" πολλοί ξέφευγαν αηδιασμένοι, και επέστρεφαν στο στάδιο της μετανοίας με διπλό ζήλο, έβαλε σε εφαρμογή το νέο υπερόπλο του: τη σπατάλη χρόνου. Και το έστρεψε κυρίως εναντίον των χριστιανών.
Ο χρόνος που μας έχει δοθεί είναι δανεικός. Μας τον έδωσε ο Κύριος για να έλθουμε σε επίγνωση, να γνωρίσουμε δηλαδή τον Θεό και να σωθούμε. Αν το συνειδητοποιήσουμε αυτό τότε θα έχουμε συνεχώς μνήμη Θεού και μνήμη θανάτου, βασικά εφόδια για το ταξίδι προς την αιώνια ζωή. Άλλωστε ο χρόνος ζωής που μας απομένει είναι άγνωστος.
Ο διάβολος θεώρησε πως παράλληλα με το να διαβάλλει τον Θεό και να δελεάζει τον άνθρωπο, θα του ήταν χρήσιμο να σπαταλήσει αυτόν τον χρόνο που έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο για την μετάνοιά του. Αυτή η επίθεση του διαβόλου είναι πολύ διαδεδομένη στην εποχή μας και στοχεύει ιδιαιτέρως τους χριστιανούς, αφού πολλές φορές ακόμη και όταν δεν επιτίθεται εναντίον τους ευθέως με επιθέσεις πορνείας, βλασφημίας, γαστριμαργίας, οργής και άλλων αμαρτημάτων, φροντίζει, με ύπουλο τρόπο, να ροκανίζει τον δανεικό χρόνο με συγκεκριμένες ασχολίες. Τις ασχολίες αυτές προσφέρει πλέον η σύγχρονη τεχνολογία του διαδικτύου μέσω των υπολογιστών και των κινητών συσκευών (χωρίς παράλληλα να λησμονούνται και οι παλαιότερες ασχολίες σπατάλης χρόνου, όπως η ραστώνη στις καφετέριες και στις παραλίες, οι βόλτες κλπ.).
Αυτές οι νέες ασχολίες είναι κυρίως:
1. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Είναι η πιο χρονοβόρα ασχολία. Σύμφωνα με στατιστικές έρευνες η μέση διάρκειας χρήσης των μέσων αυτών ξεπερνά τις τρεις ώρες την ημέρα! Τρεις ώρες ανούσιων αναγνώσεων, κοινοποιήσεων και συζητήσεων συνήθως επί θεμάτων τα οποία δεν προσφέρουν τίποτε θετικό και ουσιαστικό ούτε στον χρήστη, αλλά ούτε και στο σύνολο. Δεν κατακρίνεται βεβαίως η τεχνολογία, αλλά η άλογη χρήση της. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εξυπηρετούν την επικοινωνία των ανθρώπων και η καλή χρήση τους μπορεί να προσφέρει πρόσβαση σε πληροφορίες που οικοδομούν τον άνθρωπο, αλλά και το κοινωνικό σύνολο. Όμως χρειάζεται ένα μέτρο.
2. Ο "αθλητισμός" και ο τζόγος. Ο "αθλητισμός", δηλαδή η παρακολούθηση αθλητικών αγώνων, κυρίως ποδοσφαίρου ή μπάσκετ, είναι η νέα παγκόσμια θρησκεία με δισεκατομμύρια πιστούς σε όλο τον κόσμο. Έχεις δικούς της ναούς (τα γήπεδα), ύμνους και κάθε εβδομάδα "λατρευτικές συνάξεις" (αγώνες), που μπορεί κανείς να παρακολουθήσει είτε αυτοπροσώπως, είτε από την τηλεόραση ή το διαδίκτυο. Οι πιο φανατικοί πιστοί της είναι οι νέοι, ενώ το λυπηρό είναι πως πολλοί από τους πιστούς αυτούς δηλώνουν ταυτόχρονα και πιστοί χριστιανοί, διαψεύδοντας τα όσα μας είπε ο Κύριος [4]. Συναφή χρονοβόρα ασχολία είναι και ο τζόγος, τόσο αυτός που συνδέεται με τον "αθλητισμό", όσο και τα υπόλοιπα "τυχερά" παιχνίδια. Το κυνήγι του χρήματος έχει ναρκώσει τους ανθρώπους της εποχής μας, οι οποίοι βασίζουν την ελπίδα τους στην "τύχη" και σπαταλούν αμέτρητες ώρες στις προβλέψεις και τα στοιχήματα. Και οι κοσμικοί δικαιολογούνται λόγω της αμάθειας. Οι χριστιανοί όμως δεν γνωρίζουν πως στα χέρια του Θεού είναι τα χρήματα; Και πως αν θέλει να δώσει σε κάποιον του το δίνει με θαυμαστό τρόπο, όπως όλοι όσοι έχουν την σχετική πείρα γνωρίζουν; Και όμως βλέπει κανείς τους αδελφούς μας ώρες ατελείωτες κάθε ημέρα να προσπαθούν, γεμάτοι άγχος, να "πιάσουν την καλή", να "κερδίσουν"...
3. Οι τηλεοπτικές εκπομπές, σειρές και ταινίες. Σύμφωνα με έρευνες ο μέσος χρόνος που σπαταλά ο δυτικός άνθρωπος παρακολουθώντας τηλεόραση (είτε από την δική της συσκευή της, είτε από τις άλλες [κινητά, υπολογιστές]) φθάνει τις τέσσερις ώρες την ημέρα! Τέσσερις ώρες μπροστά σε μια δασκάλα που παραδίδει κακής ποιότητας μαθήματα βίας, πορνείας, ψευδοσυναισθηματισμού, μαγείας, δεισιδαιμονίας, γαστριμαργίας, ψευδών πληροφοριών και κουτσομπολιού, τα οποία μολύνουν την ψυχή του ανθρώπου και διαστρέφουν την κρίση του.
4. Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Πρόκειται πραγματικά για την πιο χρονοβόρα μάστιγα που απομυζεί τον χρόνο των ανθρώπων της εποχής μας και κυρίως των νέων. Από τα ενσωματωμένα απλά παιχνίδια που έχει κάθε υπολογιστής, μέχρι τα online games και τα ειδών ειδών παιχνίδια των παιχνιδομηχανών, και από τα "αθώα" εκπαιδευτικά παιχνίδια μέχρι τα ανώμαλα και διεστραμμένα, το εύρος και η θεματολογία τους είναι τεράστια και είναι ο συνηθισμένος τρόπος να σκοτώνει (κυριολεκτικά!) κανείς τον χρόνο του!
5. Τα θεάματα (κινηματογράφος, θέατρο, εκδηλώσεις). Τον ελάχιστο πλέον χρόνο της εβδομάδας που απομένει ελεύθερος ο σύγχρονος "πολιτισμένος" άνθρωπος τον αφιερώνει σε ψυχαγωγικά θεάματα. Μόνο που η αγωγή που προσφέρουν στην ψυχή δεν είναι καθόλου θεραπευτική και ανυψωτική...
Ο σημερινός άνθρωπος στο μάταιο κυνήγι της ευτυχίας που επιδίδεται, διαπιστώνει πως το κενό του μεγαλώνει ολοένα και περισσότερο και για να μη το σκέπτεται προσπαθεί να απασχολεί τον εαυτό του με ασχολίες σαν τις παραπάνω.
Εμείς, αγαπητοί μου αδελφοί, πρέπει να θυμόμαστε ότι θα δώσουμε λόγο στον Θεό, όχι μόνο για αυτά που κάναμε, αλλά και για αυτά που δεν κάναμε. Για την προσευχή που δεν προλάβαμε. Για την Ακολουθία στο ναό που δεν πήγαμε, επειδή θέλαμε να δούμε τον "αγώνα". Για τα χριστιανικά βιβλία που δεν διαβάσαμε, επειδή προτιμήσαμε να "χαζεύουμε" στην τηλεόραση και τον υπολογιστή. Για τον χρόνο που δεν αφιερώσαμε στο παιδί μας ή στον αδελφό μας που βρισκόταν σε ανάγκη.
Εύλογα μπορεί κανείς να αντιδράσει με όλα αυτά που γράφτηκαν εδώ και να σκεφτεί: "Μα καλά και πως θα περνούμε τον χρόνο μας; Όπως οι καλόγεροι;". Αφού πρώτα με οδύνη ψυχής επισημάνουμε πως ούτε οι περισσότεροι καλόγεροι στην εποχή μας έχουν καταφέρει να ξεφύγουν από την παγίδα αυτήν, πρέπει να τονίσουμε πως ο σκοπός της παρούσης αναρτήσεως είναι κυρίως να προβληματίσει και να τονίσει την αξία του μέτρου, το οποίο έχει δυστυχώς χαθεί. Από κει και πέρα ο καθένας ας κάνει ό,τι μπορεί.
Πάντως, θα ήταν πολύ διαφορετικά τα πράγματα αν από όλες αυτές τις ώρες που σπαταλούμε σε ανούσιες ασχολίες προσφέραμε έστω και ελάχιστες και αποφασίζαμε να σηκωθούμε πνευματικά και να αναλάβουμε δράση.
Άλλωστε, ο Χριστός μας καλεί να προσφέρουμε με πολλούς τρόπους και να αξιοποιήσουμε έκαστος τα χαρίσματά του. Ζητά από μας τον λίγο χρόνο της επίγειας ζωής μας και μας προσφέρει την αιωνιότητα. Μακάρι να Τον υπακούσουμε!
Ν.Μ.
[1] Και φυσικά ο Χριστός μας δεν είναι "ιδρυτής θρησκείας", αλλά ο Θεός.
[2] "Mακάριος χορτασμὸς αὐτὸς, ὁποῦ εἶναι χωρὶς καμμίαν ἀναγοῦλαν, ἡδονὴ χωρὶς ἀηδίαν, ἀπόλαυσις τρυφῆς ἀθανάτου χωρὶς χαυνότητος, εὐδαιμονία ἀΐδιος χωρὶς πόνου καὶ κόπου" (Θύρα της μετανοίας, Βενετία, 1852, σ. 128).
[3] Με κάθε δείγμα της αγάπης του Κυρίου προς τα πλάσματά του, εξυφαίνεται ο ιστός της!
[4] "Οὐδεὶς δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν" (Ματθ. στ΄, 24).
κρυφό σχολειό
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου