- Πουθενά στα ευαγγέλια δεν μαρτυρείται η παρουσία μαιών να λούζουν τον νεογέννητο Χριστό. Εξάλλου ο Χριστός δεν γεννήθηκε κατά τα ανθρώπινα και δεν χρειάστηκε κάτι τέτοιο,ούτε η Παναγία αιμορράγησε, ούτε είχε ωδίνες όπως είχε ανήδονη σύλληψη κατά παρόμοιο τρόπο είχε και ανώδυνο τοκετό γιαυτό δεν την απεικονίζουμε ξαπλωμένη αλλά γονατιστή κοντά στο νεογέννητο Χριστό.
- Η απεικόνιση ενός γεράκου (σατανά) να βάζει λογισμούς στον Ιωσήφ συνήθως κάτω από το σπήλαιο δεν είναι σωστή. Ο Ιωσήφ ήδη από τον 3ο μήνα της κυήσεως της Θεοτόκου είχε ενημερωθεί από τον Άγγελο ότι το παιδίον είναι εκ Πνεύματος Αγίου.
ΣΧΟΛΙΟ
Αληθώς Ετέχθη.
Παρουσιάζεται μια εικόνα, ξένη προς την παράδοση μας, την Κα Θεοτόκο ξαπλωμένη, περίλυπος, και με γυρισμένη την πλάτη στον Πλάστη, που θα έπρεπε να είναι προσκυνητή και χαίρουσα που αξιώθηκε τέτοιας τιμής, και λύτρωσης του ανθρωπίνου γένους από την καταρα της παρακοής των πρωτοπλάστων. Ο τρόπος αυτός της εικονογράφησης, δηλώνει έμμεσα πως η Κα Θεοτόκος είναι σε κατάσταση λοχείας, και προς επίρρωση αυτής, οι μαμές που απεικονίζονται να πλένουν το Θείο Βρέφος, καθώς και η απουσία του τριάστερου της Παρθενίας στο φόρεμα της Παναγίας.
Ο Δεσπότης γεννήθηκε κατά σάρκα, χωρίς αίματα και υγρά γέννησης, κατακάθαρος, και αναφής υπήρξε, κατά τον Ιερό Χρυσόστομο, και ούτε και από τον Ιωσήφ τον Μνήστωρ κρατήθηκε, παρά μόνο από την Αγία Του Μητέρα. Και εάν μια κοινή θνητή μάνα μόλις γεννήσει, γίνεται το κέντρο του κόσμου της και της οικογένειας το βρέφος, και οι φωτογραφίες γύρω από το παιδί με πολύ χαρά, πόσο μάλλον ο Δεσπότης των πάντων κέντρο του κόσμου, και τότε και σήμερα και πάντοτε, έτσι θα πρέπει να αγιογραφείται και όχι με γυρισμένη την πλάτη της Αγιας Του Μητέρας.Το άλλο θέμα που εγείρεται είναι πως μια Αγιογραφία δηλώνει μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή, και δεν επιτρέπεται να εμφανίζονται δυο πρόσωπα Του Χριστού, την ιδια στιγμη σε διαφορετικές καταστάσεις, εδώ το βρέφος σπαργανωμένο, και το λουτρό από τις μαμμές ταυτόχρονα. Θα έπρεπε ο ζωγράφος να ξεχωρίσει μέσα σε πλαίσιο την δεύτερη παράσταση του λουτρού, και όχι ενσωματωμένο στην ιδια απεικόνιση. Επίσης οι μαμμές, εάν ηταν νομιμες, θα έπρεπε να ηταν με Άγιο φωτοστέφανο, μετέχοντας της Αγιότητας Του Δεσπότου, εφόσον τον αγγίζουν με τα χοικά πήλινα χέρια τους, και να τις εορτάζουμε ως Αγίες της Εκκλησίας, διότι πρόσφεραν τέτοιο έργο. Όμως πουθενά δεν υπάρχει στο Αγιολόγιο της Εκκλησίας.Το ότι περί του λουτρού υπάρχει μια ξερή αναφορά στους τόμους του migne, είναι προφανές όμως πως τούτη είναι εμβόλιμη εκ των δυτικών που έχουν μόνο κοσμικό φρόνημα, η ακόμη και των μονοφυσιτών που επιθυμούν να παρουσιάσουν μόνο ανθρώπινη υπόσταση του Χριστού. Εάν ήταν νόμιμο το λουτρό, θα υπήρχε ξεχωριστή υμνολογία στην Αγία Εκκλησία, όπως ο Άγιος Νιπτήρας την Μεγάλη Πέμπτη.
Παρουσιάζεται μια εικόνα, ξένη προς την παράδοση μας, την Κα Θεοτόκο ξαπλωμένη, περίλυπος, και με γυρισμένη την πλάτη στον Πλάστη, που θα έπρεπε να είναι προσκυνητή και χαίρουσα που αξιώθηκε τέτοιας τιμής, και λύτρωσης του ανθρωπίνου γένους από την καταρα της παρακοής των πρωτοπλάστων. Ο τρόπος αυτός της εικονογράφησης, δηλώνει έμμεσα πως η Κα Θεοτόκος είναι σε κατάσταση λοχείας, και προς επίρρωση αυτής, οι μαμές που απεικονίζονται να πλένουν το Θείο Βρέφος, καθώς και η απουσία του τριάστερου της Παρθενίας στο φόρεμα της Παναγίας.
Ο Δεσπότης γεννήθηκε κατά σάρκα, χωρίς αίματα και υγρά γέννησης, κατακάθαρος, και αναφής υπήρξε, κατά τον Ιερό Χρυσόστομο, και ούτε και από τον Ιωσήφ τον Μνήστωρ κρατήθηκε, παρά μόνο από την Αγία Του Μητέρα. Και εάν μια κοινή θνητή μάνα μόλις γεννήσει, γίνεται το κέντρο του κόσμου της και της οικογένειας το βρέφος, και οι φωτογραφίες γύρω από το παιδί με πολύ χαρά, πόσο μάλλον ο Δεσπότης των πάντων κέντρο του κόσμου, και τότε και σήμερα και πάντοτε, έτσι θα πρέπει να αγιογραφείται και όχι με γυρισμένη την πλάτη της Αγιας Του Μητέρας.Το άλλο θέμα που εγείρεται είναι πως μια Αγιογραφία δηλώνει μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή, και δεν επιτρέπεται να εμφανίζονται δυο πρόσωπα Του Χριστού, την ιδια στιγμη σε διαφορετικές καταστάσεις, εδώ το βρέφος σπαργανωμένο, και το λουτρό από τις μαμμές ταυτόχρονα. Θα έπρεπε ο ζωγράφος να ξεχωρίσει μέσα σε πλαίσιο την δεύτερη παράσταση του λουτρού, και όχι ενσωματωμένο στην ιδια απεικόνιση. Επίσης οι μαμμές, εάν ηταν νομιμες, θα έπρεπε να ηταν με Άγιο φωτοστέφανο, μετέχοντας της Αγιότητας Του Δεσπότου, εφόσον τον αγγίζουν με τα χοικά πήλινα χέρια τους, και να τις εορτάζουμε ως Αγίες της Εκκλησίας, διότι πρόσφεραν τέτοιο έργο. Όμως πουθενά δεν υπάρχει στο Αγιολόγιο της Εκκλησίας.Το ότι περί του λουτρού υπάρχει μια ξερή αναφορά στους τόμους του migne, είναι προφανές όμως πως τούτη είναι εμβόλιμη εκ των δυτικών που έχουν μόνο κοσμικό φρόνημα, η ακόμη και των μονοφυσιτών που επιθυμούν να παρουσιάσουν μόνο ανθρώπινη υπόσταση του Χριστού. Εάν ήταν νόμιμο το λουτρό, θα υπήρχε ξεχωριστή υμνολογία στην Αγία Εκκλησία, όπως ο Άγιος Νιπτήρας την Μεγάλη Πέμπτη.
Σημείωσις Ἁγίου Νικοδήμου στόν κανόνα ΟΘ΄ τῆς ΣΤ΄Οἰκουμενικῆς Συνόδου. (Ἱ. Πηδάλιον, σ. 290.)