Οι Ματθαιικοί ομολογούν τα περί χειροθεσίας – συγχωρητικής ευχής το 1971
ΚΑΤΑΚΟΜΒΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
Κατωτέρω επιτομή κειμένου, διότι είτε υπάρχουν καταγγελίες για κάποια πρόσωπα οι οποίες μπορεί να είναι συκοφαντίες και ψέματα, είτε δεν εχουν σχέση με το θέμα, άλλωστε η πηγή υπάρχει
Κατωτέρω επιτομή κειμένου, διότι είτε υπάρχουν καταγγελίες για κάποια πρόσωπα οι οποίες μπορεί να είναι συκοφαντίες και ψέματα, είτε δεν εχουν σχέση με το θέμα, άλλωστε η πηγή υπάρχει
Η ΛΕΓΟΜΕΝΗ ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑ
ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑ
Η ΑΙΤΙΑ ΠΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΕΤΑΙ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΙΣ ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΕΣ ΚΑΛΟΠΡΟΑΙΡΕΤΕΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΜΕΤΑ ΤΙΝΩΝ, ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΑΧΥΛΗ ΑΓΝΟΙΑ ΔΙΑ ΝΑ ΜΗ ΕΙΠΩ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΔΙΑΣΤΡΟΦΗ ΕΠΙ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΛΕΓΟΜΕΝΗΣ ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑΣ, ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΥΣ ΠΡΩΗΝ "ΗΜΕΤΕΡΟΥΣ" (ΚΥΡΙΩΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ «ΠΕΝΤΕ» ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ «ΝΙΚΟΛΑΙΤΑΣ») ΕΠΙ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑΣ, ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΑΙ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΑΙ ΕΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΑΝ ΔΙΑ ΝΑ ΑΧΡΗΣΤΕΥΣΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΘΑΡΑΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΔΙΑΣΠΑΣΤΟΝ ΚΑΙ ΑΝΟΘΕΥΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΝ ΔΙΑΔΟΧΗΝ ΤΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΜΑΣ, ΚΑΙ ΕΞΑΦΑΝΙΣΟΥΝ ΗΤΟΙ «ΡΙΨΟΥΝ ΕΙΣ ΛΗΘΗΝ» (ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΜΕΓΑΝ ΑΘΑΝΑΣΙΟΝ) ΤΗΝ ΑΚΑΙΝΟΤΟΜΗΤΟΝ ΓΝΗΣΙΑΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ;
ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΚΑΤΩΡΘΩΣΑΝ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΥΣ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΟΤΙ Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΜΑΣ ΔΙΑΔΟΧΗ ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΕΞΗΡΤΗΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΡΩΣΟΥΣ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ ΚΑΙ ΔΙ ΑΥΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΑΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΑΣ, ΒΑΣΕΙ ΤΗΣ ΔΗΘΕΝ ΕΠΙ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΩΝ ΓΕΝΟΜΕΝΗΣ ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑΣ (1971), ΚΑΙ ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΚΑΤ' ΑΥΤΟΥΣ Η ΘΕΣΙΣ ΤΩΝ ΓΝΗΣΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΚΑΙΝΟΤΟΜΗΤΟΝ ΓΝΗΣΙΑΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΑΛΛΑ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΦΛΩΡΙΝΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΝΕΟΜΕΡΟΛΟΓΙΤΑΣ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΧΘΟΥΝ ΔΙΑ "ΝΑ ΛΥΘΗ ΕΠΙ ΤΕΛΟΥΣ ΤΟ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟΝ" ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΑΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ.
Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ Η ΑΠΟΦΑΣΙΣ ΤΩΝ ΡΩΣΩΝ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ ΠΕΡΙ ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ Η΄ ΚΑΝΟΝΑ, ΟΥΤΕ ΕΦΗΡΜΟΣΘΗ ΠΟΤΕ ΥΠΟ ΤΩΝ ΡΩΣΩΝ, ΟΠΩΣ ΑΠΕΔΕΙΧΘΗ ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΓΕΝΕΤΟ ΔΕΚΤΗ ΥΠΟ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ, ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΑΝ Ο ΤΟΤΕ ΠΡΩΤΟΣΥΓΚΕΛΛΟΣ ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΤΟΜΠΡΟΣ, ΕΝ ΓΝΩΣΕΙ Η ΕΝ ΑΓΝΟΙΑ, ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΜΕΝ, ΚΥΡΙΟΣ ΟΙΔΕΝ, ΕΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΝ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΙΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΟΤΕ "ΚΗΡΥΚΑ" ΚΑΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕ ΤΗΝ ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑΝ ΩΣ ΓΕΝΟΜΕΝΗΝ, ΕΝΩ ΠΑΡΕΛΕΙΨΕ ΝΑ ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΗ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΠΟΝ ΟΙ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΤΗΣ ΕΞΑΡΧΙΑΣ ΟΤΑΝ ΕΠΕΣΤΡΕΨΑΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΔΕΧΘΗΣΑΝ ΚΑΜΜΙΑΝ ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑΝ, ΠΑΡΑ ΑΠΛΗΝ ΣΥΓΧΩΡΗΤΙΚΗν ΕΥΧΗΝ ΚΑΙ ΤΑΥΤΗΝ ΔΙΑ ΝΑ ΜΗ ΕΥΡΙΣΚΟΥΝ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΑΦΟΡΜΗΝ ΟΙ ΦΛΩΡΙΝΙΚΟΙ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΧΩΡΙΣΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΤΟΥΣ ΕΧΟΝΤΑΣ ΚΑΝΟΝΙΚΗΝ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΝ ΔΙΑΔΟΧΗΝ ΔΙΑ ΤΩΝ ΕΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΤΕΛΕΣΘΕΙΣΩΝ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΩΝ ΤΟΥ 1935 ΚΑΙ ΤΟΥ 1948.
ΠΗΓΗ:
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΠΝΟΗ, ΤΕΥΧΟΣ 188
Ἰούλιος -Αὔγουστος 2009
ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΛΑΡΙΣΙΣ ΚΑΙ ΤΥΡΝΑΒΟΥ
Ἱερόν Ἡσυχαστήριον Ἁγίων Ἀποστόλων -Τιμίου Σταυροῦ
Ραψάνης Λαρίσης
ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΥ ΤΑΜΠΟΥΡΑ
ΤΑΠΕΙΝΗ ΔΙΑΤΡΙΒΗ
ΕΠΙ ΦΛΕΓΟΝΤΟΣ ΘΕΜΑΤΟΣ ΑΦΟΡΩΝΤΟΣ
ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ
Α.Π. 92 Ἐν Σ. Στ. Ραψάνης Λαρίσης Αὔγουστος 2009
Ἀντί Προλόγου
Τήν 28ην Νοεμβρίου 2007, ἡ «Σύνοδος» τοῦ Νικολάου ἐξέδωκεν καί ἐδημοσίευσεν μίαν ἐπί ἔτη ἐκκολαπτομένην «ἐγκύκλιον», μέ τήν ὁποίαν «ἀπορρίπτουν καί καταδικάζουν» τήν ἐπί τῶν δύο ἐπισκόπων χειροθεσίαν, τῆς ἐξαρχίας εἰς τήν Ἀμερικήν τό 1971, ἡ ὁποία ἐν συνεχεία, ὅπως ψευδόμενοι προπαγανδίζουν, ἐγένετο δῆθεν καί εἰς τούς Ἀρχιερεῖς τῆς Ἱερᾶς Συνόδου εἰς τήν Ἑλλάδα. Ἐπειδή κατόπιν τούτου θεωροῦν τούς ἑαυτούς τους ὡς ὑπερορθοδόξους, διότι, ὡς λέγουν, μέ τήν ἀπόρριψιν καί καταδίκην τῆς χειροθεσίας (τῆς ἀνυποστάτου) ἔβγαλαν ἀπό πάνω των μίαν «ἀνομίαν» μίαν βλασφημίαν, μίαν κατάραν, ἡ ὁποία τούς περιέρρεεν ἐπί 35 ὁλόκληρα ἔτη(!) καί πλέον «ξεπλυμένοι» καί «καθαροί» ἀπό παντός ρύπου καί ρυτίδος, ναρκισσεύονται ὡς δῆθεν οἱ πλέον ἁγνοί Ὀρθόδοξοι παγκοσμίως! Διά τούς λόγους αὐτούς γράφονται περιληπτικῶς τά κάτωθι (1) πρός ἐνημέρωσιν τῶν ἁπλοϊκῶν πιστῶν, τούς ὁποίους δυστυχῶς ἐξαπατοῦν μέ τά ἀσύστολα ψεύδη καί κολάζουν μέ τάς ἐλεεινάς βλασφημίας των. Γράφονται διά τούς καλοπροαιρέτους διά νά πληροφορηθοῦν βασικές ἀλήθειες τῆς Ἐκκλησίας καί μέ τήν χάριν τοῦ Θεοῦ ἀπαγκιστρωθοῦν ἀπό τήν πλάνην τῶν τοιούτων βλασφήμων κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί τῆς Ἐκκλησίας, ἀφοῦ, μέ αὐτήν τήν θρασεῖαν ἐνέργειαν, βάλλουν ἀποκλειστικῶς κατά τῆς Ὁμολογίας — Ἐκκλησιολογίας καί τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
Σύντομον Ἱστορικόν
Τό ἔτος 1971 ἡ Ἱερά Σύνοδος ὑπό τόν τότε Ἀρχιεπίσκοπον Ἀνδρέαν, ἔστειλεν ὡς ἐξαρχίαν εἰς τήν Ἀμερικήν, δύο Ἐπισκόπους μας, τόν τότε Κορινθίας Κάλλιστον καί τόν Κιτίου Ἐπιφάνιον, ὁμοῦ μετά τοῦ Ἀρχιγραμματέως Εὐγενίου Τόμπρου καί ἄλλων, μέ σκοπόν νά γνωρίσουν τούς Ἐπισκόπους τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς καί νά κηρύξουν καί μεταλαμπαδεύσουν καί εἰς αὐτούς τήν Γνησίαν Ὀρθοδοξίαν, δηλαδή τήν καθαράν Ὁμολογίαν — Ἐκκλησιολογίαν τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, τήν ὁποίαν Αὕτη ἀπό τό 1924 διακηρύσσει καί τηρεῖ.
Οἱ Ρῶσοι Ἐπίσκοποι τῆς Διασπορᾶς, ὅπως ἐν ὠμοφορίω καί ἐπιτραχηλίω διεβεβαίωνεν ἡ ἐπιστρέψασα ἐξαρχία, ἐδέχθησαν τήν Ὁμολογίαν — Ἐκκλησιολογίαν καί ὅτι ἐπ' αὐτῆς ἐστηρίχθη ἡ ἕνωσις μέ αὐτούς. Ἐπίσης διεβεβαίωναν ὅτι κατόπιν τούτου ἐτέθη καί τό θέμα τῆς ὑφ' ἑνός ἐπισκόπου χειροτονίας τοῦ 1948 ὑπό μόνου τοῦ μακαρία τῆ λήξει γενομένου Ματθαίου Καρπαθάκη, τάς ὁποίας οἱ ὀπαδοί τοῦ πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου δέν ἐδέχοντο. Ἐπ' αὐτοῦ ἡ Σύνοδος τῶν Ρώσων, καί μέ δεδομένην πλέον τήν Ὁμολογίαν — Ἐκκλησιολογίαν, ἀπεφάσισε νά ἀναγνωρίση τάς ὑφ' ἑνός ἐπισκόπου χειροτονίας τοῦ 1948 ὡς δογματικῶς πλήρεις ἄνευ οὐδεμιᾶς ἄλλης διαδικασίας, διότι τοιαῦται χειροτονίαι, γενόμεναι διά τό ἀπρόσκοπτον τῆς Ἐκκλησίας εἰς περιπτώσεις μεγάλης ἀνάγκης καί ἐλλείψεως ἑτέρου ἐπισκόπου, (ἁπλῶς διά τό σύμψηφον), ἡ Ἐκκλησία πάντοτε τάς ἀνεγνώρισεν ὡς Κανονικάς καί ἐγκύρους. Ἀλλ' ἐπειδή συγκεκριμένα στελέχη τῆς Σχισματικῆς παρατάξεως τῶν Φλωρινικῶν, κατά τό σχέδιον τό ὁποῖον εἶχεν ἐκπονήσει ὁ πρ. Φλωρίνης εἶχον ἤδη ἀποφασίσει νά προσβάλουν καί διακόψουν τήν ἀδιάκοπον καί γνησίαν Ἀποστολικήν Διαδοχήν τῶν Ἐπισκόπων τῆς Ἐκκλησίας, ἀπήτησαν (ἐκ τῶν παρασκηνίων) «χειροθεσίαν κατά τόν Η΄ Κανόνα τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου»(2)! Εἶναι προφανές ὅτι ἡ Ρωσική Σύνοδος εὑρέθη πρό ἀδιεξόδου, διότι τήν περιβόητον ὡς «Ἀπόφασίν» της (16-ΙΙ/15/28.9,1971), συνέλαβον συνέταξαν καί ἐπέβαλον οἱ ἐν Ἀμερικῆ καί ἐξ Ἑλλάδος Φλωρινικοί, οἱ ὁποῖοι ἤδη εἶχον μακράν συνεργασίαν καί εἶχον πολιορκήσει τήν ἐν λόγω Σύνοδον ὥστε αὐτοί νά ἀποφασίζουν ἐκ τῶν παρασκηνίων.
Ἐκ τοῦ ὅλου γεγονότος καί ἐκ τῶν ὑστέρων προέκυψεν ὅτι ἐκείνη ἡ Ρωσική Σύνοδος τῆς Διασπορᾶς μᾶλλον δέν ἦτο εἰς θέσιν νά ἐλέγχη τήν κατάστασιν,·(2) διό ὑπέγραψεν τήν ἄκρως Ἀντικανονικήν, ἀντιφατικήν ἀλλά καί βλάσφημον ἀπόφασιν, νά χειροθετήση οὐσία Κανονικούς·(3) καί Ὀρθοδόξους Ἐπισκόπους! Ἐν συνεχεία δέ καί ἐκ τῶν ὑστέρων σπασμωδικῶς ἐδήλωνεν, διά τοῦ τότε Μητροπολίτου της Φιλαρέτου, ὅτι ἡ λεγομένη χειροθεσία ἐπεῖχεν θέσιν συγχωρητικῆς εὐχῆς, ἐνῶ ἐξέφραζεν καί τήν δυσαρέσκειάν της, ἐπειδή αὕτη δέν ἀνεγνώσθη καί εἰς ἅπαντας τούς Κληρικούς!.. Τέλος τά πάντα ἐσκόπουν καί ἐγένοντο διά νά ἐπιτευχθῆ ἡ ἐπιστροφή καί ἕνωσις τῶν Φλωρινικῶν εἰς τήν Ἐκκλησίαν!..
Ἡ συγχωρητική αὕτη εὐχή ἐχαρακτηρίσθη ὑπό τῆς Συνόδου τῶν Ρώσων καί ὑπό τῆς Ἐξαρχίας ὡς μιά ἐξωτερική τυπική πρᾶξις, διά τήν «ὑπέρβασιν» τοῦ Ἀποστολικοῦ Κανόνος, ὁ ὁποῖος λέγει ὅτι ἡ ἐκλογή τῶν ὑποψηφίων πρέπει νά γίνεται Συνοδικῶς, κατά δέ τήν χειροτονίαν νά παρίσταται δεύτερος καί τρίτος Ἐπίσκοπος.
Αὐτή, λοιπόν, ἡ ἀπόφασις — πρᾶξις καί ὑπ' αὐτάς τάς προϋποθέσεις ἔγινε δεκτή ὑπό τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καί βασικῶς ἐφ' ὅσον ἡ Ρωσική Σύνοδος ἐδέχθη τήν Ὁμολογίαν — Ἐκκλησιολογίαν, καί ἐφ' ὅσον δέν ἐθίγετο οὔτε ἡ Πίστις μας οὔτε ἡ ἀκεραιότης τῆς Κανονικῆς καί Ὀρθοδόξου χειροτονίας — Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς. Ἡ εὐχή αὕτη, ἀπό τούς ἑτέρως φρονοῦντας καί προφανῶς προσκειμένους πρός τόν νεοημερολογιτισμόν καί Φλωρινισμόν, μυστικῶς καί καταχθονίως καί πάντως ἐκ τῶν ὑστέρων, ἐπροπαγανδίσθη κατά τόν πλέον ἐπαίσχυντον τρόπον ὡς «χειροθεσία ἐπί σχισματικῶν»!
Ἐάν κατά τό 1971 τά κίνητρα καί οἱ σκοποί ἦσαν ἁγνοί καί καθαροί, ἐκηρύσσετο ὑφ' ὅλων ἡ Ὁμολογία Ἐκκλησιολογία καί θά ἀνεγνωρίζοντο αἱ χειροτονίαι, θά ἐπήρχετο ἀμέσως ἡ ποθητή ἕνωσις, καί ὁ θρίαμβος τῆς Ὀρθοδοξίας θά ἦτο μέγας. Δυστυχῶς ὅμως οἱ σκοποί ἦσαν κακοί καί διαβολικοί, ἀφοῦ ἐπεδίωκον τήν κατάλυσιν τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς διά νά «ἐκλείψη» καί ἡ Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, καί διά τοῦτο ἀφ' ἑνός μέν δέν ἐπῆλθεν ἡ εἰρήνη ἀλλά καί ἄλλα κακά ἠκολούθησαν, τά ὁποῖα μέχρι σήμερον ταλανίζουν τούς πιστούς καί διά σχισμάτων συρρικνώνουν τό ἤδη «μικρόν ποίμνιον» καί πλήττουν τό ἔργον τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
Ἄς παρακολουθήσωμεν τά γεγονότα
Ἀμέσως μετά τήν ἐν Ἑλλάδι ἀποτυχίαν τοῦ Σατανικοῦ σχεδίου, κατά τόν Ὀκτώβριο 1971, καί ἐπειδή δέν διενοοῦντο ὅτι ἐχάθη τό σχέδιόν των, ἐσκέφθησαν, ὅπως ἐμμέσως, ἀθορύβως καί πάντως δολίως, ἀναιρέσουν ἑαυτούς καί ἐμφανίσουν πρακτικῶς τήν συγχωρητικήν εὐχήν ὡς χειροθεσίαν!.. Πρός τόν σκοπόν αὐτόν ἐργάζονται πυρετωδῶς οἱ τῆς ἐξαρχίας μας, οἱ Φλωρινικοί καί ὁ Νεοημερολογιτισμός διά τῶν ἐγκαθέτων των. Ὡς παραπλανητικόν δέλεαρ προβάλλεται ἡ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΙΣ τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἐνῶ ἀποσιωπᾶται ὅτι αὐτό θά ἐγίνετο ὑπό τήν προϋπόθεσιν ὡς δεδομένης τῆς χειροθεσίας!(4) Καίτοι τό σχέδιον αὐτό, κατά τό 1973, τό εἶχεν προχωρήσει ὁ Εὐγένιος Τόμπρος, τελικῶς ἀπέτυχεν παταγωδῶς, ὅπως καί κάθε μεταγενέστερον σχέδιον ἀναγνωρίσεως, ἐνῶ συνετρίβησαν μετ' ἤχου καί ὁ Εὐγένιος καί ὁ τότε πρωθυπουργός Γεώργιος Παπαδόπουλος, οἱ ὁποῖοι τό 1973 εἶχον ἀποφασίσει τήν ἐφαρμογήν τοῦ συγκεκριμένου σχεδίου. Ἀμέσως μετά τήν ἐκ τῶν πραγμάτων (λόγοι ὑγείας), περιθωριοποίησιν τοῦ Εὐγενίου καί λόγω πτώσεως τοῦ δευτέρου, τό ἴδιον σχέδιον συνέχισεν ἐπί ἄλλης πλέον βάσεως ὁ συνεργάτης καί ὁμοϊδεάτης τοῦ Εὐγενίου, ὁ τότε Ἀττικῆς Ματθαῖος Μακρῆς, ὁ ὁποῖος ὅμως καί αὐτός ἀπώλετο μετ' ἤχου ἐνῶ ἐπρόλαβεν καί προεκάλεσεν τήν σχισματοαίρεσιν τοῦ 1995!
Τό ἔτος 1974 ὁ Ἐπίσκοπος Ἀργολίδος Παχώμιος ἔγραψεν τήν γνωστήν πλέον «ἐξομολογητικήν ἐπιστολήν», εἰς τήν ὁποίαν δηλώνει ὅτι οἱ Ἐπίσκοποί μας εἰς Ἀμερικήν δέν ἐδέχθησαν μίαν ἁπλῆν συγχωρητικήν εὐχήν ἀλλά Κανονικήν, (κατά τόν Η΄ Κανόνα), χειροθεσίαν ὡς ἐπί σχισματικῶν, τήν ὁποίαν μετέδωκαν καί εἰς τά μέλη τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ἅμα τῆ ἐπιστροφῆ των! Ἡ ἐπιστολή αὕτη παρέμεινεν ἐν κρυπτῶ καί ἄγνωστος εἰς τό κοινόν μέχρι τό 2003! Ἰδού ὅτι ἤδη ἀπό τό 1974 ὑφίσταται καλῶς ὠργανωμένον τό καταχθόνιον σχέδιον νά ἐπιβάλουν κάποτε τήν συγχωρητικήν εὐχήν ὡς «χειροθεσίαν»!
Τό 1976 ἐκδίδεται ἡ ὑπ' ἀρ. 54/76 δικαστική Ἀπόφασις — Βούλευμα ἀπό τό Πλημμελειοδικεῖον Πειραιῶς ὑπέρ τοῦ τότε Ἐπισκόπου μας Πειραιῶς Νικολάου, μηνυθέντος ὑπό τοῦ Νεοημερολογίτου Μητρ/του Πειραιῶς Χρυσοστόμου Ταυλαδωράκη ἐπί ἀντιποιήσει ἐκκλησιαστικῆς ἀρχῆς! Καί τοῦτο τό περισσότερον βλάσφημον Βούλευμα, ἀναγνωρίζει τόν Νικόλαον ὡς Κανονικόν, διότι ὡς ὡμολόγησεν καί κατέθεσεν, εἶχεν δεχθεῖ χειροθεσίαν ἐκ τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς! Ὁμοίως καί αὐτό ἐκρατεῖτο ἐν κρυπτῶ μέχρι τό 1995 περίπου, ὅτε καί ἐδημοσιεύθη ὑπό Φλωρινικοῦ περιοδικοῦ!
Τό ἴδιον ἔτος 1976, ὁ «Κιτίου» Ἐπιφάνιος ὑπογράφει μυστικήν ἔκθεσιν, περί δῆθεν χειροθεσίας, τήν ὁποίαν ἀπέστειλεν εἰς τόν Ἁγιοβασιλειάτην Δαμασκηνόν ὅπως τοῦ χρησιμεύση τήν κατάλληλον στιγμήν καί πάντως εἰς τό ἐπαναστικόν του ἑνωτικόν κίνημα…
Τό 1977 ὁ Ἐπίσκοπος Κορινθίας Κάλλιστος ἐδήλωσεν δημοσίως τά ἀκριβῶς ἀντίθετα ἀπό ἐκεῖνα τά ὁποῖα τό 1971, μετά τοῦ Κιτίου Ἐπιφανίου συνωμολόγησαν, ἐπιστρέφοντες ἀπό τήν Ἀμερικήν! Τώρα δηλώνει ὅτι δέν ἐδέχθη ἁπλῆν συγχωρητικήν εὐχήν ὡς ἐξωτερικήν τυπικήν πρᾶξιν, ἀλλά χειροθεσίαν ὡς ἐπί σχισματικῶν καί ἀπαιτεῖ τήν μετά τῶν Φλωρινικῶν Ἕνωσιν! Ἀπό ἐκείνην δέ τήν στιγμήν καί ἀφοῦ οὕτως ἐταύτισεν τήν ὁμολογίαν του μετά τῶν Φλωριναίων, προσεχώρησεν εἰς αὐτούς καί ἔγινε δεκτός ὡς ἐπίσκοπος, μετά τήν κατά τό 1971 χειροθεσίαν του καί ὄχι ὡς Κανονικός Ἐπίσκοπος ἕλκων τήν Ἀποστολικήν του Διαδοχήν ἀπό τάς χειροτονίας τοῦ 1948. Διά τήν ἀπροσδόκητον αὐτήν ἄρνησιν τῆς Ἀρχιερωσύνης του, ἡ Ἱερά Σύνοδος καθήρεσεν τόν Κορινθίας Κάλλιστον, ἐκ τοῦ Ἐπισκοπικοῦ ἀξιώματος. Τήν καθαίρεσιν τοῦ Καλλίστου (1977) ὑπέγραψαν καί ὁ Πειραιῶς Νικόλαος, τόν ὁποῖον ἤδη ἐβάρυνεν τό 54/76 τό βλάσφημον Βούλευμα, καί ὁ Ἀργολίδος Παχώμιος, τόν ὁποῖον ἐπίσης ἐβάρυνεν ἡ ἀπό 1974 «ἐξομολογητική του ἐπιστολή»! Ἀμφότερα τά κείμενα αὐτά λέγουν ὅτι εἰς Ἀμερικήν ἐπί τῶν δύο Ἐπισκόπων μας ἔλαβεν χώραν χειροθεσία καί ὄχι ἁπλῆ συγχωρητική εὐχή καί πρό πάντων ὅτι αὐτή ἡ «χειροθεσία» ἐφηρμόσθη καί ἐν Ἑλλάδι εἰς τήν Ἱεράν Σύνοδον! Ἀλλ' ὡς εἴπομεν, «Βούλευμα» καί «ἐξομολογητική ἐπιστολή», ὡς παντελῶς Ψευδῆ καί ἄκρως Βλάσφημα, ἐκρατοῦντο ἐν κρυπτῶ καί ὡς ἐκ τούτου ἦσαν ἄγνωστα εἰς τόν κοινόν.
Τό 1981 καί τό 1983 ἡ ὁλομέλεια τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, συμπεριλαμβανομένων τῶν Κιτίου Ἐπιφανίου, Πειραιῶς Νικολάου καί Ἀργολίδος Παχωμίου, ἐκδίδει Ἀπόφασιν καί Ἐγκύκλιον περί τοῦ θέματος «χειροθεσίας» ἔχουσαν οὕτω: «Ἡ Λεγομένη «χειροθεσία» ἐγένετο δεκτή ὑπό τήν ρητήν βεβαίωσιν τῆς Ἐξαρχίας, ὅτι ἡ Ρωσική Σύνοδος ἐδέχθη τήν Ἐκκλησιολογίαν — Ὁμολογίαν πίστεως τῆς Ἐκκλησίας καί ὅτι αὕτη ἀπετέλει ἁπλῆν συγχωρητικήν εὐχήν, ὡς μιάν ἐξωτερικήν τυπικήν πρᾶξιν ἐπί τῶν σκοπῶ τῆς ἑνώσεως καί εὐοδώσεως τοῦ ἱεροῦ ἀγῶνος τῆς Ἐκκλησίας» (Ὁμολογία τῆς Μεγάλης Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τοῦ 1981).
Καθ' ὅλην τήν δεκαετίαν τοῦ 1980 ὁ Ἀττικῆς Ματθαῖος ἀπεγνωσμένα προσπαθεῖ νά ἐπιτύχη τήν ἀναγνώρισιν καί ἐξάρτησιν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ἀπό τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων μέ δεδομένην, ἔστω καί σιωπηρῶς πάντοτε, τήν «δῆθεν χειροθεσίαν», ἀλλ' ἀποτυχῶν ἐκίνησεν τήν «νεοεικονομαχίαν»!
Τήν 11.10.1991 ὁ Ἱερομ. Εὐθύμιος Ἐπιφανίου, διά λογαριασμόν καί τῆς περί αὐτόν ὁμάδος, κυκλοφορεῖ «ἐγκύκλιον ἐπιστολήν», ἡ ὁποία ὑποστηρίζει χειρότερα τοῦ Κορινθίας Καλλίστου διότι λέγει ὅτι τόσον εἰς τήν Ἀμερικήν ὅσον καί εἰς τήν Ἑλλάδα, ἅπαντες οἱ Ἀρχιερεῖς ἐδέχθησαν χειροθεσίαν ὡς σχισματικοί(!), καί ὅτι ἡμάρτησεν ἡ Ἐκκλησία! Ὁ Εὐθύμιος, δυστυχῶς, εἶναι θεολόγος!!
Τό 1993, ὁ Ἀθηνῶν Ἀνδρέας, ὁ Πειραιῶς Νικόλαος καί ὁ Ἀργολίδος Παχώμιος, μέ ἀφορμήν αὐτό τό γεγονός ὑπέγραψαν κοινήν Ὁμολογίαν ἐπί τοῦ θέματος «χειροθεσία», ἔχουσαν οὕτω: «Τό ἀπ' ἀρχῆς φρόνημα τῆς Ἱερᾶς Συνόδου διά τήν ἐν ἔτει 1971 λεγομένην «χειροθεσίαν»… ἐγένετο δεκτή ὡς μιά ἐξωτερική τυπική πρᾶξις ἀναγνωρίσεως τοῦ ἤδη ὑπάρχοντος πλήρους καί τελείου μυστηρίου τῆς Ἀρχιερωσύνης καί οὐχί ὡς ἐπί σχισματικῶν ἤ ὡς μιά συμπλήρωσις τῆς Ἀρχιερωσύνης, ὡς εἶπον τινές… Ἐπ' αὐτῶν τῶν θέσεων ἐμμένομεν καταδικάζοντες καί σήμερον πᾶν ὅ,τι ἀντίθετον λέγεται ἤ γράφεται περί «χειροθεσίας» ὡς καί εἰδικώτερον τά γραφέντα ὑπό τοῦ π. Εὐθυμίου εἰς τήν ἀπό 11.10.1991 «Ἐγκύκλιόν» του καί τά ὁποῖα ἔρχονται εἰς ἀντίθεσιν μέ τήν ἀπ' ἀρχῆς θέσιν καί φρόνημα τῆς Ἱερᾶς Συνόδου…».
Τό 1994 ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀνδρέας εἰς μήνυμά του τονίζει ὅτι: «…Κατά τήν τελευταία ὅμως 25ετίαν, ὁ νεοημερολογιτισμός ἤλλαξε τακτικήν. Δέν διώκει, οὔτε φυλακίζει, ἀλλά ὕπουλα καί δόλια ἐπιχειρεῖ πολλάκις καί ἐκ τῶν ἔνδων, νά μολύνη καί καταργήση, μέ πρωτοφανῆ μέθοδον, τήν ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ — ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑΝ μας καί ἰδιαιτέρως τήν ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΝ ΔΙΑΔΟΧΗΝ μας, τήν ὁποίαν Κανονικῶς ἔλαβεν τό 1935 ὁ ἐν μακαριστοῖς ἅγιος Πατήρ ἡμῶν Ματθαῖος, ὑπό τῶν ἐπιστρεψάντων ἐκ τοῦ σχίσματος εἰς τήν Ἐκκλησίαν τριῶν γνησίων τότε Ὀρθοδόξων Ἀρχιερέων. Τό σχέδιον τοῦτο ἐξεδηλώθη τό 1971 εἰς τήν Ἀμερικήν, ἀλλ' ἀπέτυχεν, ὄχι τόσον ἀπό τήν ἰδικήν μας ἐπίνοιαν ἀλλά διά τῆς ἐπεμβάσεως τοῦ Θεοῦ. Τότε, ἀντί τῆς ἐπί σχισματικῶν χειροθεσίας, τήν ὁποίαν ἐτεχνούργησαν οἱ δόλιοι καί ὕπουλοι ἐχθροί τῆς Ὁμολογίας καί τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς, ἡ Ρωσική Σύνοδος ἀνεγνώρισε τάς χειροτονίας τοῦ 1948».
Τό 1995, πρῶτον τό Φλωρινικόν Περιοδικόν τά «Πάτρια», ὕστερα ἀπό 20 ἔτη, φέρει εἰς τήν δημοσιότητα τό 54/76 Ἀπαλλακτικόν Βούλευμα τοῦ Νικολάου, ὅπως καί τό ἀντίστοιχον τῶν Φλωριναίων, τά ὁποῖα συμφωνοῦν μεταξύ των, διότι ἀναγνωρίζονται καί ὁ «Πειραιῶς» Νικόλαος καί ὁ ἐπίσης «Πειραιῶς» Γερόντιος (ὁ Φλωρινικός), ὡς Κανονικοί Ἐπίσκοποι, ὁ μέν ὡς «ἀποκατασταθείς καί ἐγκυροποιηθείς διά τῆς «χειροθεσίας τοῦ 1971 ὁ δέ ὡς ἔχων ἀπ' εὐθείας τήν χειροτονίαν του ἐκ τῆς Ρωσικῆς Συνόδου τῆς Διασπορᾶς. Πιό συγκεκριμένα τό Ἀπαλλακτικόν Βούλευμα ὑπέρ τοῦ Γεροντίου δικαίως καί καλῶς δέχεται ὡς «Κανονικόν καί ἔγκυρον» τοῦτον ἀφοῦ οὔτως ἤ ἄλλως ἕλκει τήν χειροτονίαν του ὑπό τῆς Ρωσικῆς Συνόδου, μέ τόν ἡμέτερον ὅμως «Πειραιῶς» Νικόλαον τί γίνεται; Δι' αὐτόν ἀκριβῶς τόν λόγον κατά τό 1998, ἐζητήσαμεν δι' ἐγγράφων μας νά λάβη θέσιν ἡ Ἱερά Σύνοδος, νά κηρύξη τήν Ὁμολογίαν καί νά ἀποφανθῆ καί ἐπί τοῦ 54/76 βουλεύματος ὑπέρ τοῦ κ. Νικολάου. Τότε ὅμως ἀντί ἄλλης ἀπαντήσεως ἤ Κανονικῆς καί Ὀρθοδόξου κινήσεως ἐκινήθη διωγμός ἐναντίον τοῦ γράφοντος καί ἀπαιτοῦσαν βία καί ἀπειλῆ νά ἀνακληθοῦν ἀμέσως αἱ πρός τήν Ἱερά Σύνοδον ἀπόρρητοι ἐπιστολαί μας…………
Η ΑΙΤΙΑ ΠΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΕΤΑΙ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΙΣ ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΕΣ ΚΑΛΟΠΡΟΑΙΡΕΤΕΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΜΕΤΑ ΤΙΝΩΝ, ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΑΧΥΛΗ ΑΓΝΟΙΑ ΔΙΑ ΝΑ ΜΗ ΕΙΠΩ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΔΙΑΣΤΡΟΦΗ ΕΠΙ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΛΕΓΟΜΕΝΗΣ ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑΣ, ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΥΣ ΠΡΩΗΝ "ΗΜΕΤΕΡΟΥΣ" (ΚΥΡΙΩΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ «ΠΕΝΤΕ» ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ «ΝΙΚΟΛΑΙΤΑΣ») ΕΠΙ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑΣ, ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΑΙ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΑΙ ΕΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΑΝ ΔΙΑ ΝΑ ΑΧΡΗΣΤΕΥΣΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΘΑΡΑΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΔΙΑΣΠΑΣΤΟΝ ΚΑΙ ΑΝΟΘΕΥΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΝ ΔΙΑΔΟΧΗΝ ΤΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΜΑΣ, ΚΑΙ ΕΞΑΦΑΝΙΣΟΥΝ ΗΤΟΙ «ΡΙΨΟΥΝ ΕΙΣ ΛΗΘΗΝ» (ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΜΕΓΑΝ ΑΘΑΝΑΣΙΟΝ) ΤΗΝ ΑΚΑΙΝΟΤΟΜΗΤΟΝ ΓΝΗΣΙΑΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ;
ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΚΑΤΩΡΘΩΣΑΝ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΥΣ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΟΤΙ Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΜΑΣ ΔΙΑΔΟΧΗ ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΕΞΗΡΤΗΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΡΩΣΟΥΣ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ ΚΑΙ ΔΙ ΑΥΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΑΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΑΣ, ΒΑΣΕΙ ΤΗΣ ΔΗΘΕΝ ΕΠΙ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΩΝ ΓΕΝΟΜΕΝΗΣ ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑΣ (1971), ΚΑΙ ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΚΑΤ' ΑΥΤΟΥΣ Η ΘΕΣΙΣ ΤΩΝ ΓΝΗΣΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΚΑΙΝΟΤΟΜΗΤΟΝ ΓΝΗΣΙΑΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΑΛΛΑ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΦΛΩΡΙΝΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΝΕΟΜΕΡΟΛΟΓΙΤΑΣ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΧΘΟΥΝ ΔΙΑ "ΝΑ ΛΥΘΗ ΕΠΙ ΤΕΛΟΥΣ ΤΟ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟΝ" ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΑΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ.
Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ Η ΑΠΟΦΑΣΙΣ ΤΩΝ ΡΩΣΩΝ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ ΠΕΡΙ ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ Η΄ ΚΑΝΟΝΑ, ΟΥΤΕ ΕΦΗΡΜΟΣΘΗ ΠΟΤΕ ΥΠΟ ΤΩΝ ΡΩΣΩΝ, ΟΠΩΣ ΑΠΕΔΕΙΧΘΗ ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΓΕΝΕΤΟ ΔΕΚΤΗ ΥΠΟ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ, ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΑΝ Ο ΤΟΤΕ ΠΡΩΤΟΣΥΓΚΕΛΛΟΣ ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΤΟΜΠΡΟΣ, ΕΝ ΓΝΩΣΕΙ Η ΕΝ ΑΓΝΟΙΑ, ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΜΕΝ, ΚΥΡΙΟΣ ΟΙΔΕΝ, ΕΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΝ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΙΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΟΤΕ "ΚΗΡΥΚΑ" ΚΑΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕ ΤΗΝ ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑΝ ΩΣ ΓΕΝΟΜΕΝΗΝ, ΕΝΩ ΠΑΡΕΛΕΙΨΕ ΝΑ ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΗ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΠΟΝ ΟΙ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΤΗΣ ΕΞΑΡΧΙΑΣ ΟΤΑΝ ΕΠΕΣΤΡΕΨΑΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΔΕΧΘΗΣΑΝ ΚΑΜΜΙΑΝ ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑΝ, ΠΑΡΑ ΑΠΛΗΝ ΣΥΓΧΩΡΗΤΙΚΗν ΕΥΧΗΝ ΚΑΙ ΤΑΥΤΗΝ ΔΙΑ ΝΑ ΜΗ ΕΥΡΙΣΚΟΥΝ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΑΦΟΡΜΗΝ ΟΙ ΦΛΩΡΙΝΙΚΟΙ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΧΩΡΙΣΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΤΟΥΣ ΕΧΟΝΤΑΣ ΚΑΝΟΝΙΚΗΝ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΝ ΔΙΑΔΟΧΗΝ ΔΙΑ ΤΩΝ ΕΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΤΕΛΕΣΘΕΙΣΩΝ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΩΝ ΤΟΥ 1935 ΚΑΙ ΤΟΥ 1948.
ΠΗΓΗ:
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΠΝΟΗ, ΤΕΥΧΟΣ 188
Ἰούλιος -Αὔγουστος 2009
ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΛΑΡΙΣΙΣ ΚΑΙ ΤΥΡΝΑΒΟΥ
Ἱερόν Ἡσυχαστήριον Ἁγίων Ἀποστόλων -Τιμίου Σταυροῦ
Ραψάνης Λαρίσης
ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΥ ΤΑΜΠΟΥΡΑ
ΤΑΠΕΙΝΗ ΔΙΑΤΡΙΒΗ
ΕΠΙ ΦΛΕΓΟΝΤΟΣ ΘΕΜΑΤΟΣ ΑΦΟΡΩΝΤΟΣ
ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ
Α.Π. 92 Ἐν Σ. Στ. Ραψάνης Λαρίσης Αὔγουστος 2009
Ἀντί Προλόγου
Τήν 28ην Νοεμβρίου 2007, ἡ «Σύνοδος» τοῦ Νικολάου ἐξέδωκεν καί ἐδημοσίευσεν μίαν ἐπί ἔτη ἐκκολαπτομένην «ἐγκύκλιον», μέ τήν ὁποίαν «ἀπορρίπτουν καί καταδικάζουν» τήν ἐπί τῶν δύο ἐπισκόπων χειροθεσίαν, τῆς ἐξαρχίας εἰς τήν Ἀμερικήν τό 1971, ἡ ὁποία ἐν συνεχεία, ὅπως ψευδόμενοι προπαγανδίζουν, ἐγένετο δῆθεν καί εἰς τούς Ἀρχιερεῖς τῆς Ἱερᾶς Συνόδου εἰς τήν Ἑλλάδα. Ἐπειδή κατόπιν τούτου θεωροῦν τούς ἑαυτούς τους ὡς ὑπερορθοδόξους, διότι, ὡς λέγουν, μέ τήν ἀπόρριψιν καί καταδίκην τῆς χειροθεσίας (τῆς ἀνυποστάτου) ἔβγαλαν ἀπό πάνω των μίαν «ἀνομίαν» μίαν βλασφημίαν, μίαν κατάραν, ἡ ὁποία τούς περιέρρεεν ἐπί 35 ὁλόκληρα ἔτη(!) καί πλέον «ξεπλυμένοι» καί «καθαροί» ἀπό παντός ρύπου καί ρυτίδος, ναρκισσεύονται ὡς δῆθεν οἱ πλέον ἁγνοί Ὀρθόδοξοι παγκοσμίως! Διά τούς λόγους αὐτούς γράφονται περιληπτικῶς τά κάτωθι (1) πρός ἐνημέρωσιν τῶν ἁπλοϊκῶν πιστῶν, τούς ὁποίους δυστυχῶς ἐξαπατοῦν μέ τά ἀσύστολα ψεύδη καί κολάζουν μέ τάς ἐλεεινάς βλασφημίας των. Γράφονται διά τούς καλοπροαιρέτους διά νά πληροφορηθοῦν βασικές ἀλήθειες τῆς Ἐκκλησίας καί μέ τήν χάριν τοῦ Θεοῦ ἀπαγκιστρωθοῦν ἀπό τήν πλάνην τῶν τοιούτων βλασφήμων κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί τῆς Ἐκκλησίας, ἀφοῦ, μέ αὐτήν τήν θρασεῖαν ἐνέργειαν, βάλλουν ἀποκλειστικῶς κατά τῆς Ὁμολογίας — Ἐκκλησιολογίας καί τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
Σύντομον Ἱστορικόν
Τό ἔτος 1971 ἡ Ἱερά Σύνοδος ὑπό τόν τότε Ἀρχιεπίσκοπον Ἀνδρέαν, ἔστειλεν ὡς ἐξαρχίαν εἰς τήν Ἀμερικήν, δύο Ἐπισκόπους μας, τόν τότε Κορινθίας Κάλλιστον καί τόν Κιτίου Ἐπιφάνιον, ὁμοῦ μετά τοῦ Ἀρχιγραμματέως Εὐγενίου Τόμπρου καί ἄλλων, μέ σκοπόν νά γνωρίσουν τούς Ἐπισκόπους τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς καί νά κηρύξουν καί μεταλαμπαδεύσουν καί εἰς αὐτούς τήν Γνησίαν Ὀρθοδοξίαν, δηλαδή τήν καθαράν Ὁμολογίαν — Ἐκκλησιολογίαν τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, τήν ὁποίαν Αὕτη ἀπό τό 1924 διακηρύσσει καί τηρεῖ.
Οἱ Ρῶσοι Ἐπίσκοποι τῆς Διασπορᾶς, ὅπως ἐν ὠμοφορίω καί ἐπιτραχηλίω διεβεβαίωνεν ἡ ἐπιστρέψασα ἐξαρχία, ἐδέχθησαν τήν Ὁμολογίαν — Ἐκκλησιολογίαν καί ὅτι ἐπ' αὐτῆς ἐστηρίχθη ἡ ἕνωσις μέ αὐτούς. Ἐπίσης διεβεβαίωναν ὅτι κατόπιν τούτου ἐτέθη καί τό θέμα τῆς ὑφ' ἑνός ἐπισκόπου χειροτονίας τοῦ 1948 ὑπό μόνου τοῦ μακαρία τῆ λήξει γενομένου Ματθαίου Καρπαθάκη, τάς ὁποίας οἱ ὀπαδοί τοῦ πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου δέν ἐδέχοντο. Ἐπ' αὐτοῦ ἡ Σύνοδος τῶν Ρώσων, καί μέ δεδομένην πλέον τήν Ὁμολογίαν — Ἐκκλησιολογίαν, ἀπεφάσισε νά ἀναγνωρίση τάς ὑφ' ἑνός ἐπισκόπου χειροτονίας τοῦ 1948 ὡς δογματικῶς πλήρεις ἄνευ οὐδεμιᾶς ἄλλης διαδικασίας, διότι τοιαῦται χειροτονίαι, γενόμεναι διά τό ἀπρόσκοπτον τῆς Ἐκκλησίας εἰς περιπτώσεις μεγάλης ἀνάγκης καί ἐλλείψεως ἑτέρου ἐπισκόπου, (ἁπλῶς διά τό σύμψηφον), ἡ Ἐκκλησία πάντοτε τάς ἀνεγνώρισεν ὡς Κανονικάς καί ἐγκύρους. Ἀλλ' ἐπειδή συγκεκριμένα στελέχη τῆς Σχισματικῆς παρατάξεως τῶν Φλωρινικῶν, κατά τό σχέδιον τό ὁποῖον εἶχεν ἐκπονήσει ὁ πρ. Φλωρίνης εἶχον ἤδη ἀποφασίσει νά προσβάλουν καί διακόψουν τήν ἀδιάκοπον καί γνησίαν Ἀποστολικήν Διαδοχήν τῶν Ἐπισκόπων τῆς Ἐκκλησίας, ἀπήτησαν (ἐκ τῶν παρασκηνίων) «χειροθεσίαν κατά τόν Η΄ Κανόνα τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου»(2)! Εἶναι προφανές ὅτι ἡ Ρωσική Σύνοδος εὑρέθη πρό ἀδιεξόδου, διότι τήν περιβόητον ὡς «Ἀπόφασίν» της (16-ΙΙ/15/28.9,1971), συνέλαβον συνέταξαν καί ἐπέβαλον οἱ ἐν Ἀμερικῆ καί ἐξ Ἑλλάδος Φλωρινικοί, οἱ ὁποῖοι ἤδη εἶχον μακράν συνεργασίαν καί εἶχον πολιορκήσει τήν ἐν λόγω Σύνοδον ὥστε αὐτοί νά ἀποφασίζουν ἐκ τῶν παρασκηνίων.
Ἐκ τοῦ ὅλου γεγονότος καί ἐκ τῶν ὑστέρων προέκυψεν ὅτι ἐκείνη ἡ Ρωσική Σύνοδος τῆς Διασπορᾶς μᾶλλον δέν ἦτο εἰς θέσιν νά ἐλέγχη τήν κατάστασιν,·(2) διό ὑπέγραψεν τήν ἄκρως Ἀντικανονικήν, ἀντιφατικήν ἀλλά καί βλάσφημον ἀπόφασιν, νά χειροθετήση οὐσία Κανονικούς·(3) καί Ὀρθοδόξους Ἐπισκόπους! Ἐν συνεχεία δέ καί ἐκ τῶν ὑστέρων σπασμωδικῶς ἐδήλωνεν, διά τοῦ τότε Μητροπολίτου της Φιλαρέτου, ὅτι ἡ λεγομένη χειροθεσία ἐπεῖχεν θέσιν συγχωρητικῆς εὐχῆς, ἐνῶ ἐξέφραζεν καί τήν δυσαρέσκειάν της, ἐπειδή αὕτη δέν ἀνεγνώσθη καί εἰς ἅπαντας τούς Κληρικούς!.. Τέλος τά πάντα ἐσκόπουν καί ἐγένοντο διά νά ἐπιτευχθῆ ἡ ἐπιστροφή καί ἕνωσις τῶν Φλωρινικῶν εἰς τήν Ἐκκλησίαν!..
Ἡ συγχωρητική αὕτη εὐχή ἐχαρακτηρίσθη ὑπό τῆς Συνόδου τῶν Ρώσων καί ὑπό τῆς Ἐξαρχίας ὡς μιά ἐξωτερική τυπική πρᾶξις, διά τήν «ὑπέρβασιν» τοῦ Ἀποστολικοῦ Κανόνος, ὁ ὁποῖος λέγει ὅτι ἡ ἐκλογή τῶν ὑποψηφίων πρέπει νά γίνεται Συνοδικῶς, κατά δέ τήν χειροτονίαν νά παρίσταται δεύτερος καί τρίτος Ἐπίσκοπος.
Αὐτή, λοιπόν, ἡ ἀπόφασις — πρᾶξις καί ὑπ' αὐτάς τάς προϋποθέσεις ἔγινε δεκτή ὑπό τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καί βασικῶς ἐφ' ὅσον ἡ Ρωσική Σύνοδος ἐδέχθη τήν Ὁμολογίαν — Ἐκκλησιολογίαν, καί ἐφ' ὅσον δέν ἐθίγετο οὔτε ἡ Πίστις μας οὔτε ἡ ἀκεραιότης τῆς Κανονικῆς καί Ὀρθοδόξου χειροτονίας — Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς. Ἡ εὐχή αὕτη, ἀπό τούς ἑτέρως φρονοῦντας καί προφανῶς προσκειμένους πρός τόν νεοημερολογιτισμόν καί Φλωρινισμόν, μυστικῶς καί καταχθονίως καί πάντως ἐκ τῶν ὑστέρων, ἐπροπαγανδίσθη κατά τόν πλέον ἐπαίσχυντον τρόπον ὡς «χειροθεσία ἐπί σχισματικῶν»!
Ἐάν κατά τό 1971 τά κίνητρα καί οἱ σκοποί ἦσαν ἁγνοί καί καθαροί, ἐκηρύσσετο ὑφ' ὅλων ἡ Ὁμολογία Ἐκκλησιολογία καί θά ἀνεγνωρίζοντο αἱ χειροτονίαι, θά ἐπήρχετο ἀμέσως ἡ ποθητή ἕνωσις, καί ὁ θρίαμβος τῆς Ὀρθοδοξίας θά ἦτο μέγας. Δυστυχῶς ὅμως οἱ σκοποί ἦσαν κακοί καί διαβολικοί, ἀφοῦ ἐπεδίωκον τήν κατάλυσιν τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς διά νά «ἐκλείψη» καί ἡ Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, καί διά τοῦτο ἀφ' ἑνός μέν δέν ἐπῆλθεν ἡ εἰρήνη ἀλλά καί ἄλλα κακά ἠκολούθησαν, τά ὁποῖα μέχρι σήμερον ταλανίζουν τούς πιστούς καί διά σχισμάτων συρρικνώνουν τό ἤδη «μικρόν ποίμνιον» καί πλήττουν τό ἔργον τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
Ἄς παρακολουθήσωμεν τά γεγονότα
Ἀμέσως μετά τήν ἐν Ἑλλάδι ἀποτυχίαν τοῦ Σατανικοῦ σχεδίου, κατά τόν Ὀκτώβριο 1971, καί ἐπειδή δέν διενοοῦντο ὅτι ἐχάθη τό σχέδιόν των, ἐσκέφθησαν, ὅπως ἐμμέσως, ἀθορύβως καί πάντως δολίως, ἀναιρέσουν ἑαυτούς καί ἐμφανίσουν πρακτικῶς τήν συγχωρητικήν εὐχήν ὡς χειροθεσίαν!.. Πρός τόν σκοπόν αὐτόν ἐργάζονται πυρετωδῶς οἱ τῆς ἐξαρχίας μας, οἱ Φλωρινικοί καί ὁ Νεοημερολογιτισμός διά τῶν ἐγκαθέτων των. Ὡς παραπλανητικόν δέλεαρ προβάλλεται ἡ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΙΣ τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἐνῶ ἀποσιωπᾶται ὅτι αὐτό θά ἐγίνετο ὑπό τήν προϋπόθεσιν ὡς δεδομένης τῆς χειροθεσίας!(4) Καίτοι τό σχέδιον αὐτό, κατά τό 1973, τό εἶχεν προχωρήσει ὁ Εὐγένιος Τόμπρος, τελικῶς ἀπέτυχεν παταγωδῶς, ὅπως καί κάθε μεταγενέστερον σχέδιον ἀναγνωρίσεως, ἐνῶ συνετρίβησαν μετ' ἤχου καί ὁ Εὐγένιος καί ὁ τότε πρωθυπουργός Γεώργιος Παπαδόπουλος, οἱ ὁποῖοι τό 1973 εἶχον ἀποφασίσει τήν ἐφαρμογήν τοῦ συγκεκριμένου σχεδίου. Ἀμέσως μετά τήν ἐκ τῶν πραγμάτων (λόγοι ὑγείας), περιθωριοποίησιν τοῦ Εὐγενίου καί λόγω πτώσεως τοῦ δευτέρου, τό ἴδιον σχέδιον συνέχισεν ἐπί ἄλλης πλέον βάσεως ὁ συνεργάτης καί ὁμοϊδεάτης τοῦ Εὐγενίου, ὁ τότε Ἀττικῆς Ματθαῖος Μακρῆς, ὁ ὁποῖος ὅμως καί αὐτός ἀπώλετο μετ' ἤχου ἐνῶ ἐπρόλαβεν καί προεκάλεσεν τήν σχισματοαίρεσιν τοῦ 1995!
Τό ἔτος 1974 ὁ Ἐπίσκοπος Ἀργολίδος Παχώμιος ἔγραψεν τήν γνωστήν πλέον «ἐξομολογητικήν ἐπιστολήν», εἰς τήν ὁποίαν δηλώνει ὅτι οἱ Ἐπίσκοποί μας εἰς Ἀμερικήν δέν ἐδέχθησαν μίαν ἁπλῆν συγχωρητικήν εὐχήν ἀλλά Κανονικήν, (κατά τόν Η΄ Κανόνα), χειροθεσίαν ὡς ἐπί σχισματικῶν, τήν ὁποίαν μετέδωκαν καί εἰς τά μέλη τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ἅμα τῆ ἐπιστροφῆ των! Ἡ ἐπιστολή αὕτη παρέμεινεν ἐν κρυπτῶ καί ἄγνωστος εἰς τό κοινόν μέχρι τό 2003! Ἰδού ὅτι ἤδη ἀπό τό 1974 ὑφίσταται καλῶς ὠργανωμένον τό καταχθόνιον σχέδιον νά ἐπιβάλουν κάποτε τήν συγχωρητικήν εὐχήν ὡς «χειροθεσίαν»!
Τό 1976 ἐκδίδεται ἡ ὑπ' ἀρ. 54/76 δικαστική Ἀπόφασις — Βούλευμα ἀπό τό Πλημμελειοδικεῖον Πειραιῶς ὑπέρ τοῦ τότε Ἐπισκόπου μας Πειραιῶς Νικολάου, μηνυθέντος ὑπό τοῦ Νεοημερολογίτου Μητρ/του Πειραιῶς Χρυσοστόμου Ταυλαδωράκη ἐπί ἀντιποιήσει ἐκκλησιαστικῆς ἀρχῆς! Καί τοῦτο τό περισσότερον βλάσφημον Βούλευμα, ἀναγνωρίζει τόν Νικόλαον ὡς Κανονικόν, διότι ὡς ὡμολόγησεν καί κατέθεσεν, εἶχεν δεχθεῖ χειροθεσίαν ἐκ τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς! Ὁμοίως καί αὐτό ἐκρατεῖτο ἐν κρυπτῶ μέχρι τό 1995 περίπου, ὅτε καί ἐδημοσιεύθη ὑπό Φλωρινικοῦ περιοδικοῦ!
Τό ἴδιον ἔτος 1976, ὁ «Κιτίου» Ἐπιφάνιος ὑπογράφει μυστικήν ἔκθεσιν, περί δῆθεν χειροθεσίας, τήν ὁποίαν ἀπέστειλεν εἰς τόν Ἁγιοβασιλειάτην Δαμασκηνόν ὅπως τοῦ χρησιμεύση τήν κατάλληλον στιγμήν καί πάντως εἰς τό ἐπαναστικόν του ἑνωτικόν κίνημα…
Τό 1977 ὁ Ἐπίσκοπος Κορινθίας Κάλλιστος ἐδήλωσεν δημοσίως τά ἀκριβῶς ἀντίθετα ἀπό ἐκεῖνα τά ὁποῖα τό 1971, μετά τοῦ Κιτίου Ἐπιφανίου συνωμολόγησαν, ἐπιστρέφοντες ἀπό τήν Ἀμερικήν! Τώρα δηλώνει ὅτι δέν ἐδέχθη ἁπλῆν συγχωρητικήν εὐχήν ὡς ἐξωτερικήν τυπικήν πρᾶξιν, ἀλλά χειροθεσίαν ὡς ἐπί σχισματικῶν καί ἀπαιτεῖ τήν μετά τῶν Φλωρινικῶν Ἕνωσιν! Ἀπό ἐκείνην δέ τήν στιγμήν καί ἀφοῦ οὕτως ἐταύτισεν τήν ὁμολογίαν του μετά τῶν Φλωριναίων, προσεχώρησεν εἰς αὐτούς καί ἔγινε δεκτός ὡς ἐπίσκοπος, μετά τήν κατά τό 1971 χειροθεσίαν του καί ὄχι ὡς Κανονικός Ἐπίσκοπος ἕλκων τήν Ἀποστολικήν του Διαδοχήν ἀπό τάς χειροτονίας τοῦ 1948. Διά τήν ἀπροσδόκητον αὐτήν ἄρνησιν τῆς Ἀρχιερωσύνης του, ἡ Ἱερά Σύνοδος καθήρεσεν τόν Κορινθίας Κάλλιστον, ἐκ τοῦ Ἐπισκοπικοῦ ἀξιώματος. Τήν καθαίρεσιν τοῦ Καλλίστου (1977) ὑπέγραψαν καί ὁ Πειραιῶς Νικόλαος, τόν ὁποῖον ἤδη ἐβάρυνεν τό 54/76 τό βλάσφημον Βούλευμα, καί ὁ Ἀργολίδος Παχώμιος, τόν ὁποῖον ἐπίσης ἐβάρυνεν ἡ ἀπό 1974 «ἐξομολογητική του ἐπιστολή»! Ἀμφότερα τά κείμενα αὐτά λέγουν ὅτι εἰς Ἀμερικήν ἐπί τῶν δύο Ἐπισκόπων μας ἔλαβεν χώραν χειροθεσία καί ὄχι ἁπλῆ συγχωρητική εὐχή καί πρό πάντων ὅτι αὐτή ἡ «χειροθεσία» ἐφηρμόσθη καί ἐν Ἑλλάδι εἰς τήν Ἱεράν Σύνοδον! Ἀλλ' ὡς εἴπομεν, «Βούλευμα» καί «ἐξομολογητική ἐπιστολή», ὡς παντελῶς Ψευδῆ καί ἄκρως Βλάσφημα, ἐκρατοῦντο ἐν κρυπτῶ καί ὡς ἐκ τούτου ἦσαν ἄγνωστα εἰς τόν κοινόν.
Τό 1981 καί τό 1983 ἡ ὁλομέλεια τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, συμπεριλαμβανομένων τῶν Κιτίου Ἐπιφανίου, Πειραιῶς Νικολάου καί Ἀργολίδος Παχωμίου, ἐκδίδει Ἀπόφασιν καί Ἐγκύκλιον περί τοῦ θέματος «χειροθεσίας» ἔχουσαν οὕτω: «Ἡ Λεγομένη «χειροθεσία» ἐγένετο δεκτή ὑπό τήν ρητήν βεβαίωσιν τῆς Ἐξαρχίας, ὅτι ἡ Ρωσική Σύνοδος ἐδέχθη τήν Ἐκκλησιολογίαν — Ὁμολογίαν πίστεως τῆς Ἐκκλησίας καί ὅτι αὕτη ἀπετέλει ἁπλῆν συγχωρητικήν εὐχήν, ὡς μιάν ἐξωτερικήν τυπικήν πρᾶξιν ἐπί τῶν σκοπῶ τῆς ἑνώσεως καί εὐοδώσεως τοῦ ἱεροῦ ἀγῶνος τῆς Ἐκκλησίας» (Ὁμολογία τῆς Μεγάλης Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τοῦ 1981).
Καθ' ὅλην τήν δεκαετίαν τοῦ 1980 ὁ Ἀττικῆς Ματθαῖος ἀπεγνωσμένα προσπαθεῖ νά ἐπιτύχη τήν ἀναγνώρισιν καί ἐξάρτησιν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ἀπό τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων μέ δεδομένην, ἔστω καί σιωπηρῶς πάντοτε, τήν «δῆθεν χειροθεσίαν», ἀλλ' ἀποτυχῶν ἐκίνησεν τήν «νεοεικονομαχίαν»!
Τήν 11.10.1991 ὁ Ἱερομ. Εὐθύμιος Ἐπιφανίου, διά λογαριασμόν καί τῆς περί αὐτόν ὁμάδος, κυκλοφορεῖ «ἐγκύκλιον ἐπιστολήν», ἡ ὁποία ὑποστηρίζει χειρότερα τοῦ Κορινθίας Καλλίστου διότι λέγει ὅτι τόσον εἰς τήν Ἀμερικήν ὅσον καί εἰς τήν Ἑλλάδα, ἅπαντες οἱ Ἀρχιερεῖς ἐδέχθησαν χειροθεσίαν ὡς σχισματικοί(!), καί ὅτι ἡμάρτησεν ἡ Ἐκκλησία! Ὁ Εὐθύμιος, δυστυχῶς, εἶναι θεολόγος!!
Τό 1993, ὁ Ἀθηνῶν Ἀνδρέας, ὁ Πειραιῶς Νικόλαος καί ὁ Ἀργολίδος Παχώμιος, μέ ἀφορμήν αὐτό τό γεγονός ὑπέγραψαν κοινήν Ὁμολογίαν ἐπί τοῦ θέματος «χειροθεσία», ἔχουσαν οὕτω: «Τό ἀπ' ἀρχῆς φρόνημα τῆς Ἱερᾶς Συνόδου διά τήν ἐν ἔτει 1971 λεγομένην «χειροθεσίαν»… ἐγένετο δεκτή ὡς μιά ἐξωτερική τυπική πρᾶξις ἀναγνωρίσεως τοῦ ἤδη ὑπάρχοντος πλήρους καί τελείου μυστηρίου τῆς Ἀρχιερωσύνης καί οὐχί ὡς ἐπί σχισματικῶν ἤ ὡς μιά συμπλήρωσις τῆς Ἀρχιερωσύνης, ὡς εἶπον τινές… Ἐπ' αὐτῶν τῶν θέσεων ἐμμένομεν καταδικάζοντες καί σήμερον πᾶν ὅ,τι ἀντίθετον λέγεται ἤ γράφεται περί «χειροθεσίας» ὡς καί εἰδικώτερον τά γραφέντα ὑπό τοῦ π. Εὐθυμίου εἰς τήν ἀπό 11.10.1991 «Ἐγκύκλιόν» του καί τά ὁποῖα ἔρχονται εἰς ἀντίθεσιν μέ τήν ἀπ' ἀρχῆς θέσιν καί φρόνημα τῆς Ἱερᾶς Συνόδου…».
Τό 1994 ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀνδρέας εἰς μήνυμά του τονίζει ὅτι: «…Κατά τήν τελευταία ὅμως 25ετίαν, ὁ νεοημερολογιτισμός ἤλλαξε τακτικήν. Δέν διώκει, οὔτε φυλακίζει, ἀλλά ὕπουλα καί δόλια ἐπιχειρεῖ πολλάκις καί ἐκ τῶν ἔνδων, νά μολύνη καί καταργήση, μέ πρωτοφανῆ μέθοδον, τήν ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ — ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑΝ μας καί ἰδιαιτέρως τήν ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΝ ΔΙΑΔΟΧΗΝ μας, τήν ὁποίαν Κανονικῶς ἔλαβεν τό 1935 ὁ ἐν μακαριστοῖς ἅγιος Πατήρ ἡμῶν Ματθαῖος, ὑπό τῶν ἐπιστρεψάντων ἐκ τοῦ σχίσματος εἰς τήν Ἐκκλησίαν τριῶν γνησίων τότε Ὀρθοδόξων Ἀρχιερέων. Τό σχέδιον τοῦτο ἐξεδηλώθη τό 1971 εἰς τήν Ἀμερικήν, ἀλλ' ἀπέτυχεν, ὄχι τόσον ἀπό τήν ἰδικήν μας ἐπίνοιαν ἀλλά διά τῆς ἐπεμβάσεως τοῦ Θεοῦ. Τότε, ἀντί τῆς ἐπί σχισματικῶν χειροθεσίας, τήν ὁποίαν ἐτεχνούργησαν οἱ δόλιοι καί ὕπουλοι ἐχθροί τῆς Ὁμολογίας καί τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς, ἡ Ρωσική Σύνοδος ἀνεγνώρισε τάς χειροτονίας τοῦ 1948».
Τό 1995, πρῶτον τό Φλωρινικόν Περιοδικόν τά «Πάτρια», ὕστερα ἀπό 20 ἔτη, φέρει εἰς τήν δημοσιότητα τό 54/76 Ἀπαλλακτικόν Βούλευμα τοῦ Νικολάου, ὅπως καί τό ἀντίστοιχον τῶν Φλωριναίων, τά ὁποῖα συμφωνοῦν μεταξύ των, διότι ἀναγνωρίζονται καί ὁ «Πειραιῶς» Νικόλαος καί ὁ ἐπίσης «Πειραιῶς» Γερόντιος (ὁ Φλωρινικός), ὡς Κανονικοί Ἐπίσκοποι, ὁ μέν ὡς «ἀποκατασταθείς καί ἐγκυροποιηθείς διά τῆς «χειροθεσίας τοῦ 1971 ὁ δέ ὡς ἔχων ἀπ' εὐθείας τήν χειροτονίαν του ἐκ τῆς Ρωσικῆς Συνόδου τῆς Διασπορᾶς. Πιό συγκεκριμένα τό Ἀπαλλακτικόν Βούλευμα ὑπέρ τοῦ Γεροντίου δικαίως καί καλῶς δέχεται ὡς «Κανονικόν καί ἔγκυρον» τοῦτον ἀφοῦ οὔτως ἤ ἄλλως ἕλκει τήν χειροτονίαν του ὑπό τῆς Ρωσικῆς Συνόδου, μέ τόν ἡμέτερον ὅμως «Πειραιῶς» Νικόλαον τί γίνεται; Δι' αὐτόν ἀκριβῶς τόν λόγον κατά τό 1998, ἐζητήσαμεν δι' ἐγγράφων μας νά λάβη θέσιν ἡ Ἱερά Σύνοδος, νά κηρύξη τήν Ὁμολογίαν καί νά ἀποφανθῆ καί ἐπί τοῦ 54/76 βουλεύματος ὑπέρ τοῦ κ. Νικολάου. Τότε ὅμως ἀντί ἄλλης ἀπαντήσεως ἤ Κανονικῆς καί Ὀρθοδόξου κινήσεως ἐκινήθη διωγμός ἐναντίον τοῦ γράφοντος καί ἀπαιτοῦσαν βία καί ἀπειλῆ νά ἀνακληθοῦν ἀμέσως αἱ πρός τήν Ἱερά Σύνοδον ἀπόρρητοι ἐπιστολαί μας…………
Τόν Φεβρουάριον τοῦ 2003 παραιτεῖται ὁ Ἀρχ/πος Ἀνδρέας ὑπέρ
τοῦ χειροθετημένου (κατά τό 54/76 Βούλευμα), Πειραιῶς Νικολάου, ὅστις
κυριολεκτικά θά χρησιμοποιηθῆ ὡς ἐργαλεῖον τῶν ἰδίων ἐγκαθέτων καί θά καταλήξη
νά ἡγηθῆ (τήν 28.11.2007) τῆς πράξεως ἀποκηρύξεως τῆς δῆθεν «χειροθεσίας», μέ ἀποτέλεσμα
νά τήν ὑποστασιάση δι' ἑαυτόν καί τήν ὁμάδα του καίτοι ἐξ ἀντικειμένου ἀνυπόστατον
διά τήν Ἐκκλησίαν.
Τό 2007, ἡ ὑπό τόν πρώην Πειραιῶς Νικόλαον ὁμάς, ἐκδίδει τήν «Συνοδικήν Ἐγκύκλιον» 3280/28.11.2007, διά τῆς ὁποίας ἐνεργοῦν τό ἀμέσως μετά τό 1971 σχέδιον περί μεταποιήσεως τῆς Συγχωρητικῆς εὐχῆς εἰς «χειροθεσίαν»! Διά τῆς καταδίκης καί ἀπορρίψεως αὐτῆς, τῆς ἀνυπάρκτου διά τήν Ἐκκλησίαν ἱεροσυλίας, ἡ «σύνοδος» τοῦ Νικολάου «ἀναγνωρίζει» «καί ὁμολογεῖ τά ἐπί τοῦ ἐν λόγω θέματα τῆς «χειροθεσίας» διαπραχθέντα λόγω ἀγνοίας καί ἀπροσεξίας καί ἐσφαλμένης ἐκτιμήσεως ἀνθρώπινα λάθη·(*) τῶν ἐκπροσώπων καί λειτουργῶν Της… καί ἀπορρίπτει ὡς ἤδη ἀνεφέρθη τήν γενομένην χειροθεσίαν τόσον ἐν Η.Π.Α. ὅσον καί ἐν Ἑλλάδι ὡς πρᾶξιν ἀπάδουσα εἰς τήν Κανονικήν Τάξιν καί τήν Ὀρθόδοξον παράδοσιν τήν ἀφορῶσαν τό κύρος καί τήν πληρότητα ἐπισκοπικῶν χειροτονιῶν». Εἰς ἄλλην δέ σελίδα γράφουν «…ἡ ἐν Ἑλλάδι ἀποδοχή τῆς ὡς ἄνω Ἀποφάσεως τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς καί ἡ κατ' ἐφαρμογήν αὐτῆς ἐπακολουθήσασα χειροθεσία τῶν ὑπολοίπων μελῶν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ὑπῆρξαν καί κρίνονται ἐσφαλμέναι, καί ὡς τοιαῦται ἀποκηρύσσονται καί ἀπορρίπτονται»(5). Οὔτε ἡ ἀπόφασις ἐγένετο δεκτή οὔτε πολύ περισσότερον ἐφηρμόσθη ὁ περί χειροθεσίας αὐτῆς ὅρος ἀλλά καί ἀπεκηρύχθησαν τά πάντα ὅταν διεπιστώθη ὅτι ἡ Ρωσική Σύνοδος δέν ὠρθοτόμησεν κατά τό 1971 οὔτε ποτέ ἄλλοτε τόν λόγον τῆς Ἀληθείας δηλαδή τήν Ὁμολογίαν Ἐκκλησιολογίαν τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
Καί εἰς ἄλλο σημεῖον διά καθαρῶς ἀπατηλούς λόγους λέγουν: «χειροθεσία ἐπί Ὀρθοδόξων Κληρικῶν δέν νοεῖται παντελῶς, οὔτε ἐπιτρέπεται ὑπό οἱανδήποτε ἑρμηνείαν. Ἐν τῆ πράξει τῆς Ἐκκλησίας χειροθεσία ἐχρησιμοποιήθη ἐπί σχισματικῶν πρός κύρωσιν τοῦ ἀκύρως τελεσθέντος μυστηρίου τῆς χειροτονίας των. Ἀκόμη καί ὑπό τήν ἔννοιαν τῆς εὐλογίας ἤ τῆς ἁπλῆς εὐχῆς, ἡ χειροθεσία ἐσήμαινεν ἀναζωογόνησιν καί ἐπικύρωσιν τῶν ἀκύρως ὑπό αἱρετικῶν ἤ σχισματικῶν τελεσθέντων». Ἀνόητοι καί γελοῖαι «ἀσφαλιστικαί» δικλεῖδες μόνον διά τούς ἀνοήτους!......
Τό 2007, ἡ ὑπό τόν πρώην Πειραιῶς Νικόλαον ὁμάς, ἐκδίδει τήν «Συνοδικήν Ἐγκύκλιον» 3280/28.11.2007, διά τῆς ὁποίας ἐνεργοῦν τό ἀμέσως μετά τό 1971 σχέδιον περί μεταποιήσεως τῆς Συγχωρητικῆς εὐχῆς εἰς «χειροθεσίαν»! Διά τῆς καταδίκης καί ἀπορρίψεως αὐτῆς, τῆς ἀνυπάρκτου διά τήν Ἐκκλησίαν ἱεροσυλίας, ἡ «σύνοδος» τοῦ Νικολάου «ἀναγνωρίζει» «καί ὁμολογεῖ τά ἐπί τοῦ ἐν λόγω θέματα τῆς «χειροθεσίας» διαπραχθέντα λόγω ἀγνοίας καί ἀπροσεξίας καί ἐσφαλμένης ἐκτιμήσεως ἀνθρώπινα λάθη·(*) τῶν ἐκπροσώπων καί λειτουργῶν Της… καί ἀπορρίπτει ὡς ἤδη ἀνεφέρθη τήν γενομένην χειροθεσίαν τόσον ἐν Η.Π.Α. ὅσον καί ἐν Ἑλλάδι ὡς πρᾶξιν ἀπάδουσα εἰς τήν Κανονικήν Τάξιν καί τήν Ὀρθόδοξον παράδοσιν τήν ἀφορῶσαν τό κύρος καί τήν πληρότητα ἐπισκοπικῶν χειροτονιῶν». Εἰς ἄλλην δέ σελίδα γράφουν «…ἡ ἐν Ἑλλάδι ἀποδοχή τῆς ὡς ἄνω Ἀποφάσεως τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς καί ἡ κατ' ἐφαρμογήν αὐτῆς ἐπακολουθήσασα χειροθεσία τῶν ὑπολοίπων μελῶν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ὑπῆρξαν καί κρίνονται ἐσφαλμέναι, καί ὡς τοιαῦται ἀποκηρύσσονται καί ἀπορρίπτονται»(5). Οὔτε ἡ ἀπόφασις ἐγένετο δεκτή οὔτε πολύ περισσότερον ἐφηρμόσθη ὁ περί χειροθεσίας αὐτῆς ὅρος ἀλλά καί ἀπεκηρύχθησαν τά πάντα ὅταν διεπιστώθη ὅτι ἡ Ρωσική Σύνοδος δέν ὠρθοτόμησεν κατά τό 1971 οὔτε ποτέ ἄλλοτε τόν λόγον τῆς Ἀληθείας δηλαδή τήν Ὁμολογίαν Ἐκκλησιολογίαν τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
Καί εἰς ἄλλο σημεῖον διά καθαρῶς ἀπατηλούς λόγους λέγουν: «χειροθεσία ἐπί Ὀρθοδόξων Κληρικῶν δέν νοεῖται παντελῶς, οὔτε ἐπιτρέπεται ὑπό οἱανδήποτε ἑρμηνείαν. Ἐν τῆ πράξει τῆς Ἐκκλησίας χειροθεσία ἐχρησιμοποιήθη ἐπί σχισματικῶν πρός κύρωσιν τοῦ ἀκύρως τελεσθέντος μυστηρίου τῆς χειροτονίας των. Ἀκόμη καί ὑπό τήν ἔννοιαν τῆς εὐλογίας ἤ τῆς ἁπλῆς εὐχῆς, ἡ χειροθεσία ἐσήμαινεν ἀναζωογόνησιν καί ἐπικύρωσιν τῶν ἀκύρως ὑπό αἱρετικῶν ἤ σχισματικῶν τελεσθέντων». Ἀνόητοι καί γελοῖαι «ἀσφαλιστικαί» δικλεῖδες μόνον διά τούς ἀνοήτους!......
2) Ἐάν ὅμως, ὅπως ἐκ τῶν ὑστέρων προέκυψεν, εἰς τήν Ἀμερικήν
τήν 17ην καί 18ην Σεπτεμβρίου, ἔγινε χειροθεσία ὡς ἐπί σχισματικῶν εἰς τούς δύο
ἐπισκόπους καί τοῦτο πρός ἐπικύρωσιν ἤ πρός «ζωογόνησιν» τῆς ἀκύρου
χειροτονίας, ὅπως κηρύσσουν οἱ Νικολα?ται μέ τήν 3280/2007 ἐγκύκλιόν των, ἀλλά
καί «κατ' ἐφαρμογήν αὐτῆς» ἐπηκολούθησεν δῆθεν «χειροθεσία ἐπί τῶν ὑπολοίπων
μελῶν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου», τοῦτο δέν ἀποτελεῖ μόνον διαβολικόν ψεῦδος ἀλλά καί
διά τούς ἀποδεχομένους τοῦτο, ἀποτελεῖ καί τήν ἐσχάτην βλασφημίαν κατά τοῦ Ἁγίου
Πνεύματος, καί ἔκπτωσιν καί ἀποβολήν ἐκ τοῦ ζωηφόρου σώματος τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου
Ἐκκλησίας, ἀδιακρίτως ὅλων τῶν βλασφήμων, ὡς ἄκρως ἀρνητῶν τῆς Ὁμολογίας Ἐκκλησιολογίας,
τήν ὁποίαν ὁμολογεῖ καί κηρύσσει ἡ ΑΚΑΙΝΟΤΟΜΗΤΟΣ καί ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ἀπό
τήν 10ην Μαρτίου 1924!.. Εἰς αὐτήν ἀκριβῶς τήν κατάστασιν περιῆλθον καί ἐπισήμως
οἱ σχιματοαιρετικοί Νικολα?ται, ἰδιαιτέρως καί μέ τήν ὑπ' ἀριθμ. 3280/2007 ἐγκύκλιόν
των! Δηλαδή κατέστησαν ἀπολύτως σχισματοαιρετικοί, πολύ χειρότεροι τῶν Φλωρινικῶν!
Ὡς τοιοῦτοι δέ θά ἔπρεπεν νά εἶχον προσχωρήσει ἀμέσως καί ἐπισήμως, ὡς ὁ
Κορινθίας Κάλλιστος, εἰς αὐτούς καί νά μήν ἐξαπατοῦν τούς ἁπλοϊκούς Χριστιανούς
μέ τήν ἀπάτην, τήν ὁποίαν ἐπενόησεν ὁ Αἰδ/τος κ. Εὐστάθιος Τουρλῆς, καί τήν ἐχρησιμοποίησαν
οἱ ἐγκάθετοι καί ἀπεδέχθησαν οἱ Νικολα?ται κηρύσσοντες ὅλως ΨΕΥΔΩΣ ὅτι «…Ἐμεῖς ἐμμένομεν
εἰς τάς Ὁμολογίας τοῦ 1981 καί 1983»!
Δόξα τῶ Κυρίω, διότι τό 1971, κατά τήν Θείαν Του οἰκονομίαν, οἱ δύο Ἐπίσκοποι, ἅμα τῆ ἐπιστροφῆ των εἰς τήν Ἑλλάδα, οἱ ἴδιοι συνέτριψαν τήν παγίδα, ἀποκλείσαντες κάθε λόγον περί χειροθεσίας, διότι αὐθωρεί καί παρά χρῆμα θά καθηροῦντο καί θά ἀφωρίζοντο. Τοῦτο δέν ἐποίησαν ἐξ ὀρθοδόξου συνειδότος, ἀλλά μᾶλλον ἐκ φόβου, καί κατ' οἰκονομίαν Θεοῦ, διότι ἄν ἐπεχείρουν τήν ἐπέκτασιν καί ὁλοκλήρωσιν τῆς προδοσίας των, τότε, ὅπως μόλις ἐσημειώθη δέν θά ἐγίνοντο δεκτοί ἀπό ὅλους ἡμᾶς κλῆρον καί λαόν, ἀλλά καί θά εἶχον καθαιρεθεῖ καί θά εἶχον ἀναθεματισθεῖ, ὅπως ἀκριβῶς προβλέπεται ὑπό τῆς Ἐκκλησίας, ἰδιαιτέρως διά τοιούτους καί τοσοῦτον βλασφήμους καί προδότας.
3) Ἐάν ὅμως, ἔστω καθ' ὑπόθεσιν, τό 1971 ἔγινε χειροθεσία καί εἰς τήν Ἑλλάδα, ὅπως οἱ ἴδιοι εἰς τήν συνέχειαν λέγουν: «λόγω ἀγνοίας καί ἀπροσεξίας καί ἐσφαλμένης ἐκτιμήσεως ἀνθρώπινα λάθη (σ.σ. ἰδού τό λάθος τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀνδρέου) τῶν ἐκπροσώπων καί λειτουργῶν της» καί ὅτι «δεχθεῖσα καί ἀποδεχθεῖσα εἰσηγήσεις καί πιέσεις τρίτων προσώπων καί δή προερχομένων ἐκ τῆς Ἀκακιακῆς Παρατάξεως, ὡς ἄλλωστε διαφαίνεται καί ἐξ αὐτοῦ τοῦ κειμένου τῆς Ἀποφάσεως» τοῦτο δέν θεραπεύεται, δηλαδή δέν ἐξαλείφεται ἡ βλασφημία μέ ἀποκηρύξεις καί καταδίκας ἀλλά ἀπαιτεῖ τήν ἐναπόθεσιν τῶν ὡμοφορίων καί Ἐπιτραχηλίων των, περιερχομένων αὐτῶν διά βίου εἰς τήν τάξιν τῶν μετανοούντων! Δυστυχῶς ὄχι μόνον δέν ὑπῆρξεν τοιαύτη διάθεσις εἰς τούς σημερινούς Νικολα?τας, ὅπως καί εἰς ἅπαντας τούς πρό αὐτῶν Ἐκκλησιομάχους, ἀλλά καί ὅλως τοὐναντίον, ἀδιάκοπον ὑπῆρξεν τό καθαρῶς Ἐκκλησιομάχον φρόνημα — σκοπός, ὅπως ΜΕΤΑΛΛΑΓΗ ἡ ΣΥΓΧΩΡΗΤΙΚΗ ΕΥΧΗ, (τήν ὁποίαν τό 1971 ἐδήλωσαν καί ἐδέχθη ἡ Ἱερά Σύνοδος ἐν Ἑλλάδι), εἰς ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑΝ καί ἔτσι ΒΕΒΗΛΩΣΟΥΝ ΚΑΙ ΔΙΑΚΟΨΟΥΝ τήν γνησίαν καί ἀδιάκοπον ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΝ ΔΙΑΔΟΧΗΝ, τήν ὁποίαν ἡ Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία διακατέχει διά τῶν χειροτονιῶν τοῦ 1935, 1948, 1995 καί 2008.
Διά τοῦτο καί πάλιν λέγομεν ὅτι ἡ ὑπό τῶν Νικολαϊτῶν ἀποκήρυξις — καταδίκη (3280/2007), τῆς ἀνυποστάτου «χειροθεσίας» σημαίνει τήν δι' αὐτούς ὑποστασιοποίησιν καί ἐνεργοποίησιν της ὡς ἐπί σχισματικῶν! Αὐτό ἐποίησαν οἱ ἐσκοτισμένοι καί ὑποχείριοι τῶν Μαξίμων, Κατσουρέων, Φλωρινικῶν καί ὅλων τῶν Οἰκουμενιστῶν. Τοῦτο εἶναι, ὡς ἐλέχθη, ἡ μεγίστη βλασφημία καί σατανική σκοπιμότης κατά τῶν χειροτονιῶν τοῦ 1948, αἱ ὁποῖαι ἐγένοντο κατ' Ἐκκλησιαστικήν ἀπαίτησιν καί ἀδήριτον ἀνάγκην ὑφ' ἑνός ἀλλά Κανονικοῦ καί Ὀρθοδόξου Ἐπισκόπου, τοῦ τότε Βρεσθένης Ματθαίου.
Μέ αὐτά καί ἔτι πλείονα τά ὁποῖα λέγουν, βεβαιώνουν ὅτι καί οἱ ἴδιοι ἀπό τό 1948 μέχρι τό 1971 καί ἕως τήν 28.11.2007, ἦσαν πράγματι σχισματικοί καί αἱρετικοί, ὅπως ἀκριβῶς ἐδέχθη καί διεκήρυξεν ρητῶς τόσον ὁ πρ. Πειραιῶς Νικόλαος μέ τό 54/76 Ἀπαλλακτικόν του Βούλευμα, ὅσον καί ὁ πρ. Ἀργολίδος Παχώμιος μέ τάς ἀπό 1974, 2003 καί 2004 βλασφήμους ἐπιστολάς του! Ἀμετανόητοι δέ συνεχίζουν εἰς τήν ἰδίαν ἐγκύκλιόν των (3280/2007), νά ὑποκρίνωνται ἐνώπιον Θεοῦ καί ἀνθρώπων καί ἀναισχύντως, ὡς νά εἶναι παντελῶς ΑΠΙΣΤΟΙ, λέγουν ὅτι «ἐπικαλοῦνται τό ἔλεος τοῦ Φιλανθρώπου Θεοῦ κατά τόν Σοφόν Σειράχ· «ἐμπεσούμεθα εἰς χεῖρας Κυρίου καί οὐκ εἰς χεῖρας ἀνθρώπων ὡς γάρ ἡ Μεγαλοσύνη Αὐτοῦ, οὕτω καί τό ἔλεος Αὐτοῦ». Τοῦτο ἔκαμεν καί ὁ Ἰούδας, ἀντί νά μετανοήση καί ζητήση ὡς ὁ ληστής ἐν τῶ Σταυρῶ συγχώρησιν, ἐφ' ὅσον ὁ Χριστός ἔζη ἀκόμη, ἐκρεμάσθη διά νά…συγχωρηθῆ καί σωθῆ!!! Μέ τήν ἐγκύκλιόν των (3280/28.11.2007) οἱ Νικολα?ται ἤδη «ἐκρεμάσθησαν, ἀπέθανον ἐκκλησιαστικῶς καί ἐτάφησαν.
4) Καί διά νά μήν θεωρηθῆ ὅτι ὑπερβάλλομεν, ἰδού τί λέγουν οἱ Νικολα?ται εἰς τήν συνέχειαν τῆς ἐγκυκλίου των: «Καί ἀπορρίπτει (σ.σ. ἡ σύνοδος τοῦ Νικολάου), ὡς ἤδη ἀνεφέρθη τήν γενομένην χειροθεσίαν τόσον εἰς Η.Π.Α. ὅσον καί ἐν Ἑλλάδι ὡς πρᾶξιν ἁπάδουσαν εἰς τήν κανονικήν τάξιν καί τήν Ὀρθόδοξον Παράδοσιν τήν ἀφορῶσαν τό κῦρος καί τήν πληρότητα Ἐπισκοπικῶν χειροτονιῶν, γενομένην ὑπό κανονικοῦ καί κατά πάντα ὀρθοδόξου Ἐπισκόπου, ἔστω καί μόνου, τῆς ἐνεργείας ταύτης, μάλιστα ὑπαγορευμένης ἀπό πραγματικῆς ἀδηρίτου ἐκκλησιαστικῆς ἀνάγκης μεταδόσεως τῆς Ἀρχιερωσύνης «καί συνεχίσεως τοῦ ἔργου τῆς χειμαζομένης ὑπό τῶν αἱρέσεων καί τῶν σχισμάτων καί δή τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας», (Ἐγκύκλιος σελ. 13). Ἀπεγνωσμένα ἀλλά καί μέ περισσήν ὑποκρισίαν ὁμολογοῦν τό κύρος τῶν ὑφ' ἑνός χειροτονιῶν, διά νά ἐξαπατήσουν καί περάσουν, τήν συγχωρητικήν εὐχήν ὡς χειροθεσίαν των! Ἀπορρίπτουν τήν ἀνυπόστατον χειροθεσίαν ἀποκλειστικῶς διά νά τήν «ὑποστασιάσουν»! Βεβαίως αὐτό ἐπεδίωκον 30 ἔτη καί αὐτό ἐπεχείρησαν μέ τήν ἀποκήρυξιν τῆς ἀνυποστάτου «χειροθεσίας»! Τοῦτο τό παλαιόν σχέδιον, τό ὁποῖον δέν ἀπετόλμησεν οὐδείς, οὐδέ καί οἱ πέντε σχισματοαιρετικοί, τό ἀπετόλμησαν οἱ «ζηλωταί» Νικόλαος, Παχώμιος καί οἱ λοιποί, οἱ ὁποῖοι συνεκρότησαν τό παράνομον συνέδριον τῆς 28.11.2007! Τά ὄργανα τῶν ξένων κέντρων, (Φλωρινικῶν καί λοιπῶν Οἰκουμενιστικῶν τοιούτων), τά ὁποῖα συνέταξαν αὐτήν τήν σατανικήν πλήν γελοίαν Ἐγκύκλιον, (διότι ὁ Σατανάς εἶναι πράγματι καί ἀνόητος καί γελοῖος) βλέποντες τήν ὁμάδα τῶν ἀσεβῶν Νικολάου καί Παχωμίου, ἡ ὁποία ὑπέγραψεν αὐτό τό διαβολικόν των ἔκτρωμα καγχάζουν καί εὐχαριστοῦνται!..
Εἶναι δυνατόν νά μήν ἀντιλαμβάνωνται ὅτι μέ τήν ἀπόρριψιν αὐτήν καί τήν καταδίκην τῆς ἀνυποστάτου χειροθεσίας, ψεύδονται ἐνώπιον Θεοῦ καί ἀνθρώπων καί πρό πάντων βλασφημοῦν τήν ἀλήθειαν, τό πνεῦμα τό Ἅγιον καί τήν Ἐκκλησίαν; Ἀσφαλῶς ὄχι! Τό ἔπραξαν ὅμως διότι πρό πολλοῦ (ἀπό τήν 10ετίαν τοῦ 1971), (διά ποίας 'ᾶραγε ἁμαρτίας ὁ Κύριος γνωρίζει), ἦσαν ΑΝΑΞΙΟΙ Ἐπίσκοποι καί Ἱερεῖς καί τούς ἐχρησιμοποίησεν ὁ πονηρός(!), ἀφοῦ καθ' ὅλας αὐτάς τάς δεκαετίας «προητοίμαζον καί ἤνοιγον τήν ὁδόν εἰς τόν Πατέρα των τόν Διάβολον», ὅπως προκύπτει ΚΑΘΑΡΑ ἀπό τήν 3280/2007 ἐγκύκλιόν των…….
Δόξα τῶ Κυρίω, διότι τό 1971, κατά τήν Θείαν Του οἰκονομίαν, οἱ δύο Ἐπίσκοποι, ἅμα τῆ ἐπιστροφῆ των εἰς τήν Ἑλλάδα, οἱ ἴδιοι συνέτριψαν τήν παγίδα, ἀποκλείσαντες κάθε λόγον περί χειροθεσίας, διότι αὐθωρεί καί παρά χρῆμα θά καθηροῦντο καί θά ἀφωρίζοντο. Τοῦτο δέν ἐποίησαν ἐξ ὀρθοδόξου συνειδότος, ἀλλά μᾶλλον ἐκ φόβου, καί κατ' οἰκονομίαν Θεοῦ, διότι ἄν ἐπεχείρουν τήν ἐπέκτασιν καί ὁλοκλήρωσιν τῆς προδοσίας των, τότε, ὅπως μόλις ἐσημειώθη δέν θά ἐγίνοντο δεκτοί ἀπό ὅλους ἡμᾶς κλῆρον καί λαόν, ἀλλά καί θά εἶχον καθαιρεθεῖ καί θά εἶχον ἀναθεματισθεῖ, ὅπως ἀκριβῶς προβλέπεται ὑπό τῆς Ἐκκλησίας, ἰδιαιτέρως διά τοιούτους καί τοσοῦτον βλασφήμους καί προδότας.
3) Ἐάν ὅμως, ἔστω καθ' ὑπόθεσιν, τό 1971 ἔγινε χειροθεσία καί εἰς τήν Ἑλλάδα, ὅπως οἱ ἴδιοι εἰς τήν συνέχειαν λέγουν: «λόγω ἀγνοίας καί ἀπροσεξίας καί ἐσφαλμένης ἐκτιμήσεως ἀνθρώπινα λάθη (σ.σ. ἰδού τό λάθος τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀνδρέου) τῶν ἐκπροσώπων καί λειτουργῶν της» καί ὅτι «δεχθεῖσα καί ἀποδεχθεῖσα εἰσηγήσεις καί πιέσεις τρίτων προσώπων καί δή προερχομένων ἐκ τῆς Ἀκακιακῆς Παρατάξεως, ὡς ἄλλωστε διαφαίνεται καί ἐξ αὐτοῦ τοῦ κειμένου τῆς Ἀποφάσεως» τοῦτο δέν θεραπεύεται, δηλαδή δέν ἐξαλείφεται ἡ βλασφημία μέ ἀποκηρύξεις καί καταδίκας ἀλλά ἀπαιτεῖ τήν ἐναπόθεσιν τῶν ὡμοφορίων καί Ἐπιτραχηλίων των, περιερχομένων αὐτῶν διά βίου εἰς τήν τάξιν τῶν μετανοούντων! Δυστυχῶς ὄχι μόνον δέν ὑπῆρξεν τοιαύτη διάθεσις εἰς τούς σημερινούς Νικολα?τας, ὅπως καί εἰς ἅπαντας τούς πρό αὐτῶν Ἐκκλησιομάχους, ἀλλά καί ὅλως τοὐναντίον, ἀδιάκοπον ὑπῆρξεν τό καθαρῶς Ἐκκλησιομάχον φρόνημα — σκοπός, ὅπως ΜΕΤΑΛΛΑΓΗ ἡ ΣΥΓΧΩΡΗΤΙΚΗ ΕΥΧΗ, (τήν ὁποίαν τό 1971 ἐδήλωσαν καί ἐδέχθη ἡ Ἱερά Σύνοδος ἐν Ἑλλάδι), εἰς ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑΝ καί ἔτσι ΒΕΒΗΛΩΣΟΥΝ ΚΑΙ ΔΙΑΚΟΨΟΥΝ τήν γνησίαν καί ἀδιάκοπον ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΝ ΔΙΑΔΟΧΗΝ, τήν ὁποίαν ἡ Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία διακατέχει διά τῶν χειροτονιῶν τοῦ 1935, 1948, 1995 καί 2008.
Διά τοῦτο καί πάλιν λέγομεν ὅτι ἡ ὑπό τῶν Νικολαϊτῶν ἀποκήρυξις — καταδίκη (3280/2007), τῆς ἀνυποστάτου «χειροθεσίας» σημαίνει τήν δι' αὐτούς ὑποστασιοποίησιν καί ἐνεργοποίησιν της ὡς ἐπί σχισματικῶν! Αὐτό ἐποίησαν οἱ ἐσκοτισμένοι καί ὑποχείριοι τῶν Μαξίμων, Κατσουρέων, Φλωρινικῶν καί ὅλων τῶν Οἰκουμενιστῶν. Τοῦτο εἶναι, ὡς ἐλέχθη, ἡ μεγίστη βλασφημία καί σατανική σκοπιμότης κατά τῶν χειροτονιῶν τοῦ 1948, αἱ ὁποῖαι ἐγένοντο κατ' Ἐκκλησιαστικήν ἀπαίτησιν καί ἀδήριτον ἀνάγκην ὑφ' ἑνός ἀλλά Κανονικοῦ καί Ὀρθοδόξου Ἐπισκόπου, τοῦ τότε Βρεσθένης Ματθαίου.
Μέ αὐτά καί ἔτι πλείονα τά ὁποῖα λέγουν, βεβαιώνουν ὅτι καί οἱ ἴδιοι ἀπό τό 1948 μέχρι τό 1971 καί ἕως τήν 28.11.2007, ἦσαν πράγματι σχισματικοί καί αἱρετικοί, ὅπως ἀκριβῶς ἐδέχθη καί διεκήρυξεν ρητῶς τόσον ὁ πρ. Πειραιῶς Νικόλαος μέ τό 54/76 Ἀπαλλακτικόν του Βούλευμα, ὅσον καί ὁ πρ. Ἀργολίδος Παχώμιος μέ τάς ἀπό 1974, 2003 καί 2004 βλασφήμους ἐπιστολάς του! Ἀμετανόητοι δέ συνεχίζουν εἰς τήν ἰδίαν ἐγκύκλιόν των (3280/2007), νά ὑποκρίνωνται ἐνώπιον Θεοῦ καί ἀνθρώπων καί ἀναισχύντως, ὡς νά εἶναι παντελῶς ΑΠΙΣΤΟΙ, λέγουν ὅτι «ἐπικαλοῦνται τό ἔλεος τοῦ Φιλανθρώπου Θεοῦ κατά τόν Σοφόν Σειράχ· «ἐμπεσούμεθα εἰς χεῖρας Κυρίου καί οὐκ εἰς χεῖρας ἀνθρώπων ὡς γάρ ἡ Μεγαλοσύνη Αὐτοῦ, οὕτω καί τό ἔλεος Αὐτοῦ». Τοῦτο ἔκαμεν καί ὁ Ἰούδας, ἀντί νά μετανοήση καί ζητήση ὡς ὁ ληστής ἐν τῶ Σταυρῶ συγχώρησιν, ἐφ' ὅσον ὁ Χριστός ἔζη ἀκόμη, ἐκρεμάσθη διά νά…συγχωρηθῆ καί σωθῆ!!! Μέ τήν ἐγκύκλιόν των (3280/28.11.2007) οἱ Νικολα?ται ἤδη «ἐκρεμάσθησαν, ἀπέθανον ἐκκλησιαστικῶς καί ἐτάφησαν.
4) Καί διά νά μήν θεωρηθῆ ὅτι ὑπερβάλλομεν, ἰδού τί λέγουν οἱ Νικολα?ται εἰς τήν συνέχειαν τῆς ἐγκυκλίου των: «Καί ἀπορρίπτει (σ.σ. ἡ σύνοδος τοῦ Νικολάου), ὡς ἤδη ἀνεφέρθη τήν γενομένην χειροθεσίαν τόσον εἰς Η.Π.Α. ὅσον καί ἐν Ἑλλάδι ὡς πρᾶξιν ἁπάδουσαν εἰς τήν κανονικήν τάξιν καί τήν Ὀρθόδοξον Παράδοσιν τήν ἀφορῶσαν τό κῦρος καί τήν πληρότητα Ἐπισκοπικῶν χειροτονιῶν, γενομένην ὑπό κανονικοῦ καί κατά πάντα ὀρθοδόξου Ἐπισκόπου, ἔστω καί μόνου, τῆς ἐνεργείας ταύτης, μάλιστα ὑπαγορευμένης ἀπό πραγματικῆς ἀδηρίτου ἐκκλησιαστικῆς ἀνάγκης μεταδόσεως τῆς Ἀρχιερωσύνης «καί συνεχίσεως τοῦ ἔργου τῆς χειμαζομένης ὑπό τῶν αἱρέσεων καί τῶν σχισμάτων καί δή τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας», (Ἐγκύκλιος σελ. 13). Ἀπεγνωσμένα ἀλλά καί μέ περισσήν ὑποκρισίαν ὁμολογοῦν τό κύρος τῶν ὑφ' ἑνός χειροτονιῶν, διά νά ἐξαπατήσουν καί περάσουν, τήν συγχωρητικήν εὐχήν ὡς χειροθεσίαν των! Ἀπορρίπτουν τήν ἀνυπόστατον χειροθεσίαν ἀποκλειστικῶς διά νά τήν «ὑποστασιάσουν»! Βεβαίως αὐτό ἐπεδίωκον 30 ἔτη καί αὐτό ἐπεχείρησαν μέ τήν ἀποκήρυξιν τῆς ἀνυποστάτου «χειροθεσίας»! Τοῦτο τό παλαιόν σχέδιον, τό ὁποῖον δέν ἀπετόλμησεν οὐδείς, οὐδέ καί οἱ πέντε σχισματοαιρετικοί, τό ἀπετόλμησαν οἱ «ζηλωταί» Νικόλαος, Παχώμιος καί οἱ λοιποί, οἱ ὁποῖοι συνεκρότησαν τό παράνομον συνέδριον τῆς 28.11.2007! Τά ὄργανα τῶν ξένων κέντρων, (Φλωρινικῶν καί λοιπῶν Οἰκουμενιστικῶν τοιούτων), τά ὁποῖα συνέταξαν αὐτήν τήν σατανικήν πλήν γελοίαν Ἐγκύκλιον, (διότι ὁ Σατανάς εἶναι πράγματι καί ἀνόητος καί γελοῖος) βλέποντες τήν ὁμάδα τῶν ἀσεβῶν Νικολάου καί Παχωμίου, ἡ ὁποία ὑπέγραψεν αὐτό τό διαβολικόν των ἔκτρωμα καγχάζουν καί εὐχαριστοῦνται!..
Εἶναι δυνατόν νά μήν ἀντιλαμβάνωνται ὅτι μέ τήν ἀπόρριψιν αὐτήν καί τήν καταδίκην τῆς ἀνυποστάτου χειροθεσίας, ψεύδονται ἐνώπιον Θεοῦ καί ἀνθρώπων καί πρό πάντων βλασφημοῦν τήν ἀλήθειαν, τό πνεῦμα τό Ἅγιον καί τήν Ἐκκλησίαν; Ἀσφαλῶς ὄχι! Τό ἔπραξαν ὅμως διότι πρό πολλοῦ (ἀπό τήν 10ετίαν τοῦ 1971), (διά ποίας 'ᾶραγε ἁμαρτίας ὁ Κύριος γνωρίζει), ἦσαν ΑΝΑΞΙΟΙ Ἐπίσκοποι καί Ἱερεῖς καί τούς ἐχρησιμοποίησεν ὁ πονηρός(!), ἀφοῦ καθ' ὅλας αὐτάς τάς δεκαετίας «προητοίμαζον καί ἤνοιγον τήν ὁδόν εἰς τόν Πατέρα των τόν Διάβολον», ὅπως προκύπτει ΚΑΘΑΡΑ ἀπό τήν 3280/2007 ἐγκύκλιόν των…….
5) Τό 1976 ἡ Ἱερά Σύνοδος καθήρεσεν τόν Κορινθίας Κάλλιστον,
διότι ὡμολόγησεν ἀντίθετα πρός τήν Ὁμολογίαν — Ἐκκλησιολογίαν ἀλλά καί τάς χειροτονίας
τῶν ἐτῶν 1948.
Τό 1993 κατεδικάσθη ὁ ἱερομ. Εὐθύμιος ἀπό τήν Ἱεράν Σύνοδον, διότι καί οὗτος διεκήρυξεν ὅτι ἔγινε χειροθεσία εἰς Ἀμερικήν ὡς ἐπί σχισματικῶν καί ὅτι ἡ κατάρα αὕτη «μᾶς περιρρέει οὐχί ὡς ἄτομα, ἀλλ' ὡς Ἐκκλησία»!!
Μέ τήν ἰδίαν ἀπόφασιν καταδικάζονται (καταδικάζουν ἑαυτούς) καί ὁ Πειραιῶς Νικόλαος καί ὁ Ἀργολίδος Παχώμιος, διότι ὁ μέν πρῶτος μέ τό Βούλευμα καί ὁ δεύτερος μέ τήν ἐξομολογητικήν του ἐπιστολήν, πρῶτον δηλώνουν τά ἴδια καί χειρότερα μέ τούς ἀνωτέρω καί δεύτερον ἔρχονται ἀντιμέτωποι πρός τήν Ἱεράν Σύνοδον καί πρός τόν ἑαυτόν των, διότι ἡ Ἱερά Σύνοδος (1993) ἐπιμένει ὅτι: «Ἐπ' αὐτῶν τῶν θέσεων ἐμμένομεν καταδικάζοντες καί σήμερον πᾶν ὅ,τι ἀντίθετον λέγεται ἤ γράφεται περί «χειροθεσίας» ὡς καί εἰδικώτερον τά γραφέντα ὑπό τοῦ π. Εὐθυμίου εἰς τήν ἀπό 11.10.1991 «ἐγκύκλιόν» του καί τά ὁποῖα ἔρχονται εἰς ἀντίθεσιν μέ τήν ἀπ' ἀρχῆς θέσιν καί φρόνημα τῆς Ἱερᾶς Συνόδου».
6) Ἡ Ἀπόφασις τῆς καταδίκης τοῦ Καλλίστου, ὑπό τῶν Νικολάου, Παχωμίου κ.λπ. ἰσχύει ἀπολύτως καί διά τούς σημερινούς Νικολα?τας, οἱ ὁποῖοι μέ τήν ὑπ' ἀριθμ. 3280/28.11.2007 ἐγκύκλιον, τήν ὁποίαν καί αὐτοί ὑπογράφουν, ὄχι μόνον κηρύττουν ἀντίθετα ἀπό ὅσα ΩΜΟΛΟΓΗΣΕΝ καί ΔΙΕΚΗΡΥΞΕΝ διαχρονικῶς ἡ Ἱερά Σύνοδος, ἀλλά προβάντες καί εἰς ἀπόρριψιν καί καταδίκην τῆς χειροθεσίας, ἀπέβησαν οἱ πλέον θρασεῖς καί ἀνόητοι προδόται ἀπαρχῆς καί μέχρι σήμερον καί εἰς τούς αἰῶνας…
Τό 1993 κατεδικάσθη ὁ ἱερομ. Εὐθύμιος ἀπό τήν Ἱεράν Σύνοδον, διότι καί οὗτος διεκήρυξεν ὅτι ἔγινε χειροθεσία εἰς Ἀμερικήν ὡς ἐπί σχισματικῶν καί ὅτι ἡ κατάρα αὕτη «μᾶς περιρρέει οὐχί ὡς ἄτομα, ἀλλ' ὡς Ἐκκλησία»!!
Μέ τήν ἰδίαν ἀπόφασιν καταδικάζονται (καταδικάζουν ἑαυτούς) καί ὁ Πειραιῶς Νικόλαος καί ὁ Ἀργολίδος Παχώμιος, διότι ὁ μέν πρῶτος μέ τό Βούλευμα καί ὁ δεύτερος μέ τήν ἐξομολογητικήν του ἐπιστολήν, πρῶτον δηλώνουν τά ἴδια καί χειρότερα μέ τούς ἀνωτέρω καί δεύτερον ἔρχονται ἀντιμέτωποι πρός τήν Ἱεράν Σύνοδον καί πρός τόν ἑαυτόν των, διότι ἡ Ἱερά Σύνοδος (1993) ἐπιμένει ὅτι: «Ἐπ' αὐτῶν τῶν θέσεων ἐμμένομεν καταδικάζοντες καί σήμερον πᾶν ὅ,τι ἀντίθετον λέγεται ἤ γράφεται περί «χειροθεσίας» ὡς καί εἰδικώτερον τά γραφέντα ὑπό τοῦ π. Εὐθυμίου εἰς τήν ἀπό 11.10.1991 «ἐγκύκλιόν» του καί τά ὁποῖα ἔρχονται εἰς ἀντίθεσιν μέ τήν ἀπ' ἀρχῆς θέσιν καί φρόνημα τῆς Ἱερᾶς Συνόδου».
6) Ἡ Ἀπόφασις τῆς καταδίκης τοῦ Καλλίστου, ὑπό τῶν Νικολάου, Παχωμίου κ.λπ. ἰσχύει ἀπολύτως καί διά τούς σημερινούς Νικολα?τας, οἱ ὁποῖοι μέ τήν ὑπ' ἀριθμ. 3280/28.11.2007 ἐγκύκλιον, τήν ὁποίαν καί αὐτοί ὑπογράφουν, ὄχι μόνον κηρύττουν ἀντίθετα ἀπό ὅσα ΩΜΟΛΟΓΗΣΕΝ καί ΔΙΕΚΗΡΥΞΕΝ διαχρονικῶς ἡ Ἱερά Σύνοδος, ἀλλά προβάντες καί εἰς ἀπόρριψιν καί καταδίκην τῆς χειροθεσίας, ἀπέβησαν οἱ πλέον θρασεῖς καί ἀνόητοι προδόται ἀπαρχῆς καί μέχρι σήμερον καί εἰς τούς αἰῶνας…
https://kirykos.livejournal.com/590891.html
https://kirykos.livejournal.com/290610.html?usescheme=lynx
ΑΠΟ ΤΟ 1971 ("ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑ") ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΟΝ .
….Τά πράγματα τούς διέψευσαν, ὁ Φιλάρετος τό διεβεβαίωσε, ὅτι "ἐδέχθησαν τούς Ματθαιϊκούς ᾿Επισκόπους ὡς ᾿Αρχιερεῖς", ὅτι ἡ "χειροθεσία ἦτο μία συγχωρητική εὐχή" καί τίποτα περισσότερον. Αὐτό τό ἐπιβεβαίωσεν ἐμμέσως καί ὁ Φλωριναῖος ᾿Αρχιεπίσκοπος Αὐξέντιος εἰπών ἐν ἔτει 1971: "Παρεσπόνδησαν οἱ Ρῶσοι, ἀναγνωρίσαντες τούς Ματθαιϊκούς ᾿Επισκόπους". Αὐτό τό μήνυμα μετέφερε καί ἡ ᾿Εξαρχία, ὅταν ἐπέστρεψε ἐξ ᾿Αμερικῆς: "Καμμία χειροθεσία δέν ἔγινε, μιά ἁπλῆ συγχωρητική εὐχή".
᾿Από τό 1974 ἀρχίζει ὁ νέος κύκλος τῆς προδοσίας. Σταθμός στό νέο κύκλο τῆς προδοσίας εἶναι ἡ μήνυσις τοῦ νεοημερολογίτου Μητροπολίτου Πειραιῶς Χρυσοστόμου κατά τοῦ Σεβ. Πειραιῶς κ. Νικολάου ἐπί ἀντιποιήσει ἐκκλησιαστικοῦ ἀξιώματος, καί τό ῾Υπόμνημα τοῦ Σεβ/του Πειραιῶς εἰς τό Δικαστήριον τό 1974.
῾Ο Σεβ/τος Πειραιῶς κ. Νικόλαος, ἄν καί εἰς ἐπίσημον ἔγγραφόν του, τό ὁποῖον ὐπογράφει τό ἴδιον ἔτος μαζί μέ τόν Κορινθίας Κάλλιστο καί τόν ᾿Αρχ/τη τότε Καλλίνικο, ἀναφέρει ὅτι ἡ χειροθεσία ἦτο μιά τυπική πράξις, ἡ ὁποία ἔγινε ἄνευ οὐσιαστικοῦ λόγου, ὅπως τούς εἶπαν οἱ ρῶσοι τῆς Διασπορᾶς, ἄν καί τότε ἐκυκλοφόρησε ἡ "᾿Αποκατάστασις τῆς ᾿Αληθείας" ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου, ὅπου πάλιν ὑπεστηρίζετο, ὅτι ἐπρόκειτο περί μιᾶς ἐξωτερικῆς τυπικῆς πράξεως, ἐν τούτοις διά νά ἐπιτύχῃ τήν ἀθώωσίν του ὑπέβαλε εἰς τό δικαστήριον τήν ἀπόφασιν τῶν Ρώσων, κατά τήν ὁποίαν οἱ Ματθαιϊκοί ἐδέχθησαν χειροθεσίαν κατά τόν Η' Κανόνα τῆς Α᾿ Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Αὐτή ἡ ἀπόφασις οὔτε ἐφηρμόσθη, ἀλλά καί ὅταν ἐδημοσιεύθη κατεδικάσθη ἐν τῇ γενέσει της.
Εἰς αὐτήν τήν ἀπόφασιν ἐστηρίχθη τό Συμβούλιον Πλημμελειοδικῶν Πειραιῶς διά νά ἐκδώση τό 54/76 "᾿Απαλλακτικόν (ὑπέρ τοῦ Σεβ/του Πειραιῶς) Βούλευμα", κατά τό ὁποῖον: "...εἰ καί διηρημένοι ὄντες (σ.σ. ἐννοεῖ τό σχίσμα τοῦ 1937) ἀπό τινος εἰς δύο ᾿Εκκλησίας, διευθυνομένας ἑκατέρας τούτων ὑπό ἰδίας Συνόδου ἐκ Παλαιοημερολογιτῶν ᾿Αρχιερεων. Διότι ἀπό τοῦ ἔτους 1937 (σ.σ. ἀπό λάθος γράφει 1947) ὁ κατά τήν 26ην Μαΐου 1935 χειροτονηθείς εἰς ᾿Επίσκοπον Βρεσθένης ῾Αγιορείτης ῾Ιερομόναχος Ματθαῖος Λαυρεώτης, περιελθών εἰς ἔριδα μετά τῶν λοιπῶν ᾿Αρχιερέων, ἥν καί τύποις περιέγραψεν, ἵδρυσε νέαν Θρησκευτικήν κοινωνίαν, ἥν ὠνόμασεν ὡσαύτως ᾿Εκκλησίαν τῶν Γνησίων ᾿Ορθοδόξων Χριστιανῶν τῆς ῾Ελλάδος. ῞Ενδεκα δ᾿ ἔτη βραδύτερον (σ.σ. τό βούλευμα γράφει ἕν ἔτος βραδύτερον, προφανῶς ἐκ λάθους), θεωρήσας τήν ὑπ᾿ αὐτόν ᾿Εκκλησίαν ὡς ἐν διωγμῷ τελοῦσαν καί ἐπικαλεσθείς "ἀπαρρησίαστον ἐπισκόπων καιροῖς χαλεποῖς", προέβη εἰς χειροτονίαν ῾Ιερομονάχου εἰς ᾿Επίσκοπον καί εὐθύς μετά τούτου εἰς χειροτονίας ἑτέρων τριῶν ἱερομονάχων εἰς ᾿Επισκόπους, μεθ᾿ ὧν συνεκρότησεν ἐν συνεχείᾳ τήν ῾Ιεράν Σύνοδον τῆς Ματθαιϊκῆς λεγομένης παρατάξεως τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γνησίων ᾿Ορθοδόξων Χριστιανῶν. ῾Η ἐν λόγῳ δευτέρα τῶν Παλαιοημερολογιτῶν ᾿Εκκλησία ὑποστηρίζει τήν συγκρότησιν αὐτῆς κατά τά ἐν τῇ ᾿Εκκλησίᾳ τῶν τριῶν πρώτων αἰώνων τηρηθέντα, μεριμνᾶ δέ νά διακρίνῃ φανερῶς τήν θέσιν αὐτῆς ἐν τῇ Πολιτείᾳ ἀπό πάσης ἄλλης παλαιοημερολογιτικῆς τοιαύτης, ὑποδεικνύουσα τοῦτο κατά τήν ἐκτός τῶν ἱεροτελεστιῶν ἀμφίεσιν τῶν Κληρικῶν καί μοναχῶν ἐν αὐτῇ". Δηλαδή ὁμιλεῖ:
α) Διά δύο ᾿Εκκλησίας Παλαιοημερολογιτῶν!
β) Διά νέαν θρησκευτικήν κοινωνίαν, τήν ὁποίαν ἵδρυσεν ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος καί τήν ὁποίαν ὠνόμασεν ᾿Εκκλησίαν τῶν Γ.Ο.Χ.
γ) Διά δευτέραν τῶν Παλαιοημερολογιτῶν ᾿Εκκλησίαν. Περί τῶν χειροτονιῶν τοῦ 1935 καί ἑπομένως καί τοῦ 1948, ἀποφαίνεται, ὅτι:"...δέν ἐγένοντο ἀποδεκταί ὑπό τῆς Νομολογίας τῶν Δικαστηρίων, ἅτινα δέχονται, ὅτι οἱ κατά τό ἔτος 1935 καθαιρεθέντες ᾿Αρχιερεῖς μετέστησαν εἰς τήν τάξιν τοῦ μοναχοῦ, μηδεμίαν ἐξουσίαν ἔχοντες πρός ἐνέργειαν τῶν εἰς τούς ᾿Επισκόπους ἐπιτρεπομένων, ἐν οἷς καί ἡ χειροτονία ἱερέως ἤ ᾿Αρχιερέως, ἥτις τυχόν γενομένη εἶναι ἄνευ ἐννόμου ἀξίας καί δέν περιποιεῖ τῷ χειροτονηθέντι τήν ἰδιότητα τοῦ κληρικοῦ ἤ τοῦ ἐπισκόπου (Α.Π. 39/1956 Ποιν. Χρον. ΣΤ. 190 Α.Π. 176/1957 Ποιν. Χρον. Ζ, 372)". ...᾿Ενῶ εἰς τήν συνέχεια: "῾Ετέρωθεν δυνάμει τῆς ὑπ᾿ ἀριθμ. 16-11 τῆς 15/18ης Σεπτεμβρίου 1971 ἀποφάσεως τῆς Συνόδου τῶν ᾿Επισκόπων τῆς ῾Υπερορίου Ρωσικῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας ἐνετάλησαν οἱ ᾿Αρχιερεῖς Γερμανίας Φιλόθεος καί Αὐστραλίας Κων/νος, ὅπως μεταβαίνοντες εἰς Βοστώνην χειροθετήσωσι τούς ᾿Επισκόπους Κορινθίας Κάλλιστον καί Κιτίου ᾿Επιφάνιον. ῎Οντως τήν μέν 17ην Σεπτεμβρίου 1971 ἐχειροθετήθη ὑπό τῶν ὡς ἄνω ᾿Αρχιερέων ὁ Μητροπολίτης Κορινθίας Κάλλιστος ἐν τῇ ῾Ιερᾷ Μονῇ τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος εἰς Μπροῦκλιν τῆς Μασσαχουσέτης, τήν δέ ἑπομένην καί εἰς τόν ὡς ἄνω Ναόν ἐχειροθετήθη ὁ ᾿Επίσκοπος Κιτίου ᾿Επιφάνιος. ᾿Επανελθόντες οἱ ἀνωτέρω εἰς τήν ῾Ελλάδα, ἐχειροθέτησαν τούς ὑπολοίπους ᾿Αρχιερεῖς τῆς Ματθαιϊκῆς παρατάξεως καί οἱ ᾿Αρχιερεῖς τόν κλῆρον (ἴδετε τό Περιοδικόν ΚΗΡΥΞ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ Περίοδος Δ'- Τόμος 17ος, Μήν Νοέμβριος σελ. 6 καί ἑπόμενα) ᾿
Ακολούθως τήν 26ην ᾿Ιανουαρίου 1973 καί ἐν τῷ ῾Ιερῷ Ναῷ ῾Αγίου Νικολάου, τῆς ῾Ιερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Κουβαρᾶ ᾿Αττικῆς, οἱ ᾿Επίσκοποι ᾿Αθηνῶν ᾿Ανδρέας, Θεσσαλονίκης Δημήτριος, Κορινθίας Κάλλιστος, Τρίκκης καί Σταγῶν Βησσαρίων καί Μεσσηνίας Γρηγόριος ἐχειροτόνησαν τόν ᾿Αρχιμανδρίτην Νικόλαον Μεσσιακάρην - πρῶτον τῶν κατηγορουμένων - εἰς ᾿Επίσκοπον Πειραιῶς". (Βλέπετε ὁλόκληρον τό ᾿Απαλλακτικόν Βούλευμα 54/76 εἰς: ᾿Επισκόπου Κηρύκου, Μητροπ. Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς: "ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΑΙ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ", ὅπως προκύπτουν ἀπό ἀδιάψευστες πηγές καί ντοκουμέντα, Κορωπί Φεβρουάριος 2002).
Μετά τό 54/76 "᾿Απαλλακτικόν Βούλευμα" ἐπηκολούθησε σειρά προδοτικῶν ἐνεργειῶν:
1) Τό 1976 ἐδήλωσεν ὁ τότε Κορινθίας Κάλλιστος, ὅτι ἐδέχθη χειροθεσία, διότι ἐθεώρει τήν χειροτονίαν του σχισματικήν.
2) Τό 1977 ἐξέπεσε τῆς ῾Ομολογίας καί προσέφυγε εἰς τούς Αὐξεντιανούς, ἀπό τούς ὁποίους ἐγένετο δεκτός ὡς Μητροπολίτης ἀπό τό 1971.
3) Τήν δεκαετία τοῦ 80 ὁ Αὐξέντιος ἐδήλωνεν, ὅτι οἱ Ματθαιϊκοί ἔλαβον "χειροθεσίαν ἤ χειροτονίαν".
4) Τό 1991 ἐξεδόθη νέον "᾿Απαλλακτικόν Βούλευμα" ἀπό τό Πλημμελειοδικεῖον Δράμας, τό ὁποῖον ἐστηρίζετο εἰς τό ὑπ᾿ ἀριθμ. 54/76 τοῦ "Πλημμελειοδικείου Πειραιῶς" καί τό ὁποῖον σαφῶς ἀποφαίνεται ὅτι "οἱ Ματθαιϊκοί ἕλκουν τήν ᾿Αποστολικήν των Διαδοχήν ἀπό τούς Ρώσους τῆς Διασπορᾶς".
5) Τό 1991 ὁ ῾Ιερομόναχος Εὐθύμιος ᾿Επιφανείου ἐν "᾿Εγκυκλίῳ ἐπιστολῇ" του γράφει ὅτι "μᾶς περιρρέει ἡ ἀνομία τῆς χειροθεσίας, ἐξεφύγομεν τῆς γραμμῆς πλεύσεως τοῦ ἀγίου Πατρός, ἐπταίσαμεν ὡς ᾿Εκκλησία καί οὐχί ὡς ἄτομα".
6) Τό 1992 ὁ Πρόεδρος τῆς ᾿Επιτροπῆς τῶν Φλωριναίων (διά τόν διάλογον) μᾶς εἶπε κατά τήν τελευταίαν συνεδρίασιν, ὅτι δέν θά συζητήσουμε ἄλλα θέματα, διότι μᾶς ἀναγνωρίζουν, [ σ.σ οι φλωριναίοι αναγνωρίζουν τους ματθαιικούς ]διότι αἱ χειροτονίαι μας τακτοποιήθησαν ἀπό τούς Ρώσους τῆς Διασπορᾶς, καί ἐπομένως ἔχουμε τήν ἴδια ᾿Αποστολική Διαδοχή.
7) Τό 1993 οἱ πέντε πρώην Μητροπολῖται, καί ἐπίσημα πλέον υἱοθετοῦν τήν θέσιν τοῦ ῾Ιερομ. Εὐθυμίου, δηλαδή δέχονται, ὅτι τό 1971 ἐγένετο οὐσιαστική χειροθεσία.
8) Τό 1994 ὁ Φλωριναῖος ᾿Αρχιεπίσκοπος κ. Χρυσόστομος Κιούσης εἰς "ΔΙΑΚΗΡΥΞΙΝ τῆς ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ" του ἔγραφε, ὅτι εἰς τήν ᾿Αμερικήν "οἱ Ματθαιϊκοί ἀπεκατέστησαν τό κῦρος τῶν χειροτονιῶν των μέ χειροθεσία ἤ χειροτονία". ῎Εγραφεν ἀκόμη ὅτι ἀναγνωρίζεται ἀπό τήν Πολιτεία ὡς ὁ κύριος κορμός τῶν Παλαιοημερολογιτῶν.........
9) Τό 1998-99 ὁ κ. Βασίλειος Σακκᾶς κυκλοφορεῖ διάφορα ἀνώνυμα εἰς τά ὁποῖα διατυπώνει τήν ἐρώτησιν: "Εἰς τί διαφέρουν αἱ χειροτονίαι τῶν Ματθαιϊκῶν καί τῶν Φλωρινικῶν ἐφ᾿ ὅσον ἀμφότεραι ἔχουν ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν ἀπό τούς Ρώσους";
10) Τό 1999 ὁ κ. Κάτσουρας προτείνει τόν κ. Σακκᾶ καί ἄλλους διά συνεργάτας τοῦ Κ.Γ.Ο., ἐνῶ "ἀποκαλύπτει" ὅτι ἔχει στοιχεῖα διά τό τί ἀκριβῶς συνέβη τό 1971.
11) Τό 1999 ὁ "᾿Αρχιεπίσκοπος" κ. Χρυσόστομος Κιούσης εἰς ἐπιστολήν πρός τόν Μακαριώτατον ᾿Αρχιπεπίσκοπον κ. ᾿Ανδρέαν παραθεωρεῖ ὅλα τά θέματα τοῦ θεολογικοῦ Διαλόγου καί ὁμιλεῖ διά τά σημεῖα πού μᾶς διαιροῦν σήμερον.
12) Τέλος 1999 καί ἀρχάς 2000 ὁ Μακαριώτατος κ. ᾿Ανδρέας ἀπαντῶν σιωπηλά ἀποδέχεται τήν πρότασιν τοῦ κ. Χρυσοστόμου, ἐνῶ ἀπορρίπτει αὐταρχικά τήν ἡμετέραν πρότασιν, τήν ὁποίαν ὑπεβάλαμεν ὡς Πρόεδρος ᾿Επιτροπῆς τοῦ Διαλόγου, εἰς τήν ὁποίαν ἐτονίζαμε, ὅτι δέν μποροῦμε νά παραθεωρήσουμε τά θέματα τῆς ῾Ομολογίας ᾿Εκκλησιολογίας, ἀρχῆς γενομένης ἀπό τό σχίσμα τοῦ 1937, ὅπου σταμάτησε ὁ διάλογος, οὔτε καί τά θέματα τῶν χειροτονιῶν ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς καί ὅ,τι ἔχει σχέσιν μέ τήν "χειροθεσίαν"……
http://www.churchgoc.org/pnoi/177/177_1.html
4) Εἰς τήν ἀπό τοῦ 2003 δευτέραν Ἔκκλησιν τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Λαρίσης καί Τυρνάβου κυροῦ Παναρέτου, συστηματικῶς ἐγίνετο ἡ κάτωθι μακρά ἔκκλησις:
«Ἐν κατακλεῖδι αὖθίς τε, διά δευτέραν φοράν εὐσεβάστως ποιοῦμεν ἔκκλησιν πρός τήν Ἱεράν Σύνοδον, ὅπως ἐν ὄψει τῶν κρισίμων περιστάσεων, Αὕτη διακηρύξη καί διατρανώση τήν Ἐκκλησιολογίαν, ἀλλά καί τήν ἀπ' ἀρχῆς καί μέχρι σήμερον καθολικήν συνείδησιν τῆς Ἐκκλησίας ἐπί τῆς προπαγανδιζομένης «χειροθεσίας», ἴνα μή «ἐλθοῦσα ἑτέρα νέα γενεά, μέλλει ἡμᾶς ἀναθεματίζειν καί ἀνασκάπτειν, ὡς παρά τῆς Ἐκκλησίας τούς τύπους καί τούς νόμους φρονοῦντας». («Ἁγίου Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ. Ε.Π. 95, 344).
Εἰδικώτερον ἀπευθυνόμεθα πρός τούς Ἀρχιερεῖς: α) Τόν Σεβασμ. Μητροπ. Κιτίου κ. Ἐπιφάνιον, ὡς ἕνα ἐκ τῶν ἐπιζώντων μελῶν τῆς Ἐξαρχίας, ἡ ὁποία τόν Σεπτέμβριον τοῦ 1971 μετέβη εἰς Ἀμερικήν καί ἐχειρίσθη τό ὅλον θέμα, καί β) Τόν Μακαρ. Ἀρχιεπίσκοπον κ. Ἀνδρέαν, ὁ ὁποῖος ἐχειρίσθη τό θέμα ἐν Ἑλλάδι, καθ' ὅσον ὀφείλουν νά δηλώσουν, πρωτίστως οἱ ἴδιοι προσωπικῶς καί ἐν ταυτῶ καί Ἱεροσυνοδικῶς, ἄν ἐμμένουν εἰς τάς ἀνωτέρω ἀληθείας, ἤ ἄν ἐδέχθησαν ἤ ἐνήργησαν χειροθεσίαν ὡς ἐπί σχισματικῶν.
Νά λύσουν τήν σιωπήν των καί νά δηλώσουν, πρό τῶν συγχρόνων προκλήσεων, ἄν ὄντως ὅσα διεβεβαίωσαν καί ἐνήργησαν καί ἐν Ἑλλάδι, ἦσαν ὄντως ἐξωτερικός τύπος ἄκρας οἰκονομίας, διά τῆς ὁποίας δέν παρηνόμησαν καί δέν ἐβλασφήμησαν καί δέν ἔθιξαν ἀπολύτως τήν Παρακαταθήκην τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς των, ὅπως ἀπ' ἀρχῆς κατά καιρούς ἐπισήμως ἐδήλωσαν.
Ἀνησυχοῦμεν, διότι μετά παρέλευσιν ἑνός ἔτους, πρῶτοι οἱ δύο πολιοί Ἀρχιερεῖς, ὡς μή 'ώφειλον, σιωποῦν, παραμένουν εἰς τό Ἀρχεῖον ὅλα τά θέματα Πίστεως, συνεχίζονται καί ἐντείνονται αἱ συκοφαντίαι καί διώξεις, ἐνῶ ὁ Μακαριώτατος μετά τῶν λοιπῶν 4 τεσσάρων Ἀρχιερέων, οἱ ὁποῖοι συμμετεῖχον εἰς τήν τελευταίαν συνεδρίαν των τῆς 5/18.2.2003, ἀπέρριψαν καί τήν ἀνωτέρω Ἔκκλησιν, ἰσχυριζόμενοι αὐθαιρέτως ὅτι καί τά τοιαῦτα εἶναι δῆθεν «αὐτονόητα»!
Ὅμως οὔτε ἡ Ἐκκλησιολογία, οὔτε ἡ Ἀποστολική Διαδοχή εἶναι αὐτονόητα, ὅταν ἀμφότερα ἀμφισβητοῦνται καί ἐπιχειρῆται ἡ προσβολή των μέ σατανικάς μεθόδους, ὅπως μέ τήν παρωδίαν τοῦ θεολογικοῦ Διαλόγου…, τήν προσπάθειαν ἀποχρωματισμοῦ τῆς δογματικῆς αἰτίας καί φύσεως τοῦ σχίσματος τῶν «πέντε»,…, τήν μή ἀντιμετώπισιν τῶν «Ἀπαλλακτικῶν Βουλευμάτων» 54/76 καί 46/91, ἀλλά καί τῶν ὁμοίων νεωτέρων Δικαστικῶν ἀποφάσεων διά τῶν ὁποίων βλασφημεῖται ἡ Ἐκκλησιολογία καί Ἀποστολική Διαδοχή, ἔτι δέ καί τῶν «στοιχείων», τά ὁποῖα (ἡμέτεροι καί ξένοι) δηλώνουν ὅτι ἔχουν, ἐνῶ ἄλλοι καί ἐπιστολιμαίως προπαγανδίζουν περί τῆς λεγομένης «χειροθεσίας»…
Ἡ περαιτέρω σιωπή καί μή ἀντιμετώπισις τῶν ἐν λόγω θεμάτων, δέν συμφωνεῖ, ἀλλά καί ἔρχεται καί εἰς σκληράν ἀντίθεσιν πρός τήν ἀπ' ἀρχῆς καί μέχρι σήμερον δεδηλωμένην Ὁμολογίαν, πρωτίστως αὐτῶν τῶν δύο Ἀρχιερέων, ἀλλά καί τήν Ἱεροσυνοδικήν τοιαύτην, καθώς καί τήν καθολικήν συνείδησιν τοῦ πληρώματος τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, διότι εἰς τά τῆς Πίστεως δέν χωρεῖ συγκατάβασις» (Ἀπό τήν Διακήρυξιν — Ὁμολογίαν κατά τήν Κυριακήν τῆς Ὀρθοδοξίας τοῦ ἔτους 2003 εἰς τήν Ἱ. Μ. Λαρίσης καί Τυρνάβου «Ο.Π.» Τόμος 14ος 2003 σελ. 70 καί 71)…..
….Διά νά φθάσωμεν, ὅμως, νά τύχωμεν αὐτῆς τῆς μεγάλης δωρεᾶς προηγουμένως ἐδοκιμάσθημεν! Θά ἐλέγομεν, ὅτι «διήλθομεν διά πυρός καί ὕδατος καί ὡδήγησεν ἡμᾶς (ὁ Κύριος) εἰς ἀναψυχήν». Τό πλήρωμα τῆς ἐν Ἑλλάδι Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἑκκλησίας, ἐδοκιμάσθη πάλιν σκληρῶς ὑπό τοῦ μεγάλου κλύδωνος, τόν ὁποῖον ἐκίνησεν ὁ παλαιοημερολογιτικός Οἰκουμενισμός διά τῶν ἐγκαθέτων ὀργάνων του. Πρό πάντων ὅμως ἐπολεμήθη καί ἐκλυδωνίσθη ὑπό ΑΝΑΞΙΩΝ ἀποδειχθέντων τῆς ἀποστολῆς των ἀρχιερέων μας, οἱ ὁποῖοι ὁμαδικῶς ἐξέπεσον τῆς Ὁμολογίας, βλασφημήσαντες κατά τοῦ ἁγίου Πνεύματος διά τῆς ὑπαναχωρήσεώς των ἐπί τοῦ θέματος τῆς συγχωρητικῆς εὐχῆς τοῦ 1971 εἰς «χειροθεσίαν»! Τά πάντα πρός τό σκοπόν αὐτόν προητοιμάζοντο ἀπό ἐτῶν, εἰσῆλθον ὅμως εἰς τήν τελικήν εὐθεῖαν τῆς προδοσίας μόλις τήν 5.2.2003, μέ τήν ἱερόσυλον συμπαιγνίαν περί παραιτήσεως τοῦ τότε ἀρχιεπισκόπου ἀνδρέου, ὑπέρ τοῦ ΑΝΑΞΙΟΥ, ὡς ΑΚΡΩΣ ΒΛΑΣΦΗΜΟΥ κατά τῆς ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ καί κατά τοῦ ἁγίου Πνεύματος, «Πειραιῶς» Νικολάου!
https://kirykos.livejournal.com/290610.html?usescheme=lynx
ΑΠΟ ΤΟ 1971 ("ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑ") ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΟΝ .
….Τά πράγματα τούς διέψευσαν, ὁ Φιλάρετος τό διεβεβαίωσε, ὅτι "ἐδέχθησαν τούς Ματθαιϊκούς ᾿Επισκόπους ὡς ᾿Αρχιερεῖς", ὅτι ἡ "χειροθεσία ἦτο μία συγχωρητική εὐχή" καί τίποτα περισσότερον. Αὐτό τό ἐπιβεβαίωσεν ἐμμέσως καί ὁ Φλωριναῖος ᾿Αρχιεπίσκοπος Αὐξέντιος εἰπών ἐν ἔτει 1971: "Παρεσπόνδησαν οἱ Ρῶσοι, ἀναγνωρίσαντες τούς Ματθαιϊκούς ᾿Επισκόπους". Αὐτό τό μήνυμα μετέφερε καί ἡ ᾿Εξαρχία, ὅταν ἐπέστρεψε ἐξ ᾿Αμερικῆς: "Καμμία χειροθεσία δέν ἔγινε, μιά ἁπλῆ συγχωρητική εὐχή".
᾿Από τό 1974 ἀρχίζει ὁ νέος κύκλος τῆς προδοσίας. Σταθμός στό νέο κύκλο τῆς προδοσίας εἶναι ἡ μήνυσις τοῦ νεοημερολογίτου Μητροπολίτου Πειραιῶς Χρυσοστόμου κατά τοῦ Σεβ. Πειραιῶς κ. Νικολάου ἐπί ἀντιποιήσει ἐκκλησιαστικοῦ ἀξιώματος, καί τό ῾Υπόμνημα τοῦ Σεβ/του Πειραιῶς εἰς τό Δικαστήριον τό 1974.
῾Ο Σεβ/τος Πειραιῶς κ. Νικόλαος, ἄν καί εἰς ἐπίσημον ἔγγραφόν του, τό ὁποῖον ὐπογράφει τό ἴδιον ἔτος μαζί μέ τόν Κορινθίας Κάλλιστο καί τόν ᾿Αρχ/τη τότε Καλλίνικο, ἀναφέρει ὅτι ἡ χειροθεσία ἦτο μιά τυπική πράξις, ἡ ὁποία ἔγινε ἄνευ οὐσιαστικοῦ λόγου, ὅπως τούς εἶπαν οἱ ρῶσοι τῆς Διασπορᾶς, ἄν καί τότε ἐκυκλοφόρησε ἡ "᾿Αποκατάστασις τῆς ᾿Αληθείας" ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου, ὅπου πάλιν ὑπεστηρίζετο, ὅτι ἐπρόκειτο περί μιᾶς ἐξωτερικῆς τυπικῆς πράξεως, ἐν τούτοις διά νά ἐπιτύχῃ τήν ἀθώωσίν του ὑπέβαλε εἰς τό δικαστήριον τήν ἀπόφασιν τῶν Ρώσων, κατά τήν ὁποίαν οἱ Ματθαιϊκοί ἐδέχθησαν χειροθεσίαν κατά τόν Η' Κανόνα τῆς Α᾿ Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Αὐτή ἡ ἀπόφασις οὔτε ἐφηρμόσθη, ἀλλά καί ὅταν ἐδημοσιεύθη κατεδικάσθη ἐν τῇ γενέσει της.
Εἰς αὐτήν τήν ἀπόφασιν ἐστηρίχθη τό Συμβούλιον Πλημμελειοδικῶν Πειραιῶς διά νά ἐκδώση τό 54/76 "᾿Απαλλακτικόν (ὑπέρ τοῦ Σεβ/του Πειραιῶς) Βούλευμα", κατά τό ὁποῖον: "...εἰ καί διηρημένοι ὄντες (σ.σ. ἐννοεῖ τό σχίσμα τοῦ 1937) ἀπό τινος εἰς δύο ᾿Εκκλησίας, διευθυνομένας ἑκατέρας τούτων ὑπό ἰδίας Συνόδου ἐκ Παλαιοημερολογιτῶν ᾿Αρχιερεων. Διότι ἀπό τοῦ ἔτους 1937 (σ.σ. ἀπό λάθος γράφει 1947) ὁ κατά τήν 26ην Μαΐου 1935 χειροτονηθείς εἰς ᾿Επίσκοπον Βρεσθένης ῾Αγιορείτης ῾Ιερομόναχος Ματθαῖος Λαυρεώτης, περιελθών εἰς ἔριδα μετά τῶν λοιπῶν ᾿Αρχιερέων, ἥν καί τύποις περιέγραψεν, ἵδρυσε νέαν Θρησκευτικήν κοινωνίαν, ἥν ὠνόμασεν ὡσαύτως ᾿Εκκλησίαν τῶν Γνησίων ᾿Ορθοδόξων Χριστιανῶν τῆς ῾Ελλάδος. ῞Ενδεκα δ᾿ ἔτη βραδύτερον (σ.σ. τό βούλευμα γράφει ἕν ἔτος βραδύτερον, προφανῶς ἐκ λάθους), θεωρήσας τήν ὑπ᾿ αὐτόν ᾿Εκκλησίαν ὡς ἐν διωγμῷ τελοῦσαν καί ἐπικαλεσθείς "ἀπαρρησίαστον ἐπισκόπων καιροῖς χαλεποῖς", προέβη εἰς χειροτονίαν ῾Ιερομονάχου εἰς ᾿Επίσκοπον καί εὐθύς μετά τούτου εἰς χειροτονίας ἑτέρων τριῶν ἱερομονάχων εἰς ᾿Επισκόπους, μεθ᾿ ὧν συνεκρότησεν ἐν συνεχείᾳ τήν ῾Ιεράν Σύνοδον τῆς Ματθαιϊκῆς λεγομένης παρατάξεως τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γνησίων ᾿Ορθοδόξων Χριστιανῶν. ῾Η ἐν λόγῳ δευτέρα τῶν Παλαιοημερολογιτῶν ᾿Εκκλησία ὑποστηρίζει τήν συγκρότησιν αὐτῆς κατά τά ἐν τῇ ᾿Εκκλησίᾳ τῶν τριῶν πρώτων αἰώνων τηρηθέντα, μεριμνᾶ δέ νά διακρίνῃ φανερῶς τήν θέσιν αὐτῆς ἐν τῇ Πολιτείᾳ ἀπό πάσης ἄλλης παλαιοημερολογιτικῆς τοιαύτης, ὑποδεικνύουσα τοῦτο κατά τήν ἐκτός τῶν ἱεροτελεστιῶν ἀμφίεσιν τῶν Κληρικῶν καί μοναχῶν ἐν αὐτῇ". Δηλαδή ὁμιλεῖ:
α) Διά δύο ᾿Εκκλησίας Παλαιοημερολογιτῶν!
β) Διά νέαν θρησκευτικήν κοινωνίαν, τήν ὁποίαν ἵδρυσεν ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος καί τήν ὁποίαν ὠνόμασεν ᾿Εκκλησίαν τῶν Γ.Ο.Χ.
γ) Διά δευτέραν τῶν Παλαιοημερολογιτῶν ᾿Εκκλησίαν. Περί τῶν χειροτονιῶν τοῦ 1935 καί ἑπομένως καί τοῦ 1948, ἀποφαίνεται, ὅτι:"...δέν ἐγένοντο ἀποδεκταί ὑπό τῆς Νομολογίας τῶν Δικαστηρίων, ἅτινα δέχονται, ὅτι οἱ κατά τό ἔτος 1935 καθαιρεθέντες ᾿Αρχιερεῖς μετέστησαν εἰς τήν τάξιν τοῦ μοναχοῦ, μηδεμίαν ἐξουσίαν ἔχοντες πρός ἐνέργειαν τῶν εἰς τούς ᾿Επισκόπους ἐπιτρεπομένων, ἐν οἷς καί ἡ χειροτονία ἱερέως ἤ ᾿Αρχιερέως, ἥτις τυχόν γενομένη εἶναι ἄνευ ἐννόμου ἀξίας καί δέν περιποιεῖ τῷ χειροτονηθέντι τήν ἰδιότητα τοῦ κληρικοῦ ἤ τοῦ ἐπισκόπου (Α.Π. 39/1956 Ποιν. Χρον. ΣΤ. 190 Α.Π. 176/1957 Ποιν. Χρον. Ζ, 372)". ...᾿Ενῶ εἰς τήν συνέχεια: "῾Ετέρωθεν δυνάμει τῆς ὑπ᾿ ἀριθμ. 16-11 τῆς 15/18ης Σεπτεμβρίου 1971 ἀποφάσεως τῆς Συνόδου τῶν ᾿Επισκόπων τῆς ῾Υπερορίου Ρωσικῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας ἐνετάλησαν οἱ ᾿Αρχιερεῖς Γερμανίας Φιλόθεος καί Αὐστραλίας Κων/νος, ὅπως μεταβαίνοντες εἰς Βοστώνην χειροθετήσωσι τούς ᾿Επισκόπους Κορινθίας Κάλλιστον καί Κιτίου ᾿Επιφάνιον. ῎Οντως τήν μέν 17ην Σεπτεμβρίου 1971 ἐχειροθετήθη ὑπό τῶν ὡς ἄνω ᾿Αρχιερέων ὁ Μητροπολίτης Κορινθίας Κάλλιστος ἐν τῇ ῾Ιερᾷ Μονῇ τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος εἰς Μπροῦκλιν τῆς Μασσαχουσέτης, τήν δέ ἑπομένην καί εἰς τόν ὡς ἄνω Ναόν ἐχειροθετήθη ὁ ᾿Επίσκοπος Κιτίου ᾿Επιφάνιος. ᾿Επανελθόντες οἱ ἀνωτέρω εἰς τήν ῾Ελλάδα, ἐχειροθέτησαν τούς ὑπολοίπους ᾿Αρχιερεῖς τῆς Ματθαιϊκῆς παρατάξεως καί οἱ ᾿Αρχιερεῖς τόν κλῆρον (ἴδετε τό Περιοδικόν ΚΗΡΥΞ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ Περίοδος Δ'- Τόμος 17ος, Μήν Νοέμβριος σελ. 6 καί ἑπόμενα) ᾿
Ακολούθως τήν 26ην ᾿Ιανουαρίου 1973 καί ἐν τῷ ῾Ιερῷ Ναῷ ῾Αγίου Νικολάου, τῆς ῾Ιερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Κουβαρᾶ ᾿Αττικῆς, οἱ ᾿Επίσκοποι ᾿Αθηνῶν ᾿Ανδρέας, Θεσσαλονίκης Δημήτριος, Κορινθίας Κάλλιστος, Τρίκκης καί Σταγῶν Βησσαρίων καί Μεσσηνίας Γρηγόριος ἐχειροτόνησαν τόν ᾿Αρχιμανδρίτην Νικόλαον Μεσσιακάρην - πρῶτον τῶν κατηγορουμένων - εἰς ᾿Επίσκοπον Πειραιῶς". (Βλέπετε ὁλόκληρον τό ᾿Απαλλακτικόν Βούλευμα 54/76 εἰς: ᾿Επισκόπου Κηρύκου, Μητροπ. Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς: "ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΑΙ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ", ὅπως προκύπτουν ἀπό ἀδιάψευστες πηγές καί ντοκουμέντα, Κορωπί Φεβρουάριος 2002).
Μετά τό 54/76 "᾿Απαλλακτικόν Βούλευμα" ἐπηκολούθησε σειρά προδοτικῶν ἐνεργειῶν:
1) Τό 1976 ἐδήλωσεν ὁ τότε Κορινθίας Κάλλιστος, ὅτι ἐδέχθη χειροθεσία, διότι ἐθεώρει τήν χειροτονίαν του σχισματικήν.
2) Τό 1977 ἐξέπεσε τῆς ῾Ομολογίας καί προσέφυγε εἰς τούς Αὐξεντιανούς, ἀπό τούς ὁποίους ἐγένετο δεκτός ὡς Μητροπολίτης ἀπό τό 1971.
3) Τήν δεκαετία τοῦ 80 ὁ Αὐξέντιος ἐδήλωνεν, ὅτι οἱ Ματθαιϊκοί ἔλαβον "χειροθεσίαν ἤ χειροτονίαν".
4) Τό 1991 ἐξεδόθη νέον "᾿Απαλλακτικόν Βούλευμα" ἀπό τό Πλημμελειοδικεῖον Δράμας, τό ὁποῖον ἐστηρίζετο εἰς τό ὑπ᾿ ἀριθμ. 54/76 τοῦ "Πλημμελειοδικείου Πειραιῶς" καί τό ὁποῖον σαφῶς ἀποφαίνεται ὅτι "οἱ Ματθαιϊκοί ἕλκουν τήν ᾿Αποστολικήν των Διαδοχήν ἀπό τούς Ρώσους τῆς Διασπορᾶς".
5) Τό 1991 ὁ ῾Ιερομόναχος Εὐθύμιος ᾿Επιφανείου ἐν "᾿Εγκυκλίῳ ἐπιστολῇ" του γράφει ὅτι "μᾶς περιρρέει ἡ ἀνομία τῆς χειροθεσίας, ἐξεφύγομεν τῆς γραμμῆς πλεύσεως τοῦ ἀγίου Πατρός, ἐπταίσαμεν ὡς ᾿Εκκλησία καί οὐχί ὡς ἄτομα".
6) Τό 1992 ὁ Πρόεδρος τῆς ᾿Επιτροπῆς τῶν Φλωριναίων (διά τόν διάλογον) μᾶς εἶπε κατά τήν τελευταίαν συνεδρίασιν, ὅτι δέν θά συζητήσουμε ἄλλα θέματα, διότι μᾶς ἀναγνωρίζουν, [ σ.σ οι φλωριναίοι αναγνωρίζουν τους ματθαιικούς ]διότι αἱ χειροτονίαι μας τακτοποιήθησαν ἀπό τούς Ρώσους τῆς Διασπορᾶς, καί ἐπομένως ἔχουμε τήν ἴδια ᾿Αποστολική Διαδοχή.
7) Τό 1993 οἱ πέντε πρώην Μητροπολῖται, καί ἐπίσημα πλέον υἱοθετοῦν τήν θέσιν τοῦ ῾Ιερομ. Εὐθυμίου, δηλαδή δέχονται, ὅτι τό 1971 ἐγένετο οὐσιαστική χειροθεσία.
8) Τό 1994 ὁ Φλωριναῖος ᾿Αρχιεπίσκοπος κ. Χρυσόστομος Κιούσης εἰς "ΔΙΑΚΗΡΥΞΙΝ τῆς ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ" του ἔγραφε, ὅτι εἰς τήν ᾿Αμερικήν "οἱ Ματθαιϊκοί ἀπεκατέστησαν τό κῦρος τῶν χειροτονιῶν των μέ χειροθεσία ἤ χειροτονία". ῎Εγραφεν ἀκόμη ὅτι ἀναγνωρίζεται ἀπό τήν Πολιτεία ὡς ὁ κύριος κορμός τῶν Παλαιοημερολογιτῶν.........
9) Τό 1998-99 ὁ κ. Βασίλειος Σακκᾶς κυκλοφορεῖ διάφορα ἀνώνυμα εἰς τά ὁποῖα διατυπώνει τήν ἐρώτησιν: "Εἰς τί διαφέρουν αἱ χειροτονίαι τῶν Ματθαιϊκῶν καί τῶν Φλωρινικῶν ἐφ᾿ ὅσον ἀμφότεραι ἔχουν ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν ἀπό τούς Ρώσους";
10) Τό 1999 ὁ κ. Κάτσουρας προτείνει τόν κ. Σακκᾶ καί ἄλλους διά συνεργάτας τοῦ Κ.Γ.Ο., ἐνῶ "ἀποκαλύπτει" ὅτι ἔχει στοιχεῖα διά τό τί ἀκριβῶς συνέβη τό 1971.
11) Τό 1999 ὁ "᾿Αρχιεπίσκοπος" κ. Χρυσόστομος Κιούσης εἰς ἐπιστολήν πρός τόν Μακαριώτατον ᾿Αρχιπεπίσκοπον κ. ᾿Ανδρέαν παραθεωρεῖ ὅλα τά θέματα τοῦ θεολογικοῦ Διαλόγου καί ὁμιλεῖ διά τά σημεῖα πού μᾶς διαιροῦν σήμερον.
12) Τέλος 1999 καί ἀρχάς 2000 ὁ Μακαριώτατος κ. ᾿Ανδρέας ἀπαντῶν σιωπηλά ἀποδέχεται τήν πρότασιν τοῦ κ. Χρυσοστόμου, ἐνῶ ἀπορρίπτει αὐταρχικά τήν ἡμετέραν πρότασιν, τήν ὁποίαν ὑπεβάλαμεν ὡς Πρόεδρος ᾿Επιτροπῆς τοῦ Διαλόγου, εἰς τήν ὁποίαν ἐτονίζαμε, ὅτι δέν μποροῦμε νά παραθεωρήσουμε τά θέματα τῆς ῾Ομολογίας ᾿Εκκλησιολογίας, ἀρχῆς γενομένης ἀπό τό σχίσμα τοῦ 1937, ὅπου σταμάτησε ὁ διάλογος, οὔτε καί τά θέματα τῶν χειροτονιῶν ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς καί ὅ,τι ἔχει σχέσιν μέ τήν "χειροθεσίαν"……
http://www.churchgoc.org/pnoi/177/177_1.html
4) Εἰς τήν ἀπό τοῦ 2003 δευτέραν Ἔκκλησιν τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Λαρίσης καί Τυρνάβου κυροῦ Παναρέτου, συστηματικῶς ἐγίνετο ἡ κάτωθι μακρά ἔκκλησις:
«Ἐν κατακλεῖδι αὖθίς τε, διά δευτέραν φοράν εὐσεβάστως ποιοῦμεν ἔκκλησιν πρός τήν Ἱεράν Σύνοδον, ὅπως ἐν ὄψει τῶν κρισίμων περιστάσεων, Αὕτη διακηρύξη καί διατρανώση τήν Ἐκκλησιολογίαν, ἀλλά καί τήν ἀπ' ἀρχῆς καί μέχρι σήμερον καθολικήν συνείδησιν τῆς Ἐκκλησίας ἐπί τῆς προπαγανδιζομένης «χειροθεσίας», ἴνα μή «ἐλθοῦσα ἑτέρα νέα γενεά, μέλλει ἡμᾶς ἀναθεματίζειν καί ἀνασκάπτειν, ὡς παρά τῆς Ἐκκλησίας τούς τύπους καί τούς νόμους φρονοῦντας». («Ἁγίου Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ. Ε.Π. 95, 344).
Εἰδικώτερον ἀπευθυνόμεθα πρός τούς Ἀρχιερεῖς: α) Τόν Σεβασμ. Μητροπ. Κιτίου κ. Ἐπιφάνιον, ὡς ἕνα ἐκ τῶν ἐπιζώντων μελῶν τῆς Ἐξαρχίας, ἡ ὁποία τόν Σεπτέμβριον τοῦ 1971 μετέβη εἰς Ἀμερικήν καί ἐχειρίσθη τό ὅλον θέμα, καί β) Τόν Μακαρ. Ἀρχιεπίσκοπον κ. Ἀνδρέαν, ὁ ὁποῖος ἐχειρίσθη τό θέμα ἐν Ἑλλάδι, καθ' ὅσον ὀφείλουν νά δηλώσουν, πρωτίστως οἱ ἴδιοι προσωπικῶς καί ἐν ταυτῶ καί Ἱεροσυνοδικῶς, ἄν ἐμμένουν εἰς τάς ἀνωτέρω ἀληθείας, ἤ ἄν ἐδέχθησαν ἤ ἐνήργησαν χειροθεσίαν ὡς ἐπί σχισματικῶν.
Νά λύσουν τήν σιωπήν των καί νά δηλώσουν, πρό τῶν συγχρόνων προκλήσεων, ἄν ὄντως ὅσα διεβεβαίωσαν καί ἐνήργησαν καί ἐν Ἑλλάδι, ἦσαν ὄντως ἐξωτερικός τύπος ἄκρας οἰκονομίας, διά τῆς ὁποίας δέν παρηνόμησαν καί δέν ἐβλασφήμησαν καί δέν ἔθιξαν ἀπολύτως τήν Παρακαταθήκην τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς των, ὅπως ἀπ' ἀρχῆς κατά καιρούς ἐπισήμως ἐδήλωσαν.
Ἀνησυχοῦμεν, διότι μετά παρέλευσιν ἑνός ἔτους, πρῶτοι οἱ δύο πολιοί Ἀρχιερεῖς, ὡς μή 'ώφειλον, σιωποῦν, παραμένουν εἰς τό Ἀρχεῖον ὅλα τά θέματα Πίστεως, συνεχίζονται καί ἐντείνονται αἱ συκοφαντίαι καί διώξεις, ἐνῶ ὁ Μακαριώτατος μετά τῶν λοιπῶν 4 τεσσάρων Ἀρχιερέων, οἱ ὁποῖοι συμμετεῖχον εἰς τήν τελευταίαν συνεδρίαν των τῆς 5/18.2.2003, ἀπέρριψαν καί τήν ἀνωτέρω Ἔκκλησιν, ἰσχυριζόμενοι αὐθαιρέτως ὅτι καί τά τοιαῦτα εἶναι δῆθεν «αὐτονόητα»!
Ὅμως οὔτε ἡ Ἐκκλησιολογία, οὔτε ἡ Ἀποστολική Διαδοχή εἶναι αὐτονόητα, ὅταν ἀμφότερα ἀμφισβητοῦνται καί ἐπιχειρῆται ἡ προσβολή των μέ σατανικάς μεθόδους, ὅπως μέ τήν παρωδίαν τοῦ θεολογικοῦ Διαλόγου…, τήν προσπάθειαν ἀποχρωματισμοῦ τῆς δογματικῆς αἰτίας καί φύσεως τοῦ σχίσματος τῶν «πέντε»,…, τήν μή ἀντιμετώπισιν τῶν «Ἀπαλλακτικῶν Βουλευμάτων» 54/76 καί 46/91, ἀλλά καί τῶν ὁμοίων νεωτέρων Δικαστικῶν ἀποφάσεων διά τῶν ὁποίων βλασφημεῖται ἡ Ἐκκλησιολογία καί Ἀποστολική Διαδοχή, ἔτι δέ καί τῶν «στοιχείων», τά ὁποῖα (ἡμέτεροι καί ξένοι) δηλώνουν ὅτι ἔχουν, ἐνῶ ἄλλοι καί ἐπιστολιμαίως προπαγανδίζουν περί τῆς λεγομένης «χειροθεσίας»…
Ἡ περαιτέρω σιωπή καί μή ἀντιμετώπισις τῶν ἐν λόγω θεμάτων, δέν συμφωνεῖ, ἀλλά καί ἔρχεται καί εἰς σκληράν ἀντίθεσιν πρός τήν ἀπ' ἀρχῆς καί μέχρι σήμερον δεδηλωμένην Ὁμολογίαν, πρωτίστως αὐτῶν τῶν δύο Ἀρχιερέων, ἀλλά καί τήν Ἱεροσυνοδικήν τοιαύτην, καθώς καί τήν καθολικήν συνείδησιν τοῦ πληρώματος τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, διότι εἰς τά τῆς Πίστεως δέν χωρεῖ συγκατάβασις» (Ἀπό τήν Διακήρυξιν — Ὁμολογίαν κατά τήν Κυριακήν τῆς Ὀρθοδοξίας τοῦ ἔτους 2003 εἰς τήν Ἱ. Μ. Λαρίσης καί Τυρνάβου «Ο.Π.» Τόμος 14ος 2003 σελ. 70 καί 71)…..
….Διά νά φθάσωμεν, ὅμως, νά τύχωμεν αὐτῆς τῆς μεγάλης δωρεᾶς προηγουμένως ἐδοκιμάσθημεν! Θά ἐλέγομεν, ὅτι «διήλθομεν διά πυρός καί ὕδατος καί ὡδήγησεν ἡμᾶς (ὁ Κύριος) εἰς ἀναψυχήν». Τό πλήρωμα τῆς ἐν Ἑλλάδι Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἑκκλησίας, ἐδοκιμάσθη πάλιν σκληρῶς ὑπό τοῦ μεγάλου κλύδωνος, τόν ὁποῖον ἐκίνησεν ὁ παλαιοημερολογιτικός Οἰκουμενισμός διά τῶν ἐγκαθέτων ὀργάνων του. Πρό πάντων ὅμως ἐπολεμήθη καί ἐκλυδωνίσθη ὑπό ΑΝΑΞΙΩΝ ἀποδειχθέντων τῆς ἀποστολῆς των ἀρχιερέων μας, οἱ ὁποῖοι ὁμαδικῶς ἐξέπεσον τῆς Ὁμολογίας, βλασφημήσαντες κατά τοῦ ἁγίου Πνεύματος διά τῆς ὑπαναχωρήσεώς των ἐπί τοῦ θέματος τῆς συγχωρητικῆς εὐχῆς τοῦ 1971 εἰς «χειροθεσίαν»! Τά πάντα πρός τό σκοπόν αὐτόν προητοιμάζοντο ἀπό ἐτῶν, εἰσῆλθον ὅμως εἰς τήν τελικήν εὐθεῖαν τῆς προδοσίας μόλις τήν 5.2.2003, μέ τήν ἱερόσυλον συμπαιγνίαν περί παραιτήσεως τοῦ τότε ἀρχιεπισκόπου ἀνδρέου, ὑπέρ τοῦ ΑΝΑΞΙΟΥ, ὡς ΑΚΡΩΣ ΒΛΑΣΦΗΜΟΥ κατά τῆς ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ καί κατά τοῦ ἁγίου Πνεύματος, «Πειραιῶς» Νικολάου!
…..Ἡ ἑνότης καί κοινωνία τῆς Αὐτοκεφάλου Ἑκκλησίας τῆς
Κύπρου μετά τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἑκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἡ ὁποία ἦτο ἀρραγής
μέχρι τήν 5.2.2003, ὅπως ἤδη ἐτονίσθη, πρός καιρόν διεσαλεύθη, κατ' ἀρχάς μέ
τήν ἱερόσυλον καί συμπαικτικήν παραίτησιν τοῦ ἀρχιεπισκόπου ἀνδρέου, εἰς τήν
ὁποίαν συνεπορεύθη καί ὁ Μητροπολίτης Κιτίου ἐπιφάνιος. Οὗτος καί τήν περί
παραιτήσεως τοῦ ἀρχ/που ἀνδρέου συμπαιγνίαν ἀνεγνώρισεν, καί τήν παράνομον
ἀνάρρησιν τοῦ βλασφήμου καί ἀπό πάσης ἄλλης ἀπόψεως ἀδοκίμου ἀνδρός, τοῦ
«Πειραιῶς» κ. Νικολάου Μεσσιακάρη εἰς «ἀρχιεπίσκοπον ἀθηνῶν» ἀπεδέχθη καί
ἐστήριξεν, ἀλλά μετεῖχεν καί εἰς τήν παραλλήλως ἐκδηλωθεῖσαν ΟΜΑΔΙΚΗΝ
ΥΠΑΝΑΧΩΡΗΣΙΝ πρός «μετάλλαξιν» τῆς συγχωρητικῆς εὐχῆς, (ἥτις ἐγένετο δεκτή ἐν
Ἑλλάδι τόν ὀκτώβριον τοῦ 1971), εἰς
πραγματικήν ὡς ἐπί σχισματικῶν χειροθεσίαν. Καί οὗτος παραλλήλως, μέσω
τρίτων, διεκήρυξεν ὅτι «ἔχει μέν τήν χειροτονίαν του ἀπό τόν Ἅγιον Βρεσθένης, αὕτη ὅμως ἐπέρασεν καί ἀπό τήν χειροθεσίαν
τοῦ ἁγίου Φιλαρέτου τήν 18ην Σεπτεμβρίου 1971 εἰς τήν ἀμερικήν»! Προκληθείς
ἐπανειλημμένως νά λάβη θέσιν οὐδέποτε τό ἐποίησεν μέχρι τῆς ἐκδημίας του, τήν
21.3.2006!
….Ὡς γνωστόν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀνδρέας, παρητήθη (τήν 5.2.2003) διά λογαριασμόν τοῦ Πειραιῶς Νικολάου, ὡς ἔχοντος ὑπέρ αὐτοῦ τό βλάσφημον ἀπαλλακτικόν Βούλευμα 54/76, διά τοῦ ὁποίου, κατά τόν πλέον ἐπίσημον τρόπον, τό 1974—1976, προκειμένου νά μή διωχθῆ ὑπό τῶν δικαστηρίων, ἐδέχθη τάς φρικτάς βλασφημίας καθ' ἅς:
α) Ὁ μακαριστός Βρεσθένης Ματθαῖος δῆθεν προεκάλεσε σχίσμα τό 1937 καί ὅτι ἴδρυσεν μίαν δευτέραν Ἑκκλησίαν.
β) Ὁ Βρεσθένης δέν ἦτο κανονικός ἀρχιερεύς, διότι οἱ χειροτονήσαντες (1) αὐτόν τόν Μάϊον τοῦ 1935, εἶχον δῆθεν καθαιρεθεῖ ὑπό τοῦ νεοημερολογιτισμοῦ καί ὡς ἐκ τούτου καί αἱ ὑπ' αὐτοῦ Ἐπισκοπικαί χειροτονίαι, κατά τό 1948, ἦσαν ἄκυροι, ὡς παρά σχισματικοῦ καί ἀντικανονικοῦ τελεσθεῖσαι, ὅπερ, βεβαίως, εἶναι ἀπολύτως ψευδές.
γ) Τό πιό φρικτόν ὅμως εἶναι ὅτι, ὁ Πειραιῶς Νικόλαος ἐδέχθη ὅτι ἀμφότερα ταῦτα, δηλαδή τό «σχίσμα» τοῦ 1937 καί αἱ «ἄκυροι» χειροτονίαι, (κατά τό ἀπαλλακτικόν Βούλευμα 54/76), ἀπεκατεστάθησαν διά τῆς ἐν τῆ Ἀμερικῆ χειροθεσίας τοῦ τότε Κορινθίας Καλλίστου, τήν 17ην Σεπτεμβρίου τοῦ 1971, καί τοῦ Κιτίου Ἐπιφανίου, τήν ἑπομένην, 18ην Σεπτεμβρίου!
Ὑπέρ αὐτοῦ τοῦ βλασφήμου καί αἱρετικοῦ, ἀλλά καί γνωστοῦ διά τήν ματαιοδοξίαν, δοκησισοφίαν, καί τήν χρόνιον ἀρρωστημένην ψυχολογίαν του, παρητήθη ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀνδρέας, διότι ἤλπιζεν ὅτι θά συμβάλη εἰς τό νά ἐπιβληθῆ ἔστω μετά 33 ἔτη, ἡ ἀνυπόστατος «χειροθεσία» εἰς τήν Ἑκκλησίαν, ὁπότε θά ἐλύετο τό παλαιοημερολογιτικόν, ἀφοῦ ἡ Γνησία Ὀρθόδοξος Ἑκκλησία μετά ἀπ' αὐτό, οὔτε Ἐκκλησιολογίαν οὔτε Ἀποστολικήν Διαδοχήν, θά διέθετεν!
Εἰς τόν αἰῶνα τοῦτον δέν γνωρίζομεν νά ἐπέρασεν ἄλλος πιό αἱρετικός καί πιό βλάσφημος, ἀλλά καί περισσότερον ἀσυνεπής καί ἀήθης, ἀπό τόν «Πειραιῶς» Νικόλαον, διότι, ἐνῶ ἤδη ἀπό τό 1974-1976 ἐβαρύνετο μέ τοιαύτας φρικτάς βλασφημίας, δέν ἐδίστασεν τό 1977, διά τόν ἴδιον ἀκριβῶς λόγον, νά ὑπογράψη τήν κατά τοῦ Καλλίστου καθαίρεσιν!
….Ὡς γνωστόν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀνδρέας, παρητήθη (τήν 5.2.2003) διά λογαριασμόν τοῦ Πειραιῶς Νικολάου, ὡς ἔχοντος ὑπέρ αὐτοῦ τό βλάσφημον ἀπαλλακτικόν Βούλευμα 54/76, διά τοῦ ὁποίου, κατά τόν πλέον ἐπίσημον τρόπον, τό 1974—1976, προκειμένου νά μή διωχθῆ ὑπό τῶν δικαστηρίων, ἐδέχθη τάς φρικτάς βλασφημίας καθ' ἅς:
α) Ὁ μακαριστός Βρεσθένης Ματθαῖος δῆθεν προεκάλεσε σχίσμα τό 1937 καί ὅτι ἴδρυσεν μίαν δευτέραν Ἑκκλησίαν.
β) Ὁ Βρεσθένης δέν ἦτο κανονικός ἀρχιερεύς, διότι οἱ χειροτονήσαντες (1) αὐτόν τόν Μάϊον τοῦ 1935, εἶχον δῆθεν καθαιρεθεῖ ὑπό τοῦ νεοημερολογιτισμοῦ καί ὡς ἐκ τούτου καί αἱ ὑπ' αὐτοῦ Ἐπισκοπικαί χειροτονίαι, κατά τό 1948, ἦσαν ἄκυροι, ὡς παρά σχισματικοῦ καί ἀντικανονικοῦ τελεσθεῖσαι, ὅπερ, βεβαίως, εἶναι ἀπολύτως ψευδές.
γ) Τό πιό φρικτόν ὅμως εἶναι ὅτι, ὁ Πειραιῶς Νικόλαος ἐδέχθη ὅτι ἀμφότερα ταῦτα, δηλαδή τό «σχίσμα» τοῦ 1937 καί αἱ «ἄκυροι» χειροτονίαι, (κατά τό ἀπαλλακτικόν Βούλευμα 54/76), ἀπεκατεστάθησαν διά τῆς ἐν τῆ Ἀμερικῆ χειροθεσίας τοῦ τότε Κορινθίας Καλλίστου, τήν 17ην Σεπτεμβρίου τοῦ 1971, καί τοῦ Κιτίου Ἐπιφανίου, τήν ἑπομένην, 18ην Σεπτεμβρίου!
Ὑπέρ αὐτοῦ τοῦ βλασφήμου καί αἱρετικοῦ, ἀλλά καί γνωστοῦ διά τήν ματαιοδοξίαν, δοκησισοφίαν, καί τήν χρόνιον ἀρρωστημένην ψυχολογίαν του, παρητήθη ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀνδρέας, διότι ἤλπιζεν ὅτι θά συμβάλη εἰς τό νά ἐπιβληθῆ ἔστω μετά 33 ἔτη, ἡ ἀνυπόστατος «χειροθεσία» εἰς τήν Ἑκκλησίαν, ὁπότε θά ἐλύετο τό παλαιοημερολογιτικόν, ἀφοῦ ἡ Γνησία Ὀρθόδοξος Ἑκκλησία μετά ἀπ' αὐτό, οὔτε Ἐκκλησιολογίαν οὔτε Ἀποστολικήν Διαδοχήν, θά διέθετεν!
Εἰς τόν αἰῶνα τοῦτον δέν γνωρίζομεν νά ἐπέρασεν ἄλλος πιό αἱρετικός καί πιό βλάσφημος, ἀλλά καί περισσότερον ἀσυνεπής καί ἀήθης, ἀπό τόν «Πειραιῶς» Νικόλαον, διότι, ἐνῶ ἤδη ἀπό τό 1974-1976 ἐβαρύνετο μέ τοιαύτας φρικτάς βλασφημίας, δέν ἐδίστασεν τό 1977, διά τόν ἴδιον ἀκριβῶς λόγον, νά ὑπογράψη τήν κατά τοῦ Καλλίστου καθαίρεσιν!
Ὡς γνωστόν ὁ Κάλλιστος καθηρέθη, διότι κατόπιν πιέσεων τῶν
ἐγκαθέτων, ὑπανεχώρησεν ἐκ τῆς ἀπ' ἀρχῆς δηλωθείσης καί λαβούσης ἐν Ἑλλάδι
χώραν συγχωρητικῆς εὐχῆς, κηρύξας ὅτι
τήν 17.9.1971 ἔλαβεν χειροθεσίαν ὡς ἐπί σχισματικοῦ! Ὑπέγραψεν, λοιπόν, ὁ «Πειραιῶς» Νικόλαος τήν καθαίρεσιν κατά τοῦ
Καλλίστου, ἐνῶ ὁ ἴδιος, κατά τό ἐπίσημον δικόγραφον (54/76), κατά πολύ
χειρότερον τρόπον εἶχεν ἤδη ἀποδεχθεῖ καί διακηρύξει τάς ἰδίας βλασφημίας.
(2) Ὑπέρ αὐτοῦ, λοιπόν, καί μέ τήν μακροχρόνιον πίεσιν τοῦ
ἰδίου τοῦ Νικολάου καί τήν βοήθειαν τῶν πρακτόρων τοῦ νεοημερολογιτισμοῦ..... (σ.σ.
σβήσαμε τα ονόματα ), παρητήθη ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀνδρέας, τόν Φεβρουάριον τοῦ
2003! Αὐτός, ὁ κ. Νικόλαος, ἀφοῦ κατά τά ἔτη 2003-2006 ἐμακέλλεψεν τό πλήρωμα
τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἑκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, κατά τά μόλις δύο τελευταῖα ἔτη,
μαζί μέ τούς ὁμόφρονας ἐκπεσόντας πρ. Μητροπολίτας καί τούς νεαρούς κληρικούς,
οἱ ὁποῖοι ἄρτι «ἐπισκοποιήθησαν» πρός χρῆσιν των ὑπό τῶν Τσακίρογλου καί τῶν
ξένων κέντρων, διεσάλευσεν καί τό πλήρωμα τῆς Ἑκκλησίας τῆς Κύπρου, εἰσπηδήσας
εἰς Αὐτήν ὡς λυκοποιμήν....
https://churchgoc.org/enimerosis/e_59.html
ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ
Τό γεγονός, ὅτι ἐν ἔτει 2007 ἔφθασαν εἰς τό σημεῖον νά «καταδικάσουν» τἠν χειροθεσίαν τοῦ 1971, ἀποδεικνύει, ὅτι δέν παρεξέκκλιναν καθόλου ἀπό τήν ὑπαναχώρησίν των, τοῦ 2003, ἀλλά καί ἐπιστοποίησαν αὐτήν τήν ὑπαναχώρησιν ἔτι πλέον μέ αὐτήν τήν καταδίκην, δεδομένου ὅτι αὐτό τό ὁποῖον Συνοδικῶς ἐθεώρουν ἀνυπόστατον, ἄκυρον, καί ὡς μή γενόμενον, τώρα μέ τήν καταδίκην τό ἐπιστοποίησαν, τό ἐπιβεβαίωσαν, τοῦ ἔδωσαν ὑπόστασιν. Δηλαδή ἐπιβεβαίωσαν αὐτό τό ὁποῖον ἐδήλωσαν τό 2003 καί εἰς τό ὁποῖον ἐπιμένουν μέχρι σήμερον, ὅτι «ὅλοι προερχόμεθα ἀπό χειροθετημένους», καί ἑπομένως ὀφείλουν οἱ Φλωρινικοί καί οἱ Νεοημερολογῖται, ενώπιον των οποίων εθεσαν τους εαυτούς των εν υποδικία, νά μᾶς ἀναγνωρίζουν.
Καλή, ἐκ πρώτης ὄψεως εἶναι ἡ Ὁμολογία των ὅτι ἔχουν τό κῦρος ἀπό τάς χειροτονίας τοῦ Βρεσθένης Ματθαίου, ἀλλά αὐτήν τήν Ὁμολογίαν τήν ἀκυρώνουν μέ τήν καταδίκην τῆς χειροθεσίας, διότι μέ τήν καταδίκην τῆς χειροθεσίας ἐπιστοποίησαν ἐγγράφως καί «Συνοδικῶς» καί «γυμνῆ τῆ κεφαλῆ», ὅτι εἶναι βλάσφημοι κατ’ αὐτῆς τῆς Ἀποστολικῆς των Διαδοχῆς. Καί βλασφημία κατά τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς σημαίνει ἄρνησιν τῆς Ἀρχιερωσύνης, ὁ δέ ἀρνούμενος τήν Ἀρχιερωσύνην του, ἔστω καί πρός καιρόν, δέν δύναται, κατά τούς Ἱερούς Κανόνας νά τήν ἐπανακτήση, δέν δύναται δηλαδή νά ἐπανέλθη εἰς τήν Ἀρχιερωσύνην, ἔστω καί ἄν μετανοήση.
Πρός Κύριον εὐχέτης
+ Ὁ Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς
Κήρυκος
https://churchgoc.org/enimerosis/e_59.html
….Ἐκ τῶν
γεγονότων τούτων, καί πρός δημιουργίαν ψευδῶν ἐντυπώσεων, ἡ πλειοψηφία τῶν
Ἀρχιερέων, (ἡ πλευρά τοῦ ἱεροσύλως καί συμπαικτικῶς παραιτηθέντος Ἀρχιεπισκόπου
Ἀνδρέου καί τοῦ ἐν συνεχίεα ψευδοαρχιεπισκόπου ἀναδειχθέντος «Πειραιῶς»
Νικολάου) ἠναγκάσθη νά δηλώση ψευδῶς ὅτι «τό περιεχόμενον τοῦ 54/76 οὐδέποτε
ἐγένετο δεκτόν οὔτε ὑπ’αὐτῶν, οὔτε ὑπό τῆς Ἱερᾶς Συνόδου». Εἶναι δέ τοῦτο
ψευδέστατον, διότι, καθά ἀποδεικνύεται,
ὁ Πειραιῶς Νικόλαος ἐδέχθη καί μάλιστα πανηγυρικῶς καί τό περιεχόμενον καί τήν
ἀπόφασιν τοῦ ἀφορῶντος αὐτόν Ἀπαλλακτικοῦ Βουλεύματος, καί μάλιστα καί μέ τάς
ἐπευφημίας τοῦ Δικαστοῦ, ὁ ὁποῖος μετά τήν συζήτησιν τοῦ εἶπε: «τώρα σέ παραδέχομαι
διά ‘Επίσκοπον καί ζητῶ τήν εὐχή σου», ἀλλά καί ὅταν ἐδημοσιεύθη ἀπό τά
«Πάτρια» τό Βούλευμα καί ἐνῶ κατηγγέλθη καί ἐπισήμως, οὐδέν ἔπραξε ἀλλά καί
μέχρι σήμερον τό καλύπτει, ἐνῶ καταφέρεται ἐναντίον ὅλων ἐκείνων οἱ ὁποῖοι τό
ἀποκαλύπτουν καί δημοσιοποιοῦν τήν προδοσίαν. Ἡ ἀνωτέρω δήλωσις εἶναι καί
δολία, δεδομένου ὅτι εἶναι ἀναμφισβήτητον, ὅτι τό Ἀπαλλακτικόν Βούλευμα ἔγινε
πανηγυρικῶς δεκτόν, διότι ὅπως ἔλεγε καί ὁ ἴδιος καί ὁ τότε Ἀττικῆς Ματθαῖος
Μακρῆς «ἔχομεν δικαστήρια, καί δέν
μποροῦμε νά ἀρνηθοῦμε τώρα τήν χειροθεσία, βάσει τῆς ὁποίας μᾶς ἀπαλλάτουν»,[
σ.σ. στην εκκλησία ισχύει το ότι δηλώσεις είσαι τουτέστιν με την υπγραφή σας
χειροθετηθήκατε ως σχισματικοί ] ἤ «διά νά καταγράφωνται τά μυστήριά μας
εἰς τά Ληξιαρχεῖα», ὅπως εἶπεν ἄλλος «ἀδάμας» τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ
οἰκουμενισμοῦ, ἐνῶ ἡ δήλωσις ὅτι «τό περιεχόμενον τοῦ Ἀπαλλακτικοῦ Βουλεύματος
54/76 οὐδέποτε ἐγένετο δεκτόν» γίνεται μόνον διά τούς ἀφελεῖς.
Ἡ ἀνωτέρω δήλωσις θά ἦτο ἀληθής, ἐάν ἔλεγε ὅτι τό
περιεχόμενον τοῦ Ἀπαλλακτικοῦ Βουλεύματος 54/76 οὐδέποτε ἐγένετο ἐπισήμως
δεκτόν ὑπό τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου ‘Εκκλησίας, δεδομένου ὅτι ὁ Πειραιῶς Νικόλαος
οὐδέποτε ἔκαμε γνωστόν τό περιεχόμενόν του, ὥστε νά δοθῆ ἡ ἀνάλογος ὁμολογιακή
ἀπάντησις. [ σ.σ. σημασία έχει τι δήλωσε
επίσημα ο Νικόλαος και όχι τι πιστεύουν οι υπόλοιποι, διαφορετικά και οι οικουμενιστές αυτό
δηλώνουν…τι μας νοιάζει τι λέει ο Βαρθολομαίος ]Ὅταν τό 1981 ἔκαμε ἕνα βῆμα
νά ἐνημερώση τήν Σύνοδον, τόν ἠμπόδισε, κατά τά φαινόμενα ὁ τότε Ἀττικῆς
Ματθαῖος, διότι εἶχε τούς λόγους του, ἤτοι τόν «βόλευε» εἰς τά .... σχέδιά του….
Τἀ Ἀπαλλακτικά αὐτά Βουλεύματα «ἀποφαίνονται» καί
«νομοθετοῦν» ἐπισήμως, ὅτι οἱ «Φλωρινικοί» καί οἱ «Ματθαιϊκοί» εἶναι τό ἴδιο,
ὡς «ἕλκοντες ἀμφότεροι τήν
‘Αποστολικήν των Διαδοχήν ἀπό τούς Ρώσους τῆς Διασπορᾶς», οἱ μέν διά τῶν
«χειροτονιῶν» τοῦ 1960, οἱ δέ διά τῶν «χειροθεσιῶν» τοῦ 1971, αἱ δέ χειροτονίαι
τοῦ 1935 καί τοῦ 1948 εἶναι ἄκυροι καί παράνομοι. Ταῦτα διετυπώθησαν εἰς
ὅ,τι ἀφορᾶ τούς Φλωρινικούς, ἐπί τῆ βάσει τῶν ἐγγράφων, τά ὁποῖα οὗτοι
προσεκόμισαν, εἰς ὅ,τι ἀφορᾶ δέ τόν Πειραιῶς καί Νήσων Νικόλαον, ἐπί τῆ βάσει
τοῦ ἀπό 28.10.74 Ὑπομνήματός του, τό ὁποῖον κατέθεσε ἀρχικῶς καί μέ τό ὁποῖο
συνυπέβαλε καί τήν ἀπό 16/11.15/28.9.1971 Ἀπόφασιν τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς,
κατά τήν ὁποία ἐπί τῶν Ἐπισκόπων Καλλίστου
καί Ἐπιφανίου ἐγένετο χειροθεσία κατά τόν Η΄ Κανόνα τῆς Α’ Οἰκουμενικῆς
Συνόδου, ἤτοι ὡς ἐπί σχισματικῶν
Δέν
ὑπάρχει μεγαλυτέρα ἀπόδειξις τῆς ἀποδοχῆς αὐτῶν τῶν Βουλευμάτων, ἀπό τό γεγονός
ὅτι οἱ ἐν λόγω Ἀρχιερεῖς συμμετέσχον εἰς τήν συμπαιγνίαν τῆς ἱεροσύλου
παραιτήσεως τοῦ ‘Αρχιεπισκόπου Ἀνδρέου, ἐνῶ ἐγνώριζον, ὅτι οὗτος «ἠναγκάσθη» νά
παραιτηθῆ ὑπέρ τοῦ Πειραιῶς Νικολάου, ὡς «ἀνεγνωρισμένου» ὑπό τοῦ 54/76
Ἀπαλλακτικοῦ Βουλεύματος, εἰς περίοδον μάλιστα καθ’ ἥν κατηγγέλλετο (ὁ Πειραιῶς
Νικόλαος) ἐπί προδοσία τῆς Πίστεως καί διά τό συγκεκριμένον βλάσφημον
Ἀπαλλακτικόν Βούλευμα.
Τά
Ἀπαλλακτικά Βουλεύματα (καί ὡς ἀποφάσεις καί ὡς περιεχόμενον) ἐγένοντο ἐπισήμως
ἀποδεκτά ὑπ’ αὐτῶν (τήν πλειοψηφία τῶν Ἀρχιερέων), ἀπό τήν στιγμήν πού
ἐδημοσιεύθησαν (ὑπό τῶν Φλωρινικῶν) καί προκλητικῶς ἡ πλειοψηφία αὕτη τῶν Ἀρχιερέων ἠρνήθη νά
λάβη ὁμολογιακήν θέσιν, ἠρνήθη νά τά καταδικάση, ἠρνήθη νά καταδικάση τάς ὁμοίας
βλασφημίας τῶν Φλωρινικῶν, τοῦ Σακκᾶ κλπ.
Ἡ
προδοσία αὕτη ὡλοκληρώθη μέ τήν «γυμνῆ τῆ κεφαλῆ» ὁμαδικήν ΥΠΑΝΑΧΩΡΗΣΙΝ τοῦ
2003, ἡ ὁποία συμπυκνοῦται εἰς τήν δήλωσιν
τοῦ «Ἀργολίδος» Παχωμίου, ὅτι «ἔχομεν ἅπαντες οἱ ‘Αρχιερεῖς τήν χειροτονίαν μας
παρά χειροθετημένων ... τό δέ γενόμενον, οὐκ ἀπογίνεται» καί τήν δήλωσιν τοῦ
«Περιστερίου» Γαλακτίωνος καθ’ ἥν «καί εἰς Ἀμερικήν καί εἰς Ἑλλάδα ἀνεγνώσθησαν
εὐχαί χειροτονίας», καί εἰς τήν ἄρνησιν νά δηλώσουν τήν θέσιν των σχετικά
μέ τήν ἀπό τήν Μονήν Μεταμορφώσεως περιγραφήν τῶν γεγονότων τῆς 17 καί 18
Σεπτεμβρίου 1971 ἐν Ἀμερικῆ.
Τά
σχέδια τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ οἰκουμενισμοῦ βέβαια ἀπέτυχον, διότι ἡ Χάρις
τοῦ Θεοῦ δέν ἄφησε νά σημειωθῆ καθολική πτῶσις καί ἀλλοτρίωσις ἀπό τήν
Ἐκκλησία, διότι μετά τήν ἀπό 16.6.2005 διακοπήν κοινωνίας τοῦ ‘Επισκόπου
Κηρύκου μετά τῆς ψευδοσυνόδου ὑπό τόν ψευδαρχιεπίσκοπον Νικόλαον καί τήν
διαγραφήν τῶν ὀνομάτων των ἀπό τά δίπτυχα τῆς Ἐκκλησίας, συνεχίζεται ἀπροσκόπτως
τό ἔργον τῆς γνησίας Ὁμολογίας καί τῆς ἀνοθεύτου Ἀποστολικῆς Ἀποστολικῆς, ἤγουν
τῆς ‘Εκκλησίας, διά τοῦ μικροῦ ποιμνίου. Ὁ Ἐπίσκοπος Κήρυκος ἐξῆλθεν ἐκ μέσου
αὐτῶν, ἵνα μή ἐξέλθη μετ’ αὐτῶν ἐκ τῆς Ἐκκλησίας, καί διεχώρισε τάς εὐθύνας του
διά τάς ἀποφάσεις των καί τάς βλασφημίας των καί τάς παρανομίας των, μέ
ἀποτέλεσμα ἡ βλασφημία καί ἡ προδοσία νά παραμένη μόνον εἰς αὐτούς καί
εἰς ὅσους τούς ἀκολουθοῦν.
Εἰς
τήν ἐρώτησιν, ἐάν μία ἐνδεχομένη σήμερον καταδίκη τοῦ 54/76 Ἀπαλλακτικοῦ
Βουλεύματος, λύει τό πρόβλημα, ἀπαντῶμεν. Ὄχι, διότι δέν εἶναι μόνον τό
Ἀπαλλακτικόν Βούλευμα, εἶναι καί τόσα ἄλλα, τά ὁποῖα τούς βαρύνουν, εἶναι καί
αἱ συνέπειαι ἐπ’ αὐτοῦ (ἤ ἐπ’ αὐτῶν) ὁ ὁποῖος (ἤ οἱ ὁποῖοι) ἀπεδέχθη (ἤ
ἀπεδέχθησαν) σκοπίμως τήν βλασφημίαν καί κατεστάθησαν προδόται. Δηλαδή μία
καταδίκη χωρίς ἀντιμετώπισιν καί τῶν συνεπειῶν, δέν τούς καλύπτει, ἀλλά τούς
ἀποκαλύπτει. Ἀποκαλύπτει τήν γεγενημένην βλασφημίαν, ἡ ὁποία συνιστᾶ ἄρνησιν τῆς Ἀρχιερωσύνης, διά
τήν ὁποίαν κατά τούς ἱερούς Κανόνας δέν προβλέπεται ἐπάνοδος εἰς αὐτήν, ἀλλά
μόνον μετάνοια πρός σωτηρίαν.
ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ
Τό γεγονός, ὅτι ἐν ἔτει 2007 ἔφθασαν εἰς τό σημεῖον νά «καταδικάσουν» τἠν χειροθεσίαν τοῦ 1971, ἀποδεικνύει, ὅτι δέν παρεξέκκλιναν καθόλου ἀπό τήν ὑπαναχώρησίν των, τοῦ 2003, ἀλλά καί ἐπιστοποίησαν αὐτήν τήν ὑπαναχώρησιν ἔτι πλέον μέ αὐτήν τήν καταδίκην, δεδομένου ὅτι αὐτό τό ὁποῖον Συνοδικῶς ἐθεώρουν ἀνυπόστατον, ἄκυρον, καί ὡς μή γενόμενον, τώρα μέ τήν καταδίκην τό ἐπιστοποίησαν, τό ἐπιβεβαίωσαν, τοῦ ἔδωσαν ὑπόστασιν. Δηλαδή ἐπιβεβαίωσαν αὐτό τό ὁποῖον ἐδήλωσαν τό 2003 καί εἰς τό ὁποῖον ἐπιμένουν μέχρι σήμερον, ὅτι «ὅλοι προερχόμεθα ἀπό χειροθετημένους», καί ἑπομένως ὀφείλουν οἱ Φλωρινικοί καί οἱ Νεοημερολογῖται, ενώπιον των οποίων εθεσαν τους εαυτούς των εν υποδικία, νά μᾶς ἀναγνωρίζουν.
Καλή, ἐκ πρώτης ὄψεως εἶναι ἡ Ὁμολογία των ὅτι ἔχουν τό κῦρος ἀπό τάς χειροτονίας τοῦ Βρεσθένης Ματθαίου, ἀλλά αὐτήν τήν Ὁμολογίαν τήν ἀκυρώνουν μέ τήν καταδίκην τῆς χειροθεσίας, διότι μέ τήν καταδίκην τῆς χειροθεσίας ἐπιστοποίησαν ἐγγράφως καί «Συνοδικῶς» καί «γυμνῆ τῆ κεφαλῆ», ὅτι εἶναι βλάσφημοι κατ’ αὐτῆς τῆς Ἀποστολικῆς των Διαδοχῆς. Καί βλασφημία κατά τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς σημαίνει ἄρνησιν τῆς Ἀρχιερωσύνης, ὁ δέ ἀρνούμενος τήν Ἀρχιερωσύνην του, ἔστω καί πρός καιρόν, δέν δύναται, κατά τούς Ἱερούς Κανόνας νά τήν ἐπανακτήση, δέν δύναται δηλαδή νά ἐπανέλθη εἰς τήν Ἀρχιερωσύνην, ἔστω καί ἄν μετανοήση.
Πρός Κύριον εὐχέτης
+ Ὁ Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς
Κήρυκος
ΕΠΙ
ΕΠΙΚΑΙΡΩΝ
ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ
ΘΕΜΑΤΩΝ
Ἐκδίδεαι
ἀπό τό Κέντρο
Γνησίας
Ὀρθοδόξου
Ἱεραποστολῆς
ἡ Ἁγία Αἰκατερίνη,
(Διεύθυνσις:
Στρογγύλη 194.00
Κορωπί Τ.Θ. 54.
Τηλ. 210 60 20 176)
Ὑπεύθυνος:
Μητροπολίτης
Μεσογαίας
καί
Λαυρεωτικῆς
Κήρυκος
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου